Μάρτυρες στο όνομα του κοινού καλού

Διαβάστε στο τέυχος του HOT DOC # 182 που κυκλοφορεί στις 30 Ιουνίου με τίτλο «Μάρτυρες του κοινού καλού. Ασανζ, Μάνινγκ, Σνόουντεν, Φαλτσιανί, Μπερκενφελντ, Βανούνου, Ελσμπεργκ, Φραγκλίνος»…
Extra Hot άρθρο
FACEBOOK – CAMBRIDGE ANALYTICA Κατασκευάζοντας ψηφοφόρους

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC # 181 που κυκλοφορεί εκτάκτως στις 15 Ιουνίου με τίτλο «FACEBOOK – CAMBRIDGE ANALYTIKA Κατασκευάζοντας ψηφοφόρους»…
Extra Hot άρθρο
Leonardo da Vinci

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #180 που κυκλοφορεί στις 2 Ιουνίου με τίτλο «Leonardo da Vinci»….
Extra Hot άρθρο
40 χρόνια στο βούρκο

Διαβάστε στο HOT DOC #179 που κυκλοφορεί στις 19 Μαΐου 2019 με τίτλο «40 χρόνια στο βούρκο»….
Extra Hot άρθρο
GENERATION XXX

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC#178 που κυκλοφορεί στις 5 Μαΐου με τίτλο «GENERATION XXX»…
Extra Hot άρθρο
Λογοκρισία στο Internet

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #177 που κυκλοφορεί στις 21 Απριλίου με τίτλο «Λογοκρισία στο Internet»…
Extra Hot άρθρο
AIRBNB

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #176 που κυκλοφορεί στις 7 Απριλίου με τίτλο » AIRBNB» Ευλογία ή κατάρα….
Extra Hot άρθρο
Λατινική Αμερική

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #175 που κυκλοφορεί στις 23 Μαρτίου με τίτλο «Λατινική Αμερική » ….
Extra Hot άρθρο
«Οι γυναίκες της ζωής μας»

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC # 174 που κυκλοφορεί εκτάκτως στις 9 Μαρτίου με τίτλο «Οι γυναίκες της ζωής μας»…
Extra Hot άρθρο
Στιγμιότυπα 2018

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #169 που κυκλοφορεί στις 30 Δεκεμβρίου με τίτλο «Στιγμιότυπα 2018»
Extra Hot άρθρο
Μαφία και ποδόσφαιρο
Διαβάστε στο τεύχος του ΗΟΤ DOC #168, που κυκλοφορεί στις 16 Δεκεμβρίου με τίτλο «Μαφία και ποδόσφαιρο».
Μαφία και ποδόσφαιρο

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #168 που κυκλοφορεί στις 16 Δεκεμβρίου με τίτλο "Μαφία και ποδόσφαιρο".
Extra Hot άρθρο
Ζητείται πατρίς

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC#167 που κυκλοφορεί στις 2 Δεκεμβρίου με τίτλο «Ζητείται πατρίς»
Extra Hot άρθρο
ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ

Διαβάστε στο τεύχος του Hot Doc #165 που κυκλοφορεί στις 4 Νοεμβρίου 2018 με τίτλο «Εμπρός της γης οι ψεκασμένοι».
Extra Hot άρθρο
Πλαστικός πλανήτης

Διαβάστε το Hot Doc #158 που κυκλοφορεί στις 27 Ιουλίου με τίτλο «Πλαστικός Πλανήτης»
Extra Hot άρθρο
«Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος…»

Μπούμερανγκ γυρίζει τελικά και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο για τον πρώην δήμαρχο του Πύργου, Μάκη Παρασκευόπουλο, η προσπάθειά του να φιμώσει και να εκφοβίσει το περιοδικό Hot Doc καταθέτοντας μηνυτήρια αναφορά κατά του υπογράφοντος και του δημοσιογράφου-εκδότη του περιοδικού, Κώστα Βαξεβάνη, επειδή τολμήσαμε να αναδείξουμε κατά το παρελθόν, και μετά από τεκμηριωμένη έρευνα, τις δαιδαλώδεις και παράνομες παραμέτρους της διαχείρισης των απορριμμάτων επί της θητείας του καθώς και την προσπάθεια συγκάλυψης αυτών μέσω παραλείψεων και καθυστερήσεων του ΣΔΟΕ Δυτικής Ελλάδας. Πολυσέλιδο Πόρισμα της Γενικής Διεύθυνσης Δημοσιονομικού Ελέγχου – Διεύθυνση Εκτάκτων και Ειδικών Ελέγχων του Υπουργείου Οικονομικών, αποκαλύπτει τις προκλητικές παρανομίες που συνέβαιναν επί της θητείας του με το δημόσιο χρήμα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 112 (A' Νοέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΕΣΡ
Δεν «κυνήγησε» άδειες αλλά τον… Μπομπ Σφουγγαράκη

«Άρωμα» Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τότε, «άρωμα» Κυριάκου Μητσοτάκη τώρα. Η «γαλάζια» οικογένεια φαίνεται να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα τεκταινόμενα του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου και να επιβεβαιώνει με κάθε αφορμή την έκφραση «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού». Εδώ και 27 ολόκληρα χρόνια, απ’ όταν δηλαδή η ΝΔ και ο ενιαίος εκείνη την εποχή Συνασπισμός της Αριστεράς έδωσαν το δικαίωμα στους εκδότες να αποκτήσουν τηλεοπτικούς σταθμούς χωρίς άδειες, το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο κινείται σ’ ένα άνομο και παράνομο περιβάλλον, το οποίο, όπως φαίνεται, πασχίζει από μόνο του να συνεχίσει να το κάνει εσαεί. Την ίδια στιγμή, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, η ανεξάρτητη αρχή δηλαδή που είναι υπεύθυνη και αρμόδια για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών καναλιών, όλα αυτά τα χρόνια κοιτούσε το δέντρο και έχανε το δάσος. Επέβαλλε πρόστιμα και συστάσεις, τις περισσότερες φορές για ηθικού χαρακτήρα ζητήματα, προβάλλοντας έτσι τα «πιστεύω» μιας άκρως συντηρητικής κοινωνίας του παρελθόντος, και άφηνε να διαιωνίζεται ο εκτροχιασμός της ραδιοτηλεοπτικής σφαίρας από τις ράγες του Συντάγματος. Ουκ ολίγες φορές, μάλιστα, προσπάθησε να επιβάλει ένα είδος λογοκρισίας στη δημοσιογραφική έρευνα, καθιστώντας εαυτόν ως μια άτυπη «Ιερά Εξέταση» του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Άραγε αυτό το ΕΣΡ χρειάζεται η χώρα;
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 112 (A' Νοέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τα παράδοξα, οι επικρίσεις και οι αποφάσεις που δεν εφαρμόστηκαν

Η τελευταία απόφαση του ΣτΕ, το οποίο έκρινε αντισυνταγματικό ένα άρθρο του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, καθιστώντας ουσιαστικά το διαγωνισμό άκυρο και επαναφέροντας το τηλεοπτικό τοπίο στην πρότερη παράνομη –καθ’ ομολογίαν του ίδιου ανώτατου δικαστηρίου– κατάσταση, έγινε σημαία της αντιπολίτευσης, η οποία με οδηγό τη ΝΔ αφενός ζήτησε την παραίτηση του Νίκου Παππά και αφετέρου επανέλαβε το πάγιο αίτημά της τους τελευταίους μήνες για διενέργεια εκλογών. Το ζητούμενο στην περίπτωση του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες δεν είναι βεβαίως μόνο το κατά πόσον η επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει στη διενέργεια του διαγωνισμού με αυτούς τους όρους ήταν εντός του συνταγματικού πλαισίου, αλλά το σκεπτικό με το οποίο το ΣτΕ οδηγήθηκε στη συγκεκριμένη απόφαση κι επιπλέον το πώς ξαφνικά η αξιωματική αντιπολίτευση ανακάλυψε την ανάγκη συμμόρφωσης με τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, εμφανίζοντας ταυτόχρονα ως ροπή προς τον ολοκληρωτισμό το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να τις κρίνει. Τακτική η οποία, κατά έναν περίεργο τρόπο, υιοθετήθηκε από το σύνολο σχεδόν των δικαστικών ενώσεων της χώρας, οι οποίες ουδέποτε, στο πρόσφατο τουλάχιστον παρελθόν, είχαν εκδώσει ανακοινώσεις με τις οποίες καλούσαν τον πολιτικό κόσμο να υπακούσει άνευ διαμαρτυρίας τις αποφάσεις τους. Ουδέποτε, πλην μιας ακόμη φοράς: όταν επρόκειτο για τις περικοπές των μισθών τους!
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 112 (A' Νοέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΨεκάΣτΕ, σκουπίΣτΕ, τελειώσατε

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, ένα από τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας, είναι ένας θεσμός της δικαστικής εξουσίας. Ως θεσμός διεκδικεί το σεβασμό της κοινωνίας και των άλλων εξουσιών. Ο σεβασμός όμως δεν μπορεί να στηρίζεται στην απαίτηση για απουσία κριτικής, γιατί απλώς, ένας τέτοιος σεβασμός αναιρεί ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, που είναι η ελευθερία της γνώμης. Ή για να το διατυπώσω όσο απαιτητικά συνηθίζει να το λέει ο λαός, το σεβασμό δεν τον επιβάλλεις, τον προκαλείς με τη στάση σου. Αν πρόκειται λοιπόν να μιλήσουμε για στάσεις, το ανώτατο δικαστήριο, που πρόσφατα αποφάσισε για την αντισυνταγματικότητα του διαγωνισμού για την αδειοδότηση των καναλιών, με τη στάση του δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το πόσο συνταγματικό αντιλαμβάνεται το ρόλο του, κρίνοντας κατά καιρούς για συνταγματικότητες και αντισυνταγματικότητες…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 112 (A' Νοέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Λεφτά υπάρχουν για τους εργαζόμενους του ΟΑΣΘ

Τα μάτια τους έκλειναν οι μέχρι τώρα πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Μεταφορών μπροστά στον τρόπο λειτουργίας του Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ), αφήνοντας επί δεκαετίες τον οργανισμό να αιμορραγεί και την κρατική επιχορήγηση να έχει πιάσει ταβάνι. Περίεργες διαδρομές του δημόσιου χρήματος, ελλιπή στοιχεία στις μισθοδοσίες και απευθείας αναθέσεις, είναι μερικά από τα βασικά στοιχεία που παρουσιάζει η έκθεση του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών του υπουργείου Μεταφορών, η οποία έχει σταλεί στην Εισαγγελία. Μπορεί τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ να κυκλοφορούν ξανά στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, μετά το τέλος της επίσχεσης εργασίας των εργαζομένων, ωστόσο η λειτουργία του συγκεκριμένου οργανισμού βρωμάει από παντού. Άλλωστε τα συμπεράσματα της έκθεσης είναι ξεκάθαρα: τόσο η δομή του ΟΑΣΘ όσο και οι απολαβές των εργαζομένων δείχνουν ότι επί δεκαετίες είχε στηθεί ένας εργασιακός παράδεισος….
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Αποθήκη ακινήτων και θαλασσοδανείων ο Κήρυκας;

Μπορεί μία νεκρή εταιρία, χωρίς τζίρο, να δανειοδοτείται, αυξάνοντας την ακίνητη περιουσία της; Σύμφωνα με τους ισολογισμούς της ΚΗΡΥΞ Α.Ε., μπορεί. Η δανειοδότηση με 300.000 ευρώ από την Πειραιώς μοιάζει σταγόνα μπροστά στα «θαλασσοδάνεια», που έπαιρνε η εν λόγω εκδοτική εταιρία, χωρίς να τυπώνει ούτε φέιγ βολάν. Μέσα σε διάστημα εννέα ετών, η ΚΗΡΥΞ Α.Ε. διπλασιάζει ακίνητη περιουσία και δανεισμό, με το ερώτημα να αιωρείται: Ποια τράπεζα χρηματοδοτεί μία εκδοτική εταιρία που δεν τυπώνει; Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ισχυριζόταν, στην ανακοίνωσή του, πως μετά το κλείσιμο της εφημερίδας, το 2005, η εταιρία ασχολήθηκε αποκλειστικά και μόνο με την αξιοποίηση του ακινήτου στα Χανιά. Ωστόσο, οι ισολογισμοί της ΚΗΡΥΞ Α.Ε. δίνουν άλλη εντύπωση…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«Κήρυκας δανείων»
Η τραπεζική ασυλία του επίτιμου

Πατέρας και υιός Μητσοτάκης συνέδεσαν το όνομά τους με τον Κήρυκα Χανίων, όχι όμως και τα λεγόμενά τους για το ανεξόφλητο δάνειο της εφημερίδας. Ο πρόεδρος της ΝΔ εξέθεσε τον επίτιμο από το βήμα της Βουλής, παραδεχόμενος πως η τραπεζική οφειλή της εταιρίας, όπου μετείχε και ο ίδιος, «είναι σε διαδικασία ρύθμισης». Ούτε στο ελάχιστο δεν έχει αποπληρωθεί το δάνειο από την Πειραιώς εδώ και 10 χρόνια, με τη δανειοδότηση του ζημιογόνου Κήρυκα να εγκρίνεται παρά τις παράλληλες υποθήκες. Το τραπεζικό άνοιγμα έχει πλέον υπερδιπλασιαστεί, αλλά η Πειραιώς για περίπου 11 χρόνια δεν επέβαλλε τις ανάλογες κυρώσεις για να διεκδικήσει τα χρήματά της. Εν αντιθέσει με ό,τι θα αντιμετώπιζε ένας άλλος κακοπληρωτής, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν δέχτηκε ούτε ενοχλητικό τηλεφώνημα από εισπρακτική εταιρία. Επί της ουσίας, η πολιτική ιδιότητα του επίτιμου εξασφάλισε εκτός από τον επισφαλή δανεισμό και την τραπεζική του ασυλία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μαθήματα επικοινωνίας και «ξύλο» στο Twitter

Όπως κάθε αρχηγός της ΝΔ που σέβεται το ρόλο του, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υπό την υψηλή εποπτεία του Τάκη Θεοδωρικάκου, δημιούργησε τμήματα εκμάθησης επικοινωνίας και πολιτικού λόγου για τα στελέχη του. Αυτό γράφτηκε σε site…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«Μοδίστρες και κομμώτριες» για να στολίσουν πολιτικά τον Κυριάκο

Το τελευταίο διάστημα –δεν είναι πρώτη φορά– η ΝΔ ζητά εκλογές. Είχε ξαναζητήσει με αφορμή την προαναγγελία της κυβέρνησης ότι θα καταθέσει δύο νομοσχέδια: το ασφαλιστικό και το φορολογικό. Γιατί, όμως, το αγαπημένο θέμα συζήτησης στην Πειραιώς είναι οι εκλογές; Στη ΝΔ περίμεναν την αποτυχία των διαπραγματεύσεων πριν την πρώτη αξιολόγηση και δημιουργούσαν κλίμα πρόωρων εκλογών αλλά διαψεύστηκαν. Στη συνέχεια με το #Φύγετε…να πάτε άλλου, που έλεγε και η τηλεοπτική διαφήμιση –δεν αντιγράφουν μόνο Αρκά και Βήμα– και με το #Παραιτηθείτε, ως σύνθημα, επιχείρησαν να δημιουργήσουν κλίμα αγανάκτησης κατά της κυβέρνησης, χωρίς επιτυχία. Οι «γαλάζιοι» σύμβουλοι του αρχηγού της ΝΔ είχαν επενδύσει πολλά στο σενάριο της καταστροφής και της αριστερής παρένθεσης…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο καλός, ο κακός και η Μαρέβα

Εκτός από πολλούς Μητσοτάκηδες στην πολιτική, φαίνεται πως υπάρχουν και πολλοί Μητσοτάκηδες μέσα στον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο ευγενής γόνος της γνωστής οικογένειας, από την ημέρα που ανέλαβε πρόεδρος της ΝΔ, φαίνεται πως αντιπαλεύει τον παλιό νεοφιλελεύθερο πλην όμως συγκρατημένο εαυτό του. Ο ίδιος άνθρωπος που στο εξωτερικό δηλώνει πως «δεν βιάζομαι να γίνω πρωθυπουργός», στο εσωτερικό της χώρας, τους τρεις τελευταίους μήνες, θέτει συνεχώς το θέμα της ανάγκης των εκλογών. Δεν είναι όμως η μόνη αντίφαση. Η επικοινωνιακή τακτική, που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αποκαλύπτει έναν άνθρωπο και πολιτικό ξένο προς τον εαυτό του, ο οποίος μπορεί να λέει όσα θέλει να ακούσει το κομματικό ακροατήριο αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτει την απόστασή του από αυτά και ταυτόχρονα από το απαιτητικό ακροατήριο. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι επικοινωνιακές επιλογές στοχεύουν σε δύο πράγματα: από τη μια, να κάνουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη γνωστό και οικείο, κι από την άλλη, να του προσδώσουν την εικόνα του αποφασιστικού αρχηγού, του μοναδικού Αντι-Τσίπρα που μπορεί να φέρει πιο κοντά το όραμα της εξουσίας. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, περί αυτού πρόκειται και όχι περί του τι θα γίνει στη χώρα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Aληθινός πρωταγωνιστής, ψεύτικη φωτογραφία

Στις 30 Απριλίου του 1945, γύρω στις 10 το βράδυ, μια μικρή ομάδα ρώσων στρατιωτών εισβάλλει στο κτήριο του Ράιχσταγκ, σπάζοντας την πόρτα με ένα μεγάλο καδρόνι. Το Βερολίνο μετράει τις τελευταίες του ώρες και οι λιγοστοί γερμανοί στρατιώτες σχεδόν δεν αντιδρούν, όταν βλέπουν μπροστά τους τον εχθρό. Οι Ρώσοι κρατούν στα χέρια τους μια κόκκινη σημαία. Ανεβαίνουν τρέχοντας τις σκάλες και φθάνουν στη στέγη. Είναι αποφασισμένοι να κρεμάσουν τη σημαία για να δείξουν ότι πλέον η πόλη είναι υπό ρωσική κατοχή. Στερεώνουν τη σημαία με μια ζώνη πάνω στην κορώνα του αγάλματος, που δεσπόζει πάνω από την κύρια είσοδο.

Η περίφημη φωτογραφία με τον στρατιώτη να υψώνει την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ, στο Βερολίνο. Φωτογραφία, ωστόσο, που τραβήχτηκε μία ημέρα μετά την πραγματική ηρωική πράξη.
Όμως δεν έχουν μαζί τους κάποιον που να μπορεί να απαθανατίσει τη στιγμή.
Η στιγμή καταγράφηκε στην ιστορία με την ιστορική φωτογραφία που βλέπετε δίπλα. Ο άνθρωπος που σκαρφάλωσε για να υψώσει την σημαία ήταν ο Μιχαήλ Πέτροβιτς Μίνιν, ο οποίος τιμήθηκε για την πράξη του αυτή πολλά χρόνια αργότερα, επί προεδρίας Μπορίς Γιέλτσιν.
Ωστόσο, η φωτογραφία απεικονίζει άλλον στρατιώτη – προσωπική επιλογή του ίδιου του Στάλιν. Την επόμενη ημέρα από την ηρωική πράξη του Μίνιν και των συντρόφων του, η σοβιετική ηγεσία έστειλε συνεργείο για να αναπαραστήσει τη στιγμή και να την καταγράψει στην ιστορία, γυρίζοντας μάλιστα ολόκληρο ντοκιμαντέρ.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Μίνιν παρέμεινε στο στρατό αλλά το όνομά του δεν καταγράφηκε ποτέ στην πολιορκία και την κατάληψη του Βερολίνου, και όπως ήταν φυσικό, ξεχάστηκε.
Ωστόσο, τρία χρόνια πριν από το θάνατό του, και ενώ είχε ήδη αποκατασταθεί από τον ρώσο πρόεδρο, πήρε μέρος σε ένα άλλο ντοκιμαντέρ, που αναφερόταν στα γεγονότα της εποχής, και συναντήθηκε μάλιστα με κάποιους από τους γερμανούς υπερασπιστές του Ράιχσταγκ.
Τα μάτια του έλαμπαν, όταν αναφωνούσε, όπως τότε: «Να η δικιά μας θεά της Νίκης!»
Και αυτή τη φορά η κάμερα ήταν εκεί για να τον καταγράψει.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc # 76, το Μάιο του 2015
Extra Hot άρθρο
H «πολυάσχολη» Επιτροπή Ανταγωνισμού

Τα αντανακλαστικά της Επιτροπής για καταγγελίες, που αφορούν παραβάσεις του ανταγωνισμού, δεν χαρακτηρίζονται ακαριαία. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, ο μέσος χρονικός ορίζοντας εξέτασης από την ημερομηνία κατάθεσης μιας καταγγελίας είναι περίπου τα 4,5 χρόνια. Χρονικό διάστημα, δηλαδή, που ξεπερνά κατά μερικούς μήνες μια ολοκληρωμένη κυβερνητική θητεία. Σύμφωνα πάντα με τις καταγγελίες, χρειάζονται περίπου άλλοι έξι μήνες για να καθαρογραφτεί η απόφαση επιβολής προστίμου από την Επιτροπή. Ο αντίκτυπος είναι απτός τόσο για την αγορά όσο και για τον ίδιο τον καταγγέλλοντα. Το μεγάλο χρονικό διάστημα, που μεσολαβεί για να αποφανθεί η Ανεξάρτητη Αρχή για τις πιθανές παραβάσεις του καταγγελλόμενου, επιτρέπει στον παραβάτη την απρόσκοπτη συνέχιση της παραβατικής του συμπεριφοράς, από την οποία αποκομίζει τεράστιο κέρδος. Το γεγονός αυτό δίνει τη δυνατότητα στην παραβατική εταιρία να υπερκαλύψει εκ των προτέρων την όποια ζημία θα της προκαλέσει η καταδικαστική απόφαση που θα πάρει η Επιτροπή. Επιπλέον, εφόσον τα συμφέροντα του καταγγέλλοντα θίγονται άμεσα από την παράνομη πρακτική του παραβάτη, είναι κάτι παραπάνω από ορατό το ενδεχόμενο του λουκέτου.
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 110 (A' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Χρυσό το αίμα στην Ελλάδα

Στη χώρα που μετράει εκατοντάδες τροχαία ατυχήματα ετησίως και χιλιάδες ασθενείς με μεσογειακή αναιμία, η εθελοντική αιμοδοσία «αιμορραγεί», και μαζί με αυτήν, πολλά χρόνια τώρα αιμορραγούσαν και τα δημόσια ταμεία από τα αδικαιολόγητά υπέρογκα ποσά που ξοδεύονταν για τον έλεγχο του αίματος. Εκατομμύρια ευρώ δίνονταν σε παγκόσμιους κολοσσούς στο χώρο της Υγείας, με σκοπό να αναλάβουν τον έλεγχο του αίματος. Το παράδοξο είναι ότι οι ίδιες εταιρίες παρείχαν τις υπηρεσίες τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες στη μισή τιμή από ό,τι στην Ελλάδα. Ο έλεγχος του αίματος στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει μια ογκώδη δικογραφία, η οποία θα αποκάλυπτε όλο το βρώμικο παιχνίδι που στήθηκε και κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια δημόσιου χρήματος…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 110 (A' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Όταν η υποκρισία πέφτει από τα σύννεφα

Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, που ολοκληρώθηκε στα τέλη Αυγούστου, με καθυστέρηση σχεδόν 30 χρόνων από τότε που ξεκίνησαν να λειτουργούν στην Ελλάδα τα πρώτα ιδιωτικά κανάλια, προκάλεσε και πιθανότατα θα συνεχίσει να προκαλεί αντιδράσεις, οι οποίες συχνά κινούνται στο όριο της υπερβολής αν όχι σ’ εκείνο της υποκρισίας. Το αν ο διαγωνισμός είχε επιτυχία σαφώς θα το κρίνει η ιστορία, το γεγονός όμως ότι μετά από τρεις δεκαετίες ανομίας στο χώρο της τηλεόρασης έπρεπε να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο είναι δεδομένο και ουδείς θα έπρεπε να το αμφισβητεί. Αυτό, βεβαίως, σε μια χώρα που ο πολιτικός της κόσμος θα λειτουργούσε πάντοτε με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το προσωπικό (ή το κομματικό εν προκειμένω) συμφέρον. Αντιθέτως, στην Ελλάδα ξεδιπλώθηκε από την πρώτη στιγμή, που ανακοινώθηκε η διενέργεια του διαγωνισμού, ένα γαϊτανάκι αντεγκλήσεων μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, το οποίο κατέδειξε με βεβαιότητα το έλλειμμα μνήμης και ταυτόχρονα το πλεόνασμα υποκρισίας πρωτίστως της ΝΔ και δευτερευόντως του ΠΑΣΟΚ, των δύο κομμάτων δηλαδή που τα προηγούμενα χρόνια έστησαν με την ανοχή τους το τηλεοπτικό τοπίο πάνω σε σαθρά θεμέλια…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 110 (A' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Πάνος Λαζαράτος
Ο τενόρος των καναλαρχών

Η αντιπαράθεση των καναλαρχών με την κυβέρνηση, όποιο πρόσχημα και αν χρησιμοποιούν, είτε την παρανομία των υπουργών, είτε την καταστρατήγηση της πολυφωνίας, είτε την κατάλυση της Δημοκρατίας, στην ουσία είναι ένας αγώνας επιβίωσης. «Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια θεσμική εκτροπή», επιμένουν τα κανάλια, που δεν είδαν ποτέ καμιά εκτροπή τα χρόνια των μνημονίων και αναμφίβολα εννοούν πως για πρώτη φορά «είναι εκτός» αυτοί που θεωρούσαν τους εαυτούς τους θεσμούς και κυρίως σταθερούς. Οι καναλάρχες επιβεβαίωσαν τη νομιμότητα του διαγωνισμού με την ίδια τη συμμετοχή τους, αλλά ταυτόχρονα προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας ενάντια στη νομιμότητα του διαγωνισμού. Η νομική μάχη περιλαμβάνει δεκάδες προσφυγές, εξώδικα, μηνύσεις αλλά είναι κυρίως μια επικοινωνιακή μάχη, δηλαδή μια μάχη που χρησιμοποιεί ακόμη και το «νόμο» ή τη «νομιμότητα» για να δημιουργήσει εντυπώσεις μέσα από την επικοινωνία. Τα νομικά μέτρα δεν χρησιμοποιούνται για να αποδώσουν αλλά ως υπόβαθρο και δικαιολογία σε μια μαύρη κατάσταση παρανομίας και επικινδυνότητας, που περιγράφουν τα κανάλια. Οι επί δεκαετίες «άνομοι», οι οποίοι δεν έχουν πληρώσει ούτε τα επιβαλλόμενα τέλη που προέβλεπαν οι νόμοι, χάνουν, αλλά δεν ομολογούν ότι χάνουν. Προτιμούν από κάθε άποψη να λένε ότι τους ισοπεδώνουν οι παράνομοι που αποφάσισαν τον παράνομο διαγωνισμό. Ο καθηγητής Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής, Παναγιώτης Λαζαράτος, είναι αυτός που σηκώνει το βάρος της απόδειξης του παράνομου της διαδικασίας, εκπροσωπώντας τα κανάλια Alpha και Star…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 110 (A' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ένα καλύτερο «ιπτάμενο» μέλλον ή μια απειλή;

Μία από τις πιο δημοφιλείς και ολοένα εξελισσόμενες τεχνολογίες των τελευταίων ετών απαντά στο όνομα drones. Οι κηφήνες, όπως είναι η ακριβής μετάφραση του αγγλικού όρου, δηλαδή τα μη επανδρωμένα ιπτάμενα οχήματα (ΜΕΙΟ-UAV) εισέρχονται με ραγδαία βήματα στην καθημερινότητά μας. Όπως κάθε νέα τεχνολογία, τα drones «υπόσχονται» να αλλάξουν το μέλλον μας και ήδη με ταχείς ρυθμούς οδεύουν προς τα εκεί. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι εάν τα drones αποτελούν το κλειδί για ένα καλύτερο μέλλον ή ενδέχεται να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.
Στη ζωή μας μπήκαν σταδιακά, αλλά η χρήση των μη επανδρωμένων ιπτάμενων μηχανών ξεκινά από τις ΗΠΑ αρκετές δεκαετίες πίσω. Εξηγώντας απλά τον όρο, πρόκειται για ιπτάμενα οχήματα τα οποία χειρίζεται εξολοκλήρου κάποιος από το έδαφος ή ακολουθούν αυτόνομα μια προγραμματισμένη αποστολή. Μπορεί κανείς να τα χωρίσει σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τα πολεμικά και τα «εμπορικής» χρήσης. Τα πρώτα εξοπλίζονται με πυραύλους, βόμβες και κάμερες παρακολούθησης, ενώ τα δεύτερα διαθέτουν φωτογραφικό εξοπλισμό ή δύνανται να μεταφέρουν αντικείμενα από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β. Χρήση πολεμικών drones, μεταξύ άλλων, εξακολουθεί να κάνει η αμερικανική και η ισραηλινή κυβέρνηση, παρά τις διεθνείς αντιδράσεις για την ανηθικότητα και τις συνέπειές τους. Πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, διαθέτουν μη επανδρωμένα οχήματα για στρατιωτικές ή άλλες εφαρμογές. Drones βρίσκονται και στα χέρια τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως των Τζιχαντιστών και της Χεζμπολάχ. Η μαζική παραγωγή κατασκευής drones «εμπορικής» χρήσεως έχει ρίξει την τιμή τους κατακόρυφα, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στην καταναλωτική αγορά αλλά και σε άκρως επικίνδυνους ελλοχεύοντες κινδύνους.
Μουλτικόπτερα: Παιχνίδια και επαγγελματικό εργαλείο
Στην ελληνική αγορά, ο καθένας μπορεί να αγοράσει, χωρίς προϋποθέσεις και περιορισμούς, ένα μουλτικόπτερο, δηλαδή ένα τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο, που διαθέτει από τέσσερις έλικες πολλαπλών στροφών και πάνω.
«Η ζήτηση των μουλτικοπτέρων αυξήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια και ειδικά κατά τη διάρκεια του 2014. Η τιμή τους διαμορφώνεται ανάλογα με τη χρήση τους και τον εξοπλισμό που φέρουν. Ένα μικρό μουλτικόπτερο με ή χωρίς κάμερα, το οποίο ουσιαστικά πρόκειται για παιχνίδι, κοστίζει από 75 έως 85 ευρώ, ενώ ένα επαγγελματικό drone μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 15.000 ευρώ», εξηγεί στο Hot Doc o Χρήστος Γιατράκος, ιδιοκτήτης καταστήματος ειδών μοντελισμού. «Στην Ελλάδα σπάνια αγοράζουν ένα τόσο ακριβό μουλτικόπτερο, καθώς το κόστος είναι απαγορευτικό για τα τωρινά δεδομένα».
Με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρει και να διαλέξει ανάμεσα από μια πληθώρα επιλογών το drone που επιθυμεί. «Είναι πολύ εύκολο κάποιος να προμηθευτεί ένα μουλτικόπτερο online, με μικρότερο κόστος, ή ακόμα και να το φτιάξει μόνος του, ακολουθώντας διάφορα tutorials που υπάρχουν. Βέβαια, το αγοράζει χωρίς οδηγίες, χωρίς κάποιος να του πει πώς να το χρησιμοποιήσει και χωρίς να ενημερωθεί για το πού και πότε να το πετάει», ενημερώνει ο κ. Γιατράκος. Η διαφορά των μικρών με τα επαγγελματικά drones εντοπίζεται στο μέγεθός τους, το υλικό κατασκευής τους, τη μπαταρία τους, το βάρος τους, το βάρος που μπορούν να σηκώσουν καθώς και το φωτογραφικό εξοπλισμό που φέρουν.
«Συνήθως η πλειοψηφία των πελατών μας είναι επαγγελματίες φωτογράφοι, εταιρίες παραγωγής, τηλεοπτικά κανάλια κλπ.». Ένας ιδιώτης θα επιλέξει ένα drone που ανήκει στην κατηγορία των παιχνιδιών.
Η θετική σκοπιά
Το Σεπτέμβριο του 2012, η εταιρία Matternet, ένα εκ των «μυαλών» της οποίας είναι και ο έλληνας Ανδρέας Ραπτόπουλος, κατόρθωσε να μεταφέρει άμεσα, οικονομικά και οικολογικά, φάρμακα και προμήθειες με τα ιπτάμενα ρομποτικά της οχήματα σε καταυλισμούς που είχαν στηθεί μετά το φονικό σεισμό του 2010 στην Αϊτή. Google, Amazon και facebook θα χρησιμοποιήσουν drones σε ταχυμεταφορές και ως «πομπούς» παροχής ίντερνετ αντίστοιχα. Ήδη το πρώτο «Τσίρκο με drones» (AIR) είναι γεγονός στο Άμστερνταμ, ενώ υπάρχει και εστιατόριο με σερβιτόρους drones.
Εν δυνάμει «όπλο» σε ανύπαρκτο νομοθετικό πλαίσιο
Τα αποτελέσματα των τρόπων χρήσης μιας τεχνολογίας είναι εκείνα που θα της προσάψουν τον χαρακτηρισμό «καλή» ή «κακή». Στην περίπτωση των drones, τείνει να επικρατήσει ο δεύτερος, καθώς το ανύπαρκτο σχεδόν νομικό καθεστώς που υφίσταται σε παγκόσμιο επίπεδο και ειδικότερα στην Ελλάδα «οπλίζει» τον καθένα με μια εν δυνάμει συσκευή «θανάτου».
Ακόμα και οι ΗΠΑ, πρωτοπόρος στην εν λόγω τεχνολογία, τώρα ξεκινά την εκπόνηση συγκεκριμένων νομοθετικών κανόνων και ρυθμίσεων για τα νέα αυτά πτητικά οχήματα. Προς το παρόν, υπάρχουν ορισμένες προτάσεις – «κανόνες» για την πτήση τους από τον οργανισμό «Know Before You Fly», μια εκπαιδευτική καμπάνια της Διεθνούς Ένωσης για Μη Επανδρωμένα Συστήματα (AUVSI), της Academy of Model Aeronautics (AMA), του συνασπισμού Μικρών Μη Επανδρωμένων Ιπτάμενων Οχημάτων και της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (FAA). Βέβαια, η εμπορική χρήση των drones απαγορεύεται διά νόμου. Η FAA, βέβαια, δημιούργησε ρυθμιστικές εξαιρέσεις, μέσω της χορήγησης ειδικών αδειών σε μεγάλες κινηματογραφικές εταιρίες για εμπορική χρήση των drones, κάτω από συγκεκριμένο πλαίσιο.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν υπάρχει ακόμα κάποια κοινή οδηγία. Στη Γαλλία, και συγκεκριμένα στο Παρίσι, έπειτα από τις μυστηριώδεις πτήσεις drones και τις συλλήψεις δημοσιογράφων του Al Jazeera, απαγορεύτηκαν και γίνονται μόνο κατόπιν άδειας. Η κρατική υπηρεσία της Εναέριας Ασφάλειας της Ισπανίας (AESA) απαγόρευσε πλήρως την πτήση εμπορικών drones σε όλη τη χώρα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ξεκάθαρο και συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο, που να οριοθετεί τη χρήση των drones, εκτός από δύο γενικότερους κανονισμούς [Κανονισμός Πτήσεων Αερομοντέλων (Αριθμ. Δ2/Δ/352/17475) – Κανονισμός Υπερελαφρών Πτητικών Αθλητικών Μηχανών (Αριθ. Δ2/26314/8802)].
Πετούν μέσα από «παραθυράκια»
«Στον κανονισμό πτήσεων αερομοντέλων υπάρχουν πολλά παραθυράκια. Δίνονται συγκεκριμένες διαστάσεις για τα αερομοντέλα, τα οποία είναι συνήθως ρέπλικες. Το μουλτικόπτερο είναι κάτι διαφορετικό», αναφέρει στο Hot Doc ο σύμβουλος θεμάτων ασφαλείας σε ψηφιακό και φυσικό επίπεδο της IISCA Sec Group, Αλέξανδρος Νίκλαν. «Τα αερομοντέλα δεν έχουν δυνατότητα μεταφοράς φορτίου. Θυμηθείτε το περιστατικό που συνέβη τον Αύγουστο του 2014 στις φυλακές της Λάρισας, όπου κάποιοι προσπάθησαν να εισάγουν κινητά τηλέφωνα. Έγινε με drones».
Ο ίδιος μάλιστα ο κανονισμός αναφέρει ρητά ότι τα «μη επανδρωμένα αεροναυτικά οχήματα δεν θεωρούνται αερομοντέλα». Σύμφωνα με τον κανονισμό, πτήσεις αερομοντέλων χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή δεν επιτρέπονται σε ύψος μεγαλύτερο των 122 μέτρων, σε απόσταση μικρότερη των 3 χιλιομέτρων από ελεγχόμενο αεροδρόμιο, εντός πολιτικών ή στρατιωτικών αεροδρομίων, άνωθεν, πλησίον ή εντός στρατιωτικών εγκαταστάσεων, κατοικημένων περιοχών, αρχαιολογικών χώρων εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας και σε απαγορευμένες περιοχές, όπως αυτές αναφέρονται από την ΥΠΑ.
Ιπτάμενοι «παπαράτσι» και «καμικάζι»
Ο καθένας μπορεί να πετάξει ένα drone και να καταγράψει προσωπικές συζητήσεις, στιγμές και ό,τι άλλο θελήσει. «Πρόκειται για ξεκάθαρη παραβίαση της αρχής προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Τα drones βρίσκονται εκτός νομιμότητας, αφού δεν υπάρχει σχετική ειδική νομοθεσία. Μπορούμε να μιλάμε ακόμα και για γενικευμένες παρακολουθήσεις τύπου Ολυμπιακών Αγώνων. Για να υπάρξει νομολογία χρειάζεται πολιτική πρωτοβουλία. Το υπάρχον πλαίσιο είναι διάτρητο», αναφέρει νομική πηγή στο Hot Doc.
Τι θα γίνει εάν η ΕΛΑΣ αποφασίσει να χρησιμοποιήσει drones για περιπολίες; Ορισμένοι κατασκευαστές drones σκέπτονται να προσφέρουν στις αστυνομικές δυνάμεις των χωρών την επιλογή να «οπλίσουν» τα drones τους με πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα και μηχανισμούς tasers. «Ένα θέμα που προκύπτει, λοιπόν, είναι να μην χρησιμοποιηθούν drones από τις αρχές κατά παράβαση του νόμου. Ένας κακοποιός, εάν θέλει, ούτως η άλλως θα το χρησιμοποιήσει», υπογραμμίζει στο Hot Doc o Αλέξανδρος Νίκλαν.
«Drones μεσαίας κατηγορίας (5.000 με 10.000ευρώ) σου επιτρέπουν να τα πετάξεις από απόσταση, ενώ φτάνουν σε ύψος ακόμα και τα 400 μέτρα. Όποιος θέλει να κάνει ζημιά δεν θα τον νοιάξει το κόστος αυτό. Ένα ακραίο σενάριο είναι ένα τέτοιο drone φορτωμένο με εκρηκτικό μηχανισμό να χρησιμοποιηθεί ως βόμβα. Τίθεται τεράστιο θέμα ασφαλείας», συμπληρώνει. Βέβαια από την άλλη, «ο επαγγελματίας που πουλά drones δεν μπορεί να γνωρίζει τη χρήση που θα κάνει ο ιδιώτης», σημειώνει ο Χρήστος Γιατράκος.
«Οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι παιχνίδι. Δεν μπορεί ο καθένας να τραβάει εναέριες φωτογραφίες όπου θέλει. Πρέπει να έχει άδεια. Είναι θέμα χρόνου να υπάρξει ατύχημα. Εάν το τραβήξει ένας κινητήρας ή χτυπήσει το αεροπλάνο σε κάποιο νευραλγικό σημείο, τότε αυτό θα πέσει. Στα ελικόπτερα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος, καθώς είναι πιο ευπαθή», αναφέρει στο Hot Doc ο Ηλίας Σοφιανός, συνταξιούχος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και εκπαιδευτής πτήσεων σε αεροπλάνα και ελικόπτερα. «Ανάλογα το μέγεθος του αεροπλάνου και του drone, η τουρμπίνα του κινητήρα ίσως να μπορέσει να το “λιώσει”. Δεν γνωρίζω βέβαια τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει σ’ ένα Airbus», δηλώνει στο Hot Doc ο πρόεδρος της Αερολέσχης Θεσσαλονίκης, Βασίλης Κώστας.
Οι νόμοι λαμβάνονται για να προστατέψουν την κοινωνία και τους πολίτες. Να προλάβουν ένα φαινόμενο και όχι να προσπαθήσουν να το καταστείλουν αφού αυτό έχει εξελιχθεί. Μήπως θα έπρεπε λοιπόν να υπάρξει σύνδεση κατόχου και αντικειμένου μέσω σειριακού νούμερου πλαισίου, όπως στα όπλα; Μήπως η δημιουργία μιας κλίμακας, που θα διαχωρίζει το «παιχνίδι» από το «επαγγελματικό μέσο», κρίνεται απαραίτητη; Ο χειριστής ενός drone δεν θα ήταν προτιμότερο να διαθέτει άδεια χρήσης πλοήγησης; Μήπως οι αρμόδιες αρχές θα έπρεπε να διαθέτουν ένα μητρώο καταχώρισης; Το «καλό» ή «κακό» drone ορίζεται από τον χειριστή του. Άλλη χρήση η μεταφορά φαρμακευτικού και ειδών πρώτης ανάγκης σε δυσπρόσιτες περιοχές ή το σερβίρισμα φαγητού ή το «delivery» προϊόντων και φαγητών, και άλλο η μαζική παρακολούθηση και η αυτοσχέδια βόμβα.
Προτάσεις για τη χρήση των drones στις ΗΠΑ
- Να μην πετούν παραπάνω από 122 μέτρα
- Ο χειριστής να μην χάνει οπτική επαφή με το drone του
- Να μην πετούν κοντά σε αεροδρόμια ή σε αεροπλάνα-ελικόπτερα
- Ο χειριστής να κάνει μαθήματα πριν πετάξει
- Να μην πετούν κοντά σε ανθρώπους ή στάδια
- Να μην πετούν κάτι που ξεπερνά τα 25 κιλά
- Να μην πετούν επί πληρωμή ή για εμπορικούς σκοπούς (εκτός εάν έχουν άδεια από την FAA)
- Ο χειριστής να μην είναι απερίσκεπτος, καθώς μπορεί να υπάρξουν πρόστιμα
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #79, το Μάιο του 2015
Extra Hot άρθρο
‘Ενας απαρατήρητος θάνατος;

Στις 22 Νοεμβρίου του 1963, ο πρόεδρος Κένεντι πέφτει νεκρός από τις σφαίρες ελεύθερου σκοπευτή, που του διέλυσαν το κεφάλι, στην πρωτεύουσα του Τέξας, το Ντάλας. Ο κόσμος ολόκληρος παγώνει. Για πρώτη φορά, μετά τη δολοφονία του Λίνκολν, αμερικανός πρόεδρος δολοφονείται και μάλιστα σε ζωντανή σύνδεση.

Η στιγμή της δολοφονίας του Τζον Κένεντι στο Ντάλας, όπως την κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός της εποχής. Η σύζυγός του Τζάκι προσπαθεί πανικόβλητη να βγει από το αυτοκίνητο, όταν είδε νεκρό τον Κένεντι.
22 Νοεμβρίου του 1963 και πάλι. Ο συγγραφέας Άλντους Χάξλεϊ αφήνει την τελευταία του πνοή στην Καλιφόρνια, νικημένος από τον καρκίνο και με την σύζυγό του στο πλάι του.
Την ίδια ημέρα και σχεδόν την ίδια ώρα, πεθαίνει στην Ιρλανδία ένας άλλος διάσημος συγγραφέας, ο Κλάιβ Στέιπλς Λιούις, από νεφρική ανεπάρκεια.
Ο κόσμος ωστόσο είναι πολύ σοκαρισμένος από τη δολοφονία του Κένεντι και η είδηση του θανάτου των δύο συγγραφέων περνά στα «ψιλά». Ένα άδικο τέλος για δύο δημιουργούς, που πέρασαν μεν στην αθανασία με το έργο τους αλλά απαρατήρητοι όσον αφορά την ημέρα του θανάτου τους.

Ο διάσημος ιρλανδός συγγραφέας Κλάιβ Στέιπλς Λιούις, στο γραφείο του. Ο θάνατός του επισκιάστηκε από την δολοφονία Κένεντι.
Ένας πρόεδρος-θρύλος, που στοιχειώνει ακόμη τις Ηνωμένες Πολιτείες, τους επισκίασε και για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε τη δύναμη της εικόνας έναντι του λόγου. Γιατί, για τους πολλούς είναι πολύ πιο σημαντικό να βλέπεις έναν πρόεδρο να δολοφονείται, παρά να μαθαίνεις για το θάνατο αγαπημένων και διάσημων συγγραφέων στο κρεβάτι τους, οι οποίοι όμως γαλούχησαν γενιές και έφτιαξαν συνειδήσεις.

Ο άλλος συγγραφέας, ο αμερικανός Άλντους Χάξλεϊ. Και σ’ αυτή την περίπτωση ο θάνατός του επισκιάστηκε από την δολοφονία Κένεντι.
Ο Χάξλεϊ, στο «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο» του, περιέγραψε μια εφιαλτική, τεχνοκρατική κοινωνία, έναν πολιτισμό που βασίζεται στον ψυχολογικό καταναγκασμό, ενώ με το «Νησί», που έγινε το μανιφέστο των χίπις, έδωσε ένα σημαντικό οικολογικό και ανθρωπιστικό κείμενο.

Το εξώφυλλο του βιβλίου που άφησε εποχή: Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος, στο οποίο περιγράφεται μια εφιαλτική τεχνοκρατική κοινωνία.
Ο Κ.Σ. Λιούις, στενός φίλος του Τόλκιν, μας εξασφάλισε το δικαίωμά μας να ονειρευόμαστε, γράφοντας τα «Χρονικά της Νάρνια». Ένας φιλόσοφος, εκτός από συγγραφέας, ένας μεσαιωνολόγος.

Το έργο που έκανε διάσημο τον Λιούις: Τα Χρονικά της Νάρνια.
Ενδεχομένως, αν οι τρεις τους είχαν ποτέ συναντηθεί, θα έκαναν πολύ καλή παρέα, γιατί ο Κένεντι, εκτός των άλλων, υπήρξε και ένας πολύ καλός συζητητής. Ωστόσο, η ιστορία φρόντισε να τους συνδέσει με τραγικό τρόπο.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc # 97, το Μάρτιο του 2016
Extra Hot άρθρο
Ο Στουρνάρας διόρισε υπόδικο να διαχειρίζεται τα «κόκκινα» δάνεια των υπό εκκαθάριση τραπεζών

Τον περασμένο Απρίλιο, ο Γιάννης Στουρνάρας, ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, διορίζει κατόπιν διαγωνισμού ως διαχειριστή των «κόκκινων» δανείων των υπό εκκαθάριση ελληνικών τραπεζών που ανήκουν στην κεντρική τράπεζα, ανάμεσα στις οποίες είναι οι ΑΤΕ Βank, FBB, Probank, Proton Bank, T-bank, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και πολλές συνεταιριστικές τράπεζες, την εταιρία PQH, διευθύνων σύμβουλος της οποίας είναι ο τραπεζίτης Γιάννης Πεχλιβανίδης…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 109 (B' Σεπτέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ένας δημοσιοσχεσίτης στην κεφαλή της Τράπεζας της Ελλάδος

Αν για τον διοικητή μιας κεντρικής τράπεζας ίσχυαν τα κριτήρια που έχει θεσπίσει για τις διοικήσεις οποιασδήποτε άλλης τράπεζας η ΕΚΤ, τότε ο Γιάννης Στουρνάρας θα έπρεπε να μην έχει αναλάβει ποτέ τη νευραλγική για την Οικονομία θέση του κεντρικού τραπεζίτη…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 109 (B' Σεπτέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μισό εκατομμύριο ευρώ από τον ΕΟΦ στη σύζυγο Στουρνάρα και τη «γαλάζια» V+O

Ιδιαίτερα «θερμή» και οικεία χαρακτηρίζεται η σχέση της εταιρίας της συζύγου του Γιάννη Στουρνάρα, Σταυρούλας Νικολοπούλου, με το Δημόσιο. Μια εξίσου όμως καλή σχέση με αυτό είχε και η «γαλάζια» εταιρία επικοινωνίας των Θωμά Βαρβιτσιώτη και Γιάννη Ολύμπιου…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 109 (B' Σεπτέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Όταν ο καρκίνος βαφτίστηκε μεταδοτικός και η κ. Στουρνάρα ανέλαβε να το διαφημίσει

Ένα από τα πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν πως το ΚΕΕΛΠΝΟ αποτελούσε έναν διάτρητο κουμπαρά δημόσιου χρήματος, είναι και αυτό με τον… μεταδιδόμενο καρκίνο, όπως αποκάλυψε το Hot Doc το Δεκέμβριο του 2015…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 109 (B' Σεπτέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Εκτός ελέγχου η σύζυγος Στουρνάρα, όσο είναι υπουργός ο Στουρνάρας

Όταν ο Γιάννης Στουρνάρας ήταν τσάρος της ελληνικής Οικονομίας, κάτι παραπάνω από Καίσαρας δηλαδή, η σύζυγος του τσάρου, Σταυρούλα ή Λίνα Νικολοπούλου, μέσω εταιρίας Δημοσίων Σχέσεων και Διαφήμισης που είχε, έπαιρνε συστηματικά δουλειές από το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ αλλά και τον ΕΟΦ. Και ναι μεν δεν απαγορεύεται η σύζυγος του υπουργού να παίρνει δουλειές από το Δημόσιο, αν έχει τις προϋποθέσεις. Αλλά, όπως αποκαλύπτει η έρευνα, οι συμβάσεις αυτές υπήρξαν αρκετές φορές αντικείμενο έρευνας ακόμη και από την Αρχή Καταπολέμησης Μαύρου Χρήματος και το ΣΔΟΕ, τα δε επίσημα πορίσματα χάθηκαν στο επιμελημένο χάος της ελληνικής γραφειοκρατίας ή της σκοπιμότητας. Ένας ακόμη επίσημος έλεγχος, που αφορούσε τις συμβάσεις αυτές, αναβλήθηκε, για να ματαιωθεί τελικώς, από δύο υπουργούς, ενώ ο επικεφαλής της Αρχής Ελέγχου Δημοσίων Συμβάσεων, εισαγγελέας Βασίλης Φλωρίδης, οδηγήθηκε σε παραίτηση όταν έκρινε τις συμβάσεις των εταιριών της συζύγου Στουρνάρα παράνομες. Το σύνολο των συμβάσεων αυτών απουσίαζε από το αρχείο του ΣΔΟΕ και όταν οι ελεγκτές κατέγραψαν τα στοιχεία που οδήγησαν σε διώξεις εταιριών και προσώπων, που έπαιρναν παράνομα χρήματα από το Κέντρο, δεν βρήκαν στοιχεία και έτσι δεν υπήρξε δίωξη εναντίον της κυρίας Στουρνάρα. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι εισαγγελείς έκαναν τελικώς έρευνα στα γραφεία της εταιρίας της κυρίας Στουρνάρα, την οποία η ίδια σύνδεσε με προσπάθεια να πληγεί το πρόσωπο του συζύγου της. Συνολικά τέσσερις έρευνες, που συμπεριλάμβαναν την κυρία Στουρνάρα ως ερευνώμενο πρόσωπο ή την αφορούσαν αποκλειστικά σε σχέση με το ΚΕΕΛΠΝΟ, φαίνεται να έχουν χαθεί ή ματαιωθεί όσο ο σύζυγός της είναι υπουργός.
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 109 (B' Σεπτέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο κολοσσός που θέλει να ελέγξει την παγκόσμια παραγωγή τροφίμων

Παγκόσμιο γενετικό πείραμα; Έλεγχος της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων και κατ’ επέκταση ολόκληρης της ανθρωπότητας; Ή απλώς μια πολυεθνική εταιρία που ξέρει να κινείται καλά στις παρυφές της εξουσίας; Η εταιρία παραγωγής γενετικά μεταλλαγμένων οργανισμών Monsanto είναι ίσως από τις λίγες εταιρίες που η δράση τους έχει ξεσηκώσει εκατομμύρια διαμαρτυρίες ανά τον κόσμο.
Μετρώντας ήδη πάνω από 110 χρόνια ζωής, ο αμερικανοεβραϊκός κολοσσός έχει κατορθώσει να κρατά τα ηνία στον χώρο των εταιριών παραγωγής γενετικά τροποποιημένων οργανισμών παγκοσμίως. Με 17.500 και πλέον υπαλλήλους και με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 12 δισ. δολάρια, δείχνει να μην έχει επηρεαστεί διόλου από τη διεθνή οικονομική κρίση.
Η λειτουργία της θυμίζει καλοστημένο σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Με τη μόνη διαφορά ότι το σενάριο περιλαμβάνει τα πάντα: Χρήμα, επιρροή, εξουσία, πολιτικές πιέσεις, διαφθορά, χρηματισμό και μια αίσθηση σιδερένιας πυγμής στις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο. Η εταιρία διαθέτει ενεργή παρουσία και στη χώρα μας. H δραστηριότητά της αφορά κυρίως τον χώρο του φυτοφαρμάκου, μέσω της διάθεσης και της εμπορίας του ζιζανιοκτόνου Roundup. Πρόκειται για ένα από τα πιο διαδεδομένα ζιζανιοκτόνα, το οποίο χρησιμοποιείται στην ελληνική γη τα τελευταία χρόνια και το οποίο έχει δεχτεί ουκ ολίγες φορές κριτική, αναφορικά με πιθανές παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Αν και η παρουσία της εταιρίας είναι διακριτική, παραμένει πιστή στις επιταγές της μητρικής εταιρίας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Kατά το παρελθόν έχει προσπαθήσει αρκετές φορές να επηρεάσει τη στάση της χώρας σε κρίσιμες ψηφοφορίες στην ΕΕ που αφορούν τα μεταλλαγμένα. Καλά γνωρίζοντες του παρασκηνίου θυμούνται τα στελέχη της Monsanto σε αλλεπάλληλα ραντεβού με υπουργούς, προκειμένου να μεταφέρουν τις επιθυμίες της εταιρίας. Και όσο για τις πιέσεις που ασκούνταν, αυτές χαρακτηρίζονταν ως αφόρητες, καθώς πολλές φορές επιστρατεύονταν υψηλές γνωριμίες και δαιδαλώδεις φιλίες από την αμερικανική πολιτική σκηνή.
Τις στενές επαφές της Monsanto με τα υψηλά κλιμάκια της αμερικανικής πολιτικής ελίτ επιβεβαιώνει ένα περιστατικό που έλαβε χώρα πριν από κάποια χρόνια, όταν επιτετραμμένος της αμερικανικής πρεσβείας στη χώρας μας ήταν ο πρώην πρέσβης Τόμας Μίλερ. Τότε, ανώτατα στελέχη της Monsanto πραγματοποίησαν ταξίδι-αστραπή στο σπίτι του κ. Μίλερ με ιδιωτικό αεροσκάφος, για μία μόνο ημέρα. Το τι ακριβώς συζητήθηκε σε εκείνο το δείπνο είναι κάτι που ουδείς γνωρίζει, ωστόσο το γεγονός ότι η αφρόκρεμα του κολοσσού επισκέφτηκε τον απεσταλμένο των ΗΠΑ στην Ελλάδα δείχνει τη στενή σχέση μεταξύ της εταιρίας και της αμερικανικής κυβέρνησης.
Δούρειος ίππος η μεταλλαγμένη σόγια
Στην Ελλάδα η καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων προϊόντων απαγορεύεται βάσει της ελληνικής νομοθεσίας. Ο δούρειος ίππος ωστόσο για την είσοδο της Monsanto και άλλων εταιριών βιοτεχνολογίας είναι η εισαγωγή κάθε χρόνο χιλιάδων τόνων μεταλλαγμένης σόγιας, η οποία σε πρώτη όψη φαντάζει εντελώς αθώα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, μόνο το 2011 η χώρα μας εισήγαγε περί τους 571.000 τόνους σόγιας. Από αυτούς, το 70%, δηλαδή περί τους 400.000 τόνους, αποτελούσαν μεταλλαγμένη σόγια, της οποίας οι σπόροι ελέγχονται από παγκόσμιους κολοσσούς βιοτεχνολογίας, με τη μερίδα του λέοντος να κατέχει η Monsanto.
Η μεταλλαγμένη σόγια χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο στην κτηνοτροφία και κυρίως στην εκτροφή πουλερικών και χοιρινών. Λόγω της υψηλής της περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη, που μπορεί να αγγίξει ακόμη και το 40%, γίνεται ανάρπαστη τόσο από κτηνοτρόφους όσο και από μεγάλες εταιρίες παραγωγής ζωικών προϊόντων.
Μεγάλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή και συσκευασία γαλακτοκομικών προϊόντων, καθώς επίσης και εγχώριες εταιρίες πουλερικών, χρησιμοποιούν, σύμφωνα με στοιχεία της Greenpeace, μεταλλαγμένη σόγια αφειδώς στην εκτροφή των ζωοειδών. Ο κίνδυνος όμως παραμονεύει. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι η Monsanto λειτουργεί αθόρυβα αλλά μεθοδικά, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να δράσει.
Το πρόβλημα είναι διττό και αφορά κυρίως τον έλεγχο της παραγωγής τροφίμων. Κάτι που η μητρική Monsanto προσπαθεί εδώ και δεκαετίες να καταφέρει. Από τη μία, ανυποψίαστοι αγρότες προμηθεύονται μεταλλαγμένους σπόρους για καλλιέργεια από την εταιρία, οι οποίοι υπόσχονται υψηλές αποδόσεις. Ωστόσο, την επόμενη χρονιά, ο αγρότης, εφόσον επιθυμεί να καλλιεργήσει ξανά τον ίδιο σπόρο, θα πρέπει να τον προμηθευτεί αποκλειστικά από την εταιρία, καθώς η διάρκεια ζωής του σπόρου είναι μονοετής εκ κατασκευής του.
Από την άλλη, όταν το σύνολο της κτηνοτροφικής παραγωγής βασίζεται στη μεταλλαγμένη σόγια, τότε δημιουργείται ένας κίνδυνος εξάρτησης από τις εταιρίες βιοτεχνολογίας όπως η Monsanto. Πιο απλά, η εταιρία δεν ελέγχει το τελικό προϊόν, αλλά ελέγχει έμμεσα όλα τα στάδια παραγωγής.
«Τα βασικά προβλήματα είναι διπλής φύσης. Αφενός πριν από λίγο καιρό παρουσιάστηκε στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου μια πρώτη μελέτη, η οποία τεκμηριώνει ότι η χρήση μεταλλαγμένης σόγιας μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας. Αφετέρου, εάν ισχύσει το άνοιγμα στα μεταλλαγμένα, θα υπάρξει ένα ιδιόμορφο πατρονάρισμα των σπόρων. Κάθε αγρότης θα καλείται να αγοράσει νέους σπόρους για την ετήσια σοδειά. Η ανθρώπινη εφευρετικότητα, δηλαδή, αντί να κάνει τους σπόρους να αντέχουν, τους κάνει να πεθαίνουν, στοχεύοντας αποκλειστικά στο κέρδος και εμμέσως στον έλεγχο της παραγωγής των τροφίμων», υπογραμμίζει στο Hot Doc ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κρίτων Αρσένης.
Παράλληλα, η εισαγωγή χιλιάδων τόνων μεταλλαγμένης σόγιας κρύβει και μια άλλη πτυχή. Το κόστος για το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας μας είναι τεράστιο, καθώς κάθε χρόνο απαιτείται περί το 1,5 δισ. ευρώ προκειμένου να εισαχθούν οι τεράστιες ποσότητες που απαιτούνται για την ελληνική κτηνοτροφία.
Αντιδράσεις από αγρότες και οικολογικές οργανώσεις
Ενάντια στην εξάπλωση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, είτε ως τρόφιμα είτε ως ζωοτροφές, έχουν ταχθεί στη χώρα μας τόσο οικολογικές οργανώσεις όσο και ο αγροτικός κόσμος της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΠΑΣΕΓΕΣ με ψήφισμά της έχει ταχθεί ανοιχτά κατά της εξάπλωσης των μεταλλαγμένων οργανισμών από το 2007 και ανθίσταται σε κάθε προσπάθεια εισόδου των μεταλλαγμένων στη χώρα μας.
Και αυτό λόγω «της αβεβαιότητας και της ασάφειας των επιστημονικών πειραμάτων και ερευνών, που μέχρι σήμερα δεν μπορούν να εγγυηθούν την υγιεινή διατροφή των καταναλωτών, ούτε είναι φυσικά δυνατό να ελεγχθεί η χρήση γενετικά τροποποιημένων προϊόντων που δεν προορίζονται για ανθρώπινη χρήση».
Είναι χαρακτηριστικό ότι , τον Φεβρουάριο του 2002, η Αμερικανική Εθνική Ακαδημία Επιστημών κατέληξε στο συμπέρασμα πως η κυκλοφορία των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στην Αμερική διέπεται από ανακολουθίες. Λίγο πιο πριν είχε διαπιστωθεί ότι καλαμπόκι μη εγκεκριμένο για ανθρώπινη χρήση είχε χρησιμοποιηθεί σε πολλά τρόφιμα, με αποτέλεσμα περισσότερες από 300 εταιρίες παραγωγής τροφίμων να αναγκαστούν να αποσύρουν τα είδη τους από τα αμερικανικά καταστήματα λιανικής πώλησης.
Επιπλέον, οικολογικές οργανώσεις, όπως για παράδειγμα η Greenpeace, και χιλιάδες πολίτες έχουν ζητήσει από τις εγχώριες κτηνοτροφικές μονάδες και τις εταιρίες παραγωγής ζωικών προϊόντων να αλλάξουν πολιτική σε ό,τι αφορά το θέμα της σόγιας και να στραφούν σε εγχώρια προϊόντα, όπως για παράδειγμα το κουκί, το ρεβίθι, το μπιζέλι και το λούπινο. Τα προϊόντα αυτά, εκτός του γεγονότος ότι είναι ελληνικά, έχουν και πολύ χαμηλότερο κόστος σε σχέση με την εισαγόμενη σόγια.
Επιπλέον, αυτό που έχει ζητηθεί είναι όλα τα ζωικά προϊόντα που περιέχουν ίχνη γενετικά μεταλλαγμένης σόγιας να περιέχουν μια ειδική σήμανση AGRO7. Με τη σήμανση αυτή ο καταναλωτής θα μπορεί να αντιληφθεί εάν όντως το προϊόν περιέχει ίχνη γενετικά μεταλλαγμένων οργανισμών. Ωστόσο προς τα παρόν όλες οι εκκλήσεις έχουν μείνει στα λόγια.
Εκτός όμως από τους χιλιάδες τόνους σόγιας που εισάγονται και χρησιμοποιούνται στη ζωική παραγωγή, ίχνη σόγιας περιέχουν χιλιάδες συσκευασμένα προϊόντα στα ράφια των σουπερμάρκετ. Γκοφρέτες, μπισκότα, παιδικές τροφές και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, περιέχουν λεκιθίνη σόγιας. Το αν η τελευταία είναι μεταλλαγμένη ή όχι είναι κάτι το οποίο οφείλεται να αναγράφεται υποχρεωτικά πάνω στη συσκευασία για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Δεν αποκλείεται μελλοντικά η εταιρία να νομιμοποιηθεί, ώστε να πατρονάρει δεκάδες προϊόντα που περιέχουν ίχνη σόγιας, όπως άλλωστε έχει επιχειρήσει και στο εξωτερικό. «Στην Ελλάδα υπάρχει το πρωτόκολλο AGRO7, το οποίο επιτρέπει την εθελοντική σήμανση τροφίμων που έχουν αποκλείσει στην παραγωγική τους διαδικασία τις μεταλλαγμένες ουσίες», τονίζει στο Ηot Doc ο ευρωβουλευτής και προσθέτει ότι «συγκεκριμένα για το καλαμπόκι, υπάρχει ειδική σήμανση των μεταλλαγμένων στην Ευρώπη, αλλά αντιστέκεται το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην ενημέρωση για τα ζωικά προϊόντα με τροφές από μεταλλαγμένα, όπως για παράδειγμα το τυρί, το γάλα ή το βούτυρο».
Η Ελλάδα ανθίσταται σθεναρά Απέναντι στα μεταλλαγμένα η Ελλάδα διαθέτει μια διαχρονική πολιτική άρνησης, παρά τις υψηλές πιέσεις που δέχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Το 2004 η Ελλάδα, εκπροσωπούμενη στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας από τον τότε υπουργό Γεωργίας Σάββα Τσιτουρίδη, ψήφισε αρνητικά μαζί με άλλες πέντε χώρες –Γαλλία, Πορτογαλία, Αυστρία, Δανία, Λουξεμβούργο– αναφορικά με το ζήτημα της έγκρισης άδειας εισαγωγής του γενετικά τροποποιημένου γλυκού καλαμποκιού.
Ωστόσο, σε εκείνη την ψηφοφορία ψήφισαν θετικά έξι χώρες –Ιταλία, Βρετανία, Ολλανδία, Ιρλανδία, Σουηδία, Φινλανδία–, ενώ από την ψηφοφορία απείχαν η Ισπανία και το Βέλγιο. Με τον τρόπο αυτό το Συμβούλιο των Υπουργών δεν κατέληξε σε καμία απόφαση, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε, τον Μάρτιο του 2004, την εισαγωγή του γενετικά τροποποιημένου γλυκού καλαμποκιού (Βt11). Με την απόφαση αυτή καταργήθηκε το μορατόριουμ που είχε επιβληθεί στην ΕΕ για την αναστολή των διαδικασιών έγκρισης των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, το οποίο είχε υιοθετηθεί με πρωτοβουλία της Ελλάδας.
Το 2010 η τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κατερίνα Μπατζελή τάχθηκε κατά της καλλιέργειας της γενετικά μεταλλαγμένης πατάτας τύπου Amflora στη χώρα μας, ενώ παράλληλα η Ελλάδα κατόρθωσε τη δυνατότητα άρνησης των μεταλλαγμένων.
«Είμαστε μέσα στις 8 χώρες που έχουμε απαγορεύσει τα μεταλλαγμένα και έχουν εγκριθεί ότι είναι Ζώνες Ελευθέρας Παραγωγής, δηλαδή όχι για μεταλλαγμένα. Οι χώρες αυτές είχαν ζητήσει να απαλλαχθούν από την υποχρέωση καλλιέργειας μεταλλαγμένων. Πριν 10 χρόνια περίπου, εφόσον απελευθερωνόταν ένα προϊόν από τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό ΕΦΕΤ, τότε αυτός ο σπόρος θα έπρεπε να περάσει υποχρεωτικά για καλλιέργεια σε όλα τα κράτη μέλη. Σε όλη τη διαδικασία διαπραγμάτευσης των μεταλλαγμένων μέσα σε αυτά τα πλαίσια κατορθώσαμε να έχουμε τη δυνατότητα άρνησης μεταλλαγμένων και αυτό έχει κατοχυρωθεί», επισημαίνει στο Hot Doc η κυρία Μπατζελή.
Ποια είναι η Monsanto
Η Monsanto ιδρύθηκε το 1901 και έκτοτε έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές όχι μόνο τα φώτα της δημοσιότητας αλλά και τα έδρανα των δικαστηρίων.
Στον μακρύ κατάλογο των προϊόντων της περιλαμβάνονται προϊόντα που θεωρούνται επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία, ενώ έχουν χρησιμοποιηθεί από τον αμερικανικό στρατό και σε πολεμικές επιχειρήσεις. Μεταξύ αυτών το PCB (πυραλένιο) ή το ζιζανιοκτόνο Agent Orange, το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Από το 1962 έως το 1971 οι αμερικανοί στρατιώτες χρησιμοποιούσαν το Agent Orange προκειμένου να αποψιλώσουν τη βλάστηση της ζούγκλας, η οποία αποτελούσε και τη φυσική προστασία των Βιετκόνγκ, ενώ παράλληλα κατέστρεφε τις σοδειές τους. Η τοξικότητα όμως του Agent Orange ήταν τεράστια, με θύματα ακόμη και τους ίδιους του αμερικανούς στρατιώτες, οι οποίοι λάμβαναν εντολές να τα χρησιμοποιούν δίχως και οι ίδιοι να γνωρίζουν τι ακριβώς είναι.
Πολλά από τα θύματα στράφηκαν στην αμερικανική δικαιοσύνη και έπειτα από μακροχρόνιους αγώνες κατάφεραν να δικαιωθούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι, το 1984, τα δικαστήρια των ΗΠΑ επιδίκασαν σε 250.000 δικαιούχους και τις οικογένειές τους το ποσό των 180 εκατ. δολαρίων. Από αυτά, σχεδόν τα μισά κλήθηκε να καταβάλει η Monsanto, καθώς η δική της παραγωγή διέθετε πολύ υψηλότερες τιμές συγκέντρωσης διοξίνης από την παραγωγή όλων των άλλων εταιριών.
Η Monsanto όμως και τα στελέχη της δεν φάνηκαν να πτοούνται. Λίγα χρόνια μετά η εταιρία αποφασίζει να κάνει το πρώτο της άλμα προς τη βιοτεχνολογία, με την παραγωγή της αυξητικής ορμόνης για βοοειδή (BGH και BST). Η συγκεκριμένη ορμόνη υποτίθεται ότι θα κατόρθωνε να αυξήσει την παραγωγή γάλακτος στα βοοειδή έως και 20%, εξασφαλίζοντας υπερκέρδη για όσους δραστηριοποιούνται στην κτηνοτροφία. Οι υποσχέσεις όμως αποδείχθηκαν φρούδες. Διάφορες επιστημονικές έρευνες απέδειξαν ότι η ορμόνη ήταν άκρως επιβλαβής για την υγεία των βοοειδών, καθώς επίσης και ότι τους προκαλούσε μαστίτιδα. Παράλληλα, μια σειρά από άλλες έρευνες συνέδεσαν το γάλα BGH με την πρόκληση του καρκίνου του προστάτη και του στήθους.
Και όσο για το πώς κατόρθωσε να λάβει την απαραίτητη άδεια από τις ελεγκτικές αρχές; Οι συμπτώσεις σε αυτή την περίπτωση αποδεικνύονται διαβολικές, καθώς στελέχη του FDA (Αμερικανικός Οργανισμός Ασφάλειας Τροφίμων) είχαν διατελέσει κατά το παρελθόν δικοί της υπάλληλοι.
Δικό της δημιούργημα επίσης είναι και το παρασιτοκτόνο Roundup, το οποίο κατέχει ίσως τις περισσότερες πωλήσεις ανά τον κόσμο και για το οποίο η Monsanto αναγκάστηκε να αποσύρει, το 1997, διαφημίσεις της που υποστήριζαν ότι είναι «βιοδιασπώμενο» και «φιλικό προς το περιβάλλον».
Η επέλαση των μεταλλαγμένων
Παρά τις καταδίκες όμως και τον σάλο που έχουν προκαλέσει οι παρενέργειες των δημιουργημάτων της, η Monsanto εξακολουθεί να κρατά τα ηνία στον χώρο της βιοτεχνολογίας παγκοσμίως. Αυτή τη στιγμή το 91% των σπόρων γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων παγκοσμίως ανήκει στην ίδια. Το μεγάλο άλμα τόσο για την ίδια όσο και για τις υπόλοιπες εταιρίες παραγωγής και εμπορίας γενετικά τροποποιημένων οργανισμών συνέβη το 1998.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το New York Times Magazine, στις 28/10/1998, χαρακτήριζε τη Monsanto ως «Microsoft» της βιοτεχνολογίας στη γεωργία. Από τότε η εταιρία έχει ξοδέψει αστρονομικά ποσά σε διαφημιστικές εκστρατείες ανά τον πλανήτη προκειμένου να πείσει ότι η γενετική μηχανική στη γεωργία είναι η λύση στα προβλήματα υποσιτισμού της ανθρωπότητας.
Ωστόσο, τόσο επιστήμονες όσο και διεθνείς οργανώσεις ανά τον κόσμο έχουν διαφορετική άποψη. Αυτό που υποστηρίζουν είναι ότι ο αμερικανοεβραϊκός κολοσσός κινείται αργά και μεθοδικά όχι για την επίλυση του παγκόσμιου υποσιτισμού, αλλά για τον έλεγχο της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων. Πιο απλά, για τον έλεγχο ολόκληρης της ανθρωπότητας, κατά το δόγμα του Χένρι Κίσινγκερ.
Οι κινήσεις της εταιρίας μέχρι στιγμής είναι αργές αλλά μεθοδικές. Μπροστά στις αντιδράσεις που συναντά στην εξάπλωση των μεταλλαγμένων χρησιμοποιεί πλάγια μέσα. Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες για χρηματισμούς κυβερνητικών στελεχών σε χώρες του εξωτερικού ή και για απόκρυψη ερευνών με αρνητικά αποτελέσματα για τα προϊόντα της. Ωστόσο, όπως έχει αποδείξει η μέχρι σήμερα πορεία του αμερικανοεβραϊκού κολοσσού, το κυριότερο μέσο που επιστρατεύει για την επίτευξη του στόχου της είναι η κατοχύρωση της πατέντας στις αγροτικές καλλιέργειες, μέσω δικαστικών αποφάσεων.
Πατεντάρισμα προϊόντων
Στις αρχές του περασμένου Φλεβάρη κατατέθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αίτηση για την εκδίκαση μιας υπόθεσης που πέρασε στα ψιλά των ελληνικών ΜΜΕ. Η οργάνωση «No patents on seeds», η οποία υποστηρίζεται από το γερμανικό τμήμα της Greenpeace, κατέθεσε μήνυση εναντίον της ευρωπαϊκής πατέντας ΕΡ1962578.
Η ευρωπαϊκή Αρχή Πνευματικών Δικαιωμάτων κατοχύρωσε ως ευρεσιτεχνία στον αμερικανικό κολοσσό Monsanto το ινδικό πεπόνι, ένα είδος που έχει φυσική αντίσταση στον ιό CYSDV, ο οποίος πλήττει τις καλλιέργειες πεπονιού σε όλο τον κόσμο. Πιο απλά, τα δικαιώματα καλλιέργειας του εν λόγω πεπονιού ανήκουν αποκλειστικά πλέον στη Monsanto και μόνο. Οποιοσδήποτε επιθυμεί να καλλιεργήσει το συγκεκριμένο είδος θα πρέπει να λάβει την άδεια της εταιρίας, διαφορετικά θα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο ποινής.
Όπως σημείωσε στο Hot Doc o κ. Αρσένης, «Το παράδειγμα της Ινδίας είναι γνωστό σε όλους. Κατόπιν τεράστιας κρατικής προπαγάνδας για καλλιέργεια προϊόντων με τη χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων, οι οποίοι θα αύξαναν τα αγροτικά έσοδα, καθώς δεν απαιτούνταν φυτοφάρμακα, άπαντες έσπευσαν να την υιοθετήσουν. Αποτέλεσμα ήταν στη συνέχεια να μην έχουν να αποπληρώσουν τα δάνεια που σύναψαν για να αγοράσουν τους πατενταρισμένους σπόρους και να οδηγηθούν σε μαζικές αυτοκτονίες».
Μία από τις κατηγορίες που προσάπτουν πολλοί στη Monsanto είναι ότι προωθεί την τεχνολογία της παγκοσμίως, απευθυνόμενη πολλές φορές σε κοινό που εκ των πραγμάτων δεν έχει τη δυνατότητα να αντεπεξέλθει οικονομικά. Σε αυτό της το εγχείρημα δέχεται συνήθως την αμέριστη συμπαράσταση των εκάστοτε κυβερνήσεων, έχοντας όμως εν συνεχεία αποτελέσματα όπως την τραγωδία της Ινδίας, που οι αγρότες, μη έχοντας τους πόρους να εξασφαλίσουν τους ακριβούς αλλά αποδοτικούς σπόρους της, πνίγηκαν στα χρέη και τα δάνεια.
Η μέθοδος της πατέντας φαίνεται ότι είναι κάτι το προσφιλές στην εν λόγω εταιρία. Πριν από ενάμιση χρόνο η εταιρία κατέθεσε αίτηση προκειμένου να κατορθώσει να αποκτήσει τα δικαιώματα πατέντας στη μαργαρίνη και τα μπισκότα.
Το σκεπτικό της ήταν ότι στα προϊόντα αυτά υπάρχουν ίχνη σόγιας, τα οποία έχουν κατοχυρωθεί στην εταιρία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Monsanto ζήτησε να μην επιτρέπεται έλεγχος για ίχνη γενετικά μεταλλαγμένων ουσιών στα προϊόντα που έχει κατοχυρώσει, κάτι που σημαίνει πως, έχοντας πατεντάρει ένα προϊόν σε τελικό στάδιο παραγωγής, θα έχει παράλληλα μονοπωλήσει και όλη τη διαδικασία παραγωγής του. Με τον τρόπο αυτό θα μπορεί να ελέγχει όχι μόνο το προϊόν αλλά και να χρησιμοποιεί γενετικά μεταλλαγμένα είδη στην παραγωγή του, χωρίς να υπόκειται στους ευρωπαϊκούς νόμους που δεν επιτρέπουν την εισαγωγή τους στην Ευρώπη.
Η ευρωπαϊκή Αρχή Πνευματικών Δικαιωμάτων, αν και δεν επιτρέπει την κατοχύρωση της διαδικασίας, επιτρέπει όμως την κατοχύρωση του τελικού προϊόντος. Δίνει δηλαδή το δικαίωμα σε μια τεράστια πολυεθνική να πατεντάρει ένα προϊόν ως ευρεσιτεχνία, αλλά όχι τα στάδια της παραγωγής της. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ισπανική Consejo Superior de Investigationes Cientificas έχει καταφέρει να κατοχυρώσει ως ευρεσιτεχνία το συμβατικό ηλιέλαιο, καθώς και όλα τα προϊόντα που το περιέχουν.
Το 2004 το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά εξέδωσε μια πρωτοφανή απόφαση που αλλάζει ίσως άρδην τα δεδομένα στον τομέα της καλλιέργειας. Ο Πέρσι Σμάισερ, ένας αγρότης, κλήθηκε να καταβάλει αποζημίωση στη Monsanto. Ο λόγος, σύμφωνα με το δικαστήριο, ήταν το γεγονός ότι ο Σμάισερ παραβίασε τα δικαιώματα πατέντας της Monsanto με το να καλλιεργήσει γενετικά τροποποιημένη ελαιοκράμβη (Round-up Ready Canola) στη γη του. Ο ίδιος ωστόσο ουδέποτε χρησιμοποίησε κανένα σπόρο της εν λόγω εταιρίας, απλώς η σοδειά του μολύνθηκε από τον ιό GM Canola.
H απόφαση του δικαστηρίου στηρίχθηκε σε έναν παλαιότερο νόμο του 1991, σύμφωνα με τον οποίο οι πατέντες έχουν πλεονέκτημα έναντι των δικαιωμάτων των αγροτών. Αυτό σημαίνει ότι, εάν η σοδειά ενός αγρότη επιμολυνθεί από GM σπόρους, τότε ο αγρότης είναι ενδεχομένως υπόχρεος να πληρώσει την εταιρία βιοτεχνολογίας, καθώς σύμφωνα με τη νομοθεσία ωφελήθηκε από την τεχνολογίας της!
«Το παράδειγμα του Καναδά προκαλεί μεγάλη εντύπωση, καθώς αγρότες κλήθηκαν να πληρώσουν εξωπραγματικά πρόστιμα επειδή οι σοδιές τους βρέθηκαν να περιέχουν ίχνη σόγιας, τα οποία είχαν μεταφερθεί από επικονίαση.
Πρόκειται για μια παράλογη και επικίνδυνη διαδικασία», επισημαίνει ο κ. Αρσένης.
Πατέντα και στα γουρούνια
Ο έλεγχος όμως της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων δεν περιορίζεται μόνο στις καλλιέργειες. Το 2005 η Monsanto επεδίωξε να αποκτήσει τα αποκλειστικά δικαιώματα στην αναπαραγωγή των γουρουνιών και των απογόνων τους. Ο οργουελικός της ισχυρισμός περιλάμβανε τη δημιουργία, κατόπιν έρευνας με μεθόδους διασταύρωσης και επιλογής ειδικών χαρακτηριστικών, τεχνητής γονιμοποίησης και άλλων τεχνικών αναπαραγωγής ενός νέου είδους γουρουνιού. Το γουρούνι αυτό αποτελούσε εφεύρεση επειδή δημιουργήθηκε από τον συνδυασμό αυτών των στοιχείων με σκοπό να επιταχυνθεί ο κύκλος αναπαραγωγής του. Για τον λόγο αυτό η εταιρία κατέθεσε δύο αιτήσεις στον Παγκόσμιο Οργανισμό για τα Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας στη Γενεύη. Απώτερος στόχος ήταν να της δοθούν τα αποκλειστικά δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στα γουρούνια σε περισσότερες από 160 χώρες ανά τον κόσμο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όποιος εκτρέφει γουρούνι με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά θα πρέπει πρώτα να λαμβάνει την άδεια της Monsanto, ή πιο απλά να περνά πρώτα από το ταμείο της. Τελικά η αίτηση της εταιρίας έπεσε στο κενό, ωστόσο η Monsanto δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια.
Με ανάλογες μεθόδους η εταιρία προσπάθησε να επεκτείνει τον έλεγχό της και σε άλλα προϊόντα. Λουκάνικα, σαλάμι, ζαμπόν, αβγά, υποπροϊόντα ψαριών είναι μόνο μερικά από τα προϊόντα, και όσο περνά ο χρόνος η λίστα όλο και θα μεγαλώνει. Το επιχείρημά της είναι πως στη διαδικασία παραγωγής των προϊόντων αυτών χρησιμοποιήθηκε σόγια προκειμένου να ταϊστούν τα ζώα που παρήγαγαν τα προϊόντα αυτά.
Τεχνολογία terminator και ολοκληρωτικός έλεγχος
Την ίδια ώρα η Monsanto διεξάγει μία ακόμη προσπάθεια επιρροής, αυτή τη φορά στους γενετικά τροποποιημένους σπόρους με τη συνδρομή της τεχνολογίας. Πρόκειται για τους λεγόμενους «αυτοκαταστροφικούς σπόρους», ή αλλιώς τεχνολογία Terminator. Οι σπόροι αυτοί έχουν τροποποιηθεί γενετικά και ουσιαστικά πρόκειται για νεκρούς- στείρους σπόρους. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι δυνατή η επανακαλλιέργειά τους έπειτα από τη συγκομιδή της σοδειάς.
Όποιος επιθυμεί δηλαδή να προχωρήσει στην καλλιέργεια με τέτοιου είδους σπόρους θα πρέπει να τους προμηθεύεται αποκλειστικά από τη Monsanto, διαφορετικά η καλλιέργεια θα είναι αδύνατη. Η προσπάθεια αυτή αλλάζει άρδην τα δεδομένα στον χώρο των καλλιεργειών. Γύρω στο 1,4 δισ. ανθρώποι ανά τον κόσμο εξαρτώνται αποκλειστικά από τους σπόρους που επανακαλλιεργούν.
Οι σπόροι φυτεύονται, η σοδειά μαζεύεται και οι σπόροι φυτεύονται εκ νέου τη νέα χρονιά. Οι περισσότεροι αγρότες δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν νέους σπόρους κάθε χρόνο, έτσι η συλλογή και η επανακαλλιέργεια των σπόρων είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή τους και τον κύκλο της γεωργίας. Με αυτό τον τρόπο καλλιεργείται η τροφή για χιλιάδες χρόνια. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί και η διαχρονική προσπάθεια τόσο της Monsanto όσο και άλλων εταιριών παραγωγής για την είσοδο και καλλιέργεια τέτοιου είδους σπόρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι πιέσεις προς τις κυβερνήσεις είναι τεράστιες.
Codex Alimentarius
Ραμμένος στα μέτρα και τις προτιμήσεις κολοσσών της παγκόσμιας βιομηχανίας τροφίμων είναι όμως και ο παγκόσμιος διατροφικός κώδικας. Ο τελευταίος φαίνεται ότι σχεδιάζει μόνος του και χωρίς κανέναν έλεγχο τους όρους παραγωγής και κατανάλωσης των γεωργικών προϊόντων σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο Codex Alimentarius φροντίζει για τις διατροφικές συνήθειες και το καθημερινό πιάτο των ανθρώπων από το 1961 και έχει καταφέρει να χαρτογραφήσει πλήρως την ποιότητα και τους τρόπους παραγωγής των προϊόντων. Με το πρόσχημα της προστασίας των καταναλωτών και της ασφάλειας των διακινούμενων αγαθών, προάγει τα συμφέροντα πολυεθνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στον χώρο της διατροφικής βιομηχανίας. Οι τρόποι που πατεντάρονται τα εκάστοτε προϊόντα, απαγορεύοντας σε οποιονδήποτε να τα καλλιεργήσει, αποτελούν ένα συγκερασμό της εξέλιξης της γενετικής τεχνολογίας και της τεχνολογίας τροφίμων με μια αρρωστημένη ιδέα παγκόσμιας κυριαρχίας και επισιτιστικής κρίσης. Ένας αγρότης απαγορεύεται να παράγει κάποιο συγκεκριμένο είδος πατάτας, διότι στα λιπάσματα που χρησιμοποίησε υπάρχει γενετικά μεταλλαγμένο στοιχείο, τα δικαιώματα του οποίου έχει κατοχυρώσει μία εταιρία. Αποτέλεσμα είναι η επίμαχη εταιρία να έχει στα χέρια της και το μαχαίρι και το καρπούζι, ζητώντας ό,τι ποσό επιθυμεί για να παραχωρήσει τα δικαιώματα καλλιέργειας.
Τη μερίδα του λέοντος από τα κεκτημένα του Codex Alimentarius απολαμβάνουν εταιρίες όπως η Μosanto, που μέσα από το πατεντάρισμα προϊόντων επιχειρούν να καταστήσουν μονοπώλιο την παραγωγή και εμπορία συγκεκριμένων γεωργικών και ζωικών αγαθών, εφαρμόζοντας στην πλέον ακραία εκδοχή του το δόγμα Κίσινγκερ. Στην ελληνική επικράτεια δραστηριοποιούνται σχεδόν 80 εταιρίες πιστοποίησης προϊόντων, από τις οποίες περισσότερες από 20 κινούν τα νήματα σε όλη τη διαδικασία παραγωγής, μεταφοράς και διάθεσης των προϊόντων, εναρμονισμένες πάντα με τις επιταγές και τους άξονες που έχει χαράξει ο Codex Alimentarius.
Η ΕΤΑΑ χρηματοδοτεί τη Monsanto
Μεγάλη εντύπωση προκαλούν οι στενές σχέσεις της Monsanto με το τραπεζικό σύστημα και οι υψηλές της προσβάσεις διεθνώς. Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ) αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την εταιρία με 40 εκατομμύρια ευρώ.
Συγκεκριμένα, η τράπεζα αποφάσισε να διαθέσει αυτό το ποσό προκειμένου να συμμετάσχει στο χαρτοφυλάκιο της εταιρίας για τη χρηματοδότηση σπόρων και προϊόντων φυτοπροστασίας σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ρωσία, η Ουκρανία, η Σερβία, η Τουρκία και η Ουγγαρία.
Μέσω της χρηματοδότησης αυτής, η εταιρία θα μπορεί να αυξήσει τα όρια του δανεισμού, ώστε χιλιάδες αγρότες να μπορούν να επωφεληθούν από τα προϊόντα της, όπως αναφέρει το project της τράπεζας. Ή, πιο απλά, να μεταφέρει το ρίσκο της επένδυσης η Monsanto στους απλούς αγρότες.
Η ΕΤΑΑ, ωστόσο, δεν είναι μια τυχαία τράπεζα, αλλά μια γιγαντιαία πολυεθνική επενδυτική τράπεζα με μετοχικό κεφάλαιο που έχει συγκεντρωθεί από 60 χώρες και διεθνείς οργανισμούς. Η λειτουργία της αποσκοπεί στο να πραγματοποιεί επιχειρήσεις μόνο σε ιδιωτικές εταιρίες, οι οποίες δραστηριοποιούνται στις χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, στη Ρωσία και στις χώρες της Κεντρικής Ασίας, και ειδικεύεται κυρίως σε θέματα ενέργειας. Το να χρησιμοποιείται δημόσιο χρήμα προκειμένου να διασφαλιστεί ο κίνδυνος της επένδυσης μιας ιδιωτικής εταιρίας με αμφιλεγόμενη λειτουργία είναι κάτι που ξεπερνά κάθε φαντασία και αποκαλύπτει τις υψηλές της διασυνδέσεις ανά τον κόσμο.
Οι αντιδράσεις που ξεσήκωσε η συγκεκριμένη απόφαση ήταν ουκ ολίγες. Το ευρωπαϊκό τμήμα της Greenpeace απέστειλε επιστολή προς την ΕΤΑΑ, στην οποία αναφέρει ότι «δεν πρόκειται να μοιραστούμε το ρίσκο της Monsanto», καθώς επίσης και ότι «δεν είμαστε διατεθειμένοι οι κυβερνήσεις μας να χρησιμοποιούν δημόσιο χρήμα για την κάλυψη των κινδύνων της Monsanto».
Ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποιεί δημόσιο χρήμα ή όχι η εταιρία, ο κίνδυνος παραμονεύει. Το μακροπρόθεσμο σενάριο του ελέγχου της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων ίσως τελικά να μην αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μένει μόνο να το συνειδητοποιήσουν και οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο.
Εταιρείες μεταλλαγμένων στην Ευρώπη
Εκτός όμως από τη Monsanto, υπάρχουν και άλλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των ΓΤΟ και μάλιστα και ευρωπαϊκές.
Η γερμανική Basf είναι μία από τις πιο γνωστές εταιρίες χημικών και πρόσφατα ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει τις πειραματικές καλλιέργειες γενετικά τροποποιημένης πατάτας σε περιοχές της Ανατολικής Γερμανίας, της Σουηδίας και της Ολλανδίας. Λόγω των αντιδράσεων στην Ευρώπη, η εταιρία μετέφερε, τους τελευταίους μήνες, το μεγαλύτερο μέρος των ερευνών της στις ΗΠΑ. Δικά της δημιουργήματα είναι η γενετικά τροποποιημένη πατάτα Amflora, ενώ έχει κάνει πειραματικές καλλιέργειες στην Ευρώπη που αφορούν την πατάτα υψηλού αμύλου Modena και την πατάτα Fortuna.
Η επίσης γερμανική Bayer Cropscience έγινε γνωστή για το μη εγκεκριμένο ΓΤ ρύζι Liberty Link, που το 2006 μόλυνε το αμερικανικό ρύζι και προκάλεσε οικονομική ζημιά στους Aμερικανούς, καθώς οι εξαγωγές τους μειώθηκαν κατά 40%, και για το ΓΤ καλαμπόκι StarLink της θυγατρικής της Aventis CropScience, που ενοχοποιήθηκε για σοβαρές αλλεργίες σε καταναλωτές.
Η ελβετική Syngenta είναι δημιουργός του ΓΤ κτηνοτροφικού καλαμποκιού ΒΤ 176, που αποσύρθηκε από την κυκλοφορία το 2007 και ενοχοποιείται για πτώση παραγωγής γάλακτος και θανάτους αγελάδων, και δημιουργός του ΓΤ γλυκού καλαμποκιού Bt 11, το οποίο προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση και καλλιεργείται ακόμη και σήμερα στη Eυρωπαϊκή Ένωση.
Άλλες εταιρίες είναι η KWS SAAT AG, με έδρα τη Γερμανία που ειδικεύεται στην παραγωγή ΓΤ Ζαχαρότευτλων, καθώς επίσης οι ολλανδικές Renessen LLC και Florigene Ltd, που ειδικεύονται στο ΓΤ καλαμπόκι και στα ΓΤ τροποποιημένα άνθη αντίστοιχα.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc # 16, Νοέμβριο του 2012
Extra Hot άρθρο
Το «Βατοπέδι» της Δυτικής Αττικής

Πριν από μερικά χρόνια, η αποκάλυψη του τεράστιου οικονομικού σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου από το Κουτί της Πανδώρας απέδειξε πως η εκκλησία εκτός από «ιερές λειτουργίες» ξέρει πάρα πολύ καλά και από «ιερές» μπίζνες. Αν και σύσσωμη η χώρα παρακολούθησε εμβρόντητη την υπόθεση, οι κάτοικοι της Δυτικής Αττικής φαίνεται να έβρισκαν «οικεία» κάποια στοιχεία της. Το «ιερό» real estate του Μητροπολιτικού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, σε Περιστέρι και Πετρούπολη είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες. Από τη μια, «μεγαλοτσιφλικάδες», Μονή και Δημόσιο. Κι από την άλλη, μια έκταση χιλιάδων στρεμμάτων «φιλέτο». Στη μέση, όπως πάντα, οι πολίτες. Μια διαθήκη 100 χρόνων, μια δολοφονία και μια πολυσχιδής αλληλουχία τίτλων ιδιοκτησίας, στο πέρασμα των ετών, συνθέτουν το παζλ μιας μυθιστορηματικής και πολυπλόκαμης υπόθεσης. Σήμερα, η Μονή έχει φτάσει να διεκδικεί 5,6 χιλιάδες στρέμματα, εκ των οποίων κάποια είναι πλατείες και παιδικές χαρές. Γιατί όμως η εκκλησία «τρέχει» δικαστικά τόσα χρόνια Δημόσιο και ιδιώτες; Τι δουλειά έχει ένας ιερός ναός από τη Λαμία να διεκδικεί εκτάσεις γης εντός και εκτός σχεδίου στην Αττική; Τα ερωτήματα είναι εύλογα. Οι απαντήσεις;
Η υπόθεση των διεκδικήσεων του Ι.Ν. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου της Λαμίας για εκτάσεις που βρίσκονται κυρίως στα διοικητικά όρια των δήμων Περιστερίου και Πετρούπολης κρατά δεκαετίες. Μάλιστα, για χάρη της έχουν χυθεί τόνοι μελάνι. Το ζήτημα των «ιερών διεκδικήσεων» έρχεται στην επικαιρότητα κάθε φορά που είναι να διεξαχθεί το δικαστήριο, στο οποίο αντίδικοι είναι η Μονή Λαμίας και το Δημόσιο. Η καθοριστική δίκη, όπως σημειώνουν στο Hot Doc πηγές των δυο δήμων, πρόκειται να εκδικασθεί στις 4 Οκτωβρίου του 2016, έπειτα από την αναβολή που πήρε στις 22 Μαρτίου. Για να καταλάβει, όμως, κάποιος πλήρως την ιστορία, θα πρέπει να ανατρέξει ενάμισι αιώνα πίσω.
Τα «Πεύκα Βέρδη», μια δολοφονία και μια διαθήκη
Στην περίπτωση του Βατοπεδίου είχαμε τα χρυσόβουλα. Δηλαδή, τα επίσημα δημόσια έγγραφα – διατάγματα, με τα οποία παραχωρούνταν εκτάσεις γης συνήθως σε μοναστήρια και μονές. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης μονής της Λαμίας, η οποία αποτελεί και το Μητροπολιτικό Ναό της πόλης, είναι μια διαθήκη του 1916.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Οι διεκδικήσεις της Μονής, του Δημοσίου και των διάφορων ιδιωτών αφορούν την έκταση που έχει γίνει γνωστή ως «Πεύκα Βέρδη». Μέρος της εν λόγω έκτασης φέρεται πως ανήκε πριν από ενάμισι αιώνα στον Στάμο Βέρδη.
Ολόκληρο βέβαια το ακίνητο Πεύκα Βέρδη, σύμφωνα με τον υπεύθυνο της Νομικής Υπηρεσίας του Δήμου Πετρούπολης, δικηγόρο Γιώργο Παπάρα, «όντας άγονη έκταση ανήκε στο Οθωμανικό Κράτος, που μετά την αποχώρησή του τα δικαιώματά του πέρασαν στην κυριότητα του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Δηλαδή, έγινε δημόσια δασική έκταση και υπόκειτο στη διαχείριση Αιγάλεω».
Το 1847 και με το υπ’ αριθμ. 702/11- 05-1847 συμβόλαιο διανομής του συμβολαιογράφου Αθηνών Παναγιώτου Πούλου, ο γιος του Στάμου, Παναγιώτης Βέρδης, έπειτα από διανομή της περιοχής μεταξύ του ίδιου της αδερφής του και της ανιψιάς του, κληρονόμησε «έναν αγρό καλλιεργήσιμον και μη καλλιεργήσιμον, με διάφορα εν αυτώ άγρια δένδρα, υπό το όνομα Πεύκα Βέρδη, κατά την θέσιν Βαθύ Ρεύμα, εις την Περιφέρεια των Αθηνών».
Το 1883, η κόρη του, Καλομοίρα, διανέμει την περιουσία της στα τέσσερα παιδιά της (Παναγιώτη, Θεόδωρο, Καλή και Παναγιώτα). Για πρώτη φορά, η έκταση Πεύκα Βέρδη καταγράφεται σε στρέμματα και συγκεκριμένα 1.000. Ο Θεόδωρος πήρε 100 στρ., η Παναγιώτα 10 στρ. και τα υπόλοιπα τα πήρε ο Παναγιώτης, εγγονός του Παναγιώτη Βέρδη, γιου του Στάμου. Η Καλή πήρε χρήματα. Το 1887, ο Παναγιώτης πούλησε στον Χρήστο Αναστασόπουλο 100 στρ. από τα 890 στρ. που κατείχε συνολικά. Εκείνος, το 1889, μεταβίβασε αυτά τα 100 στρ. στον δικηγόρο Γιώργο Ζωντανό, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα ένα σπίτι στα Κάτω Πατήσια.
Στις 22 Οκτωβρίου του 1889, ο Γιώργος Ζωντανός δολοφονήθηκε μέσα στο κτήμα Βέρδη, από την Χαρίκλεια Βέρδη, κόρη του Θεόδωρου-Ασημάκη Βέρδη, εγγονού της Καλομοίρας.
Το 1902, τα αδέλφια Βέρδη, τα οποία ουδέποτε αναγνώρισαν ως κύριο του κτήματος τον Γιώργο Ζωντανό, μοίρασαν ισόποσα την περιουσία μεταξύ τους, η οποία έφτασε να είναι 3.000 στρέμματα, από τα αρχικά 1.000 στρέμματα.
Τον δολοφονηθέντα Ζωντανό, ο οποίος δεν άφησε διαθήκη, τον κληρονόμησαν τα αδέρφια του. Τα δυο εκ των τριών δεν άφησαν διαθήκη και δεν είχαν κανέναν κληρονόμο. Η τρίτη, η Σοφία Ζωντανού, πέθανε το 1919 και με διαθήκη, που είχε κάνει το 1916 στη Λαμία, άφηνε όλη της την περιουσία στον Ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ο οποίος έναν χρόνο πριν είχε εγκαινιασθεί από τον μητροπολίτη Φθιώτιδος, Ιάκωβο Παπαϊωάννου.
Σύμφωνα με το υπ’ αριθμ.35/28-09-1919 πρακτικό του Πρωτοδικείου Λαμίας, η διαθήκη ανέφερε επί λέξει: «Εγκαθιστώ κληρονόμον μου εφ’ απάσης της περιουσίας μου, κινητής και ακινήτου και χρηματικής ενταύθα κειμένης, εις την περιφέρειαν Μώλου και οπουδήποτε αλλαχού, τον Ιερόν Ναόν της Ευαγγελιστρίας Θεοτόκου και εις αυτόν και μόνον επιθυμώ να περιέλθη άμα τω θανάτω μου άπασα κατ’ αυτόν ευρεθησομένη περιουσία μου και εις ουδένα άλλον».
Όπως αναφέρει στο Hot Doc ο κ. Παπάρας, «κατά τους ισχυρισμούς του ενάγοντος Ιερού Ναού, ολόκληρο το ακίνητο Πεύκα Βέρδη περιήλθε στον ίδιο δυνάμει νόμιμης κληρονομικής διαδοχής της Σοφίας Δ. Ζωντανού».
«Μέσα στη διαθήκη της Ζωντανού δεν αναφέρεται πουθενά συγκεκριμένα το κτήμα Βέρδη. Κατά πάσα πιθανότητα η ίδια αγνοούσε ότι είχε οποιοδήποτε δικαίωμα σε αυτό το κτήμα. Έγγραψε απλώς “αφήνω όλη μου την περιουσία και ιδιαίτερα τα ακίνητα που έχω στο Μώλο στον Ι.Ν. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Μονή Λαμίας”», δήλωσε ο υπεύθυνος της Νομικής Υπηρεσίας του Δήμου Περιστερίου, Κωνσταντίνος Σιουρούνης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του «μπερδεμένου» της υπόθεσης σχετικά με το τι έκταση ανήκει σε ποιον, είναι μια μαρτυρία ενός παλαιού κατοίκου – που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του – του Δήμου Περιστερίου, στο Hot Doc: «Όταν τη δεκαετία του ’50 ήρθαμε στην περιοχή με την οικογένειά μου, ο πατέρας μου είχε δει κάποια οικόπεδα για να αγοράσει στην περιοχή της Αγίας Τριάδας (Πεύκα Βέρδη). Όπως μου είχε πει, τα πράγματα εκεί ήταν μπερδεμένα και ασαφή σχετικά με τους τίτλους ιδιοκτησίας. Έτσι, αγοράσαμε ένα οικόπεδο σε άλλη περιοχή, όπου ήταν ξεκάθαροι οι τίτλοι».
Οι «ιερές» διεκδικήσεις και η βιομηχανία των αγωγών
Σύμφωνα με τον Αναπτυξιακό Σύνδεσμο Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ), μόλις το 1929 ο Ιερός Ναός εμφανίζεται και διεκδικεί εκτάσεις στην περιοχή, εμφανιζόμενος ως κληρονόμος της Σοφίας Ζωντανού. «Η τότε διεκδίκηση του», όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο ΑΣΔΑ, «αφορούσε μία έκταση περίπου 300 στρέμματα στην Πετρούπολη και Κηπούπολη».
«Το 1961, ο ναός αναθέτει τη διαχείριση του κτήματος με πλειοδοτικό διαγωνισμό στην εταιρία του Ευάγγελου Πλατή. Στο εργολαβικό συμβόλαιο, ο ναός αναγράφει ότι η επιφάνεια του κτήματος είναι 5.000 στρέμματα (από 300 που ισχυριζόταν το 1929)», συνεχίζει η ανακοίνωση, ενώ επισημαίνεται πως ο Πλατής έστησε μια βιομηχανία αγωγών «για λογαριασμό του ναού σε βάρος διαφόρων, τους οποίους αποκαλούσε καταπατητές του εκκλησιαστικού κτήματος».
Έτσι, λοιπόν, στο Υποθηκοφυλακείο και σε βάρος του ακινήτου που είχαν αγοράσει υπήρχε εγγεγραμμένη διεκδίκηση. Συνεπώς, πολλοί από αυτούς «εξαναγκάστηκαν σε συμβιβασμό» ώστε να αποσυρθούν οι διεκδικητικές αγωγές.
Όπως θυμάται ο επί 60 και πλέον έτη κάτοικος του Περιστερίου, «στις αρχές της δεκαετίας του ’80, επί δημαρχίας Δημήτρη Φωλόπουλου, ο Ιερός Ναός μας πήγε στα δικαστήρια επειδή δεντροφυτέψαμε μια περιοχή, μαζί με το Δήμο, την οποία μετέπειτα μάθαμε ότι διεκδικούσε. Μας ήρθαν χαρτιά τότε για να παραστούμε σε δίκη και αν θυμάμαι καλά η απόφαση που βγήκε τότε από το δικαστήριο ήταν πως τόσο εμείς οι κάτοικοι όσο και ο Δήμος αλλά και η Μονή δεν μπορούν να εισέλθουν στο εν λόγω οικόπεδο. Αυτό μάλιστα έχει μείνει έτσι μέχρι και σήμερα». «Εν τω μεταξύ», συνεχίζει ο κάτοικος, «νωρίτερα, και συγκεκριμένα κάπου στο 1970, επί Χούντας, μπήκαν στο σχέδιο αρκετά στρέμματα στην περιοχή. Εκτός αυτού, έγιναν μάλιστα αρκετές δεντροφυτεύεις, χωρίς κανένας τότε, ούτε η Μονή ούτε κάποιος ιδιώτης, να διεκδικήσει τις εκτάσεις αυτές».
Σημειώνεται ότι το 1995 έγινε το γενικό πολεοδομικό σχέδιο Πετρούπολης, ενώ, όπως είπε στο Hot Doc ο κ. Παπάρας, το 1970 έγινε επέκταση – τροποποίηση του εγκεκριμένου σχεδίου πόλης με ένταξη 100 στρεμμάτων, χωρίς όμως την προσυπογραφή του Υπουργείου Γεωργίας.
Το «ιερόσημο» και η απόφαση με άρωμα Βατοπεδίου
Την τακτική του να στέλνει «ραβασάκια» σε πολίτες μέσω του Εθνικού Κτηματολογίου, προβάλλοντας την ένστασή του σχετικά με το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου, συνεχίζει μέχρι και σήμερα ο Ιερός Ναός. Οι δηλώσεις του αντιδημάρχου Οικιστικής Ανάπτυξης – Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Περιστερίου, Παναγιώτη Λύκου, στο Hot Doc, «καίνε» το «ιερό» real estate.
«Ο σκοπός της Μονής ήταν να εισπράττει από τους πολίτες. Ανάλογα λοιπόν με το πορτοφόλι σου, θα πλήρωνες και το αντίστοιχο ποσό. Έτσι έλεγαν και έτσι έκαναν». «Υπάρχουν όλες αυτές οι αποδείξεις από το λαό του Περιστερίου. Έδιναν τα λεφτά τους στους παπάδες για να πάρουν μια βεβαίωση, που να λέει ότι η Μονή είναι εντάξει και δεν διεκδικεί τίποτα στο οικόπεδό τους ή το διαμέρισμά τους». Σύμφωνα πάντα με τον κ. Λύκο, «τη Μονή τη συνέφερε να μένει ανοικτό το θέμα των τίτλων ιδιοκτησίας, καθώς έβγαζε λεφτά από αυτήν την ιστορία από τον κόσμο. Με τη διεκδικητική αγωγή, που έχει κάνει στο Κτηματολόγιο, εμφανίζεται να έχει 7,5 χιλιάδες στρέμματα. Αυτές οι διεκδικήσεις είναι εκ του πονηρού, ώστε να παίρνουν χρήματα από τον κόσμο».
Όπως σημειώνει ο υπεύθυνος της Νομικής Υπηρεσίας του Δήμου Πετρούπολης, το 2000 έγινε το πρωτόκολλο παραλαβής παράδοσης έκτασης 433 στρεμμάτων από το Δασαρχείο Αιγάλεω στην Κτηματική Υπηρεσία Δυτικής Αττικής, ως δημόσια κτήματα. Το 2004, όμως, «το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων & Ανταλλάξιμης Περιουσίας εξέδωσε την υπ’ αριθμ.47/2004 απόφαση, και με το αιτιολογικό ότι το Δημόσιο δεν προέβαλλε δικά του δικαιώματα κυριότητας, αναγνώρισε τον Ι.Ν. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου ως κύριο των 262 στρ. εκ των 433 και τα 171 στρ. τα έθεσε υπό περαιτέρω διερεύνηση».
Πρόεδρος κατά την εν λόγω απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου ήταν ο Ιωάννης Διονυσόπουλος, ενώ ένας εκ των μελών ήταν ο Στέφανος Δέτσης. Και οι δυο είναι κατηγορούμενοι για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
«Η παραπάνω γνωμοδότηση», συνεχίζει ο κ. Παπάρας, «επικυρώθηκε από τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών. Δημιουργήθηκε τότε τρομερή κοινωνική αναστάτωση αφού έπρεπε οι ιδιοκτήτες της δομημένης έκτασης να καταβάλουν τον οβολό τους στον Ι.Ν. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου».
Τι έκανε δηλαδή το Δημόσιο; Δεν διεκδίκησε τα εδάφη, που όφειλε, με αποτέλεσμα να περάσουν στην κυριότητα του Ιερού Ναού.
Εξαιτίας όμως των έντονων αντιδράσεων, το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο συνεδρίασε εκ νέου, εκδίδοντας «την υπ’ αριθμ.17Β/2007 απόφαση, με την οποία ανακάλεσε την προηγούμενη υπ’ αριθμ.47/2004 απόφασή του και αποφάσισε τη σύνταξη μιας τεχνικής πραγματογνωμοσύνης από την Τεχνική Υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών σε συνεργασία με την Τεχνική Υπηρεσία της Κτηματικής Υπηρεσίας Δυτικής Αττικής». «Η δε υπ’ αριθμ.17Β/2007 γνωμοδότηση έγινε αποδεκτή με την υπ’ αριθμ.1061155/2161/Α0010/26-5- 2008 απόφαση του γενικού γραμματέα του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών», προσθέτει ο κ. Παπάρας. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, από διαχειριστικό έλεγχο, που διεξήχθη από το υπουργείο Οικονομίας, ύστερα από ερώτηση του τότε βουλευτή του Συνασπισμού, Γιάννη Δραγασάκη, το «ιερό» χαράτσι ανερχόταν στο 3% – 7% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου.
Το σήμερα
Οι «ιερές» διεκδικήσεις πρόκειται να εκδικαστούν τον Οκτώβριο. Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε σε εισήγησή του προς το Δ.Σ. του Δήμου Πετρούπολης ο δήμαρχος Ευάγγελος Σίμος, μια ακόμη πιο επικίνδυνη κατάσταση διαμορφώθηκε μετά την υποβολή δηλώσεων-ενστάσεων από τη Μονή Λαμίας στο Κτηματολόγιο.
«Με το τοπογραφικό, που κατέθεσε η Μονή Λαμίας με τη δήλωσή της, διεκδικεί 7.200 στρέμματα, εκ των οποίων τα 3.200 στρέμματα (αδόμητα και δομημένα) βρίσκονται εντός των ορίων του Δήμου Πετρούπολης και το υπόλοιπο στους ΟΤΑ Ασπροπύργου, Χαϊδαρίου, Περιστερίου και Άνω Λιοσίων. Ο αριθμός των διεκδικούμενων γεωτεμαχίων ανέρχεται σε 417 αδόμητα γεωτεμάχια εντός σχεδίου (ιδιόκτητα οικόπεδα, κοινόχρηστοι χώροι, νησίδες, πλατείες κλπ.) και σε 65 γεωτεμάχια εκτός σχεδίου».
Περίπου 900 κάτοικοι «θίγονται από τις πάρα πάνω ενστάσεις της Μονής», ενώ «με μία μελλοντική δικαστική απόφαση υπέρ της, δύναται να αξιώσει δικαίωμα κυριότητας» στο 1/3 της Πετρούπολης, με τους συνολικούς μοναδικούς δικαιούχους να ανέρχονται σε 13.380. Όπως σημειώνει ο κ. Παπάρας, με την πάροδο των ετών, «τα όρια του εκκλησιαστικού κτήματος παρουσιάζονται συνεχώς μεταβαλλόμενα». «Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της πραγματογνωμοσύνης του τοπογράφου πολιτικού μηχανικού, το εκκλησιαστικό κτήμα Πεύκα Βέρδη εκτιμάται να έχει έκταση 5.599,139 τ.μ. Ωστόσο, στη ένσταση στο Κτηματολόγιο εμφανίζεται μεγαλύτερο». Όπως υπογραμμίζει ο κ. Παπάρας, ο «ίδιος πραγματογνώμονας φαίνεται να είχε διαφορετική τεχνική άποψη για την ίδια έκταση στην υπ’ αριθμ.7636/1996 απόφαση του Εφετείου Αθηνών».
«Αν αυτή η πραγματογνωμοσύνη περάσει, τότε η Μονή θα κατοχυρώσει τίτλο ιδιοκτησίας. Για το Περιστέρι, την Πετρούπολη και το Ποικίλο όρος. Μιλάμε για ένα νέο Βατοπέδι. Δεν είναι απλή υπόθεση», τονίζει ο αντιδήμαρχος Περιστερίου, Παναγιώτης Λύκος. «Θα πρέπει το Δημόσιο να διεκδικήσει τις εκτάσεις του και να συνδράμει στην προσπάθεια των δήμων», συμπληρώνει.
Από την πλευρά του, ο δήμαρχος Πετρούπολης σημειώνει: «Πρέπει να δοθεί μια οριστική πολιτική λύση με μια νομοθετική ρύθμιση στα πλαίσια των όσων ορίζει το Σύνταγμα. Επίσης, πρέπει να γίνει δεκτή επιτέλους η μελέτη, που έχει εκπονήσει εδώ και 8 χρόνια ο Δήμος, για την εντός σχεδίου αδόμητη έκταση 100 στρεμμάτων της Αγίας Τριάδας».
Σημειώνεται ότι, εάν περάσει από το ΣΥΠΟΘΑ (Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων) η εν λόγω μελέτη. τα ακίνητα από άρτια και οικοδομήσιμα θα μετατραπούν σε αγροτεμάχια και δεν θα υπάρχει περίπτωση διεκδίκησης αστικών αξιώσεων. Εκτός των άλλων, όπως σημειώνει ο κ. Σίμος, ήδη ο Δήμος έχει στείλει εξώδικο στον γ.γ. του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, και στην Δ/νση Δημόσιας Περιουσίας του Υπουργείου Οικονομικών, με την οποία καλεί το ελληνικό Δημόσιο να δηλώσει στο Κτηματολόγιο την κυριότητα της έκτασης των 100 στρ. στην Αγία Τριάδα, προκειμένου να υπερασπιστεί το δημόσιο χαρακτήρα της. Το εξώδικο αυτό, όπως τονίζει, εξετάζεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Από τη μεριά του, ο δήμαρχος Περιστερίου, Ανδρέας Παχατουρίδης, δήλωσε πως οι διεκδικήσεις αυτές «ξεπερνούν και τα όρια της τρέλας. Στην Ελλάδα της τρέλας, λοιπόν, αυτό δεν πρόκειται να περάσει». Αναφερόμενος στις συναντήσεις που είχαν πρόσφατα οι εμπλεκόμενοι φορείς με τον υπουργό Εσωτερικών, Παναγιώτη Κουρουμπλή, είπε: «Συντασσόμαστε με τον υπουργό Εσωτερικών, που για πρώτη φορά μετά από χρόνια, βλέπουμε το ελληνικό Δημόσιο να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, γιατί μέχρι τώρα σφύριζε και κοίταγε αλλού».
Το Hot Doc επικοινώνησε με τον νομικό εκπρόσωπο του Ναού, κ. Παντελή Κοναξή, ο οποίος, αφού τόνισε πως λυπάται και θλίβεται για την αντιδικία και για το ότι η άλλη πλευρά δεν έρχεται για συζήτηση και συμβιβασμό, είπε: «Η Ιερά Μονή έχει σκοπό να μην καταργήσει ούτε πλατείες, ούτε οικείες. Απλώς, επιθυμεί να αναγνωριστεί η ιδιοκτησία της. Έχει αγνό σκοπό. Η υπόθεση θα κριθεί από τα δικαστήρια».
Όπως και στην περίπτωση της Μονής Βατοπεδίου, έτσι και σε αυτήν του Ι.Ν. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου της Λαμίας η εκκλησία έρχεται να διεκδικήσει τεράστιες εκτάσεις. Μια πολυδαίδαλη υπόθεση, που κρατά έναν αιώνα, έχει μεταμορφώσει, όπως φαίνεται, ρασοφόρους και εκπροσώπους της εκκλησίας σε «ιερούς» μεσίτες και «ιερούς» παίκτες της real estate αγοράς. Το φινάλε της μυθιστορηματικής αυτής υπόθεσης μάλλον θα το ξέρουμε σε λίγους μήνες.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #107, τον Αύγουστο του 2016
Extra Hot άρθρο
Απολογία Βαξεβάνη: «Ζούμε μια λογική και νομική αντίφαση»

«Ζούμε μια λογική και νομική αντίφαση. Ενώ δικάζομαι για μια συκοφαντική δυσφήμηση, την ίδια ώρα ο Ανδρέας Βγενόπουλος διώκεται για πράγματα των οποίων τον πυρήνα έχω δημοσιεύσει». Με τη φράση αυτή ξεκίνησε την απολογία του ενώπιον του τριμελούς Εφετείου Αθηνών ο Κώστας Βαξεβάνης, ο οποίος δικάζεται σε δεύτερο βαθμό μετά από μήνυση του Ανδρέα Βγενόπουλου για συκοφαντική δυσφήμιση, για αποκαλύψεις του περιοδικού του Hot Doc, αναφορικά με τη λειτουργία του τραπεζίτη και της Λαϊκής Τράπεζας, της οποίας ηγείτο, και κατ’ επέκταση την κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας. Ο δημοσιογράφος έκανε κατά την απολογία του, τη Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου, έναν συνολικό απολογισμό, υπενθυμίζοντας όσα κατά καιρούς έχει αποκαλύψει η δημοσιογραφική ομάδα του περιοδικού, ενώ εμφατικά σημείωσε ότι «όσα έχουν γραφεί και αρχειοθετήθηκαν, εξετάζονται εκ νέου από την Εισαγγελία Διαφθοράς». Τόνισε παράλληλα ότι, αυτή τη στιγμή, ο Ανδρέας Βγενόπουλος ελέγχεται για φοροδιαφυγή 200 εκατ. ευρώ, οι Αρχές έχουν εισβάλει για έλεγχο στην οικία του, ενώ βρίσκεται στο μικροσκόπιο της Εισαγγελίας για μια σειρά συνομιλιών, στις οποίες εκείνος και συνεργάτες του μιλούν ολοκάθαρα για ξέπλυμα χρήματος.
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 108 (A' Σεπτέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.