Ντόναλντ Τραμπ
Ο λαϊκισμός χτυπάει την πόρτα του Λευκού Οίκου

Θεωρείται γραφικός ακόμη και στα συνηθισμένα αμερικανικά μάτια. Δηλώνει δεξιά κι αριστερά ότι είναι πάρα πολύ πλούσιος, νομίζοντας ότι η πολιτική ασκείται με τους τραπεζικούς του λογαριασμούς. Υπόσχεται να χτίσει ένα τοίχος στα νότια σύνορα των ΗΠΑ επειδή, λέει, οι Μεξικάνοι είναι βιαστές και έμποροι ναρκωτικών. Τα βάζει με την Κίνα και πουλάει σε Κινέζους πανάκριβα διαμερίσματα. Όλα αυτά μαζί, κι ακόμη περισσότερα, κάνουν τον Ντόναλντ Τραμπ να φαντάζει ως ο επόμενος μεγάλος κίνδυνος για την πολιτική ελίτ των Ρεπουμπλικάνων. Ή είναι, απλώς, ο κλασσικός πολιτικός των ημερών μας, που δεν ντρέπεται να τάζει τα πάντα σε εκείνους που θέλουν να ακούν μόνο ωραία λόγια.
Με τον Ντόναλντ Τραμπ έχουν αγανακτήσει, μεταξύ άλλων, πρώην και νυν μεξικανοί πρόεδροι, η Apple, η Hewlett-Packard κι άλλες μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες, οι μουσουλμάνοι, που τον ακούν να λέει στα τηλεοπτικά ντιμπέιτ ότι πρέπει να απελαθούν, οι πετρελαιοπαραγωγοί της Σαουδικής Αραβίας, στους οποίους θα ήθελε να επιβάλει εμπάργκο, η οικογένεια Μπους, οι κάτοικοι του καναδικού νησιού Κέιπ Μπρέτον, που ήδη προσφέρουν άσυλο σε περίπτωση νίκης του στις προεδρικές εκλογές, η αλυσίδα λιανικής από το Ντουμπάι «Lifestyle», που αφαίρεσε από τα ράφια της όλα τα προϊόντα των εταιριών του, ο δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας των μίντια Μπάρι Ντίλερ, ακόμη και κατά κάποιο τρόπο η… Ελλάδα, καθώς για εκείνον αποτελεί το απόλυτο παράδειγμα αποφυγής, όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με το δημόσιο αμερικανικό χρέος μέχρι να πάρει σχεδόν τα πάντα πίσω.
Ο επικρατέστερος υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων έχει κάνει τόσο πολλούς εχθρούς, γιατί στην ουσία οι κοκορομαχίες σε δημόσια θέα κρύβουν καλά από πίσω τους μια προσωπικότητα που αρέσκεται στο να υπόσχεται πράγματα, τα οποία ο ίδιος μετά από μερικές μέρες παραδέχεται ότι δεν μπορεί να πραγματοποιήσει.
Όταν ανακοίνωνε, τον Ιούνιο του 2015, την απόφασή του να κατέβει στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, τα προγνωστικά ήταν εναντίον του. Εκμεταλλευόμενος όμως από την αρχή έναν θίασο υποψηφίων των Ρεπουμπλικάνων, 12 τον αριθμό, κατάφερε να μετατρέψει τα πρώτα τηλεοπτικά ντιμπέιτ σε ρινγκ, όπου κανείς δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη χωρίς να ακούγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί.
Με την τελευταία του επικράτηση στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, στις εκλογές του Απριλίου, ο αριθμός των 1.237 εκλεκτόρων, που του εξασφαλίσει το χρίσμα για να κατέβει ως ο υποψήφιος του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων για τις εκλογές, είναι πλέον πάρα πολύ κοντά. Αυτή τη στιγμή διαθέτει 845 εκλέκτορες και στόχος του είναι να κλειδώσει το μαγικό αριθμό, που θα τον βγάλει από τη διαδικασία να πείσει το συνέδριο του κόμματος να τον επιλέξει ως υποψήφιο πρόεδρο. Κι αυτό, γιατί ούτε η ίδια η παράταξη φαίνεται ενθουσιασμένη με τον άνθρωπο που θα κληθεί να αντιμετωπίσει την Χίλαρι Κλίντον ή τον Μπέρνι Σάντερς στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου.
Υπερβολές, ψέματα και ανακρίβειες
Μια από τις πιο «ωραίες» προεκλογικές ιστορίες του Ντόναλντ Τραμπ είναι το πόσα λεφτά αξίζει. Ο ίδιος αρέσκεται να επαναλαμβάνει ότι είναι πάρα πολύ πλούσιος. Ένα γνήσιο αμερικανικό θαύμα, που τα κατάφερε στις επιχειρήσεις και τώρα θα κάνει το ίδιο στην πολιτική. Μάλιστα, στις 15 Ιουλίου του 2015, κατέθεσε τα οικονομικά του στοιχεία στην αρμόδια εκλογική ομοσπονδιακή επιτροπή. Εκεί δήλωσε ότι η περιουσία του αγγίζει τα 10 δισ. δολάρια και ότι τα εισοδήματά του το 2014 ήταν συνολικά 362 εκατ. δολάρια. Όμως, όπως αποδείχθηκε μετά από δημοσίευμα του αμερικανικού περιοδικού Fortune, τα χρήματα αυτά ήταν τα ακαθάριστα έσοδα και όχι το ατομικό του εισόδημα. Σύμφωνα, μάλιστα, με λεπτομερή μελέτη των στοιχείων του, η έρευνα του περιοδικού κατέληξε ότι η συνολική αξία του Τραμπ δεν ξεπερνά τα 3,72 δισ. δολάρια.
Όμως, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν αναφέρεται μόνο με υπερβολές και ψέματα για τα προσωπικά του ζητήματα. Έχει προχωρήσει και σε μια σειρά από απίστευτες υποσχέσεις, τις οποίες είτε άφησε να περάσουν ασχολίαστες είτε αναγκάστηκε να τις πάρει πίσω μετά από το σάλο που προκαλούσε. Βασικό του σύνθημα, όταν ξεκίνησε τον αγώνα του στον πολιτικό στίβο, ήταν ότι θα χτίσει ένα τεράστιο τείχος κατά μήκος των συνόρων με το Μεξικό. Όταν είχε ξεκινήσει να μιλάει για αυτό, χαρακτηρίζοντάς το ως «Τείχος Τραμπ» και «το ομορφότερο τείχος που έχετε δει ποτέ σας», δεσμευόταν ότι θα χτιστεί για να κρατήσει από την άλλη πλευρά τους «βιαστές, έμπορους ναρκωτικών Μεξικανούς», ότι θα το πληρώσει το κράτος τους εξ ολοκλήρου και θα κοστίσει 4 δισ. δολάρια. Αυτό είπε σε δημόσια ομιλία του το Σεπτέμβριο του 2015. Το Φεβρουάριο του 2016, σε άλλη ομιλία του, δήλωσε ότι το κόστος του θα είναι 10 δισ. δολάρια. «10 δισ., ίσως 12», είπε τότε. Και από τι θα φτιαχτεί αυτό το τείχος; Στο ερώτημα ενός μικρού αγοριού, το οποίο σήκωσε κυριολεκτικά σαν σακί και το ανέβασε στο πόντιουμ για να το δουν όλοι, απάντησε ότι το τείχος θα γίνει από ενισχυμένο σκυρόδερμα και ατσάλι. Και πόσο τελικά θα κοστίσει; Εάν λάβει κανείς υπόψη τους υπολογισμούς της πασίγνωστης αμερικανικής σατιρικής εκπομπής Last Week Tonight, τότε το πραγματικό του κόστος θα φτάσει – μόνο για να χτιστεί – τα 25 δισ. δολάρια. Και με βάση την απάντηση του γραφείο προϋπολογισμού του Κογκρέσου στον υπολογισμό του τελικού κόστους ενός παρεμφερούς έργου, η συντήρησή του θα χρειαστεί άλλα 25 δισ. για τα επόμενα επτά χρόνια.
Ποια ήταν η απάντηση του πρώην προέδρου του Μεξικού, Βιθέντε Φοξ, όταν σε μια συνέντευξη κλήθηκε να απαντήσει στην απαίτηση του Τραμπ να πληρώσει η χώρα του όλα αυτά τα λεφτά; «Δεν θα πληρώσω το γαμημένο το τείχος».
Πάντως, το ζήτημα με τους Μεξικάνους και τους μετανάστες, που ο ίδιος επιθυμεί να διώξει εν μία νυκτί από τη χώρα, δεν είναι το μόνο ακραίο που έχει ξεστομίσει. Ανά καιρούς, ο Τραμπ έχει δηλώσει ότι: θα φακελώσει υποχρεωτικά όλους τους μουσουλμάνους και θα απαγορεύσει για κάποια χρόνια την είσοδό τους στις ΗΠΑ, «όπως έκανε ο Ρούζβελτ με τους Ιάπωνες, τους Ιταλούς και τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου». Θα επαναφέρει το βασανιστήριο του εικονικού πνιγμού, που εφαρμοζόταν μέχρι πρότινος σε κολαστήρια όπως το Γκουαντάναμο ως μέθοδος ανάκρισης υπόπτων για τρομοκρατία. Θα κλείσει τα εργοστάσια της Apple κι άλλων αμερικανικών εταιριών στην Κίνα και θα τα φέρει πίσω. Θα καταργήσει το λεγόμενο πρόγραμμα «Obamacare» για την ιατροφαρμακευτική προστασία των ασθενέστερων και θα πουλήσει κάθε δημόσια υγειονομική δομή, αφαιρώντας τα ασφάλιστρα υγείας από το φόρο εισοδήματος, ενώ θα κόψει και τα κρατικά κονδύλια νοσηλείας μεταναστών. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, υποσχέθηκε πως θα ξεπληρώσει το δυσθεώρητο χρέος των ΗΠΑ, ύψους 19 τρισ. δολαρίων σε οκτώ χρόνια, επειδή πιστεύει ότι «κλείνει τα καλύτερα deal». Το τελευταίο, το δήλωσε στις 2 Απριλίου στην εφημερίδα Washington Post. Αλλά στις 21 Απριλίου, σε άλλη του συνέντευξη στο περιοδικό Fortune, είπε ότι τελικά δεν θα ξεπληρώσει όλο το χρέος σε οκτώ ή δέκα χρόνια αλλά… μόνο «ένα ποσοστό του».
Μια σειρά από αποτυχημένες επενδύσεις
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν δηλώνει απλά ότι είναι πάρα πολύ πλούσιος. Του αρέσει να προωθεί την ιδέα πως ό,τι πιάνει γίνεται χρυσός. Ιδιαίτερα στις επιχειρήσεις. Η μεσιτική οικογενειακή αυτοκρατορία, την οποία κληρονόμησε, έτυχε ορισμένων επιτυχημένων επιλογών, όπως το Grand Hyatt Hotel στη Νέα Υόρκη, ο Πύργος Τραμπ, το παγοδρόμιο Wollman Rink στο Μανχάταν, το ακίνητο 40 Wall Street επίσης στη Νέα Υόρκη, που από 1 εκατ. δολάρια που ξόδεψε για το αγοράσει το 1995 έφτασε να αξίζει σήμερα περισσότερο από μισό δισ., και ο πύργος Trump International στο Σικάγο.
Όμως αυτή η ιστορία έχει επίσης πολλές μαύρες σελίδες υπερχρεωμένων επιχειρηματικών αποτυχιών. Το 1995, η εταιρία διαχείρισης καζίνο του Τραμπ συγκεντρώνει μετά από δημόσια προσφορά το ποσό των 494 εκατ. δολαρίων μακροπρόθεσμου χρέους. Το 1996, αγοράζει το καζίνο Taj Mahal στο Atlantic City. Θέλοντας, όπως έλεγε, να χτίσει το «όγδοο θαύμα του κόσμου», ξόδεψε 898 εκατ. δολάρια. Από αυτά, τα 817 εκατομμύρια τα δανείστηκε με τοκογλυφικό επιτόκιο 11,25%. Τα τεράστια χρέη γονάτισαν το καζίνο από την πρώτη μέρα. Σε έναν χρόνο η εταιρία του Τραμπ είχε χρεωθεί 1,7 δισ. δολάρια. Έτσι η εταιρία «κατάφερε» από το 1995 να καταθέσει αιτήματα πτώχευσης δύο φορές. Μία ως εταιρία καζίνο και μια ως Trump Entertainment, δηλαδή το διάδοχο επιχειρηματικό μοντέλο.
Το 1988, ο Τραμπ αγόρασε την αεροπορική εταιρία Eastern Air Shuttle έναντι 365 εκατ. δολαρίων, μετατρέποντάς την σε μια εταιρία πολυτελείας με χρυσά έπιπλα μπάνιου στα αεροσκάφη. Υπερχρεωμένη από την πρώτη κιόλας μέρα, παραδίδεται στους πιστωτές της και εξαφανίζεται μετά από τέσσερα χρόνια.
Άλλα αστεία, ή μη, επιχειρηματικά εγχειρήματα του Τραμπ ήταν η αποτυχημένη «βότκα Τραμπ», το «περιοδικό Τραμπ», που έμεινε στα αζήτητα, τα «ψητοπωλεία Τραμπ», που έκλεισαν άρον-άρον και μάλιστα αυτό του Λας Βέγκας παραβίασε 51 διατάξεις του υγειονομικού κώδικα (σέρβιρε μέχρι και κρέας πάπιας πέντε μηνών), ένα πανεπιστήμιο, για το οποίο κατατέθηκε αγωγή ύψους 40 εκατ. δολαρίων από εισαγγελέα της Νέας Υόρκης με την κατηγορία της εξαπάτησης των φοιτητών, και μια εταιρία στεγαστικών δανείων, η οποία άνοιξε το 2006 με τη δήλωση «ποιος ξέρει περισσότερα για χρηματοδότηση δανείων από μένα;» κι έκλεισε ενάμιση χρόνο μετά. Ο διορισμένος από τον Τραμπ διευθυντής αυτής της εταιρίας, Ε. Τζ. Ράιντινγκς, ισχυριζόταν ότι ήταν κορυφαίο στέλεχος επενδυτικής τράπεζας της Wall Street. Στην πραγματικότητα είχε εργαστεί εκεί για έξι μέρες ως μεσίτης.
Ένας «λαθρεπιβάτης» στο κόμμα των υπερ-συντηρητικών
Έναν από τους πιο εύστοχους χαρακτηρισμούς για τον Ντόναλντ Τραμπ είχε κάνει σε μια συνεδρίαση της Γερουσίας ο Δημοκρατικός επικεφαλής της μειοψηφίας, Χάρι Ρέιντ. Το Μάρτιο του 2016 είχε πει πως «ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο Φρανκενστάιν των Ρεπουμπλικάνων. Ξόδεψαν τα τελευταία οκτώ χρόνια φουντώνοντας τη φλόγα της δυσαρέσκειας και του μίσους, χτίζοντας το προφίλ του κομμάτι-κομμάτι». Η συγκεκριμένη δήλωση έγινε μετά τη νίκη του Τραμπ στις 7 από τις 11 πολιτείες που εξέλεξαν τους εκλέκτορές τους κατά τη λεγόμενη «Σούπερ Τρίτη»· μια από τις μαζικότερες εκλογικές διαδικασίες ανάδειξης υποψηφίων για το προεδρικό χρίσμα στα δύο κόμματα εξουσίας των ΗΠΑ.
Την άποψη του Ρέιντ ασπάζονται πολλοί διαφορετικοί παράγοντες μέσα και στο ίδιο το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, καθώς μάλιστα βλέπουν τον Τραμπ να βρίσκεται πίσω σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις των τηλεοπτικών δικτύων κατά περίπου 9,3 μονάδες από την Κλίντον και κατά 15,2 μονάδες από τον Σάντερς. Η πανίσχυρη οικογένεια Μπους, με τον Τζεμπ Μπους να εγκαταλείπει στην πορεία την εκλογική κούρσα, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του συνυποψηφίου του Τραμπ, Τεντ Κρουζ, στη μάχη για την πρωτιά. Μίλησε για τη «χυδαιότητα» του Τραμπ και την αδυναμία να κερδίσει την Κλίντον σε μια πιθανή προεδρική μάχη.
Έπειτα έρχονται οι μεγάλοι χρηματοδότες των Ρεπουμπλικάνων. «Δεν γνωρίζουμε πραγματικά πού βρισκόμαστε. Ξέρουμε πώς προχωρά η μάχη, αλλά αισθανόμαστε ότι έχει ξεφύγει από το έλεγχο», είπε στο CNN μετά τη νίκη του Τραμπ στη Νέα Υόρκη ο δισεκατομμυριούχος Φρανκ Βάντερσλουτ από το Αϊντάχο, ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου Μάρκο Ρούμπιο. Και η αλήθεια είναι πως δεν είναι ο μόνος που σκέφτεται έτσι. Μια σειρά από πολύ γνωστά ονόματα στην αμερικανική οικονομική και επιχειρηματική ζωή, όπως ο μεγιστάνας των καζίνο Σέλντον Άντελσον, ο μεγαλοβιομήχανος στο χώρο της ενέργειας Μπουν Πίκενς, ο δισεκατομμυριούχος της φαρμακευτικής βιομηχανίας Μάικ Φερνάντεζ και πολλοί ακόμη, που ανήκουν στην κορυφή της αμερικανικής οικονομικής ελίτ, είτε δηλώνουν ότι αποσύρονται από την πολιτική είτε πως θα περιμένουν μέχρι την τελευταία στιγμή για να αποφασίσουν. Ίσως γι’ αυτό, ο Τραμπ, όταν ανακοίνωνε την υποψηφιότητά του, είπε: «Δεν θέλω τα λεφτά κανενός. Ξοδεύω τα δικά μου. Δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά των δωρητών, των λόμπι. Είμαι πάρα πολύ πλούσιος!»
Τελικά, ποιος τον ψηφίζει;
Η ηγεσία του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων δείχνει αμήχανη. Οι βαρείς χαρακτηρισμοί του Ρέιντ έμειναν αναπάντητοι. Τα μεγάλα μυαλά των κομματικών επιτελείων διαπιστώνουν ότι παρά τα πολλά χρήματα και τη μεγάλη προβολή των δικών τους ανθρώπων, ο Τραμπ κερδίζει συνεχώς έδαφος. Όμως, η θεωρία περί «Φρανκεστάιν», που ακούστηκε στην αμερικανική Γερουσία, έχει πολύ βαθιά θεμέλια.
Ποιοτικές έρευνες της εφημερίδας Washington Post έδειξαν ότι οι υποστηρικτές του Τραμπ είναι κυρίως λευκοί, άνδρες και φτωχοί. Το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι πολύ μεγάλο (47 μονάδες έναντι 28 αντίστοιχα). Στην τεράστια νίκη που πέτυχε στο Νιου Χαμσάιρ είδαμε ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο των οπαδών του: η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχει πανεπιστημιακές σπουδές. Σύμφωνα με τα ποιοτικά στοιχεία, που δημοσίευσαν πρόσφατα οι New York Times μετά τη δημοσκοπική έρευνα του οργανισμού YouGov/Economist τον περασμένο Ιανουάριο, περίπου το 20% των υποστηρικτών του Ντόναλντ Τραμπ διαφωνούν με την απόφαση του προέδρου Λίνκολν να απελευθερωθούν οι σκλάβοι το 1863. Μάλιστα, τα exit polls των εκλογών που πραγματοποιήθηκαν στη Νότια Καρολίνα έδειξαν ότι 74% των ψηφοφόρων υποστηρίζουν την άποψη για απαγόρευση εισόδου των μουσουλμάνων στις ΗΠΑ, κι από αυτούς, το 41% ψήφισε τον Τραμπ.
Όμως δεν είναι μόνο αυτά τα ακραία κοινωνικά στοιχεία, που συγκινούνται από τον Ντόναλντ Τραμπ. Το Ινστιτούτο Μελέτης Πολιτικής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια διαπίστωσε, μετά από συνεχή έρευνα της εκλογικής συμπεριφοράς ίδιων κοινωνικών ομάδων από το 2007, πως τον Τραμπ ψηφίζουν άτομα τα οποία στα κοινωνικά ζητήματα είναι πολύ πιο προοδευτικά από τους οπαδούς του Τεντ Κρουζ. Αυτό αφορά θέματα όπως η ελεύθερη επιλογή της άμβλωσης και ο γάμος ομοφυλοφίλων. Στα οικονομικά ζητήματα, ωστόσο, οι ίδιοι τείνουν σε μια καθαρά λαϊκίστικη αντίληψη σχετικά με τις δημόσιες δαπάνες και τα κοινωνικά προγράμματα, τα οποία θεωρούν περιττά, ενώ στο επίκεντρο των πολιτικών και των δύο επικρατέστερων υποψηφίων παραμένει έως ένα βαθμό η ξενοφοβία, η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας και οι μαζικές απελάσεις μεταναστών.
Όμως, ούτε αυτοί αρκούν για να κλειδώσουν το παζλ των οπαδών του Τραμπ. Σημαντικό μερίδιο στην εκλογική του πίτα προέρχεται από τους αυτοχαρακτηριζόμενους «οργισμένους». Είναι απηυδισμένοι με τα κόμματα και την πολιτική ελίτ, θεωρούν ότι η οικονομία έχει στηθεί με σαθρά υλικά, που δεν τους ευνοούν, μισούν ή απλά κουράστηκαν από την οικογενειοκρατία στην πολιτική και συντηρούν μια εθνικιστική αντίληψη όταν μιλούν για τις μεγάλες επενδύσεις και τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που δημιούργησαν αμερικανικοί κολοσσοί μακριά από τις ΗΠΑ, σε χώρες όπως η Κίνα. Αρκετοί από αυτούς, θεωρούν ότι η ψήφος στον Τραμπ θα είναι μια ψήφος τιμωρίας προς το παρόν πολιτικό κατεστημένο. Κάτι που, σε τελική ανάλυση, δεν έχει τεράστιες διαφορές από το τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, όπου τα λαϊκιστικά και εθνικιστικά κόμματα πάτησαν πάνω στα θέματα της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας και της μετανάστευσης, για να ανέλθουν ακόμη και στην εξουσία μαζί με τις παλαιότερες πολιτικές δυνάμεις της γηραιάς ηπείρου.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #100, τον Απρίλιο του 2016
Extra Hot άρθρο
Oι παράνομοι πάνε στον φορολογικό παράδεισο

Δυστυχώς τα οικονομικά λεξικά που αναλύουν τον όρο «υπεράκτια εταιρία», offshore δηλαδή, γράφτηκαν πολύ πριν την ιστορική φράση του Γιώργου Βουλγαράκη, ο οποίος αναφερόμενος στις offshore είπε «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό». Έτσι ο πρώην υπουργός έχασε την ευκαιρία να ορίσει τον όρο στα λεξικά. Οι offshore εταιρίες δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια να φανεί ως ηθικό οτιδήποτε περιβάλλεται και δικαιολογείται από ένα νομικό πλαίσιο. Είτε πρόκειται για εμπόριο ναρκωτικών, είτε για ξέπλυμα χρήματος, είτε για χρηματισμό πολιτικών, είτε για απλή φοροαποφυγή. Οι offshore εταιρίες –θα πουν μερικοί– είναι απλώς ένας τρόπος να κινείται το χρήμα και κακώς δαιμονοποιούνται. Αν είναι έτσι, τότε οι 47 φορολογικοί παράδεισοι σε όλη την υφήλιο αποτελούνται όχι από δαίμονες της Οικονομίας, αλλά από αγγέλους.
Το χρήμα, πέρα από τη δική του ηθική, έχει και τη δική του γεωγραφία. Και σίγουρα είναι εξωτική. Αν γίνει μια προσπάθεια να καταγραφεί η κίνηση επιχειρηματιών και χρήματος πάνω σε έναν χάρτη, ενώ οι γραμμές που αποτυπώνουν την πορεία των επιχειρηματιών συνδέουν το Λονδίνο με τη Νέα Υόρκη και το Γκστάαντ της Ελβετίας, οι γραμμές της κίνησης του χρήματος ενώνουν τα πιο άγνωστα μέρη του πλανήτη. Ανγκουίλα, Αρούμπα, Γκέρνσεϊ, Μοντσεράτ, Νήσοι Τερκς και Κάικος. Ποια είναι όλα αυτά τα άγνωστα μέρη που συνδέονται με το χρήμα όσοι και οι ελβετοί τραπεζίτες; Είναι οι έδρες υπεράκτιων εταιριών.
Υπολογίζεται πως μερικά εκατομμύρια τέτοιες εταιρίες υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, διακινούν το 50% των κεφαλαίων διεθνώς και κατέχουν το 4% του παγκόσμιου πλούτου. Είναι εμφανές πως αποτελούν τη μειονότητα των εταιριών, αλλά παρ’ όλα αυτά κινούν τα κεφάλαια. Άρα είναι οι εταιρίες όσων έχουν κεφάλαια. Γιατί όσοι έχουν χρήμα επιλέγουν αυτές τις εταιρίες;
Αν ρωτήσετε κάποια από τα δικηγορικά γραφεία που ειδικεύονται στη δημιουργία οffshore εταιριών, θα σας πουν πως οι εταιρίες αυτές είναι ένα είδος εταιριών που είναι απλώς ευέλικτες και αποτελεσματικές και συμφέρουν κυρίως για δραστηριότητες οι οποίες δεν έχουν έδρα, όπως είναι η ναυτιλία. Αυτό είναι αλήθεια. Οι offshore είναι ευέλικτες εταιρίες. Αλλά η ευελιξία τους δεν σχετίζεται με την έλλειψη γραφειοκρατίας.
Στήνονται πάρα πολύ γρήγορα, χωρίς μεγάλο κόστος, εξασφαλίζουν ανωνυμία και εχεμύθεια και τις ελάχιστες απώλειες χρήματος – δηλαδή φορολογία. Έδρες αυτών των εταιριών είναι μερικά νησιά στην Καραϊβική ή στον Ειρηνικό και μερικές περιοχές άγνωστες ακόμη και για τους πολύ φανατικούς της γεωγραφίας. Σπάνια ο πληθυσμός των περιοχών αυτών ξεπερνά τις μερικές χιλιάδες. Όπως χαρακτηριστικά μας είπε ένας από τους ειδικευμένους στη δημιουργία τέτοιων εταιριών, «η διαδικασία για να κάνεις μια υπεράκτια εταιρία είναι απλή. Αρκούν μερικές μέρες και ποσά που μπορεί να ξεκινάνε από 1.500 ευρώ.
Να σκεφτείτε πως η πιο σύνθετη διαδικασία είναι του ελέγχου του ονόματος της εταιρίας. Δηλαδή να ελεγχθεί μήπως το όνομα της εταιρίας που θέλετε ανήκει σε κάποιον άλλο. Τόσο απλά είναι όλα». Ο ενδιαφερόμενος επιλέγει όνομα,κάνει μια ιδρυτική πράξη της εταιρίας, κάτι σαν καταστατικό, που συνήθως περιλαμβάνει τα πάντα ως επιχειρηματική δραστηριότητα, και ορίζει έναν αντιπρόσωπο στη χώρα όπου βρίσκεται η έδρα. Κανένας δεν ξέρει ποιος είναι πίσω από αυτό τον αντιπρόσωπο-βιτρίνα.
Για να βρεθούν οι ιδιοκτήτες της εταιρίας πρέπει, σε περίπτωση ακόμη και αδικημάτων, να συναινέσουν οι αρχές των χωρών όπου βρίσκεται η έδρα της εταιρίας. Ένα κρατίδιο-φάντασμα να δώσει την άδεια για να αποκαλυφθεί ένας ιδιοκτήτης-φάντασμα. Πράγμα που είναι πρακτικά αδύνατο. Το ίδιο το ελληνικό κράτος έχει δημοσιεύσει στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης κατάλογο με 47 κράτη, τα οποία χαρακτηρίζονται ως «μη συνεργάσιμα» σε θέματα φορολογίας.
Από τη φοροαποφυγή στη φοροδιαφυγή
Τα βασικά κίνητρα για τη δημιουργία μιας offshore είναι η ανωνυμία που εξασφαλίζει και η χαμηλή φορολόγηση. Οι φορολογικοί παράδεισοι των offshore δίνουν τη δυνατότητα οι εταιρίες που έχουν έδρα εκεί να φορολογούνται με ποσά που φτάνουν και στο 3% των κερδών που δηλώνονται. Έτσι, με βάση τις διεθνείς συμφωνίες περί αποφυγής της διπλής φορολογίας, την αποδοχή δηλαδή πως ένα εισόδημα μπορεί να φορολογηθεί μόνο μία φορά στη χώρα που δηλώνεται και όχι ξανά αλλού, τα έσοδα μιας υπεράκτιας εταιρίας φορολογούνται χαμηλά στην έδρα της εταιρίας και μόνο, αντί με υψηλούς συντελεστές στη χώρα του κατόχου της εταιρίας.
Η λειτουργία μιας offshore εταιρίας δεν είναι παρά ένας νόμιμος τρόπος για να μην πληρώνεις φόρους. Το πόσο αποτελεσματικά γίνεται ή το κατά πόσο θα συγκαλύπτει άνομες ενέργειες, είναι απλώς θέμα δικηγόρων και όχι τόσο ηθικής. Παίζοντας με τους νόμους, ή ίσως με τις λέξεις, οι offshore κατατάσσονται στις εταιρίες με τις οποίες κάποιος μπορεί να φοροαποφύγει, να γλιτώσει δηλαδή νόμιμα φόρους, ενώ παράνομο θα ήταν να φοροδιαφύγει, να βρει δηλαδή παράνομους τρόπους για να μην πληρώσει φόρους. Έτσι λοιπόν κάποιος Έλληνας με offshore εταιρία, ο οποίος έχει κερδίσει 10 εκατομμύρια ευρώ και φορολογείται με ψίχουλα στα νησιά Κέιμαν, δεν είναι παράνομος, αλλά είναι κάποιος ταβερνιάρης που δεν έκοψε απόδειξη των 5 ευρώ.
Όπως λέει χαρακτηριστικά ένας μετρ των offshore εταιριών στην Κύπρο, «δεν είναι παρανομία, αλλά ένας διαφορετικός φοροτεχνικός σχεδιασμός».
Οι offshore εταιρίες από μόνες τους δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν, αν δεν υπήρχε ένα ευνοϊκό νομικό πλαίσιο λειτουργίας στις χώρες που δραστηριοποιούνται.
Σκανδαλώδεις ρυθμίσεις
που ευνοούν τις υπεράκτιες εταιρίες υπάρχουν σε πολλά κράτη και βέβαια στην Ελλάδα. Το επιχείρημα είναι πως έτσι ευνοούνται οι επενδύσεις και η μεταφορά συναλλάγματος. Οι μερικές δεκάδες offshore πάντως που αποκαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια ως εταιρίες μαύρου χρήματος και είσπραξης μίζας στη χώρα δεν ανήκαν σε καμία από τις δύο κατηγορίες.
«Υγιής» επιχειρηματικότητα με άρρωστα κόλπα
Οι φορολογικοί παράδεισοι δεν θα έβγαζαν δαίμονες αν οι περισσότερες χώρες δεν τους αποδέχονταν σαν αγίους της Οικονομίας. Οι υπεράκτιες εταιρίες απολαμβάνουν μια σειρά προνομίων που δεν έχουν άλλες εταιρίες. Μια offshore μπορεί να έχει ό,τι περιουσιακά στοιχεία θέλει χωρίς κανένα έλεγχο του πόθεν έσχες. Οι μεταβιβάσεις των μετοχών ή των περιουσιακών της στοιχείων της εταιρίας σε άλλα πρόσωπα γίνονται χωρίς καν συμβολαιογραφικές πράξεις και φορολογίες. Με μια καταγραφή της μεταβίβασης και μόνο. Μπορεί οποιοδήποτε πρόσωπο εμφανίζεται με μετοχές της εταιρίας να εκλαμβάνεται ως δικαιούχος.
Μπορεί ένα περιουσιακό στοιχείο μιας offshore να μεταβιβαστεί σε πρόσωπα που δεν θα μάθει ποτέ το ελληνικό κράτος. Μέχρι πρόσφατα ο φόρος για το real estate των υπεράκτιων ήταν μόλις 3% στην Ελλάδα και ανέβηκε στα 15%. Μια υπεράκτια μπορεί να δανειοδοτήσει μια άλλη εταιρία και να συγκεντρωθούν οι τόκοι σε κράτη μηδενικής φορολόγησης.
Το τι σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά γίνεται πλέον φανερό κάθε μέρα. Επιχειρηματίες, εκδότες, μεγαλόσχημοι οι οποίοι δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, τα εμφάνιζαν ως περιουσία μιας offshore και στη συνέχεια τα νοίκιαζαν με χαμηλά τιμήματα. Βίλες, θαλαμηγοί, περιουσίες, που θα έθεταν φορολογικά θέματα πόθεν έσχες, κρύβονται εδώ και χρόνια πίσω από offshore. Οι ιδιοκτήτες μιας offshore δεν θα γίνουν ποτέ γνωστοί ώστε να φανεί ο παράνομος πλουτισμός τους, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Ενώ λοιπόν ως κίνητρο για τις offshore εμφανίζεται σχεδόν «αθώα» η φοροαποφυγή, η οποία έστω είναι νόμιμη, στις περισσότερες περιπτώσεις το πραγματικό κίνητρο είναι η ανωνυμία. Και η ανωνυμία είναι αναγκαία και πολύτιμη όταν υπάρχουν παρανομίες. Πολλές λοιπόν offshore αποτελούν ταυτόχρονα και κάλυψη της φοροδιαφυγής. Ο παράνομος πλουτισμός καλύπτεται με τον μανδύα της υπεράκτιας.
Το ξέπλυμα και η… λεύκανση
Την εποχή της ποταπαγόρευσης στην Αμερική, η ιταλική μαφία είχε αναλάβει τη διακίνηση του παράνομου αλκοόλ. Τα κέρδη από αυτές τις παράνομες επιχειρήσεις ήταν τεράστια και οι αρχηγοί της μαφίας ήταν πολύ πιθανό να συλληφθούν, καθώς διαχειρίζονταν ποσά που δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν νόμιμα. Οι λογιστές της μαφίας ανέλαβαν λοιπόν να νομιμοποιήσουν αυτά τα κέρδη. Και το έκαναν στήνοντας επιχειρήσεις με πλυντήρια-καθαριστήρια, τα οποία είχαν χαμηλή φορολόγηση και είχαν συνήθως ιδιοκτήτες ασιάτες μετανάστες. Έτσι μέσω των πλυντηρίων τα χρήματα εμφανίζονταν με μια μικρή φορολόγηση και μεγάλα κέρδη, τα οποία δεν μπορούσαν να ελεγχθούν. Έτσι επικράτησε ο όρος «ξέπλυμα» ή «πλυντήριο» για τη νομιμοποίηση των παράνομων εσόδων.
Τα σύγχρονα πλυντήρια χρήματος είναι οι υπεράκτιες επιχειρήσεις. Δημιουργήθηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, με πρωτοβουλία του αγγλικού πιστωτικού συστήματος, στα νησιά βρετανικές αποικίες. Η χρήση τους όμως επεκτάθηκε μέσω των ελλήνων εφοπλιστών, οι οποίοι πέρασαν σε offshore εταιρίες τα καράβια τους, σηκώνοντας σημαίες ευκαιρίας για να μην πληρώνουν φόρους. Σήμερα το δίκτυο των οffshore ξεκινάει από κουκίδες στον χάρτη και καταλήγει στα ελβετικά θησαυροφυλάκια.
Μέχρι σήμερα δεν έχει αποκαλυφθεί περίπτωση εκτεταμένου ξεπλύματος μαύρου χρήματος στην οποία να μην συμμετείχαν υπεράκτιες εταιρίες. Οι offshore χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια από το πολιτικό σύστημα για να διακινούνται και να κρύβονται έσοδα από μίζες ή «ενισχύσεις».
Ο πυρήνας της ελληνικής επιχειρηματικότητας περιτριγυρίζεται από μερικές χιλιάδες offshore. Ένας μόνο επιχειρηματίας, που ελέγχεται αυτή την περίοδο από το ΣΔΟΕ, εμφανίζεται να έχει στην κατοχή του πάνω από 600 τέτοιες εταιρίες, οι οποίες αλληλοδιαπλέκονται και κρύβουν τη διαδρομή του χρήματος. Ακόμη κι αν οι ελεγκτές είχαν τη δυνατότητα να φτάσουν στους ιδιοκτήτες των offshore, αυτό θα έπαιρνε δεκαετίες.
Οι υπεράκτιες διακινούν και κρύβουν αποτελεσματικά το χρήμα και τον κάτοχό του. Το μόνο ζήτημα που πρέπει να επιλυθεί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το πώς το χρήμα επιστρέφει στον κάτοχο νόμιμα. Πώς, για παράδειγμα, κάποιος πολιτικός, ο οποίος χρηματίζεται μέσω μιας υπεράκτιας στο εξωτερικό, μπορεί να πάρει με ασφάλεια τα χρήματα και πολύ περισσότερο να φέρει τα λεφτά του στην Ελλάδα. Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι.
Ας δούμε μερικούς τρόπους χρήσης των offshore και ξεπλύματος, φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής.
Η μέθοδος της απλής κάρτας
Είναι η πιο απλή μέθοδος. Μια offshore εταιρία στην Κύπρο έχει δημιουργηθεί για να χρηματιστεί κάποιος ή για να διοχετευτεί παράνομο χρήμα. Το πόθεν έσχες και τα περιουσιακά στοιχεία αυτής της εταιρίας δεν ελέγχονται.
Μια offshore με κεφάλαιο 1.500 ευρώ μπορεί να έχει περιουσιακά στοιχεία εκατομμυρίων. Ο χρηματιζόμενος μπορεί να πάει ως την Κύπρο, κλείνοντας μάλιστα ένα φτηνό τουριστικό πακέτο των 200 ευρώ, και να επιστρέψει από την Κύπρο με μια βαλίτσα με χρήματα. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε στην υπόθεση Άκη Τσοχατζόπουλου, με διακομιστή μάλιστα, όπως λέγεται, κύπριο υπουργό. Με τον τρόπο αυτό μπορούν να μεταφερθούν μεγάλα ποσά. Πλοία της γραμμής αλλά και κότερα χρησιμοποιούνται συχνά για τέτοιες επιχειρήσεις.
Υπάρχει όμως και η πιο απλή μέθοδος της κάρτας αναλήψεων. Η offshore εταιρία ανοίγει μερικούς τραπεζικούς λογαριασμούς σε διάφορες τράπεζες, τους οποίους συνδέει με κάρτες αναλήψεων. Αυτές τις cash cards παραδίδει στη συνέχεια στον χρηματιζόμενο, ο οποίος μπορεί σταδιακά να κάνει αναλήψεις από διάφορα ΑΤΜ. Αν τα ποσά δεν είναι μεγάλα και γίνονται από διάφορα ΑΤΜ, είναι αδύνατο να εντοπιστεί ο χρηματιζόμενος. Η μέθοδος αυτή είναι αντιγραφή του τρόπου χρηματισμού που έχει εφευρεθεί για κρατικούς υπαλλήλους από επιχειρηματίες. Τους δίνουν μια κάρτα αναλήψεων, μέσω της οποίας λαμβάνουν τα χρήματα.
Η μέθοδος των Γερμανών
Υπάρχει και η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα από τη SIEMENS στην Ελλάδα. Στελέχη της εταιρίας στην Ελλάδα, σε συνεργασία με τραπεζικούς, εντόπιζαν Έλληνες που ήθελαν να βγάλουν χρήματα στο εξωτερικό χωρίς να περάσουν από την καταγραφή του τραπεζικού συστήματος μέσω εμβασμάτων, με κίνδυνο κάποια στιγμή να ελεγχθούν. Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν παρέδιδαν τα χρήματα στα στελέχη της SIEMENS, τα οποία χρησιμοποιήσουν για να κάνουν μαύρες πληρωμές σε πολιτικούς, δημοσιογράφους ή κρατικούς λειτουργούς. Στη συνέχεια μια offshore εταιρία ιδιοκτησίας της SIEMENS αναλάμβανε να ανοίξει λογαριασμό στην Ελβετία στο όνομα αυτού που παρέδωσε το χρήμα στα στελέχη της SIEMENS στην Ελλάδα. Έτσι τα χρήματα του ενδιαφερόμενου έβγαιναν στο εξωτερικό με ασφάλεια, σε έναν λογαριασμό που ήταν αδύνατο να συνδεθεί με τους συγκεκριμένους χρηματισμούς. Μια άλλη γερμανική μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε στην αγορά των υποβρυχίων ήταν οι offshore εταιρίες-σύμβουλοι. Υπεράκτιες εταιρίες προσλαμβάνονταν από τη γερμανική εταιρία των υποβρυχίων ως σύμβουλοι που εκτελούσαν ανύπαρκτα έργα και έπαιρναν αμοιβή. Οι εταιρίες αυτές ήταν στην πραγματικότητα εταιρίες που δημιουργήθηκαν για να εισπραχθεί μίζα. Στη συνέχεια αυτές οι offshore μετέφεραν το χρήμα σε άλλες offshore που ανήκαν στους χρηματιζόμενους.
«Καπέλα» υπεράκτια
Οι offshore χρησιμοποιούνται από εμπορικές εταιρίες για να φορολογηθεί το προϊόν τους με μικρό συντελεστή, αλλά οι ίδιες να βάλουν μεγάλο «καπέλο». Αν, για παράδειγμα, μια εταιρία φέρει από ασιατική χώρα προϊόντα αξίας 10.000 ευρώ και τα πουλήσει έναντι 100.000 ευρώ, τότε θα φορολογηθεί με συντελεστή 25% για το κέρδος των 90.000 ευρώ. Δηλαδή θα πληρώσει φόρους 22.500 ευρώ. Αν η ίδια εταιρία δημιουργήσει μια offshore που θα εμφανίζεται ως ενδιάμεσος, για παράδειγμα στην Κύπρο, με συντελεστή φορολογίας 10%, και μεταπουλάει στη μητρική εταιρία το προϊόν έναντι 90.000 ευρώ, τότε η offshore θα πληρώσει φόρο 8.000 ευρώ (80.000 κέρδος επί 10%) και η ελληνική 2.500 ευρώ (10.000 κέρδος επί 25%). Συνολικά δηλαδή, μέσω του τεχνάσματος, η εταιρία θα πληρώσει 10.500 ευρώ φόρο, αντί για 22.500 ευρώ.
Πρόσφατα το Hot Doc αποκάλυψε πως η ΕΥΠ προμηθεύτηκε σύστημα παρακολουθήσεων, το οποίο θα κόστιζε 2,5 εκατομμύρια αν η προμήθειά του γινόταν απευθείας από την κατασκευαστική εταιρία. Η προμήθεια στοίχισε 5 εκατομμύρια παραπάνω, γιατί μεσολάβησαν μια κυπριακή εταιρία και μια οffshore των ίδιων συμφερόντων, οι οποίες με διαδοχική τιμολόγηση ανέβασαν το πραγματικό κόστος.
Offshore και τράπεζες
Στο παιχνίδι συμμετείχαν και οι τράπεζες. Μια offshore εταιρία που ήθελε να φέρει λεφτά στην Ελλάδα, αγόραζε ένα ακίνητο. Στη συνέχεια ζητούσε δάνειο από μια τράπεζα με υποθήκη το ακίνητο. Η τράπεζα έδινε το δάνειο, και το μετρητό χρήμα, το οποίο πλέον είχε τον χαρακτηρισμό ότι προέρχεται από δάνειο, διοχετευόταν κατά περίπτωση. Η πιο ανήθικη όμως χρήση των offshore έγινε από τις ίδιες τις τράπεζες.
Οι τράπεζες κατά καιρούς εμφανίζονται να δανειοδοτούν offshore εταιρίες πέρα από κάθε νομιμότητα και εξασφάλιση των όρων δανειοδότησης. Τα δάνεια αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί από τους ίδιους τους τραπεζίτες για δύο λόγους.
Ο πρώτος είναι για να κάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου σε άλλη τράπεζα. Δηλαδή ο ένας τραπεζίτης δανείζεται μέσω offshore από κάποιον άλλο τραπεζίτη και εμφανίζεται να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.
Στη συνέχεια ο άλλος τραπεζίτης μέσω άλλης offshore εταιρίας δανειοδοτεί τον πρώτο τραπεζίτη, ο οποίος εμφανίζεται να κάνει και αυτός αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Μέσω υπεράκτιων εταιριών, δηλαδή, χωρίς πραγματικό χρήμα, εμφανίζουν τις τράπεζες να έχουν χρήμα που δεν έχουν.
Στην άλλη περίπτωση offshore εταιρίες που ανήκουν σε μετόχους τραπεζών δανειοδοτούνται από την τράπεζα και στη συνέχεια οι offshore εμφανίζονται να μην μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια. Οι εταιρίες δεν έχουν κανένα περιουσιακό στοιχείο κι έτσι τα δάνεια εγγράφονται στη ζημιά της τράπεζας. Ο μεγαλομέτοχος έχει πάρει τα λεφτά σε βάρος των μικρομετόχων. Για τη χρήση αυτή των offshore από τις τράπεζες, το Hot Doc έχει κάνει επανειλημμένα αποκαλύψεις με ονόματα και στοιχεία. Καμιά εισαγγελική έρευνα δεν έγινε.
Offshore και «επενδύσεις» γης
Οι υπεράκτιες εμφανίζονται να έχουν μεγάλη δραστηριότητα στο real estate. Η δυνατότητα που έχουν να μεταβιβάζουν ιδιοκτησία περιουσιακών στοιχείων χωρίς να το αναφέρουν σε υποθηκοφυλακεία ή συμβολαιογράφους κρύβει με ασφάλεια τους πραγματικούς ιδιοκτήτες. Μια offshore εταιρία, για παράδειγμα, της οποίας το πόθεν έσχες δεν ελέγχεται διά νόμου, αγοράζει ένα ακίνητο στην Ελλάδα μεγάλης αξίας. Στη συνέχεια αυτό το ακίνητο μπορεί να μεταβιβαστεί σε άλλη offshore και να καταλήξει στα χέρια, για παράδειγμα, ενός πολιτικού, ο οποίος εμφανίζεται να το αγοράζει σε πολύ μικρή τιμή και μάλιστα εντίμως μέσω δανείου.
Σε άλλη περίπτωση ένα ακίνητο offshore μπορεί να μεταπωληθεί σε άλλη offshore σε πολύ μεγαλύτερες τιμές. Στη συνέχεια σε αυτό το ακίνητο γίνονται εργασίες που υπερκοστολογούνται μέσω πλαστών τιμολογίων κι έτσι το μαύρο χρήμα καταλήγει στα χέρια που απαιτείται ενώ έχει εμφανιστεί ότι έχει δαπανηθεί.
Offshore και τύχη
Η μεταφορά μαύρου χρήματος μπορεί να γίνει εύκολα μέσω offshore στην Ελλάδα. Το θέμα είναι να τα δικαιολογήσει αυτός που τα εισπράττει. Η υπεράκτια λοιπόν φέρνει το μαύρο χρήμα, κάνει μια υπερκοστολογημένη επένδυση, και το μόνο που μένει είναι ο τελικός αποδέκτης να νομιμοποιήσει το χρήμα. Αυτό μπορεί να γίνει εύκολα με δελτία του ΟΠΑΠ. Μπορεί κάποιος να αγοράσει τα κερδισμένα δελτία του ΟΠΑΠ που συγκεντρώνονται στα πρακτορεία και στη συνέχεια να εμφανιστεί ο ίδιος ως κερδισμένος, άρα με νόμιμο χρήμα. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα καζίνο. Μπαίνεις σε ένα καζίνο, κάνεις μάρκες όποιο ποσό θες από το μαύρο χρήμα και μετά από ώρες κάνεις ακριβώς την ανάποδη διαδικασία. Μετατρέπεις τις μάρκες σε χρήματα, παίρνοντας μια βεβαίωση πως προέρχονται από καζίνο.
Τον ίδιο εξαγνισμό παρέχει το χρηματιστήριο. Κάποιος μπορεί να αγοράσει μετοχές από offshore εταιρία ακόμη και με ζημιά, αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση το ζητούμενο δεν είναι η εμφάνιση κερδών αλλά το «καθάρισμα», η νομιμοποίηση του χρήματος.
Τα ναρκωτικά των offshore
Οι υπεράκτιες χρησιμοποιούνται για να καλύψουν το εμπόριο ναρκωτικών, το οποίο τα τελευταία χρόνια γίνεται από ομάδες εφοπλιστών που έχουν καταρρεύσει οικονομικά και αναζητούν έσοδα από το εμπόριο ναρκωτικών. Ο εφοπλιστής, ο οποίος έχει το πλοίο του σε μια offshore εταιρία, φτιάχνει μέσω του δικηγόρου του έγγραφα μεταβίβασης της εταιρίας σε κάποιον αλλοδαπό. Ο δικηγόρος πιστοποιεί πως στο γραφείο του προσήλθε, για παράδειγμα, ο αλλοδαπός «Αλί Μοχάμεντ» από το Πακιστάν, ο οποίος, επιδεικνύοντας την ταυτότητά του, αγόρασε την offshore εταιρία του εφοπλιστή. Αν η επιχείρηση μεταφοράς των ναρκωτικών έχει επιτυχία, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως αποκαλυφθεί η επιχείρηση, και μέσω της offshore φτάσουν σε αυτόν, τότε ο εφοπλιστής επιδεικνύει τα έγγραφα πώλησης στον «Αλί Μοχάμεντ».Οι διωκτικές αρχές αναζητούν κάποιον «Αλί Μοχάμεντ», ο οποίος έχει δηλώσει μια διεύθυνση κάπου στο Πακιστάν.
Φιλανθρωπίες και άλλοι εξαγνισμοί
Τα φιλανθρωπικά σωματεία και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είναι αρκετές φορές το αναγκαίο συμπλήρωμα στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος που κάνουν offshore εταιρίες. Με βάση τον νόμο, οι ΜΚΟ, τα σωματεία και τα ιδρύματα μπορούν να δέχονται δωρεές ακόμη και ανώνυμες. Έτσι μια offshore εταιρία μπορεί να «δωρίσει» σε μια ΜΚΟ ένα μεγάλο ποσό, το οποίο, αφού νομιμοποιείται έτσι, στη συνέχεια πάει στον αποδέκτη, αφού φουσκώσουν τα διοικητικά έξοδα της οργάνωσης. Για τα έξοδα αυτά δεν είναι άλλωστε απαραίτητα τα παραστατικά. Στις 10 Μαρτίου 2011, το Ίδρυμα Καραμανλή δέχτηκε δωρεά 2 εκατομμυρίων ευρώ μέσω της offshore Nordea Trust Company. Το ίδρυμα αρνήθηκε να δώσει τα παραστατικά που αποδεικνύουν ποιος είναι ο δωρητής, λέγοντας μάλιστα πως έτσι ενοχοποιείται ο κάθε δωρητής. Είναι κλασική περίπτωση, που δικαιώνεται και μάλιστα απ’ τον πολιτικό του χώρο ο Βουλγαράκης με τον χαρακτηρισμό του νόμιμου ως ηθικού.
Και με τη βούλα του νόμου
Το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος γίνεται και με τη συμβολή του ελληνικού κράτους. Με το επιχείρημα του επαναπατρισμού κεφαλαίων από το εξωτερικό, κατά καιρούς ψηφίζονται νόμοι που επιτρέπουν τον επαναπατρισμό κεφαλαίων με μικρό τόκο και χωρίς έλεγχο του πόθεν έσχες. Αυτό διαφημίζεται ως μια συνετή πρακτική που εξασφαλίζει χρήμα. Το θέμα όμως είναι πως από λογαριασμούς offshore εταιριών πολλοί ευνοούμενοι μεταφέρουν το μαύρο χρήμα στην Ελλάδα ως προσωπικό πια και χωρίς καμία ποινική ευθύνη. Έχει αποκαλυφθεί πως την περίοδο των χρηματισμών από τη SIEMENS το στέλεχός της Μαυρίδης έφερε κεφάλαια offshore στην Ελλάδα και τα νομιμοποίησε με τόκο μόλις 5%. Το ερώτημα βεβαίως είναι αν οι offshore εκμεταλλεύονται τις νομικές ρυθμίσεις κάθε φορά ή αν οι ρυθμίσεις γίνονται για τις offshore και το μαύρο χρήμα.
Οι offshore εταιρίες και η δημιουργική λογιστική τους δεν θα υπήρχαν επειδή υπάρχουν φορολογικοί παράδεισοι και μόνο. Οι κυβερνήσεις παρέχουν στις offshore μια σειρά από φοροαπαλλαγές και εξυπηρετήσεις που διευκολύνουν την κίνηση του χρήματος. Εγκέφαλοι άλλωστε της υπεράκτιας επιχειρηματικότητας ήταν η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ. Αν ήθελαν να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή παγκοσμίως, μάλλον θα το είχαν κάνει. Πρόσφατα ο βρετανικός Guardian αποκάλυψε πως 21.500 εταιρίες στις βρετανικές Παρθένους Νήσους και άλλους φορολογικούς παραδείσους έχουν ως διευθυντές-αντιπροσώπους 28 μόλις άτομα. Οι ίδιοι δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό το οποίο υποτίθεται πως διευθύνουν. Είναι απλώς οι τροχονόμοι του χρήματος και μάλιστα, για να μην γελιόμαστε με τα περί επιχειρηματικότητας και αγορών, του παράνομου χρήματος.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #17, το Δεκέμβρη του 2012
Extra Hot άρθρο
Tech.doc
BeeRaider: Το νέο πληκτρολόγιο

Έχοντας ως έμπνευσή του τη… μέλισσα και απογοητευμένος από τους περιορισμούς του πληκτρολογίου της παραδοσιακής διάταξης QWERTY, ο Ray McEnaney δημιούργησε, έπειτα από δέκα χρόνια μελετών, το BeeRaider. Ένα νέο πληκτρολόγιο, αποτελεσματικότερο και γρηγορότερο, τουλάχιστον σύμφωνα με τον ίδιο και την ομάδα του. Η βασική διαφορά του σε σύγκριση με το κλασικό πληκτρολόγιο εντοπίζεται στη διάταξη. Όσα πλήκτρα χρησιμοποιούνται πιο πολύ βρίσκονται στο κέντρο ενώ όσα λιγότερο πιο μακριά. Όπως υποστηρίζει ο McEnaney, ο καθένας μπορεί να μάθει να πληκτρολογεί γρήγορα, μέσα σε 20 λεπτά.
Βιονικά μυρμήγκια από 3D εκτυπωτή, οι εργάτες του μέλλοντος
Μεγάλα όσο το μέγεθος ενός ανθρώπινου χεριού. Μίμοι της συνεργατικής συμπεριφοράς των πραγματικών μυρμηγκιών. Έξυπνα τόσο ώστε να παίρνουν ατομικές αποφάσεις με στόχο την ολοκλήρωση της αποστολής τους. Τα βιονικά μυρμήγκια, που αναπτύχθηκαν και κατασκευαστήκαν από τη γερμανική εταιρία Festo, πρόκειται να αποτελέσουν «ευφυείς πράκτορες» για τα εργοστάσια του μέλλοντος. Θα προσαρμόζονται σε διάφορες απαιτήσεις της παραγωγής και μέσω της τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούν να ανταπεξέλθουν σε άγνωστες και αρκετά δύσκολες καταστάσεις. Τα βιονικά ρομποτικά μυρμήγκια διαθέτουν πλαστικό σώμα «τυπωμένο» σε 3D εκτυπωτή, «έξυπνα» ηλεκτρονικά κυκλώματα, κάμερα στο κεφάλι τους ως μάτια και έξι πόδια κατασκευασμένα έτσι ώστε να λυγίζουν γρήγορα και με ακρίβεια, χρησιμοποιώντας ελάχιστη ενέργεια. Τα μυρμήγκια επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω ασύρματου δικτύου.
Σούπερμαν στο μέλλον;
Υπέρυθρη όραση, υπερηχητική ακοή και άλλες δυνάμεις… σούπερ ηρώων, δεν αποκλείουν οι επιστήμονες πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα μπορέσει να διαθέτει πραγματικά ένας άνθρωπος. Ο δρόμος άνοιξε ακόμη περισσότερο έπειτα από την «εμφύτευση» στον εγκέφαλο τυφλών αρουραίων μιας «γεωμαγνητικής πυξίδας». Μέσω της νευροπροσθετικής αυτής συσκευής τα τυφλά τρωκτικά προσανατολίστηκαν στο χώρο σαν να έβλεπαν τα πάντα γύρω τους. Το εν λόγω επίτευγμα αποδεικνύει τις «κρυμμένες» δυνατότητες του εγκεφάλου, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να αναπληρώνει το κενό μιας χαμένης αίσθησης.
Τηλεσκόπιο στο μάτι
Με στόχο να βοηθήσουν όσους ανθρώπους αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης ή ασθένειες που μπορεί να οδηγήσουν σε τύφλωση, επιστήμονες αναπτύσσουν φακούς επαφής οι οποίοι διαθέτουν ενσωματωμένο τηλεσκόπιο. Όταν το φως εισέρχεται στο μάτι, «αναπηδά» στη σειρά κατόπτρων και φίλτρων, που ενσωματώνονται στο λεπτό τηλεσκόπιο, με αποτέλεσμα την αύξηση της αντιληπτής άποψης ενός αντικειμένου ή ατόμου. Βελτιώνοντας αυτόματα την όραση κατά τρεις περίπου φορές σε όσους τους φορούν, το εν λόγω εγχείρημα φαντάζει πολλά υποσχόμενο.
Το ξέρατε ότι…
♣ Τα χρώματα είναι μια κωδικοποίηση του ανθρώπινου νευρικού συστήματος για να διακρίνει τα μήκη κύματος του φωτός
♣ Το μπλε χρώμα είναι το μήκος κύματος που διαταράσσει περισσότερο τον ύπνο
♣ Ένα δισεκατομμύριο δευτερόλεπτα είναι 31,7 χρόνια
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #74, τον Απρίλιο του 2015
Extra Hot άρθρο
Εδώ είναι Βαλκάνια…

Φωτοβολίδα στο κεφάλι του τερματοφύλακα της Εθνικής Ρωσίας, από Μαυροβούνιους, και εκ νέου επεισόδια στην Αλβανία. Η πολιτική κατάσταση στα Βαλκάνια δεν χάνει την ευκαιρία να δηλώσει «παρούσα» στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, και ο εθνικισμός κάνει πλέον όλο και πιο αισθητή την παρουσία του στις κερκίδες.
Η εικόνα έκανε το γύρο του κόσμου, και από το υλικό, που κυκλοφόρησε, οι αρχές ήταν πολύ εύκολο να εντοπίσουν τον δράστη. Στο ματς του Μαυροβουνίου με τη Ρωσία, για τα προκριματικά του Euro 2016, ένα καπνογόνο, που έφυγε από την κερκίδα, προσγειώθηκε κατευθείαν στο κεφάλι του τερματοφύλακα Ίγκορ Ακινφέεφ, ο οποίος διακομίστηκε στο νοσοκομείο. Παρά το σοβαρό τραυματισμό το παιχνίδι συνεχίστηκε, για να διακοπεί οριστικά στο 68′, όταν το άστοχο χτύπημα πέναλτι του Ρομάν Σιρόκοφ ακολούθησε βροχή αντικειμένων. Δεν ήταν απλά επεισόδια από χούλιγκαν. Στην κερκίδα των ρώσων οπαδών υπήρχαν και Σέρβοι, ενώ αναρτήθηκε και πανό από τον «Ορθόδοξο στρατό», τη δική τους συμμαχία κατά του «κοινού εχθρού». Πριν και κατά τη διάρκεια του ματς, η αστυνομία κατέγραψε Ρώσους να καίνε σημαίες του ΝΑΤΟ.
Η προοπτική της ένταξης του Μαυροβουνίου στην Βορειοατλαντική Συμμαχία έχει προκαλέσει αντιδράσεις και πιέσεις από τους Ρώσους. Προφανώς, ο λόγος των επεισοδίων και της διακοπής δεν ήταν το ποδόσφαιρο αυτό καθεαυτό. Ο 25χρονος μαυροβούνιος Λούκα Λαζάρεβιτς, που πέταξε το καπνογόνο, παραδόθηκε στις αρχές, αλλά αφέθηκε αμέσως ελεύθερος! Την επόμενη μέρα, στο παιχνίδι της Αλβανίας με την Αρμενία, συγκρούστηκαν έξω από το γήπεδο οπαδοί από την Πρίστινα και τη «διχασμένη» ανάμεσα σε Αλβανούς και Σέρβους Μιτρόβιτσα. Ένα ακόμα ματς, στα Βαλκάνια, σημαδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια και τραυματισμούς.
Ήταν μια νέα υπενθύμιση ότι σε αγώνες ανάμεσα σε χώρες, που διατηρούν πρόσφατες μνήμες σύγκρουσης και αλληλοσπαραγμού, είναι πολύ εύκολο η σπίθα να ανάψει τη φωτιά. Τον Οκτώβριο του 2014, για τα προκριματικά της ίδιας διοργάνωσης, η εθνική ομάδα της Αλβανίας επισκέφτηκε το Βελιγράδι για πρώτη φορά μετά το 1967. Το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου βρέθηκε στο επίκεντρο και η κατάσταση ξέφυγε, όταν ένα drone, που μετέφερε μια σημαία της Μεγάλης Αλβανίας, εμφανίστηκε από το πουθενά, πετώντας πάνω από τον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου. Ο σέρβος Μίτροβιτς προσπάθησε να κατεβάσει το τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι, οι παίκτες της Αλβανίας πήγαν να του ζητήσουν το λόγο και οι σέρβοι οπαδοί εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο, οδηγώντας το παιχνίδι σε διακοπή. Άμεσα, ηλεκτρονικά ΜΜΕ της Σερβίας έγραψαν ότι ο αδερφός του αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα, Όλσι, συνελήφθη ως χειριστής του drone. Φυσικά, διαψεύστηκαν αμέσως από την απέναντι πλευρά. Το επεισόδιο έλαβε χώρα λίγες μέρες πριν την πρώτη μετά από 68 χρόνια επίσκεψη αλβανού πρωθυπουργού στο Βελιγράδι και ενώ είχε επιστρατευτεί πρωτοφανής αστυνομική δύναμη για την αναμέτρηση.
Χούλιγκανς και εθνικισμός
Σε αρκετές χώρες οι οργανωμένοι πυρήνες οπαδών κλείνουν πονηρά το μάτι σε ακροδεξιές και εθνικιστικές ιδεολογίες. Στην Ανατολική Ευρώπη, όμως, και συγκεκριμένα στα Βαλκάνια, το πεδίο είναι σαφώς πιο εύφορο και το άμεσο παρελθόν εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τους λόγους.
Ο Γιάννης Ζαϊμάκης, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, είναι από τους ελάχιστους στην Ελλάδα, που ασχολούνται ακαδημαϊκά με το ποδόσφαιρο και τις οπαδικές κοινότητες. Αναφερόμενος στην ξεχωριστή περίπτωση των Βαλκανίων, τονίζει στο Hot Doc: «Στα Βαλκάνια, η γενικευμένη κοινωνική ανασφάλεια και η γεωπολιτική ρευστότητα, στην περίοδο που ακολούθησε την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, συνέβαλε στην αφύπνιση των εθνικιστικών ιδεών και την αναζωπύρωση των παθών σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Οι εθνικιστικές εντάσεις βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να εκφραστούν στο παραδοσιακά ανταγωνιστικό πεδίο του ποδοσφαίρου».
«Χρησιμοποιώντας σύμβολα και ταυτότητες, που παραπέμπουν σε ιδιότητες των δημοφιλών σπορ, όπως είναι ο ανταγωνισμός, η φυσική δύναμη, η ιδεολογικοποίηση του σώματος, ο τοπικός και εθνικός δεσμός και η αίσθηση του ανήκειν σε μια ιδιαίτερη συναισθηματική κοινότητα, διάφορες ομάδες εθνικιστών και νεοφασιστών οπαδών πρωτοστατούν σε προκλητικές τελετουργικές επιτελέσεις της εθνικής ταυτότητας. Η κλιμάκωση αυτών των συμπεριφορών, τα τελευταία χρόνια, καθρεφτίζει τις εύθραυστες ισορροπίες των γειτονικών εθνικισμών και τη σταδιακή απομάκρυνση από τα πολιτισμικά πρότυπα των παραδοσιακών “αφοσιωμένων” και συχνά “α-πολίτικων” οπαδών προς το πρότυπο ενός οπαδού στρατευμένου στην εθνικιστική επιταγή: ένα κράτος, μια κουλτούρα, μια κυρίαρχη (εθνικιστική) αθλητική ταυτότητα».
Το ματς που ξεκίνησε τον πόλεμο
Ο Τζορτζ Όργουελ, κάποτε, χαρακτήρισε το ποδόσφαιρο ως πόλεμο χωρίς πυροβολισμούς. Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αναδεικνύοντας αυτό ακριβώς το πρότυπο του οπαδού-στρατιώτη. Στις 13 Μαΐου του 1990, λίγες βδομάδες μετά τις πρώτες ελεύθερες εκλογές στην Κροατία, που έφεραν τη χώρα ένα βήμα πιο κοντά στην ανεξαρτησία, η Ντιναμό Ζάγκρεμπ φιλοξένησε τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου. Περίπου 3.000 σέρβοι χούλιγκαν πήγαν στον Ζάγκρεμπ, με ηγέτη τον διαβόητο Ζέλικο Ραζνάτοβιτς, ο οποίος έγινε γνωστός ως απλά Αρκάν. Πρώην νούμερο 1 καταζητούμενος της Interpol, ηγήθηκε των «Τίγρεων», μιας παραστρατιωτικής ομάδας, η οποία ήταν υπεύθυνη για πολλές φρικαλεότητες στον πόλεμο. Πριν δολοφονηθεί, το 2000, τα Ηνωμένα Έθνη τον είχαν καταδικάσει για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η σύγκρουση, που έλαβε χώρα στο γήπεδο «Μαξιμίρ» και έξω από αυτό, δεν είχε προηγούμενο και έμεινε στην ιστορία για τους Κροάτες ως η αρχή στον πόλεμο για την ανεξαρτησία τους. «Θα θυμόμαστε το παιχνίδι που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε ως το ξεκίνημα του πατριωτικού πολέμου», έγραψε περίπου 15 χρόνια μετά η κροατική εφημερίδα Vecernji.
Αργότερα, έγινε γνωστό ότι ο Αρκάν είχε αναλάβει να συσπειρώσει τους χούλιγκαν του Ερυθρού Αστέρα με τη βοήθεια του σερβικού κράτους και των μυστικών υπηρεσιών, προκειμένου να τους προετοιμάσει για τα όσα ακολούθησαν. Πολλοί οπαδοί από τους Delije, τους φανατικούς του Αστέρα, και των «Bad Blue Boys» της Ντιναμό, συγκρούστηκαν στη συνέχεια με όπλα στα χέρια και με στρατιωτικές (ή παραστρατιωτικές) στολές.
Ανησυχία στα υψηλά κλιμάκια
Η επανεκλογή του Μισέλ Πλατινί στην προεδρία της UEFA έγινε λίγες μέρες πριν τα επεισόδια σε Μαυροβούνιο και Αλβανία. Προφανώς, είχε στο μυαλό του ότι τα πράγματα μπορεί να ξεφύγουν. Στις πρώτες του δηλώσεις, επανέφερε το θέμα της δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής αστυνομικής δύναμης, που θα «χτυπήσει» το χουλιγκανισμό στη ρίζα του. Παράλληλα, εξέφρασε δημόσια την ανησυχία του για τα κύματα εθνικισμού, που θεριεύουν. «Στην Ευρώπη παρατηρείται μια αύξηση στον εθνικισμό και τον εξτρεμισμό, που όμοιά της δεν είχαμε δει για πολύ καιρό. Αυτή η τάση γίνεται αντιληπτή και στα γήπεδά μας, αφού το ποδόσφαιρο αποτελεί αντανάκλαση της κοινωνίας. Δεδομένης της δημοτικότητάς του, το ποδόσφαιρο αποτελεί βαρόμετρο για τις ασθένειες της ηπείρου μας. Και αυτό το βαρόμετρο δείχνει κάποιες ανησυχητικές εξελίξεις», υποστήριξε ο γάλλος πρόεδρος.
Τα επεισόδια δεν μένουν μόνο στις βαλκανικές έδρες. Το 2010, ο αγώνας των προκριματικών του Μουντιάλ ανάμεσα στην Ιταλία και τη Σερβία, στη Γένοβα, διεκόπη μετά από μόλις επτά λεπτά. Οι φιλοξενούμενοι οπαδοί προκάλεσαν εκτεταμένα επεισόδια, ενώ μια φωτοβολίδα βρήκε στο κεφάλι τον δικό τους τερματοφύλακα, Βλαντίμιρ Στοΐκοβιτς. Το πανό, που επιδείκνυαν με υπερηφάνεια, έγραφε «Το Κόσοβο είναι Σερβία», μήνυμα που έχει κάνει την εμφάνισή του και σε άλλα γήπεδα. Ανάλογου περιεχομένου πανό έχει εμφανιστεί και από τους οπαδούς του Ολυμπιακού, οι οποίοι είναι αδελφοποιημένοι με αυτούς του Εθνικού Αστέρα.
Οι σκληροπυρηνικοί του ΠΑΟΚ, από την άλλη, είναι κοντά στους Νεκροθάφτες, της Παρτιζάν, ενώ υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στους οπαδούς του Παναθηναϊκού και τους Bad Blue Boys της Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Αντίπαλοι εντός και εκτός συνόρων. Στο ματς της Εθνικής Ελλάδας με την Κροατία στο «Γ. Καραϊσκάκης», το 2011, ομάδα κουκουλοφόρων εισέβαλε στο γήπεδο και πέταξε μολότοφ μέσα στην κερκίδα των Κροατών. Οι φιλοξενούμενοι εξέλαβαν τη συγκεκριμένη επίθεση ως μήνυμα από σερβόφιλους οπαδούς.
Ο συναγερμός πλέον χτυπάει συχνά, και όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις του Πλατινί, άπαντες καταλαβαίνουν πλέον όλο και περισσότερο το πόσο περίπλοκη είναι η κατάσταση στη γειτονιά…
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #74, τον Απρίλιο του 2015
Extra Hot άρθρο
Ανδρέας Φλουράκης
«Αν μάθουμε τις εξαρτήσεις μας θα τις διαχειριστούμε»

«Η εποχή που ζούμε αναδεικνύει σε μέγιστο βαθμό τις εξαρτήσεις, που έχουμε ως χώρα και ως λαός», λέει στο Hot Doc ο θεατρικός συγγραφέας Ανδρέας Φλουράκης, αναφερόμενος στο Μπλέ Μαρέν- το οποίο παρουσιάστηκε προ ημερών στο Παρίσι, τη στιγμή που στην Αθήνα ανέβαινε για άλλη μια φορά η «ποπ-νουάρ» εκδοχή της Παγκόσμιας Τάξης πραγμάτων, δηλαδή η δική του «Λάσσυ». Αναφερόμενος στο «ελληνικό μέλλον», ο Ανδρέας Φλουράκης επισημαίνει πως ως λαός «θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ακριβώς το χαρακτήρα και το μέγεθος των εξαρτήσεών μας, ώστε να μπορέσουμε να τις διαχειριστούμε. Αν ποτέ τα καταφέρουμε, θα μπορέσουμε να έχουμε συνείδηση των πραγματικών μας δυνατοτήτων»…
Έχετε καταπιαστεί με το ζήτημα της ταυτότητας των ξένων – και του ισλαμικού ενδύματος – στο Μήδειας Μπούργκα. Με τους μετανάστες είχατε ασχοληθεί και στο μυθιστόρημά σας Ζωή σε άλλους Πλανήτες. Πώς βλέπετε τη θέση των ξένων στο σύγχρονο δυτικό κόσμο;
Είναι ένα μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό θέμα, που οφείλει να διευρύνει τα όρια της ανεκτικότητας και του σεβασμού μας απέναντι στο άλλο. Από την πλευρά του καλλιτέχνη, η παρουσία ενός ξένου σε μια ομογενή-ιθαγενή κουλτούρα αναδεικνύει λόγους ανομολόγητους ή σιωπημένους, που είναι απολύτως ουσιαστικό να έρθουν στην επιφάνεια, όχι μόνο αισθητικά αλλά κυρίως ηθικά.
Μυθιστόρημα, ποίηση αλλά κατά κύριο λόγο θεατρικά έργα. Κοινός παρονομαστής η γραφή. Τι αλλάζει για εσάς, σε επίπεδο προσωπικής έκφρασης, από είδος σε είδος;
Στις μέρες μας δεν υπάρχουν σαφή στεγανά ανάμεσα στα είδη. Το θέατρο, εκτός από πράξη και δράση, είναι και αφήγηση και ποίηση. Τα ίδια ισχύουν αντίστοιχα για το μυθιστόρημα και για την ποίηση. Στη δική μου περίπτωση ισχύει απλώς το τι δεσπόζει κάθε φορά, τι θα επικρατήσει, αν και τα τελευταία χρόνια το θέατρο έχει κυριαρχήσει και απορροφήσει σε μεγάλο βαθμό τα άλλα είδη.
Στη Λάσσυ ξεδιπλώνεται η σχέση μεταξύ εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου. Οι ρόλοι κάποια στιγμή αλλάζουν. Τελικά έχει κανόνες το παιχνίδι της χειραγώγησης, και πότε συμβαίνει η αντιστροφή των ρόλων;
Η χειραγώγηση, ως παιχνίδι, έχει κανόνες, όπως έχουν και όλα τα παιχνίδια, όσο και αν αυτοί φαίνονται παράδοξοι, άδικοι ή σκοτεινοί. Θα λέγαμε, μάλιστα, πως οι κανόνες συμπεριλαμβάνουν τις εξαιρέσεις τους ή ακόμα και την κατάργηση των κανόνων. Και βέβαια, στους κανόνες ενός τέτοιου παιχνιδιού, όπως η χειραγώγηση, υπάρχουν πράγματα που δεν είναι καθόλου κανονικά, όπως τα ένστικτα, η τυχαιότητα, τα κρυμμένα συναισθήματα, τα όνειρα, τα πάθη, οι ορμές, η βία ή και η αντιστροφή των ρόλων, που συνήθως έρχεται όταν αυτός που κερδίζει σταματά να είναι σε επιφυλακή και ο άλλος που χάνει κάνει από το πουθενά τη δική του κίνηση.
Το καλοκαίρι θα παιχτεί στο Φεστιβάλ Αθηνών το έργο σας Θέλω Μια Χώρα… Σε τι αφορά;
Το Θέλω Μια Χώρα είναι ένα έργο που προέκυψε τα χρόνια της κρίσης και παρουσιάστηκε σε πρώιμη μορφή πριν από δύο χρόνια, στο Royal Court Theatre του Λονδίνου. Είναι ένα έργο που αφορά την ανάγκη μας να ζούμε σε μία διαφορετική Ελλάδα, και αν αυτό δεν είναι εφικτό, σε μία διαφορετική χώρα. Αλλά ποια είναι αυτή τη χώρα και πού βρίσκεται;
Βιβλιοπροτάσεις
ΛΑΣΣΥ
Συγγραφέας: Ανδρέας Φλουράκης Εκδότης: Άπαρσις ISBN: 978-960-9737-57-9 Σελ: 43 / Τιμή: 5,00 €
Ένα ποπ κείμενο για τους αντίπαλους κοινωνικούς ρόλους και την παντοδυναμία ενός συστήματος. Οι πρωταγωνιστές στη Λάσσυ είναι δύο. Ο ένας ζητά από τον άλλον να παραδοθεί, λέγοντας κι ένα τραγούδι… «Είμαστε οι γονείς σου, η κυβέρνηση, η αστυνομία, οι ένοπλες δυνάμεις. Είμαστε η παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Δεν έχεις εναλλακτική. Παραδόσου». Ο άλλος – μια γυναίκα δεμένη – αντιστέκεται. Εκφοβισμός και συνθηκολόγηση. Χιούμορ και στρατηγική, σε ένα ατέρμονο παιχνίδι εξουσίας, που ταλαντεύεται ανάμεσα στην κωμικότητα και στην τραγικότητα…
Μεταμορφώσεις
Συγγραφέας: François Vallejo Εκδότης: Πόλις ISBN: 978-960-435-466-5Σελ:416 / Tιμή: 17,70 €
Οι Μεταμορφώσεις είναι ένα μυθιστόρημα, που περιγράφει τη μεταμόρφωση ενός αστού δυτικού σε τζιχαντιστή τρομοκράτη. Στο βιβλίο περιγράφονται τα τραύματα εκείνα που μπορεί να μεταμορφώσουν έναν άνθρωπο από πραγματιστή σε εξτρεμιστή. Η Αλίξ, ετεροθαλής αδελφή ενός τζιχαντιστή, στην προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσει την προσωπικότητα του αδερφού της, παρακολουθεί και τις δικές της μεταμορφώσεις. Παράλληλα «προσεγγίζονται» οι κοινότητες των φανατικών τζιχαντιστών, που ζουν και δρουν στη Γαλλία.
Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού – Το Ρεύμα των Μυθικιστών
Συγγραφέας: Μηνάς ΠαπαγεωργίουΕκδότης: Δαιδάλεος ISBN: 978-618-80720-0-8Σελ:368 / Τιμή: 17,00 €
Η πίστη στον Ιησού ως ιστορικό πρόσωπο, που γεννήθηκε σε συγκεκριμένη εποχή και τόπο, είναι ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία του χριστιανισμού. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία ή για έναν ακόμα μύθο; Η δημοσιογραφική έρευνα του Μηνά Παπαγεωργίου αποτελείται από δεκαεννιά συνεντεύξεις μελετητών και πανεπιστημιακών, που απαντούν με εμπεριστατωμένα στοιχεία στο ερώτημα: ήταν ο Ιησούς ιστορικό πρόσωπο ή όχι;
Δώσε μου λίγη ζωή
Συγγραφέας: Paolo Di PaoloΕκδότης: Ίκαρος ISBN: 978-960-572-055-1 Σελ: 208 / Τιμή: 14,45 €
Το νέο βιβλίο του Ντι Πάολο, μας ταξιδεύει στο Τορίνο του 1926, μέσα στη δίνη του μουσολινικού φασισμού. Ο Μοράλντο, ένας τρομαγμένος αναποφάσιστος νεαρός, αναζητά τον εαυτό του, έχοντας ως ίνδαλμα τον συνομήλικό του Πιέρο, που μάχεται με πείσμα και πάθος ενάντια στη δικτατορία του Μουσολίνι. Οι ζωές των δυο νέων τέμνονται εκ νέου στο Παρίσι, όπου ο Μοράλντο βρίσκεται στο κατόπι ενός έρωτα ενώ ο Πιέρο βρίσκει καταφύγιο κυνηγημένος από το φασιστικό καθεστώς…
Διεκδικώντας τη δημοκρατία – Πολιτική για καιρούς κρίσης
Συγγραφέας: Πάμπλο Ιγκλέσιας Εκδότης: Λιβάνης ISBN: 9789601429298 Σελ: 256 / Τιμή: 12,99 €
Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας Τουριόν, ο ισπανός ακαδημαϊκός και γενικός γραμματέας του κόμματος Podemos, υπογράφει ένα βιβλίο-εργαλειοθήκη για τον τρόπο δράσης όσων αγωνίζονται για μια αξιοπρεπή κοινωνία, εξηγώντας πως η διεκδίκηση της δημοκρατίας, ως άξονα της πολιτικής πάλης όσων προσβλέπουν σε μια πιο δίκαιη κοινωνία, είναι θεμελιώδης. Διασαφηνίζει πως «κερδίζοντας τις εκλογές, δεν κερδίζεται σε καμία περίπτωση η εξουσία», και πως κυβερνητική προτεραιότητα πρέπει να είναι η αξιοπρέπεια.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #74, τον Απρίλιο του 2015
Extra Hot άρθρο
Αλί στο Βουλή

Άντε πάλι Αλί στο Βουλή. Αυτό το φορά πραγματικά, δεν κάνει πλάκα. Μπήκε από κύριο είσοδο, όχι κρυμμένο σε φορτηγάκι, όχι μεταμφιεσμένο σε μπάτσο, όχι μέσα στη κίτρινη παλτό τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μια επικίνδυνη γεωπολιτική ασυμμετρία στο Αιγαίο

Η μετατροπή της Τουρκίας σε μια αυτόνομη ευρασιατική δύναμη και η μετάπτωση της Ελλάδας σε χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας έναντι των «εταίρων» – δανειστών, δημιουργεί έναν μηχανισμό αστάθειας στο Αιγαίο και καθιστά «φυσική συνέπεια» την ενίσχυση του τουρκικού αναθεωρητισμού…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η «κυβέρνηση» της Βιέννης

12 Σεπτεμβρίου 1944. Μια αμαξοστοιχία με δύο βαγόνια αναχώρησε από την Αθήνα, με 40 περίπου επιβαίνοντες. Διανυκτέρευσε στη Λειβαδιά το πρώτο βράδυ και το δεύτερο στη Λάρισα. Την αμαξοστοιχία φρουρούσαν γερμανοί στρατιώτες. Στις 15 Σεπτεμβρίου αντιμετώπισε επίθεση από παρτιζάνους κοντά στα Σκόπια. Το τελευταίο εμπόδιο που παρουσιάστηκε, ήταν ότι εντοπίστηκε από βρετανικά αεροσκάφη καθώς διέσχιζε τις Άλπεις. Τα μαχητικά της RAF εφόρμησαν κατά του τρένου, που όμως διασώθηκε από τύχη καθώς μπήκε σε τούνελ…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ένας για 10
Έλλη Τρίγγου
«Οφείλουμε να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες»

H Έλλη Τρίγγου είναι μια ταλαντούχα νέα ηθοποιός, που πρωταγωνιστεί στο φιλμ «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου. Υποδύεται την απελευθερωμένη τουρίστρια Άννα, που αναστατώνει τη ζωή του εσωστρεφούς γιατρού στην Αντίπαρο, χαρακτήρα τον οποίο ενσαρκώνει ο Μάκης Παπαδημητρίου. Η τριτοετής σπουδάστρια του Εθνικού Θεάτρου μιλά στο περιοδικό για την πρώτη της κινηματογραφική εμπειρία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Κωνσταντίνος Τζαμιώτης
«Η ελληνική κοινωνία γίνεται πιο συντηρητική και λιγότερο ανεκτική»
Βιβλιοπροτάσεις

«Δεν υπάρχει ανθρώπινη επιλογή που να μην εμπεριέχει έστω σε λανθάνουσα μορφή τη θέληση για επικράτηση. Μα δεν πρόκειται αποκλειστικά για κάποιου είδους έμφυτο ελάττωμα, που δεν παίρνει γιατρειά. Το ζήτημα είναι επίσης πολιτικό», λέει στο Hot Doc ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, ο έλληνας συγγραφέας που υπηρετεί τη λογοτεχνία που αναμετριέται με την εποχή της γράφοντας για αντι-ήρωες και συναντήσεις διαφορετικών κόσμων. Όπως στο «Πέρασμα», το οποίο θίγει το πλέον επίκαιρο θέμα των ημερών μας, τη μαζική μετακίνηση ενός πληθυσμού – μέσα από ένα ναυάγιο, σε ένα αραιοκατοικημένο νησί…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΟΙ ΑΦΙΣΕΣ ΤΟΥ ΜΑΗ
«Η ομορφιά είναι στους δρόμους»

Απ’ όλες τις τέχνες, η γραφιστική, μέσω της αφίσας, έχει την πιο άμεση συμβολή στην πολιτική, ως εργαλείο προπαγάνδας και πληροφόρησης. Τις μέρες του Μάη του ’68, η αφίσα αναδεικνύεται στο βασικό όπλο του κινήματος, γίνεται η φωνή και η συνείδηση των εξεγερμένων. Η τέχνη αφήνει τα ατελιέ και κατεβαίνει ανώνυμα στο δρόμο. Εικονογραφεί την εξέγερση και ανοίγει έναν αντίλογο διαρκείας με τις αρχές…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Δύο μικροί τυμπανιστές…

Ο αργόσυρτος και ρυθμικός ήχος του τυμπάνου ενθάρρυνε τους άνδρες του 56ου Συντάγματος Εθελοντών της Συνομοσπονδίας να προχωρήσουν. Σχεδόν δίπλα τους, μέσα στη δίνη της μάχης, ο τυμπανιστής ακούραστα συνέχιζε το σκοπό του. Ένα αγόρι, μόλις έντεκα ετών. Ήρωας για τους συναδέλφους του. Ο Ουίλιαμ Νέλσον Μπόσγουελ, γιος του διοικητή του Συντάγματος Πεζικού. Η ανδρεία του μικρού ήταν τόση μεγάλη, που ο ίδιος ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας, Τζέφερσον Ντέιβις, του χάρισε ένα σπαθί, με το οποίο Ουίλιαμ ποζάρει σοβαρός στη φωτογραφία, φορώντας τη στολή με τα διακριτικά του Συντάγματος…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Παρένθεση ΣΥΡΙΖΑ

Το 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την εξουσία, η δεξιά παράταξη έχανε ουσιαστικά την κυβερνητική εξουσία μετά από μισό αιώνα διακυβέρνησης. Ίσως οι παλιότεροι να θυμούνται το είδος της πολιτικής επιχειρηματολογίας, που επιστρατεύτηκε τα δύο πρώτα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ. Η ηττημένη και μάλλον αμήχανη Δεξιά, που βρέθηκε ξαφνικά στα έδρανα της αντιπολίτευσης, είχε επιστρατεύσει όλα τα πρόχειρα επιχειρήματα που στοιχειοθετούσαν πως το ΠΑΣΟΚ δεν θα μείνει για πολύ στην εξουσία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ένα σκάνδαλο με πολλά ερωτηματικά

Η αποκάλυψη των Sunday Times για 150 αθλητές, μεταξύ των οποίων και ποδοσφαιριστές της Premier League, που με συνταγές γιατρού έκαναν χρήση παράνομων ουσιών για τη βελτίωση της απόδοσής τους, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στην Αγγλία και επανέφερε στο προσκήνιο τη συζήτηση για το κατά πόσο οι έλεγχοι ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο είναι επαρκείς…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Οι Έλληνες των Panama Papers και οι offshore εταιρίες

Ο δικηγόρος Αστέριος Αναστασιάδης φαίνεται να έχει ιδρύσει πάνω από 30 offshore εταιρίες, των οποίων οι ιδιοκτήτες έχουν ένα κοινό στοιχείο: δεν εμφανίζονται ούτε στα ως σήμερα στεγανά μετοχολόγια των εταιριών. Αυτή η «διακριτικότητα», που σύμφωνα με τον κύριο Αναστασιάδη είναι ένα νόμιμο δικαίωμα, δημιουργεί ωστόσο το εύλογο ερώτημα: Ποιοι είναι αυτοί που επιμένουν να έχουν ανωνυμία για ένα περιουσιακό τους στοιχείο και γιατί;
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Panama Papers
Γνωστά πρόσωπα, άγνωστος πλούτος

Τετρακόσιες offshore εταιρίες, που ανήκουν σε έλληνες ιδιοκτήτες, έδωσε στη δημοσιότητα η ICIJ (Διεθνής Ένωση Ερευνητών Δημοσιογράφων). Το υλικό αποτελεί τμήμα των Panama Papers. Και πού είναι το κακό, μπορεί να πει κάποιος. Πρόκειται για νόμιμες εταιρίες, που χρησιμοποιήθηκαν από τους κατόχους τους όπως όλες οι άλλες εταιρίες. Έχει σημασία να δούμε τι λένε οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες, με τους οποίους επικοινωνήσαμε κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας. Οι απαντήσεις ήταν περίπου οι ίδιες: «Άνοιξα την εταιρία για να κάνω μία δουλειά, αλλά δεν έγινε τελικώς». «Έκλεισα την εταιρία και έφερα τα χρήματα στην Ελλάδα εδώ και χρόνια». «Δεν έκανα τίποτα παράνομο, η εταιρία φορολογείται με νόμιμους φόρους»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μην πυροβολείτε την Αριστερά της Μελαγχολίας

Η αριστερή «φυλή», που κάποιος βάφτισε Αριστερά της Μελαγχολίας, δίνει ένα ιδιότυπο παρών στις σημερινές συνθήκες. Κινείται, όσο κινείται και δεν μονάζει, ανάμεσα στην αριστερή φυλή που στηρίζει την κυβέρνηση και τον Τσίπρα και σε κείνη που τους αναθεματίζει με σκληρό τρόπο. Και στο χώρο της, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία προτιμά να παραμένει ανένταχτη και να στοχάζεται τι έχασε, τι έχει, και τι πρέπει στην Αριστερά, έχουν δημιουργηθεί διάφορες ομάδες, που δεν δρουν τόσο, αλλά προβληματίζονται, συζητούν και παρεμβαίνουν, χλωμά είναι η αλήθεια, αλλά με κάπως οργανωμένο τρόπο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τι οδήγησε στο «διαζύγιο» Ερντογάν – Νταβούτογλου

Από τα μέσα Απριλίου έως και την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου, η Τουρκική Εθνοσυνέλευση έζησε στιγμές που προμήνυαν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Ξύλο μεταξύ των βουλευτών και αμηχανία της διεθνούς κοινότητας μπροστά τις καθημερινές τουρκικές παραβιάσεις στο Ανατολικό Αιγαίο. Κι όπως έχουμε μάθει καλά από παρόμοιες περιπτώσεις του πρόσφατου παρελθόντος των γειτόνων μας, όταν η πολιτική κατάσταση στην Τουρκία κινδυνεύει να ξεφύγει από τον έλεγχο, τότε ακολουθούν καρατομήσεις υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών. Τελευταίο «θύμα» αυτών των καρατομήσεων ήταν ο, για μόλις 20 μήνες πρωθυπουργός της χώρας, Αχμέτ Νταβούτογλου…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Θα τολμήσουν οι 321;

Οι έλληνες βουλευτές και ευρωβουλευτές καλούνται να απαντήσουν ευθέως και χωρίς περιστροφές εάν συμφωνούν ή όχι με τις προβλέψεις της Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Εταιρικής Σχέσης (TTIP) μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ.
Μια απόφαση που χωρίς υπερβολή θα κρίνει το μέλλον του ευρωπαϊκού status quo, της ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας σε όλους τους τομείς και θα προκαλέσει ανεπανόρθωτο πλήγμα στην ίδια τη δημοκρατία.
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 101 (A' Μάιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ένας για 10
Ρίτα Αντωνοπούλου

Η Ρίτα Αντωνοπούλου είναι μία από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες στη μουσική σκηνή σήμερα. Έχει συνεργαστεί με τον Μίμη Πλέσσα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Θάνο Μικρούτσικο και πολλούς άλλους αξιόλογους δημιουργούς. Ξεχωρίζει για τη θεατρικότητα της ερμηνείας της, την ιδιαίτερη χροιά της φωνής της και την ποιότητα που τη χαρακτηρίζει σε κάθε της βήμα, σε κάθε της επιλογή. Κάνει τραγούδι τη χαρά, τη λύπη, τον έρωτα, τους κοινωνικούς αγώνες. Έτσι λυτρωνόμαστε, θυμόμαστε και αισιοδοξούμε… Αυτό το διάστημα, ετοιμάζει την καινούργια της δουλειά με τον Γιώργο Ανδρέου. Παράλληλα, μας αποκαλύπτει ότι αγαπάει τα ταξίδια στη Σαντορίνη και τις βόλτες στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
1. Ποιοι στίχοι σας έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτεστε την Ελλάδα του σήμερα;
«…Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο, κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει».
2. Πηγαίνετε στον κινηματογράφο; Ποια ήταν η τελευταία ταινία που είδατε;
Παλιότερα που είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο πήγαινα πάρα πολύ συχνά. Τώρα πάω πιο πολύ στο θέατρο. Ταινίες βλέπω στο σπίτι. Προχθές είδα το The Fountain και μου άρεσε πολύ.
3. Ένα ταξίδι που σας έχει μείνει αξέχαστο;
Διακοπές στη Σαντορίνη. Απερίγραπτη εμπειρία ομορφιάς.
4. Αγαπάτε την Αθήνα; Η γειτονιά που ξεχωρίζετε;
Όχι, δεν είμαι παιδί του κέντρου. Όμως νιώθω μια παράξενη ευφορία όταν περπατώ στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Σα να γεμίζω χαρά και ενέργεια.
5. Πώς θα ήταν η ζωή σας χωρίς το τραγούδι;
Μισή.
6. Σας τρομάζουν τα δελτία ειδήσεων;
Με εκνευρίζουν αφάνταστα και γι’ αυτό έχω σταματήσει να τα παρακολουθώ εδώ και χρόνια.
7. Τι θα λέγατε στους μαθητές που συμμετέχουν στις καταλήψεις;
Θυμάμαι πολύ καλά και τις δικές μας καταλήψεις. Το θέμα δεν είναι τι θα τους πω εγώ ή ο οποιοσδήποτε άλλος. Σημασία έχει μόνο να έχουν επίγνωση του γιατί κάνουν κατάληψη.
8. Σε πολιτικό επίπεδο διαφαίνεται κάποια ελπίδα αλλαγής υπέρ της κοινωνίας;
Δεν μπορώ να το ξέρω. Το θέμα είναι αν υπάρχει ελπίδα για το ανθρώπινο είδος σε επίπεδο συνειδήσεων. Μετά θα υπάρχει ελπίδα για τα πάντα.
9. Ποιο τραγούδι ακούτε αυτή την περίοδο ξανά και ξανά;
Απαντώ ως μαμά εγκλωβισμένη στις επιθυμίες της 4χρονης κόρης της: το Lollipop του Mika. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα.
10. Τα επόμενα σχέδιά σας;
Τέλος του μήνα δύο εμφανίσεις στη Γερμανία, πιάνο – φωνή, με τον Θάνο Μικρούτσικο και αμέσως μετά κυκλοφορία και παρουσίαση του νέου cd σε στίχους και μουσική του Γιώργου Ανδρέου, με τίτλο «Ζωή μου μην αργείς». Και φυσικά εμφανίσεις μαζί με τον Γιώργο σε όλη την Ελλάδα, με την καινούρια μας δουλειά. Και στην Αθήνα κάπου μόνιμα. Θα το μάθετε λίαν συντόμως.
- 2004: Πρώτη μου εμφάνιση με τη Σπείρα Σπείρα και τον Σταμάτη Κραουνάκη.
- 2007: Πρώτη μου δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Για φωνή και ορχήστρα», ηχογραφημένη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την Καμεράτα και μαέστρο τον Αλέξανδρο Μυράτ σε τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου.
- 2009: Πρώτη μου παράσταση στο Ηρώδειο ως σολίστ με την Καμεράτα.
- 2011: Πρωταγωνιστώ στο πολιτικό καμπαρέ «Βερολίνο – Παρίσι, να θυμάσαι τι ξεχνάς», στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
- 2012: Με καλούν στο Ισραήλ να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στο Πανευρωπαϊκό φεστιβάλ γυναικείων φωνών, στο Holon.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #64, το Νοέμβρη του 2014
Extra Hot άρθρο
Ταξιάρχης Χάνος
«Η ευθύνη πέφτει πάνω σε εμάς τους παλιούς»

To ΚΘΒΕ ανεβάζει στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών το πολυσυζητημένο έργο του Σταύρου Τσιώλη «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ», σε σκηνοθεσία Ταξιάρχη Χάνου. Ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός μας μιλάει για το νέο του εγχείρημα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Tech.doc
«Σπάζοντας τον κώδικα» της όρασης

Αυτή τη στιγμή, που διαβάζουμε, συμβαίνει μια απίστευτη διαδικασία στα μάτια μας. Μία δέσμη φωτός, που δημιουργείται από τις εικόνες και λέξεις που έχουμε μπροστά μας, αναπηδά μέσα στο μάτι και συλλαμβάνεται από τους φωτοϋποδοχείς του αμφιβληστροειδούς. Αυτή η οπτική πληροφορία «περνάει» στα κύτταρα εξόδου που αντίστοιχα την στέλνουν στον εγκέφαλο σε μορφή κώδικα, ο οποίος «αναδομείται» στη μορφή των λέξεων και των εικόνων που έχουμε αυτή τη στιγμή μπροστά μας. Με τη μέθοδο αυτή, που ανακαλύφθηκε σε έρευνες στο πανεπιστήμιο του Cornel, ένας κώδικας οπτικός μπορεί να μεταφερθεί απευθείας στον εγκέφαλο ενός τυφλού, παρακάμπτοντας τα κατεστραμμένα κύτταρα του ματιού. Με άλλα λόγια, μπορεί να βοηθήσει έναν τυφλό να ξαναδεί.
Μπυροκοιλιά, μύθος ή πραγματικότητα;
Μελέτες έδειξαν πως όταν πίνουμε μπύρα το συκώτι δουλεύει υπερωρία για να καθαρίσει το αίμα από το αλκοόλ. Αν προσθέσουμε δε και μερικά πατατάκια ή κανένα φιστίκι, οι θερμίδες ήρθαν για να μείνουν. Η εξήγηση όμως δεν έχει να κάνει μόνο με την ποσότητα των θερμίδων, αλλά και με τον αντρικό μεταβολισμό που επιβραδύνεται μετά τα 35 κι έτσι επιτρέπει το χτίσιμο αυτής της κοιλιάς.
Ο εγκέφαλος… γεύεται
Σύμφωνα με νέες αμερικανικές έρευνες, είναι κάποιοι νευρώνες του εγκεφάλου με τους οποίους μπορούμε και αντιλαμβανόμαστε τις διάφορες γεύσεις, γλυκό, αλμυρό, ξινό, πικρό, ουμάμι. Μέχρι τώρα η γλώσσα θεωρούταν το κύριο μέσο αντίληψης της γεύσης, αλλά σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου της Κολούμπια, η γλώσσα λειτουργεί απλά ως το μέσο υποδοχής της αίσθησης της γεύσης πριν κατευθυνθεί στον εγκέφαλο.
« Έγκαυμα » στον Δία;
Το τεράστιο σημάδι στον πλανήτη Δία απασχόλησε για δεκαετίες τους επιστήμονες, όμως τώρα, σύμφωνα με ερευνητές τις ΝΑΣΑ, πιθανολογείται ότι είναι κάτι σαν «ηλιακό έγκαυμα» λόγω του υψηλού υψομέτρου. Συγκεκριμένα, το φαινόμενο δημιουργήθηκε από ηλιακή φωτόλυση αμμωνίας και υδρογονανθράκων που βρίσκονται στην επιφάνεια του Δία, εξ ου και η εμφάνιση του σημαδιού.
Το ξέρατε ότι…
♣ Χωρίς σάλιο δεν μπορούμε να γευτούμε.
♣ Τα λεμόνια περιέχουν περισσότερη ζάχαρη από τις φράουλες.
♣ Το φαράγγι του Γκραντ Κάνυον είναι ίσο σε μέγεθος με 900 τρισεκατομμύρια γήπεδα ποδοσφαίρου.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #64, το Νοέμβρη του 2014
Extra Hot άρθρο
Καλιαρντισμένο Αλί

Αλί αισθάνεται σα να κάνει πιάτσα στο οδό Συγγρού. Δεν εννοεί σα Νεοδημοκράτη, γιατί τότε δεν αισθάνεται τίποτα, έπρεπε είναι εγκεφαλικά νεκρό. Εννοεί σαν τραβέλι στο οδό Συγγρού. Έχεις ακούσει εσύ ιστορίες από τραβεστί που πάνε στο διαπραγμάτευση με πελάτη και όταν κατεβάσει αυτό τη παράθυρο από τη αυτοκίνητο λένε «50 ευρώ για να με βάλεις μέτρα». Και πελάτη απαντάει «50 ευρώ, εντάξει, αλλά εγώ θέλει καλύτερα χώσεις εσύ εμένα μία δύο μνημόνια»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Οι «κουκουλοφόροι» και τα «ασημικά» του κράτους

Τα τελευταία έξι μνημονιακά έτη ευδοκιμεί στην ταλαίπωρη Ελλάδα ένα νέο είδος παρασίτου, γνωστό, πλέον, ως «κουκουλοφόρος». Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο είδος, αφού έχει επιλέξει ως ξενιστή για να ζει και να αναπτύσσεται τα «ασημικά» του κράτους…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τι έπαθε αυτό το παιδί;

Από μέρα σε μέρα, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη εκδηλώνει πιο έντονα τις ασθένειες που την ταλανίζουν. Και οι ελπίδες πολλών από κείνους που τον ψήφισαν, ότι ο νέος αρχηγός θα βγάλει το κόμμα από τη χρόνια μιζέρια του και θα το σπρώξει προς ανανέωση, επανίδρυση, νέους δρόμους, και τελικώς προς την πολυπόθητη εξουσία, εξανεμίζονται με ραγδαίους ρυθμούς. Γιατί ο Μητσοτάκης προ αρχηγίας, με τον Μητσοτάκη μετά την αρχηγία, απέχουν παρασάγγας. Κι αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια των απογοητευμένων εραστών της Κεντροδεξιάς δεν έχει καμιά σχέση με όσα επένδυσαν στηρίζοντας τον Κυριάκο. Ως «γιατρός», ο τελευταίος, μάλλον παροξύνει τα γνωστά συμπτώματα, παρά θεραπεύει την ασθένεια…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τα τελευταία λόγια του Αϊνστάιν

18 Απριλίου του 1955. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ψυχορραγεί στο κρεβάτι του νοσοκομείου, στο Πρίνστον, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει εσωτερική αιμορραγία και καταλαβαίνει πως δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο στη ζωή…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ
«Μέσα από τη φυλακή, σας γράφω»

Ο Αλέκος Παναγούλης, κορυφαία μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα, ο άνθρωπος που αποπειράθηκε να σκοτώσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, που καταδικάστηκε σε θάνατο, φυλακίστηκε και βασανίστηκε με απίστευτη αγριότητα χωρίς ποτέ να λυγίσει, είναι αναμφισβήτητα ένας ήρωας της νεότερης Ελλάδας. Η ποίησή του, αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς του, δεν γίνεται να προσεγγιστεί με διάθεση φιλολογική. Κυριολεκτεί στις προθέσεις της, όπως ακριβώς και η ζωή του: «Οι τυραννίες γκρεμίζονται με αγώνες / της Λευτεριάς το παραμύθι με αίμα γράφεται»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
100 τεύχη μοναξιάς

«Η μοναξιά είναι ανεξαρτησία» Herman Hesse
Η μοναξιά είναι σκληρή. Είτε πρόκειται για τον άνθρωπο που σκύβει μέσα του αναζητώντας τον εαυτό του, είτε πρόκειται για τον δημοσιογράφο που σκύβει πάνω από την αλήθεια, που φοβίζει ακόμη και τον ίδιο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ηλίας Μαγκλίνης
«Είμαστε όντα με μνήμη και αυτό μας καθιστά εθισμένους στις αφηγήσεις»

«Η δημοσιογραφία λέει, η λογοτεχνία δείχνει, υπαινίσσεται. Η δημοσιογραφία είναι μια ευθύβολη γραμμή, η λογοτεχνία ένα σεισμογράφημα. Η δημοσιογραφία στοχεύει στο γεγονός, η λογοτεχνία πίσω και πέρα από αυτό», λέει στο Hot Doc ο Ηλίας Μαγκλίνης, ο οποίος υπογράφει την «Πρωινή Γαλήνη» – το τρίτο του βιβλίο – ενώ βιοπορίζεται μέσα από τη δημοσιογραφία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ένας για 10
Rebeletiko

Εκεί που τα λαϊκά και παραδοσιακά ακούσματα, οι ήχοι από την Ανατολή, τα ερεθίσματα της πόλης , οι εικόνες από όλη την Ελλάδα και τα παράλια της Μικράς Ασίας γίνονται μουσική ανησυχία και βίωμα, οι Rebeletiko παρατηρούν, καταγράφουν και δημιουργούν, αφήνοντας το δικό τους στίγμα στη μουσική σκηνή της Αθήνας…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ευρώπη – ΔΝΤ
Και μαζί και… μόνοι

«Αλλάξαμε και σας περιμένουμε». Αυτή ήταν η εικόνα που προωθούσε ο Ντομινίκ Στρος Καν για το ΔΝΤ, που λόγω των δηλητηριωδών συνταγών του επί δεκαετίες, σε μια σειρά χώρες – από την Ασία μέχρι τη Λατινική Αμερική αλλά και την Ευρώπη – θεωρούνταν συνώνυμο επέλασης φτώχειας και ανέχειας για τους πολλούς. Επί σειρά ετών, επίσης, μια ανάμιξη του ΔΝΤ στις ευρωπαϊκές υποθέσεις θεωρούνταν ανεπιθύμητη, ίσως και αδιανόητη. Τουλάχιστον μέχρι το 2010. Αίφνης, και μετά τις εν πολλοίς γνωστές εξελίξεις και τις κινήσεις του τότε έλληνα ηγέτη, Γ. Παπανδρέου, το ΔΝΤ όχι μόνο αναστήθηκε ως άλλος φοίνιξ από τις στάχτες του αλλά έγινε και όρος της καθημερινότητας. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι έβλεπαν τους «απρόσωπους» κυρίους με τα κοστούμια να εισέρχονται και να εξέρχονται κυβερνητικών κτιρίων. Άκουγαν στα δελτία ειδήσεων, πως οι απρόσωποι παπαγάλιζαν την ίδια συνταγή, άσχετα αν βρίσκονταν στο Δουβλίνο, τη Λισσαβόνα ή την Αθήνα. Περικοπές για τη «δόση», μειώσεις για τη «δόση», προσαρμογή για τη «δόση». Ο Ντομινίκ Στρος Καν, που από την κορυφή του κόσμου βρέθηκε στα τάρταρα λόγω των αποκαλύψεων της καμαριέρας, αντικαταστάθηκε από την Κριστίν Λαγκάρντ. Η επικεφαλής του ΔΝΤ είχε και διατηρεί προβλήματα με τη Δικαιοσύνη, αλλά συνεχίζει να ηγείται του ισχυρού οργανισμού, που βρήκε «εύκρατο» το κλίμα της Ευρώπης.
Οι κοστουμάτοι και οι ταγιεράτες απρόσωποι απέκτησαν πρόσωπα. Η συνομιλία μεταξύ Πολ Τόμσεν και Ντέλια Βελκουλέσκου, που αποκάλυψαν τα Wikileaks, ήταν ωστόσο ελάχιστα κομψή. Η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε, η κ. Λαγκάρντ ενοχλήθηκε και κάλυψε το προσωπικό της. Στη συνάντηση με την καγκελάριο Μέρκελ διαπιστώθηκε θερμότης, ιδιαίτερα όταν η επικεφαλής του ΔΝΤ εξήρε τη γερμανική στάση στο θέμα των προσφύγων. Αλλά πολλά καζάνια βράζουν, και όχι μόνο στη ζώνη του ευρώ, και είναι παρακινδυνευμένη οποιαδήποτε πρόβλεψη.
«Λάθος εξαρχής»
Ο Γκούσταβ Χορν έγραφε στο Social Europe, πως η εμπλοκή του ΔΝΤ ήταν εξαρχής λάθος. «Με τη λανθασμένη εκτίμηση ότι η κρίση στην Ευρωζώνη μπορούσε να ξεπεραστεί με τη βοήθεια του ΔΝΤ, η γερμανική κυβέρνηση, κυρίως, επέμεινε να εμπλακεί το Ταμείο ως ίσος εταίρος στην τρόικα για το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. Πίσω από αυτή την εκτίμηση, ίσως κρυβόταν η δυσπιστία για την αποφασιστικότητα, με την οποία τα δύο άλλα μέλη της τρόικας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θα πίεζαν για περικοπές δαπανών που προωθούσε το Βερολίνο. Το εύκολα αναγνωρίσιμο λάθος εξαρχής ήταν πολιτικής φύσης. Φέρνοντας το ΔΝΤ ως ίσο εταίρο, η ΕΕ παραδεχόταν ντε φάκτο αδυναμία να επιλύσει την κρίση μόνη της. Αυτό έστελνε σινιάλο πολιτικής χρεωκοπίας και αποδυνάμωσε το πολιτικό βάρος της Ευρώπης».
Κατά τον αρθρογράφο, η γερμανική κυβέρνηση ήλπιζε πως το Ταμείο θα ήταν γεράκι και εμφανίστηκε «περιστέρι». Για το ΔΝΤ, αν δεν υπάρξει αλλαγή πορείας προς την Ελλάδα, τα επίπεδα του χρέους θα είναι αβίωτα. Κι αυτό θα σήμαινε πως το ΔΝΤ, λόγω του καταστατικού του, δεν θα μπορούσε να χορηγήσει κονδύλια στην Ελλάδα και θα έπρεπε να εγκαταλείψει την τρόικα. Αυτό έθεσε τη γερμανική κυβέρνηση σε… τρίλημμα. Είτε αποδυναμώνει το πρόγραμμα λιτότητας, ή συμφωνεί σε ανακούφιση χρέους, ή αποδέχεται την αποχώρηση του ΔΝΤ. Μια αποχώρηση ίσως βόλευε το ΔΝΤ, μιας και έχει παραδεχθεί περισσότερες από μία φορές λάθη των συνταγών του για την Ελλάδα. Στο Βερολίνο δεν αρέσει καμία εξ αυτών των επιλογών. Αλλά η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει τη δύναμη να μπλοκάρει μόνο δύο. Το καλύτερο για την Ευρώπη και την Ελλάδα θα ήταν οι επιλογές ένα και τρία. Θα μπορούσε το ΔΝΤ να φύγει και να παράσχει βοήθεια υπό τη μορφή τεχνικών συμβουλών.
Διαμάχες, πίσω απ’ τις γραμμές
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, μετά από τηλεφωνική του επικοινωνία με τον έλληνα πρωθυπουργό, δήλωνε: «Το ΔΝΤ θα πρέπει να παραμείνει στο πρόγραμμα. Μιλήσαμε για 45 λεπτά με τον έλληνα πρωθυπουργό, έχει να πάρει ορισμένες σκληρές αποφάσεις». Στο μεταξύ, εκτιμήσεις του Citigroup, μετά την αποκάλυψη των διαλόγων Τόμσεν-Βελκουλέσκου, ήθελαν τους Ευρωπαίους να προχωρούν σε συμφωνία με την Ελλάδα, «αφήνοντας προσωρινά εκτός το ΔΝΤ, αν χρειαστεί».
Δεν είναι απαραίτητη η εμπλοκή του ΔΝΤ στην Ελλάδα, η ΕΕ μπορεί να επιλύσει την κατάσταση μόνη της, δήλωσε στην Die Presse ο Έβαλντ Νοβότνι, επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας και μέλος του Δ.Σ. της ΕΚΤ. Νωρίτερα, ο κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας, Γενς Βάισμαν, χαρακτήριζε το ΔΝΤ «αναπόσπαστο κομμάτι ων προγραμμάτων διάσωσης».
Λαγκάρντ: Αλληλουχία «πάνω-κάτω»
Μετά την απαξιωτική απάντηση στην επιστολή του έλληνα πρωθυπουργού, η κ. Λαγκάρντ μιλούσε στο Bloomberg για μια αλληλουχία «πάνω και κάτω», που είχαν επί έξι χρόνια οι σχέσεις ΔΝΤ-Αθήνας, και αποσαφήνιζε ότι δεν μπορεί να υπάρξει κάποια ειδική συμφωνία. «Είμαστε ανεξάρτητοι κι ό,τι κάνουμε το κάνουμε για όλους». Η επικεφαλής του Ταμείου μίλησε και για τις ανησυχίες του Ταμείου σε παγκόσμιο επίπεδο. Ανησυχεί για ένα ενδεχόμενο Brexit, για την Κίνα, όπου θεωρεί ότι διογκώθηκαν ριψοκίνδυνα οι τομείς των κατασκευών και της παραγωγής αγαθών, αλλά κυρίως για τη «μετριοκρατία» – όρο που επαναλαμβάνει συχνά, εννοώντας χαμηλή ανάπτυξη, μη δημιουργία θέσεων εργασίας, υψηλά χρέη. Και βεβαίως, επανέλαβε το μάντρα πως όλοι πρέπει να προσαρμοστούν, να υπάρξουν απαρέγκλιτα δομικά μέτρα, κατάλληλη οικονομική και νομισματική πολιτική. Για τις αναδυόμενες οικονομίες και τις φιλοδοξίες τους, δεν ανησυχεί ιδιαίτερα. Τα λεγόμενα BRICS, κατά την ίδια, μάλλον δεν υφίστανται πλέον, κυρίως λόγω των χαμηλών τιμών πετρελαίου, που επηρεάζουν Βραζιλία, Ρωσία και όχι μόνο.
Σε άλλη συνέντευξή της, στην Ιζαμπέλ Κουμάρ του Euronews, ερωτήθηκε για το σκάνδαλο των Panama Papers, για το οποίο σχολίασε αορίστως πως πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω. Για την κατηγορία της αμέλειας που την βαρύνει, σχετικά με την πληρωμή 400 εκατ. ευρώ στον γάλλο επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί, είπε πως δεν επηρεάζει στο ελάχιστο τη δουλειά της στο Ταμείο. «Οι δικηγόροι κάνουν τη δουλειά τους, έχει ασκηθεί έφεση και η διαδικασία θα ακολουθηθεί». Η Κουμάρ την ρώτησε και για τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σημειώνοντας πως φαίνεται να «ξεμένει από πυρομαχικά». «Δεν νομίζω πως οι Κεντρικές Τράπεζες ξεμένουν από πυρομαχικά. Μόνο που δεν μπορούν να δρουν από μόνες τους», είπε η κ. Λαγκάρντ.
Δυσαρέσκεια για Ντράγκι
Η ερώτηση για τον Μάριο Ντράγκι δεν ήταν καθόλου τυχαία, όπως διαφαίνεται και σε ρεπορτάζ του Spiegel, που κατέγραφε τις γερμανικές αντιδράσεις και την αποστροφή του Βερολίνου στις ιδέες του προέδρου της ΕΚΤ, παρότι κάποτε Ντράγκι και Μέρκελ διατηρούσαν μια «καλή εργασιακή σχέση».
«Πρόσφατα, η αντιπαράθεση απειλούσε να γίνει καταστροφική για την Ευρωζώνη». Στις Βρυξέλλες, όπου συναντήθηκαν, η καγκελάριος παρατήρησε πως η πολιτική του υπέρ του φτηνού χρήματος θέτει σε κίνδυνο το επιχειρηματικό μοντέλο στη Γερμανία, τράπεζες αποταμίευσης και ιδιωτικές εταιρίες συνταξιοδοτικής ασφάλισης. Εκείνος απάντησε πως οι συγκεκριμένοι τομείς πρέπει να προσαρμοστούν, όπως έγινε στον αμερικανικό οικονομικό τομέα. «Ο Ντράγκι δεν κατανοεί γιατί δέχεται τόση αντίσταση από μια χώρα, που ωφελήθηκε περισσότερο από όλες από το ευρώ». Υπερθεματίζοντας στην ανάγκη να διοχετευθεί χρήμα άμεσα στην οικονομία, είπε πως αν χρειαζόταν θα μπορούσε να γίνει και μέσω ελικοπτέρου, που θα τα διανέμει σ΄ όλη τη χώρα. Ακόμη και οικονομολόγοι που υποστηρίζουν την ΕΚΤ, όπως ο οικονομικός σύμβουλος της Μέρκελ, Πίτερ Μπόφινγκερ, κατηγόρησε τον Ντράγκι πως «βγάζει συνεχώς λαγούς απ’ το καπέλο». Το κυβερνών κόμμα αλλά και οι Σοσιαλδημοκράτες ανησυχούν πως μια προσέγγιση που θα έθιγε τις αποταμιεύσεις Γερμανών, θα έδινε ώθηση στο ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία. Και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προειδοποιούσε τον Ντράγκι πως οι χαλαρές νομισματικές πολιτικές του θα «καταλήξουν σε καταστροφή». Στη Γερμανία, συζητήθηκε ακόμη και το ενδεχόμενο καταφυγής σε δικαστήριο, για να αποσαφηνιστούν τα όρια της δικαιοδοσίας του Ντράγκι. Μια τέτοια νομική αντιπαράθεση, μεταξύ γερμανικής κυβέρνησης και ΕΚΤ, θα ήταν η πρώτη στη γερμανική ιστορία. «Θα οδηγούσε σε συνταγματική κρίση ή σε αναταράξεις νομίσματος, γι’ αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο οι δύο πλευρές να επιτρέψουν κλιμάκωση της σύγκρουσης σε τέτοιο βαθμό».
Εν οίδα, ότι…
Ο Πολ Μέισον, πρώην οικονομικός συντάκτης του Channel 4, μιλώντας στο Διεθνές Φεστιβάλ Δημοσιογραφίας στην Περούτζια, όπου παρουσίασε το ντοκιμαντέρ «This is a coup», προειδοποιούσε τους πολιτικούς συντάκτες πως δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει πραγματικά. Οίκτιρε τους δημοσιογράφους για τη δύσκολη δουλειά τους στις Βρυξέλλες, όπου είναι αναγκασμένοι να συλλέγουν και να αξιολογούν όσο μπορούν μισές αποκαλύψεις και παραπλανητικές ειδήσεις. Στην ίδια ομιλία, ο Μέισον έκανε λόγο για μια ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, που προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί για να ξεφορτωθεί την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη. Εκτίμησε πως «αν ο ΣΥΡΙΖΑ πέσει, δεν θα προκύψει μια συντηρητική κυβέρνηση. Θα αντικατασταθεί από μια τεχνοκρατική κυβέρνηση. Αυτό είναι το σχέδιο του ελληνικού κατεστημένου. Η τεχνοκρατική κυβέρνηση θα αποτύχει. Είμαστε πραγματικά τυχεροί που οι φασίστες θέλουν να εμφανίζονται ως μελανοχίτωνες, γιατί σε άλλες χώρες έβαλαν μυαλό και επανεφευρίσκονται ως δημοκράτες πολιτικοί. Είμαστε τυχεροί προς το παρόν, που οι φασίστες δεν έχουν πιθανότητες να κυβερνήσουν στην Ελλάδα, αλλά αυτό δεν θα ισχύει επ’ άπειρον».
Σε πρόσφατο άρθρο του στο Medium, με τίτλο «Η εγκληματική αμέλεια του ΔΝΤ στην Ελλάδα», ο Μέισον σημειώνει: «Είναι ένα ακόμη παράδειγμα της μαγικής σκέψης, που καθοδηγεί αξιωματούχους του ΔΝΤ όταν δεν εκφωνούν δακρύβρεχτες ομιλίες σε παγκόσμια φόρα για την ανάγκη να βοηθήσουν τους φτωχούς. Στα πραγματικά παρασκήνια της πραγματικής κρίσης, όταν πρόκειται για τους πραγματικούς φτωχούς, η πραγματική πολιτική του ΔΝΤ είναι αναδιανομή στους πλούσιους. Λογικά, η Ελλάδα θα έπρεπε να συμφωνήσει σε όρους νέας διάσωσης μόνο με την ΕΕ και την Ευρωζώνη, αλλά η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορεί να προωθήσει κάτι τέτοιο στο κοινοβούλιό της, χωρίς ανάμιξη του ΔΝΤ».
Όσο για τις αποκαλύψεις των Wikileaks, πως Τόμσεν και Βελκουλέσκου απεργάζονταν νέο πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα, ο Μέισον θεωρεί πως το ΔΝΤ συνωμοτεί να χτυπήσει με το Δόγμα του Σοκ όχι μόνο την Ελλάδα αλλά όλη την Ευρώπη. «Η συνομιλία, παρότι αντιμετωπίστηκε με οργή και σκεπτικισμό στην Ελλάδα, θα πέσει σαν βόμβα στην Κομισιόν και την ΕΚΤ. Γιατί αυτές κρατούν πάνω από 300 δισ. ελληνικού χρέους… Είναι ξεκάθαρο από τη συνομιλία ότι το ΔΝΤ έχει γίνει παιδική χαρά για νεοφιλελεύθερους φαντασιόπληκτους».
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #99, τον Απρίλιο του 2016
Extra Hot άρθρο
Sapere aude

Τούτη τη φορά, ήταν οι ξένοι δυτικοί στοχαστές που μεταλαμπάδευσαν τα φώτα, τη γνώση τους στους Έλληνες. Ο Διαφωτισμός είχε καταστεί κυρίαρχος πνευματικά στην Ευρώπη. Όπως τον όρισε ο Καντ, ήταν το κίνημά που έδινε στον άνθρωπο την ελευθερία να εμπιστεύεται τη δική του σοφία, παρά τη σοφία των πατερικών κειμένων, των γραφών µε τα λόγια της αποκάλυψης ενός προφήτη. Sapere Aude: τόλμησε να εμπιστευτείς το δικό σου μυαλό, τόλμησε να γίνεις σοφός…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μίζες, εξοπλιστικά, μαύρο χρήμα και στη μέση ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ και ΣΙΑ

Η αποκάλυψη των Panama Papers, μέρος των αρχείων δηλαδή των offshore του Παναμά, δεν αποκαλύπτει κάποιους κρυφούς ιδιοκτήτες εταιριών μόνο αλλά κι ένα πλέγμα διαφθοράς και πλουτισμού, που αγγίζει ιδιαίτερα την Ελλάδα. Ο έλληνας ράφτης του Παναμά, όπως χαρακτηρίστηκε ο Σταύρος Παπασταύρου, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα αρχεία, αφού εμφανίζεται ως μέλος τριών «Ιδρυμάτων» που δημιουργήθηκαν στον Παναμά, δηλαδή νομικών σχημάτων τα οποία συνήθως χρησιμοποιούνται για να χάνονται τα ίχνη των offshore και των κατόχων τους. Ο Σταύρος Παπασταύρου απάντησε πως η συμμετοχή του σε αυτά τα Ιδρύματα ήταν μια φιλική εξυπηρέτηση και δεν αποτελούσε μέλος της διοίκησής τους. Ο εντοπισμός, όμως, του εξ απορρήτων του Αντώνη Σαμαρά στα offshore σχήματα, παρά τις διαβεβαιώσεις περί «φιλικής συμμετοχής», αποκαλύπτει ένα πολυπλόκαμο σύστημα σχέσεων και προφανώς συμφερόντων. Άνθρωποι, που συνδέονται με μίζες εξοπλιστικών, με ξέπλυμα μαύρου χρήματος, με μετακίνηση μαύρων κεφαλαίων στο εξωτερικό, αλληλοσυνδέονται με άλλους κατόχους offshore, που σχετίζονται με τη Siemens και τα μεγάλα ποσά που δόθηκαν για αποκρατικοποιήσεις. Οι ομόκεντροι κύκλοι έχουν στο κέντρο τους τον Παπασταύρου και αυτούς που τον καλύπτουν πολιτικά: τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, του οποίου οι σχέσεις με τη Siemens αλλά και της συζύγου του με τον Παπασταύρου έχουν πολυσυζητηθεί. Η τερατώδης διαπλοκή, που περιγράφεται σε εκατοντάδες σελίδες εταιρικών σχημάτων, γίνεται μάλλον απλή όταν τοποθετηθούν τα ονόματα των κρυφών ως σήμερα πρωταγωνιστών. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο πως τα πρόσωπα κι οι εταιρίες σχετίζονται επίσης μεταξύ τους μέσω της λίστας Λαγκάρντ…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Απόβαση στο Βερολίνο των Βαλκανίων

Άφιξη στο Βελιγράδι του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και των χάλκινων πνευστών. Στο Βερολίνο των Βαλκανίων, που δείχνει να είναι προσκολλημένο στην ιστορία του ενώ ταυτοχρόνως πατάει γκάζι με το βλέμμα στραμμένο στην Ευρώπη. Το πέπλο μυστηρίου, που κάλυπτε το πρώην σοσιαλιστικό κράτος, έχει προ πολλού σηκωθεί. Το Βελιγράδι – σταυροδρόμι της Κεντρικής Ευρώπης – δεν βρίσκεται απλά σε τροχιά ανάπτυξης αλλά μάλλον είναι μια κατεξοχήν «Πόλη – κινητή γιορτή του 21ου αιώνα». Μόνο που ο πρόσφατος κοσμοπολιτισμός συνυπάρχει με τη χρόνια σέρβικη θλίψη…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«LM Village»
Εκεί όπου η προσφυγιά διατηρεί την αξιοπρέπειά της

Φωτεινό παράδειγμα αλληλεγγύης και έμπρακτης συμπαράστασης της χώρας μας προς τους σύρους πρόσφυγες, που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους εξ αιτίας του πολέμου, αποτελεί ο χώρος φιλοξενίας της ξενοδοχειακής μονάδας LM Village, στα παράλια της Μυρσίνης, στο δήμο Ανδραβίδας-Κυλλήνης Ηλείας, όπου δήμαρχος είναι ένας γιατρός σύρος μετανάστης. Εδώ, 338 ψυχές, ανάμεσά τους 209 παιδιά, που βίωσαν την αγριότητα και τη δυστυχία των αιματηρών πολεμικών συγκρούσεων, βρήκαν ξανά την ελπίδα, τα χαμένα τους όνειρα κι εκείνα που τους στέρησε η μοίρα. Αγάπη, αλληλεγγύη, ενδιαφέρον, συμπαράσταση, βοήθεια. Και κυρίως, μια αληθινή ζεστή αγκαλιά…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 100 (B' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο Μπλάτερ και το βασίλειο της διαφθοράς

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές της FIFA, στις οποίες ο Σεπ Μπλάτερ διεκδίκησε ξανά το χρίσμα του προέδρου, το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα σείστηκε συθέμελα από τις εφόδους και τις συλλήψεις στελεχών της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Ο Σεπ Μπλάτερ, πανίσχυρος ηγέτης της Ομοσπονδίας, βρέθηκε ξανά στο μάτι του κυκλώνα. Κι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.
Το σκάνδαλο του αιώνα
«Η FIFA δεν είναι διεφθαρμένη», έλεγε πριν από λίγο καιρό ο Σεπ Μπλάτερ, χτυπώντας το χέρι θεατρικά στο βήμα. Ο 79χρονος πλέον Ελβετός, ο οποίος ηγείται της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας από το 1998, βρέθηκε λίγο πριν τις προγραμματισμένες εκλογές, που θα ανανέωναν –εκτός συγκλονιστικού απροόπτου– τη θητεία του, αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η έρευνα του FBI, η οποία «έτρεχε» παράλληλα με αυτή των ελβετικών αρχών για τις διαδικασίες ανάθεσης των Μουντιάλ 2018 και 2022, οδήγησε σε έφοδο στο στρατηγείο της Ομοσπονδίας στη Ζυρίχη και σε συλλήψεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Οι κατηγορούμενοι φέρονται να έχουν εισπράξει πάνω από 150 εκατ. δολάρια από δωροδοκίες τα τελευταία 24 χρόνια. Ο εκπρόσωπος Τύπου της Ομοσπονδίας τόνισε ότι «ο Μπλάτερ δεν έχει καμία ανάμιξη», ωστόσο οι πιέσεις που ζητούν την παραίτησή του αυξάνονται συνεχώς.
Χτίζοντας την αυτοκρατορία
Ο ελβετός Σεπ Μπλάτερ ξεκίνησε την καριέρα του στη FIFA το 1975, ως ένας από τους μόλις 12 εργαζόμενους που είχε τότε η Ομοσπονδία. Το 1998, έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος, αποτελώντας ουσιαστικά τον διάδοχο του Ζοάο Χαβελάτζε. Ο Βραζιλιάνος, που ήταν στην ηγεσία της FIFA για 24 χρόνια, είχε κατηγορηθεί το 1997 για μίζες από τις εμπορικές συμφωνίες του Παγκοσμίου Κυπέλλου και το όνομα του τότε γενικού γραμματέα, Σεπ Μπλάτερ, είχε επίσης εμπλακεί. Τελικά, απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες.
Απέναντί του στην πρώτη εκείνη αναμέτρηση ήταν ο Λέναρτ Γιόχανσον, που υποσχόταν περισσότερη διαφάνεια. Ο Μπλάτερ νίκησε με 80-11, ωστόσο οι κατηγορίες για εξαγορά ψήφων από τις αφρικανικές Ενώσεις δεν απομακρύνθηκαν ποτέ. Ο Ελβετός είχε την πλήρη στήριξη του Μοχάμεντ Μπιν Χαμάν, από το Κατάρ, και με δική του παρέμβαση χρησιμοποιούσε το ιδιωτικό τζετ του εμίρη στην προεκλογική του εκστρατεία. Ο Γκουίντο Τογκνόνι, πρώην σύμβουλός του και μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της FIFA, αποκάλυψε on the record στο ESPN ότι υπήρχε κόσμος που αγόραζε ψήφους για τον Μπλάτερ, χωρίς να αποκαλύπτει τα ονόματά τους.
Εκμεταλλευόμενος τα επικοινωνιακά του χαρίσματα και βασισμένος στο ότι κάθε χώρα, ανεξαρτήτως μεγέθους και status, ισοδυναμεί με ψήφο, ο Μπλάτερ ξεκίνησε τα προγράμματα στήριξης σε υποβαθμισμένες ποδοσφαιρικά χώρες, εξασφαλίζοντας τη στήριξή τους. Πιθανόν για το λόγο αυτό, ο μοναδικός εκπρόσωπος του αθλητισμού στη λίστα του Forbes για τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο φιλοδοξεί να κατακτήσει μέχρι και Νόμπελ Ειρήνης, δηλώνοντας πιο δυνατός κι από τον Θεό.
Οι προμήθειες και η επανεκλογή
Λίγο πριν τις εκλογές της FIFA το 2002, ο Μισέλ Ζαν Ρουφινέν, πρώην γενικός γραμματέας, κατηγόρησε τον Μπλάτερ ότι χειρίζεται τη FIFA σαν να είναι δικτατορία. Έντεκα αξιωματούχοι κατέθεσαν υπομνήματα, κατηγορώντας τον για διαφθορά. Παρ’ όλα αυτά, με τη στήριξη του Μπιν Χαμάν, από το Κατάρ, επανεξελέγη. Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε κηρύξει χρεοκοπία η ISL, η εταιρία μάρκετινγκ που συνεργαζόταν με τη FIFA σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις.
Η έρευνα, που έγινε τα επόμενα χρόνια, οδήγησε στην παραίτηση του Χαβελάντζε από τη θέση του επίτιμου προέδρου και του γαμπρού του, Ζοάο Τεϊσέιρα, από την εκτελεστική επιτροπή, καθώς αποδείχθηκε ότι είχαν βγάλει δεκάδες εκατομμύρια από προμήθειες σε εμπορικές συμφωνίες με την ISL. Λίγο πριν την πρώτη εκλογή του, ο Μπλάτερ επέστρεψε 1,5 εκατομμύριο, που με δικούς του χειρισμούς είχαν κατατεθεί από την ISL στον Χαβελάντζε, ενώ η οικονομική κρίση, που ξέσπασε στη FIFA μετά την κατάρρευση της εταιρίας, και οι καταγγελίες τον έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση.
Παρ’ όλα αυτά, έκανε ό,τι μπορούσε για να σταματήσει τις αποκαλύψεις των ατόμων που δέχθηκαν προμήθειες. Το 2006, ο τότε αντιπρόεδρος της FIFA και δεξί χέρι του Μπλάτερ, Τζακ Γουόρνερ, είδε τη χώρα του, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, να προκρίνεται στο Μουντιάλ της Γερμανίας. Έστησε μονοπώλιο των εισιτηρίων για τους συμπατριώτες του, αποκομίζοντας κέρδη 900.000 δολαρίων. Τελικά, το φταίξιμο έπεσε μόνο στον γιο του και ο ίδιος τη γλίτωσε με επίπληξη. Η Telegraph ενέπλεξε τον Γουόρνερ, ο οποίος είναι μεταξύ των κατηγορουμένων της Ζυρίχης, και σε χρηματισμό για το Μουντιάλ του 2022.
Ρωσία και Κατάρ
Έχοντας πετύχει τη διεξαγωγή του Μουντιάλ του 2010 στη Νότια Αφρική, η FIFA ανακοίνωσε την ανάληψη του Μουντιάλ του 2018 από Ρωσία και του 2022 από το Κατάρ. Η είδηση προκάλεσε σοκ. Έγινε θέμα παντού, από τις μεγαλύτερες εφημερίδες μέχρι τις κωμικές εκπομπές. Η Φαίδρα Αλματζίντ, η οποία δούλεψε στην οργανωτική επιτροπή του Κατάρ 2022, δήλωσε στο ντοκιμαντέρ του ESPN «E:60» ότι ήταν παρούσα σε αγορά ψήφου αντί 1,5 εκατομμυρίου από τρία διαφορετικά μέλη της εκτελεστικής επιτροπής. Στη συνέχεια ανακάλεσε, στριμωγμένη από μια συμφωνία, που είχε υπογράψει πριν τη συνάντηση και την καλούσε να πληρώσει ένα εκατομμύριο ως αποζημίωση. Ο Μπλάτερ είχε την ευκαιρία να της μιλήσει, ανακοίνωσε στα ΜΜΕ την ημέρα και την ώρα που θα έφτανε στα γραφεία στη Ζυρίχη, αλλά ο ίδιος δεν εμφανίστηκε ποτέ. Μετά τη δημοσιοποίηση των καταγγελιών της, δέχθηκε διαδικτυακές επιθέσεις και απειλές, με αποτέλεσμα να ζητήσει προστασία από το FBI.
Ο Tζόναθαν Κάλβερτ από τους Sunday Times δούλεψε undercover, καταγράφοντας συνομιλίες, και δήλωσε ότι η τιμή της κάθε ψήφου φτάνει μέχρι το 1,5 εκατομμύριο. Στο βιβλίο, που έγραψε στη συνέχεια με την Χάιντι Μπλέικ, καταγράφει δωροδοκίες μελών σε όλον τον κόσμο. Ο Μπιν Χαμάμ, ο οποίος βοήθησε τον Μπλάτερ να εκλεγεί το 1998 και το 2002, σύμφωνα με την έρευνά τους, σκόρπισε συνολικά 5,5 εκατομμύρια δολάρια για να «αγοράσει» το Μουντιάλ για λογαριασμό της χώρας του.
Μία από τις χώρες, που διεκδίκησαν το Μουντιάλ του 2018 και έγιναν έξαλλες με το τελικό αποτέλεσμα, ήταν η Αγγλία. Το 2011, ένα χρόνο μετά την ανάθεση και τις μόλις δύο ψήφους στην υποψηφιότητα της χώρας του, ο λόρδος Ντέιβιντ Τρίνσμαν, πρώην πρόεδρος της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, κατέθεσε ενώπιον μελών του Κοινοβουλίου ότι 4 μέλη της εκτελεστικής επιτροπής πρόσφεραν την ψήφο τους για χρήματα και άλλα… δώρα. Υπήρξαν νέες έρευνες, που έδειξαν χρηματισμό. Φυσικά, όλες οι κατηγορίες αφήνουν παγερά αδιάφορο τον Μπλάτερ. Ακόμα και αυτές για την κατάφωρη καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων και των νεκρών εργατών. Η Σάραν Μπάροου, γ.γ. της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, έχει προβλέψει ότι μέχρι την πρώτη σέντρα στο Μουντιάλ του Κατάρ θα έχουν πεθάνει τουλάχιστον 4.000 εργάτες.
Η FIFA διέταξε εσωτερική έρευνα για το Κατάρ, αναθέτοντας στον αμερικανό δικηγόρο Μάικλ Γκαρσία τη δουλειά. Το Σεπτέμβριο του 2014, ο Γκαρσία παρέδωσε την αναφορά του, η οποία όμως κρίθηκε πως δεν πρέπει να εκδοθεί. Τελικά, ο Γιοακίμ Έκερτ, πρόεδρος της Ηθικής Επιτροπής, αποφάσισε τη δημοσιοποίηση μιας σύνοψης 42 σελίδων, η οποία «καθάρισε» τη Ρωσία και το Κατάρ. Ο Γκαρσία παραιτήθηκε, αλλά η αναφορά του βρίσκεται στα χέρια των ελβετικών αρχών. Το μόνο που άλλαξε ήταν η περίοδος διεξαγωγής της διοργάνωσης.
Οι εκλογές του 2011
Ο Μπιν Χαμάμ αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία, όταν ο Μπλάτερ δεν έκανε στο πλάι για να τον διαδεχθεί. Ωστόσο, λίγο πριν τις εκλογές του 2011, αντιμετώπισε κατηγορίες για δωροδοκία και έκανε πίσω. Ο Κάλβερτ ισχυρίστηκε πως υποχώρησε και για έναν ακόμα λόγο. Κλήθηκε στα γραφεία της FIFA και εκεί βρήκε τον Ελβετό με ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας του Κατάρ. Η συμφωνία ήταν να αποσυρθεί η υποψηφιότητα του Μπιν Χαμάμ, που αποβλήθηκε διά παντός από τη FIFA την επόμενη χρονιά, αλλά ο Μπλάτερ να κάνει τα πάντα για να μην πειραχθεί η ανάθεση του Μουντιάλ 2022. Εκείνες οι εκλογές θα ήταν οι τελευταίες του Ελβετού, ωστόσο πριν το Μουντιάλ της Βραζιλίας δήλωσε ότι «η αποστολή μου δεν έχει τελειώσει».
Πώς, παρ’ όλα τα σκάνδαλα, ο Μπλάτερ συνέχισε να διατηρεί τον έλεγχο; «Δεν νοιάζονται πολλές χώρες για το τι γίνεται στη FIFA, αν παίρνουν τα χρήματά τους», είχε δηλώσει το πρώην δεξί του χέρι, Γκουίντο Τογκνόνι…
Επί του πιεστηρίου
Ο Σεπ Μπλάτερ ανακοίνωσε την παραίτησή του από την προεδρία της FIFA. Η έκτακτη συνέντευξη Τύπου που αναβλήθηκε τρεις φορές είχε κινήσει υποψίες. «Καλώ έκτακτο συνέδριο προκειμένου να γίνει η εκλογή του αντικαταστάτη μου» τόνισε ο ισχυρός άνδρας της FIFA, o οποίος έπειτα από 16 χρόνια στον προεδρικό θώκο είπε «αντίο» στο ποδόσφαιρο.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc# 78, τον Ιούνιο του 2015
Extra Hot άρθρο
Γιάννης Στάνκογλου
«Δεν έχω καμία πίστη στην πολιτική»

Άφησε τον αθλητισμό για μικρές και μεγάλες αλητείες και ασχολήθηκε με την υποκριτική, για να έχει τη δυνατότητα να υποδύεται «θεούς» και «δαίμονες». Και αυτό, γιατί ο Γιάννης Στάνκογλου είναι άνθρωπος των άκρων, ή μάλλον άνθρωπος πέρα από τα άκρα.
Αυτή την εποχή προετοιμάζεσαι για τον «Ιούλιο Καίσαρα», που θα ανέβει στην Πειραιώς 260 το φετινό Ιούλιο.
Ναι, αφού ολοκληρώθηκε η παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Έντα Γκάμπλερ», ξεκίνησα τις πρόβες για τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ, που θα ανέβει σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, σε ένα έργο πλημμυρισμένο από τυπική σαιξπηρική ίντριγκα. Επίσης, το καστ είναι πολύ ενδιαφέρον: Δημήτρης Ήμελλος, Γιώργος Γάλλος, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Χρήστος Σαπουντζής, Κώστας Μπερικόπουλος. Έχω πωρωθεί. Ξεκίνησα να διαβάζω Σουητώνιο, για να μπω ακόμη περισσότερο στο κλίμα της εποχής. Πριν από οκτώ ή εννιά χρόνια, είχα παίξει και πάλι στον «Ιούλιο Καίσαρα», στην πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Νίκου Καραθάνου. Τότε είχα υποδυθεί τον Μάρκο Αντώνιο, τώρα τον Βρούτο. Ήταν πολύ ωραία παράσταση.
Όμως, εκτός από το θέατρο έχεις και υποχρεώσεις στον κινηματογράφο.
Στην καινούργια ταινία του Μανούσου Μανουσάκη «Ουζερί Τσιτσάνης». Η ιστορία της βασίζεται στο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη και έχει καταπληκτική πλοκή. Εγώ υποδύομαι τον πατέρα της πρωταγωνίστριας. Είναι κόντρα ρόλος, αλλά μου αρέσει που αρχίζω να ερμηνεύω πατεράδες. Μπορεί σε μικρομηκάδικες ταινίες να είχα ενσαρκώσει ρόλους πατεράδων μικρών παιδιών, όμως είναι η πρώτη μου φορά που η «κόρη» μου είναι 18 χρόνων. Τα γυρίσματα έγιναν στη Θεσσαλονίκη, σε ωραίους χώρους (σε μια παλιά αγορά που ήταν κλειστή για πολλά χρόνια, στην αγορά – στοά Αγίου Μηνά, στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό) – ο Αντώνης Χαλκιάς έχει κάνει φοβερά πράγματα στα σκηνικά.
Και θέατρο και σινεμά, λοιπόν. Δεν είναι αρκετά δύσκολο για έναν ηθοποιό να συνδυάζει και τα δύο;
Δεν νομίζω. Προσωπικά, μου φαίνεται δύσκολο να διαχωρίσω τον ηθοποιό του θεάτρου από τον ηθοποιό του κινηματογράφου. Φυσικά, είναι διαφορετικές δουλειές, με άλλο επίπεδο δυσκολίας καθεμία. Κάθε φορά, βέβαια, και αναλόγως του τι έχεις να αντιμετωπίσεις, προσαρμόζεσαι – η καλή ή η κακή προσαρμογή έχει να κάνει με το σενάριο, τα τεχνικά μέσα, την επικοινωνία με τον σκηνοθέτη και τους συνεργάτες σου, τη μέθοδο προσέγγισης του χαρακτήρα που έχεις αναλάβει. Θυμάμαι πως με το «Τανγκό των Χριστουγέννων» είχα μπει στο τριπ πως ήμουν ο υπολοχαγός. Έβγαινα στο δρόμο μετά τα γυρίσματα και ένιωθα πως φορούσα ακόμη τη στρατιωτική στολή. Όλα εξαρτώνται από τον σκηνοθέτη: αν ξέρει τι θα πει και πώς θα το πει. Το γεγονός πως ο θεατής προσλαμβάνει την εικόνα ενός «φυσικού» ηθοποιού του κινηματογράφου, σε αντίθεση με το θέατρο όπου ο ηθοποιός εμφανίζεται πιο επιτηδευμένος, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη διαδικασία του μοντάζ, στην κατασκευή, δηλαδή, μιας ψευδούς πραγματικότητας, που ωστόσο έχει τη δυνατότητα να υποκαθιστά την «αληθινή» πραγματικότητα. Στο αμερικανικό σινεμά τα πλάνα είναι μελετημένα στην παραμικρή τους λεπτομέρεια, καθώς προκύπτουν ύστερα από συζήτηση με τον σεναριογράφο, τον σκηνοθέτη, τον κινησιολόγο, τον ψυχολόγο και άλλους, από μια ευρεία ομάδα ειδικών. Στην Ελλάδα, στο χώρο του κινηματογράφου, αυτά τα μαθαίνεις μέσα από την εμπειρία σου. Γι’ αυτό θέλω να δοκιμάζω όλα τα είδη: θέατρο, μεγάλου μήκους ταινίες, μικρού μήκους ταινίες, τηλεόραση, παρουσιάσεις, σπικάζ. Τέλος πάντων, το βασικό στη δουλειά μου είναι να μετακινείσαι, να μην παραμένεις ο ίδιος.
Μια ερώτηση, στην οποία αν θέλεις απαντάς: οι άνθρωποι του θεάματος είναι «νούμερα»;
Ναι, πολύ! Και στην τηλεόραση και στο θέατρο υπάρχουν «ψώνια». Όσοι παίρνουν πολύ σοβαρά τον εαυτό τους είναι «νούμερα άμα τη εμφανίσει». Και υπάρχει πολύς κόσμος στο χώρο μας, που παίρνουν πολύ σοβαρά την καριέρα τους και όχι τη δουλειά τους.
Ας περάσουμε σε πιο προσωπικά. Ποιος είναι ο Γιάννης Στάνκογλου;
Γεννήθηκα στον Περισσό, όμως η καταγωγή μου είναι από το Θούριο του Έβρου. Μέχρι τα 16 χρόνια μου πήγαινα για καλοκαιρινές διακοπές εκεί, καθώς με έστελναν οι δικοί μου στη γιαγιά και τον παππού. Μεγάλωσα, λοιπόν, στον Περισσό, αλλά δεν ακολούθησα ούτε τον Απόλλωνα ούτε την ΑΕΚ –παρά το γεγονός ότι από τα 12 ως τα 15 έπαιζα μπάσκετ και ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ–, αλλά τον Παναθηναϊκό. Εντάξει, δεν ακολούθησα επαγγελματική καριέρα στον αθλητισμό, για διάφορες αλητείες. Ήμουν 13-14 χρόνων, ας πούμε, όταν με ένα φίλο μου καβαλήσαμε ζέμπρα μέσα στο άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας ή πηγαίναμε με τους κολλητούς μου από τον Περισσό στο Ηράκλειο τρώγαμε στα Free Time, γεμίζαμε ποτηράκια με κέτσαπ και μουστάρδα, κατεβαίναμε στα Πευκάκια και καθώς έφευγε ο ηλεκτρικός με ανοιχτά παράθυρα, πετούσαμε μέσα στο τρένο το κέτσαπ και τη μουστάρδα.
Οι απαραίτητες εμπειρίες της εφηβείας…
Θεωρώ πως όσες περισσότερες εμπειρίες αποκτάς, όσο περισσότερο θέλεις να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα για να γνωρίζεις τι συμβαίνει, τόσο πιο πολύ ανοίγει το όραμά σου και διευρύνονται οι στόχοι σου. Από την προσωπική μου διαδρομή έχω συνειδητοποιήσει ότι μπορώ να φτάσω στα άκρα: αν αποφασίσω να πιω, θα πιω· αν αποφασίσω να θυμώσω, θα θυμώσω.
Αυτά τα λες τώρα για τις δικές σου «τρέλες». Αν όμως το παιδί σου κάνει τα πράγματα που έκανες εσύ, πώς θα αντιδράσεις;
Πιάνω αρκετές φορές να λέω στον γιο μου «όχι αυτό, όχι εκείνο»! Λάθος. Πρέπει να του πω: «πέσε από το σκαλοπάτι, για να δεις πόσο πονάει». Έτσι, την επόμενη φορά δεν θα χρειαστεί να του απαγορεύσω να ανέβει στο σκαλοπάτι.
Έχεις γίνει πιο συντηρητικός από τη στιγμή που δημιούργησες τη δική σου οικογένεια;
Συντηρητικός… δεν θα το έλεγα. Όχι, η οικογένεια δεν με έχει αλλάξει ως προς τις αντιλήψεις. Απλώς, με βάζει να σκέφτομαι συνεχώς ποια λάθη έχουν κάνει ο πατέρας μου και η μητέρα μου, για να τα αποφεύγω με τα δικά μου παιδιά. «Δουλεύω» από τώρα, προκειμένου να είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω καθετί, που στα ίδια θα φαίνεται φυσιολογικό και σε μένα από περίεργο μέχρι ανήκουστο.
Οι αντοχές σου πιστεύεις ότι θα δοκιμάζονταν σε περίπτωση που ο γιος σου στο μέλλον θα οργανωνόταν στη Χρυσή Αυγή;
Ωχ! Τότε θα ήταν σίγουρο ότι τα λάθη μου, όπως και του σχολείου, θα ήταν τεράστια. Δεν αντέχω την ιδέα της αγέλης, πόσω μάλλον της ναζιστικής αγέλης.
Διαφωνείς γενικά με τη συμμετοχή σε συλλογικότητες;
Προτιμώ τη συλλογικότητα της τέχνης και όχι της πολιτικής. Κι αυτό, γιατί αυτές οι συλλογικότητες δεν προϋποθέτουν την ατομική βελτίωση, αλλά την πειθαρχία, την υπακοή, την απόλυτη ένταξη.
Μας προβλημάτισες: είσαι αριστερός ή…
Δεν με λες αριστερό, είμαι πιο ακραίος. Πιστεύω στην ελευθερία, την απόλυτη ελευθερία. Σήμερα ζούμε την έννοια της σχετικής ελευθερίας, έννοια που γίνεται επικίνδυνη για μας. Δεν έχω καμία πίστη στην πολιτική. Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου αναρχικό, αλλά όχι μπαχαλάκια. Είμαι αναρχικός με πλήρη συνείδηση του τι σημαίνει πολιτική εξουσία. Η γενιά μου δεν ελπίζει ότι κάτι μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά, αν και τώρα με τον «σύντροφο» Τσίπρα –με τον οποίο βρισκόμαστε στους Αμπελοκήπους, στις μαθητικές καταλήψεις του 1991– νιώθω ότι κάτι πάει να γίνει, αλλά δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Προσωπικά, έχω διάθεση να παλέψω, να αγωνιστώ, όμως θεωρώ ότι η πρώτη αλλαγή συμβαίνει πρώτα στον ίδιο τον εαυτό μας και στη συνέχεια το ατομικό γίνεται συλλογικό. Αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, δεν πρόκειται να αλλάξουμε τίποτε απ’ ό,τι μας δυσαρεστεί.
Η παράσταση του Τσέζαρις Γκραουζίνις «Ιούλιος Καίσαρας» –στην οποία πρωταγωνιστεί ο Γιάννης Στάνκογλου– θα ανεβεί, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στην Πειραιώς 260, στις 23 και 24 Ιουλίου.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc# 78, τον Ιούνιο του 2015
Extra Hot άρθρο
Ο Αλί οικογενειάρχης

Αλί πιστεύει όλες τη ζητήματα είναι πολιτικές. Εκτός από αυτές που γυρνάς σπίτι και σε πλακώνει το γυναίκα σου με παντόφλα γιατί άργησες…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Δεν φτάνει να καθαρίζεις τον τόπο, πρέπει και να χτίσεις πάνω του

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την εξουσία, μπορεί να εμφάνιζε ηθικά πλεονεκτήματα και το τεκμήριο του μη διαπλεκόμενου αλλά εμφάνιζε και δύο μεγάλα μειονεκτήματα. Το ένα ήταν η άγνοια που είχε για τη διαχείριση της εξουσίας, και το άλλο, ότι οι αναλύσεις του στην πορεία για μια εναλλακτική διακυβέρνηση μιλούσαν για τη μεγάλη εικόνα της οικονομίας. Σύμφωνα ενδεχομένως με έναν ιδεολογικό αυτοματισμό, αν λυνόταν το πρόβλημα της οικονομίας, το οποίο οι θεωρητικοί του μαρξισμού θεωρούσαν τη βάση, το εποικοδόμημα θα έλυνε όλα του τα προβλήματα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μια τέτοια Κεντροαριστερά, σε ποιον θα λείψει;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάτι κινείται στη λεγόμενη Κεντροαριστερά. Συναντήσεις, επιστολές, δημόσιες τοποθετήσεις, έντονο παρασκήνιο, επιτροπές διαλόγου. Όλα με την παρέμβαση, τη δηλωμένη επιθυμία, τη «γραμμή», που σε ορισμένες περιπτώσεις παίρνει τη μορφή εντολής, από τα φιλικά μέσα ενημέρωσης: Βρείτε τα επιτέλους. Συντονιστείτε σε ένα ενιαίο, ομοσπονδιακό, μετωπικό, ό, τι προκύψει, σχήμα. Για να υπάρξει μια δύναμη μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, να σπάσει την πόλωση, να φέρει στην πρώτη γραμμή την απαίτηση για… ευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις. Να, να, να…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Είδε τον εκβιασμό αλλά δεν έψαξε τον εκβιαστή για χάρη του Χιώτη

Μια υπόθεση που προκαλεί πολλά ερωτηματικά για το χειρισμό της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος είναι αυτή στην οποία εμπλέκονταν οι δημοσιογράφοι Ανδρέας Καψαμπέλης και Βασίλης Χιώτης. Ήταν η γνωστή υπόθεση εκβιασμού του Βασίλη Χιώτη, ο οποίος υποστήριζε ότι δέχτηκε εκβιαστικά mail ώστε να καταβάλει χρηματικό ποσό για να σταματήσουν τα συκοφαντικά δημοσιεύματα από το press-gr.blogspot.com…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η εμπλοκή Σφακιανάκη στην υπόθεση Γκιόλια

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010. Ο δημοσιογράφος Σωκράτης Γκιόλιας γίνεται πρώτη είδηση σε όλα τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης και όχι μόνο. Ο Γκιόλιας, το ξημέρωμα εκείνης της ημέρας, είχε πέσει νεκρός από τα πυρά αγνώστων, οι οποίοι μέρες αργότερα εμφανίστηκαν ως «Σέχτα Επαναστατών»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Την κάλεσε δήθεν για μάρτυρα και τη συνέλαβε

Η Δέσποινα Μπρούσαλη ασχολείται με τη δημοσιογραφία περισσότερα από 20 χρόνια, και μάλιστα με την ερευνητική-αποκαλυπτική δημοσιογραφία, κάνοντας ρεπορτάζ για ανθρώπους και γεγονότα που στο σύνολό τους τα μέσα σπάνια αγγίζουν. Το Σεπτέμβριο του 2013, η Δέσποινα Μπρούσαλη δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τους αξιωματικούς της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, που την ενημέρωσαν ότι πρέπει να καταθέσει ως μάρτυρας για μια υπόθεση, με σκοπό τη διαλεύκανσή της, αποκρύπτοντάς της τις πραγματικές τους προθέσεις…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μεθόδευση Σφακιανάκη, υπέρ μηνυτή

Αύγουστος 2011. Η δημοσιογράφος Ηρώ Καριοφύλλη καταθέτει μήνυση κατά του blog «crimesonair» για κατ’ αυτήν συκοφαντικά δημοσιεύματα που τη φωτογραφίζουν, και δηλώνει ότι έχει δεχθεί στο γραφείο της υβριστικά και απειλητικά για τη ζωή της τηλεφωνήματα. Η διαχείριση μιας απλής αντιδικίας μεταξύ δύο δημοσιογράφων, όμως, προκαλεί σήμερα δύο μείζονα ερωτήματα αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και του επικεφαλής της. Δηλαδή του Μανώλη Σφακιανάκη…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«ΕΚΘΕΣΗ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»
Το Πογκρόμ των Ναζί στη μοντέρνα τέχνη

Η ελευθερία της τέχνης όπως και η υποχρέωση του κράτους να την προστατεύει ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένα στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης ήδη από το 1919. Με την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, το κράτος ανάλαβε το ίδιο να κρίνει τι επιτρέπεται να αποκαλείται τέχνη και τι απαγορεύεται, έκλεισε τη σχολή του Μπάουχαους, κυνήγησε καλλιτέχνες, κατέστρεψε έργα τέχνης και απαγόρευσε οτιδήποτε δεν εξέφραζε το άριο ιδανικό. Στη διάρκεια των αιώνων, η τέχνη έχει γνωρίσει πολλές φορές διώξεις. Θα είναι όμως η πρώτη φορά που θα καταδιωχτεί με τόσο λυσσαλέο τρόπο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΗΠΑ: Η Νέα Ελβετία!

Τώρα, που κατακάθεται η σκόνη που σήκωσαν τα Panama Papers, οι απανταχού συνωμοσιολόγοι πήραν τη σκυτάλη των αποκαλύψεων για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Γιατί από τα εκατομμύρια έγγραφα με τις υπεράκτιες εταιρίες που κρύβουν αμύθητο πλούτο από τις φορολογικές αρχές, οι αμερικάνικες εταιρίες και οι ζάμπλουτοι Αμερικανοί απουσιάζουν εκκωφαντικά. Μάλιστα, μετά το σάλο που προκλήθηκε, δόθηκαν στη δημοσιότητα τα ονόματα 441 επιχειρηματικών με έδρα τις ΗΠΑ, εκ των οποίων κανείς δεν φαίνεται να είναι από τα λεγόμενα «βαριά» ονόματα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η «κοπτοραπτική» του Παναμά

Η εκτεταμένη αποκάλυψη της Διεθνούς Κοινοπραξίας Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ), που βασίστηκε σε 11,5 εκατομμύρια αρχεία του δικηγορικού γραφείου Μόσακ-Φονσέκα στον Παναμά, αποτέλεσε για μια μερίδα πολιτών και μέσων ενημέρωσης ένα σκάνδαλο επικών διαστάσεων, για τον τρόπο με τον οποίο το σύστημα φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής μέσω των εξωτικών offshore εταιριών καταφέρνει να κρύβει πλούτο πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων κάτω από τη μύτη των φορολογικών αρχών. Μερικοί, όμως, επανέλαβαν αυτό το οποίο όλοι φοβούνται: Ότι μιλάμε μόνο για την κορυφή ενός παγόβουνου, που θα έκανε τον «συνάδελφό» του στην τραγωδία του Τιτανικού να κοκκινίζει από ντροπή…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Κατήγγειλε αστυνομικούς ως μαστροπούς και έγινε… παιδόφιλος

Η περίπτωση του μουσικού και αγωνιστή των Λαμπράκηδων, Παναγιώτη Βήχου, είναι από εκείνες που αφήνουν έκθετη τη Διεύθυνση Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, όχι μόνο για το είδος και την ποιότητα των πειστηρίων της αλλά και για κάτι ακόμη χειρότερο. Για την πιθανή κατασκευή στοιχείων προκειμένου να ενοχοποιηθεί ένας άνθρωπος που ήταν βασικός μάρτυρας σε υπόθεση μαστροπείας με κατηγορούμενους αστυνομικούς…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
SFAK ATTACK: Η γκάφα Σφακιανάκη με το Indymedia

Ο Μανώλης Σφακιανάκης που αυτοπαρουσιάζεται ως ένας άπταιστος γνώστης των μυστικών του διαδικτύου, προλαβαίνοντας αυτοκτονίες και συλλαμβάνοντας επίδοξους βιαστές και παιδόφιλους, φαίνεται πως δεν μπορεί ούτε ένα λογαριασμό e-mail να χειριστεί, αν πιστέψουμε όσα δημοσίευσε το Indymedia και δεν διαψεύστηκαν ποτέ. Έτσι, από το 2002 έως και σήμερα μνημονεύεται η επική του γκάφα, υπογράφοντας mail προς το γνωστό ιστότοπο αντεξουσιαστικού χώρου ως «Manos Fanariwths», αν και διαχειριστής του λογαριασμού ήταν ο «Sfakianakis»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο «Ροζ Πάνθηρας» και ο «Καουμπόι»

Δύσκολα κάνεις χιούμορ με έναν δικτάτορα. Στην περίπτωση του αργεντινού Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα, τον αποκαλούσαν «Ροζ Πάνθηρα» και «Κοκαλιάρη», ίσως για να ξορκίσουν το κακό που έκανε στην χώρα. Ψηλός, αδύνατος, με ένα μουστακάκι και ένα περπάτημα που θύμιζε πράγματι τον Ροζ Πάνθηρα, ήταν το πρόσωπο πίσω από τον «βρώμικο πόλεμο», που στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους τις σκληρές δεκαετίες του ’70 και του ’80…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«Θαύμα» Σφακιανάκη η καταδίκη του «Γέροντα Παστίτσιου»

Μια σατιρική σελίδα με τεράστια απήχηση στο Facebook. Μια κατασκευασμένη είδηση ενός σύγχρονου θαύματος κάποιου 18χρονου τοξικομανή από τον Γέροντα Παΐσιο. Η αναξιοπιστία αρκετών διαδικτυακών μέσων, με το αποκορύφωμα ενός εξώφυλλου εφημερίδας, και μια καταδίκη, που προέκυψε έπειτα από το «κυνήγι» που εξαπέλυσε εις βάρος ενός νεαρού μπλόγκερ η «ιερά εξέταση» της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος του Μανώλη Σφακιανάκη, συνθέτουν την πιο γνωστή ίσως από τις υποθέσεις του τμήματος. Το όνομα αυτής «Γέροντας Παστίτσιος». Το φινάλε της: η πρωτόδικη καταδίκη του δημιουργού της σε 10 μήνες φυλάκιση με αναστολή για «κατ’ εξακολούθηση καθύβριση θρησκεύματος»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 99 (A' Απρίλιος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.