Περιβάλλον & αρχαία

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC#189 που κυκλοφορεί στις 6 Οκτωβρίου με τίτλο «Περιβάλλον & αρχαία» Ο αστικός μύθος που «σκοτώνει» τις επενδύσεις…..
Extra Hot άρθρο
Αμαζόνιος

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC#188 που κυκλοφορεί στις 22 Σεπτεμβρίου με τίτλο «Αμαζόνιος» Στο πιάτο των συμφερόντων….
Extra Hot άρθρο
Τα 10 μαύρα κουτιά του ελληνικού επιχειρείν

Διάβασε στο τεύχος του HOT DOC#187 που κυκλοφορεί στις 8 Σεπτεμβρίου με τίτλο «Τα 10 μαύρα κουτιά του ελληνικού επιχειρείν»….
Extra Hot άρθρο
Τεύχος 186

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #186 που κυκλοφορεί στις 25 Αυγούστου με τίτλο «Η ιστορία του Μουντομπάσκετ 1950 – 2019″….
Extra Hot άρθρο
Ένα βλέμμα, πολλές ιστορίες. Τέσσερις δεκαετίες με τον φακό και τον λόγο του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα.

Διαβάστε στο τέυχος του HOT DOC# 185 που κυκλοφορεί στις 11 Αυγούστου με τίτλο: » Ένα βλέμμα, πολλές ιστορίες. Τέσσερις δεκαετίες με τον φακό και τον λόγο του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα»
Extra Hot άρθρο
Χωρίς Plan Bee

Διαβάστε στο τεύχος του Hot Doc #184 που κυκλοφορεί στις 28 Ιουλίου με τίτλο
«Χωρίς Plan Bee» Ο άνθρωπος απειλεί τον… επικονιαστή της ζωής…….
Extra Hot άρθρο
230 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Το επαναστατικό ρήγμα στην ευρωπαϊκή κοινωνία

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC#183 που κυκλοφορεί στις 14 Ιουλίου με τίτλο «230 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Το επαναστατικό ρήγμα στην ευρωπαϊκή κοινωνία».
Extra Hot άρθρο
Μάρτυρες στο όνομα του κοινού καλού

Διαβάστε στο τέυχος του HOT DOC # 182 που κυκλοφορεί στις 30 Ιουνίου με τίτλο «Μάρτυρες του κοινού καλού. Ασανζ, Μάνινγκ, Σνόουντεν, Φαλτσιανί, Μπερκενφελντ, Βανούνου, Ελσμπεργκ, Φραγκλίνος»…
Extra Hot άρθρο
FACEBOOK – CAMBRIDGE ANALYTICA Κατασκευάζοντας ψηφοφόρους

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC # 181 που κυκλοφορεί εκτάκτως στις 15 Ιουνίου με τίτλο «FACEBOOK – CAMBRIDGE ANALYTIKA Κατασκευάζοντας ψηφοφόρους»…
Extra Hot άρθρο
Leonardo da Vinci

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #180 που κυκλοφορεί στις 2 Ιουνίου με τίτλο «Leonardo da Vinci»….
Extra Hot άρθρο
40 χρόνια στο βούρκο

Διαβάστε στο HOT DOC #179 που κυκλοφορεί στις 19 Μαΐου 2019 με τίτλο «40 χρόνια στο βούρκο»….
Extra Hot άρθρο
GENERATION XXX

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC#178 που κυκλοφορεί στις 5 Μαΐου με τίτλο «GENERATION XXX»…
Extra Hot άρθρο
Λογοκρισία στο Internet

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #177 που κυκλοφορεί στις 21 Απριλίου με τίτλο «Λογοκρισία στο Internet»…
Extra Hot άρθρο
AIRBNB

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #176 που κυκλοφορεί στις 7 Απριλίου με τίτλο » AIRBNB» Ευλογία ή κατάρα….
Extra Hot άρθρο
Λατινική Αμερική

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #175 που κυκλοφορεί στις 23 Μαρτίου με τίτλο «Λατινική Αμερική » ….
Extra Hot άρθρο
«Οι γυναίκες της ζωής μας»

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC # 174 που κυκλοφορεί εκτάκτως στις 9 Μαρτίου με τίτλο «Οι γυναίκες της ζωής μας»…
Extra Hot άρθρο
Στιγμιότυπα 2018

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #169 που κυκλοφορεί στις 30 Δεκεμβρίου με τίτλο «Στιγμιότυπα 2018»
Extra Hot άρθρο
Μαφία και ποδόσφαιρο
Διαβάστε στο τεύχος του ΗΟΤ DOC #168, που κυκλοφορεί στις 16 Δεκεμβρίου με τίτλο «Μαφία και ποδόσφαιρο».
Μαφία και ποδόσφαιρο

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC #168 που κυκλοφορεί στις 16 Δεκεμβρίου με τίτλο "Μαφία και ποδόσφαιρο".
Extra Hot άρθρο
Ζητείται πατρίς

Διαβάστε στο τεύχος του HOT DOC#167 που κυκλοφορεί στις 2 Δεκεμβρίου με τίτλο «Ζητείται πατρίς»
Extra Hot άρθρο
ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ

Διαβάστε στο τεύχος του Hot Doc #165 που κυκλοφορεί στις 4 Νοεμβρίου 2018 με τίτλο «Εμπρός της γης οι ψεκασμένοι».
Extra Hot άρθρο
Πλαστικός πλανήτης

Διαβάστε το Hot Doc #158 που κυκλοφορεί στις 27 Ιουλίου με τίτλο «Πλαστικός Πλανήτης»
Extra Hot άρθρο
«Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος…»

Μπούμερανγκ γυρίζει τελικά και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο για τον πρώην δήμαρχο του Πύργου, Μάκη Παρασκευόπουλο, η προσπάθειά του να φιμώσει και να εκφοβίσει το περιοδικό Hot Doc καταθέτοντας μηνυτήρια αναφορά κατά του υπογράφοντος και του δημοσιογράφου-εκδότη του περιοδικού, Κώστα Βαξεβάνη, επειδή τολμήσαμε να αναδείξουμε κατά το παρελθόν, και μετά από τεκμηριωμένη έρευνα, τις δαιδαλώδεις και παράνομες παραμέτρους της διαχείρισης των απορριμμάτων επί της θητείας του καθώς και την προσπάθεια συγκάλυψης αυτών μέσω παραλείψεων και καθυστερήσεων του ΣΔΟΕ Δυτικής Ελλάδας. Πολυσέλιδο Πόρισμα της Γενικής Διεύθυνσης Δημοσιονομικού Ελέγχου – Διεύθυνση Εκτάκτων και Ειδικών Ελέγχων του Υπουργείου Οικονομικών, αποκαλύπτει τις προκλητικές παρανομίες που συνέβαιναν επί της θητείας του με το δημόσιο χρήμα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 112 (A' Νοέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΕΣΡ
Δεν «κυνήγησε» άδειες αλλά τον… Μπομπ Σφουγγαράκη

«Άρωμα» Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τότε, «άρωμα» Κυριάκου Μητσοτάκη τώρα. Η «γαλάζια» οικογένεια φαίνεται να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα τεκταινόμενα του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου και να επιβεβαιώνει με κάθε αφορμή την έκφραση «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού». Εδώ και 27 ολόκληρα χρόνια, απ’ όταν δηλαδή η ΝΔ και ο ενιαίος εκείνη την εποχή Συνασπισμός της Αριστεράς έδωσαν το δικαίωμα στους εκδότες να αποκτήσουν τηλεοπτικούς σταθμούς χωρίς άδειες, το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο κινείται σ’ ένα άνομο και παράνομο περιβάλλον, το οποίο, όπως φαίνεται, πασχίζει από μόνο του να συνεχίσει να το κάνει εσαεί. Την ίδια στιγμή, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, η ανεξάρτητη αρχή δηλαδή που είναι υπεύθυνη και αρμόδια για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών καναλιών, όλα αυτά τα χρόνια κοιτούσε το δέντρο και έχανε το δάσος. Επέβαλλε πρόστιμα και συστάσεις, τις περισσότερες φορές για ηθικού χαρακτήρα ζητήματα, προβάλλοντας έτσι τα «πιστεύω» μιας άκρως συντηρητικής κοινωνίας του παρελθόντος, και άφηνε να διαιωνίζεται ο εκτροχιασμός της ραδιοτηλεοπτικής σφαίρας από τις ράγες του Συντάγματος. Ουκ ολίγες φορές, μάλιστα, προσπάθησε να επιβάλει ένα είδος λογοκρισίας στη δημοσιογραφική έρευνα, καθιστώντας εαυτόν ως μια άτυπη «Ιερά Εξέταση» του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Άραγε αυτό το ΕΣΡ χρειάζεται η χώρα;
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 112 (A' Νοέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τα παράδοξα, οι επικρίσεις και οι αποφάσεις που δεν εφαρμόστηκαν

Η τελευταία απόφαση του ΣτΕ, το οποίο έκρινε αντισυνταγματικό ένα άρθρο του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, καθιστώντας ουσιαστικά το διαγωνισμό άκυρο και επαναφέροντας το τηλεοπτικό τοπίο στην πρότερη παράνομη –καθ’ ομολογίαν του ίδιου ανώτατου δικαστηρίου– κατάσταση, έγινε σημαία της αντιπολίτευσης, η οποία με οδηγό τη ΝΔ αφενός ζήτησε την παραίτηση του Νίκου Παππά και αφετέρου επανέλαβε το πάγιο αίτημά της τους τελευταίους μήνες για διενέργεια εκλογών. Το ζητούμενο στην περίπτωση του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες δεν είναι βεβαίως μόνο το κατά πόσον η επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει στη διενέργεια του διαγωνισμού με αυτούς τους όρους ήταν εντός του συνταγματικού πλαισίου, αλλά το σκεπτικό με το οποίο το ΣτΕ οδηγήθηκε στη συγκεκριμένη απόφαση κι επιπλέον το πώς ξαφνικά η αξιωματική αντιπολίτευση ανακάλυψε την ανάγκη συμμόρφωσης με τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, εμφανίζοντας ταυτόχρονα ως ροπή προς τον ολοκληρωτισμό το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να τις κρίνει. Τακτική η οποία, κατά έναν περίεργο τρόπο, υιοθετήθηκε από το σύνολο σχεδόν των δικαστικών ενώσεων της χώρας, οι οποίες ουδέποτε, στο πρόσφατο τουλάχιστον παρελθόν, είχαν εκδώσει ανακοινώσεις με τις οποίες καλούσαν τον πολιτικό κόσμο να υπακούσει άνευ διαμαρτυρίας τις αποφάσεις τους. Ουδέποτε, πλην μιας ακόμη φοράς: όταν επρόκειτο για τις περικοπές των μισθών τους!
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 112 (A' Νοέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΨεκάΣτΕ, σκουπίΣτΕ, τελειώσατε

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, ένα από τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας, είναι ένας θεσμός της δικαστικής εξουσίας. Ως θεσμός διεκδικεί το σεβασμό της κοινωνίας και των άλλων εξουσιών. Ο σεβασμός όμως δεν μπορεί να στηρίζεται στην απαίτηση για απουσία κριτικής, γιατί απλώς, ένας τέτοιος σεβασμός αναιρεί ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, που είναι η ελευθερία της γνώμης. Ή για να το διατυπώσω όσο απαιτητικά συνηθίζει να το λέει ο λαός, το σεβασμό δεν τον επιβάλλεις, τον προκαλείς με τη στάση σου. Αν πρόκειται λοιπόν να μιλήσουμε για στάσεις, το ανώτατο δικαστήριο, που πρόσφατα αποφάσισε για την αντισυνταγματικότητα του διαγωνισμού για την αδειοδότηση των καναλιών, με τη στάση του δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το πόσο συνταγματικό αντιλαμβάνεται το ρόλο του, κρίνοντας κατά καιρούς για συνταγματικότητες και αντισυνταγματικότητες…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 112 (A' Νοέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Λεφτά υπάρχουν για τους εργαζόμενους του ΟΑΣΘ

Τα μάτια τους έκλειναν οι μέχρι τώρα πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Μεταφορών μπροστά στον τρόπο λειτουργίας του Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ), αφήνοντας επί δεκαετίες τον οργανισμό να αιμορραγεί και την κρατική επιχορήγηση να έχει πιάσει ταβάνι. Περίεργες διαδρομές του δημόσιου χρήματος, ελλιπή στοιχεία στις μισθοδοσίες και απευθείας αναθέσεις, είναι μερικά από τα βασικά στοιχεία που παρουσιάζει η έκθεση του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών του υπουργείου Μεταφορών, η οποία έχει σταλεί στην Εισαγγελία. Μπορεί τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ να κυκλοφορούν ξανά στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, μετά το τέλος της επίσχεσης εργασίας των εργαζομένων, ωστόσο η λειτουργία του συγκεκριμένου οργανισμού βρωμάει από παντού. Άλλωστε τα συμπεράσματα της έκθεσης είναι ξεκάθαρα: τόσο η δομή του ΟΑΣΘ όσο και οι απολαβές των εργαζομένων δείχνουν ότι επί δεκαετίες είχε στηθεί ένας εργασιακός παράδεισος….
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Αποθήκη ακινήτων και θαλασσοδανείων ο Κήρυκας;

Μπορεί μία νεκρή εταιρία, χωρίς τζίρο, να δανειοδοτείται, αυξάνοντας την ακίνητη περιουσία της; Σύμφωνα με τους ισολογισμούς της ΚΗΡΥΞ Α.Ε., μπορεί. Η δανειοδότηση με 300.000 ευρώ από την Πειραιώς μοιάζει σταγόνα μπροστά στα «θαλασσοδάνεια», που έπαιρνε η εν λόγω εκδοτική εταιρία, χωρίς να τυπώνει ούτε φέιγ βολάν. Μέσα σε διάστημα εννέα ετών, η ΚΗΡΥΞ Α.Ε. διπλασιάζει ακίνητη περιουσία και δανεισμό, με το ερώτημα να αιωρείται: Ποια τράπεζα χρηματοδοτεί μία εκδοτική εταιρία που δεν τυπώνει; Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ισχυριζόταν, στην ανακοίνωσή του, πως μετά το κλείσιμο της εφημερίδας, το 2005, η εταιρία ασχολήθηκε αποκλειστικά και μόνο με την αξιοποίηση του ακινήτου στα Χανιά. Ωστόσο, οι ισολογισμοί της ΚΗΡΥΞ Α.Ε. δίνουν άλλη εντύπωση…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«Κήρυκας δανείων»
Η τραπεζική ασυλία του επίτιμου

Πατέρας και υιός Μητσοτάκης συνέδεσαν το όνομά τους με τον Κήρυκα Χανίων, όχι όμως και τα λεγόμενά τους για το ανεξόφλητο δάνειο της εφημερίδας. Ο πρόεδρος της ΝΔ εξέθεσε τον επίτιμο από το βήμα της Βουλής, παραδεχόμενος πως η τραπεζική οφειλή της εταιρίας, όπου μετείχε και ο ίδιος, «είναι σε διαδικασία ρύθμισης». Ούτε στο ελάχιστο δεν έχει αποπληρωθεί το δάνειο από την Πειραιώς εδώ και 10 χρόνια, με τη δανειοδότηση του ζημιογόνου Κήρυκα να εγκρίνεται παρά τις παράλληλες υποθήκες. Το τραπεζικό άνοιγμα έχει πλέον υπερδιπλασιαστεί, αλλά η Πειραιώς για περίπου 11 χρόνια δεν επέβαλλε τις ανάλογες κυρώσεις για να διεκδικήσει τα χρήματά της. Εν αντιθέσει με ό,τι θα αντιμετώπιζε ένας άλλος κακοπληρωτής, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν δέχτηκε ούτε ενοχλητικό τηλεφώνημα από εισπρακτική εταιρία. Επί της ουσίας, η πολιτική ιδιότητα του επίτιμου εξασφάλισε εκτός από τον επισφαλή δανεισμό και την τραπεζική του ασυλία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μαθήματα επικοινωνίας και «ξύλο» στο Twitter

Όπως κάθε αρχηγός της ΝΔ που σέβεται το ρόλο του, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υπό την υψηλή εποπτεία του Τάκη Θεοδωρικάκου, δημιούργησε τμήματα εκμάθησης επικοινωνίας και πολιτικού λόγου για τα στελέχη του. Αυτό γράφτηκε σε site…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«Μοδίστρες και κομμώτριες» για να στολίσουν πολιτικά τον Κυριάκο

Το τελευταίο διάστημα –δεν είναι πρώτη φορά– η ΝΔ ζητά εκλογές. Είχε ξαναζητήσει με αφορμή την προαναγγελία της κυβέρνησης ότι θα καταθέσει δύο νομοσχέδια: το ασφαλιστικό και το φορολογικό. Γιατί, όμως, το αγαπημένο θέμα συζήτησης στην Πειραιώς είναι οι εκλογές; Στη ΝΔ περίμεναν την αποτυχία των διαπραγματεύσεων πριν την πρώτη αξιολόγηση και δημιουργούσαν κλίμα πρόωρων εκλογών αλλά διαψεύστηκαν. Στη συνέχεια με το #Φύγετε…να πάτε άλλου, που έλεγε και η τηλεοπτική διαφήμιση –δεν αντιγράφουν μόνο Αρκά και Βήμα– και με το #Παραιτηθείτε, ως σύνθημα, επιχείρησαν να δημιουργήσουν κλίμα αγανάκτησης κατά της κυβέρνησης, χωρίς επιτυχία. Οι «γαλάζιοι» σύμβουλοι του αρχηγού της ΝΔ είχαν επενδύσει πολλά στο σενάριο της καταστροφής και της αριστερής παρένθεσης…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο καλός, ο κακός και η Μαρέβα

Εκτός από πολλούς Μητσοτάκηδες στην πολιτική, φαίνεται πως υπάρχουν και πολλοί Μητσοτάκηδες μέσα στον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο ευγενής γόνος της γνωστής οικογένειας, από την ημέρα που ανέλαβε πρόεδρος της ΝΔ, φαίνεται πως αντιπαλεύει τον παλιό νεοφιλελεύθερο πλην όμως συγκρατημένο εαυτό του. Ο ίδιος άνθρωπος που στο εξωτερικό δηλώνει πως «δεν βιάζομαι να γίνω πρωθυπουργός», στο εσωτερικό της χώρας, τους τρεις τελευταίους μήνες, θέτει συνεχώς το θέμα της ανάγκης των εκλογών. Δεν είναι όμως η μόνη αντίφαση. Η επικοινωνιακή τακτική, που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αποκαλύπτει έναν άνθρωπο και πολιτικό ξένο προς τον εαυτό του, ο οποίος μπορεί να λέει όσα θέλει να ακούσει το κομματικό ακροατήριο αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτει την απόστασή του από αυτά και ταυτόχρονα από το απαιτητικό ακροατήριο. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι επικοινωνιακές επιλογές στοχεύουν σε δύο πράγματα: από τη μια, να κάνουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη γνωστό και οικείο, κι από την άλλη, να του προσδώσουν την εικόνα του αποφασιστικού αρχηγού, του μοναδικού Αντι-Τσίπρα που μπορεί να φέρει πιο κοντά το όραμα της εξουσίας. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, περί αυτού πρόκειται και όχι περί του τι θα γίνει στη χώρα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 111 (B' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Aληθινός πρωταγωνιστής, ψεύτικη φωτογραφία

Στις 30 Απριλίου του 1945, γύρω στις 10 το βράδυ, μια μικρή ομάδα ρώσων στρατιωτών εισβάλλει στο κτήριο του Ράιχσταγκ, σπάζοντας την πόρτα με ένα μεγάλο καδρόνι. Το Βερολίνο μετράει τις τελευταίες του ώρες και οι λιγοστοί γερμανοί στρατιώτες σχεδόν δεν αντιδρούν, όταν βλέπουν μπροστά τους τον εχθρό. Οι Ρώσοι κρατούν στα χέρια τους μια κόκκινη σημαία. Ανεβαίνουν τρέχοντας τις σκάλες και φθάνουν στη στέγη. Είναι αποφασισμένοι να κρεμάσουν τη σημαία για να δείξουν ότι πλέον η πόλη είναι υπό ρωσική κατοχή. Στερεώνουν τη σημαία με μια ζώνη πάνω στην κορώνα του αγάλματος, που δεσπόζει πάνω από την κύρια είσοδο.

Η περίφημη φωτογραφία με τον στρατιώτη να υψώνει την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ, στο Βερολίνο. Φωτογραφία, ωστόσο, που τραβήχτηκε μία ημέρα μετά την πραγματική ηρωική πράξη.
Όμως δεν έχουν μαζί τους κάποιον που να μπορεί να απαθανατίσει τη στιγμή.
Η στιγμή καταγράφηκε στην ιστορία με την ιστορική φωτογραφία που βλέπετε δίπλα. Ο άνθρωπος που σκαρφάλωσε για να υψώσει την σημαία ήταν ο Μιχαήλ Πέτροβιτς Μίνιν, ο οποίος τιμήθηκε για την πράξη του αυτή πολλά χρόνια αργότερα, επί προεδρίας Μπορίς Γιέλτσιν.
Ωστόσο, η φωτογραφία απεικονίζει άλλον στρατιώτη – προσωπική επιλογή του ίδιου του Στάλιν. Την επόμενη ημέρα από την ηρωική πράξη του Μίνιν και των συντρόφων του, η σοβιετική ηγεσία έστειλε συνεργείο για να αναπαραστήσει τη στιγμή και να την καταγράψει στην ιστορία, γυρίζοντας μάλιστα ολόκληρο ντοκιμαντέρ.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Μίνιν παρέμεινε στο στρατό αλλά το όνομά του δεν καταγράφηκε ποτέ στην πολιορκία και την κατάληψη του Βερολίνου, και όπως ήταν φυσικό, ξεχάστηκε.
Ωστόσο, τρία χρόνια πριν από το θάνατό του, και ενώ είχε ήδη αποκατασταθεί από τον ρώσο πρόεδρο, πήρε μέρος σε ένα άλλο ντοκιμαντέρ, που αναφερόταν στα γεγονότα της εποχής, και συναντήθηκε μάλιστα με κάποιους από τους γερμανούς υπερασπιστές του Ράιχσταγκ.
Τα μάτια του έλαμπαν, όταν αναφωνούσε, όπως τότε: «Να η δικιά μας θεά της Νίκης!»
Και αυτή τη φορά η κάμερα ήταν εκεί για να τον καταγράψει.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc # 76, το Μάιο του 2015
Extra Hot άρθρο
H «πολυάσχολη» Επιτροπή Ανταγωνισμού

Τα αντανακλαστικά της Επιτροπής για καταγγελίες, που αφορούν παραβάσεις του ανταγωνισμού, δεν χαρακτηρίζονται ακαριαία. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, ο μέσος χρονικός ορίζοντας εξέτασης από την ημερομηνία κατάθεσης μιας καταγγελίας είναι περίπου τα 4,5 χρόνια. Χρονικό διάστημα, δηλαδή, που ξεπερνά κατά μερικούς μήνες μια ολοκληρωμένη κυβερνητική θητεία. Σύμφωνα πάντα με τις καταγγελίες, χρειάζονται περίπου άλλοι έξι μήνες για να καθαρογραφτεί η απόφαση επιβολής προστίμου από την Επιτροπή. Ο αντίκτυπος είναι απτός τόσο για την αγορά όσο και για τον ίδιο τον καταγγέλλοντα. Το μεγάλο χρονικό διάστημα, που μεσολαβεί για να αποφανθεί η Ανεξάρτητη Αρχή για τις πιθανές παραβάσεις του καταγγελλόμενου, επιτρέπει στον παραβάτη την απρόσκοπτη συνέχιση της παραβατικής του συμπεριφοράς, από την οποία αποκομίζει τεράστιο κέρδος. Το γεγονός αυτό δίνει τη δυνατότητα στην παραβατική εταιρία να υπερκαλύψει εκ των προτέρων την όποια ζημία θα της προκαλέσει η καταδικαστική απόφαση που θα πάρει η Επιτροπή. Επιπλέον, εφόσον τα συμφέροντα του καταγγέλλοντα θίγονται άμεσα από την παράνομη πρακτική του παραβάτη, είναι κάτι παραπάνω από ορατό το ενδεχόμενο του λουκέτου.
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 110 (A' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Χρυσό το αίμα στην Ελλάδα

Στη χώρα που μετράει εκατοντάδες τροχαία ατυχήματα ετησίως και χιλιάδες ασθενείς με μεσογειακή αναιμία, η εθελοντική αιμοδοσία «αιμορραγεί», και μαζί με αυτήν, πολλά χρόνια τώρα αιμορραγούσαν και τα δημόσια ταμεία από τα αδικαιολόγητά υπέρογκα ποσά που ξοδεύονταν για τον έλεγχο του αίματος. Εκατομμύρια ευρώ δίνονταν σε παγκόσμιους κολοσσούς στο χώρο της Υγείας, με σκοπό να αναλάβουν τον έλεγχο του αίματος. Το παράδοξο είναι ότι οι ίδιες εταιρίες παρείχαν τις υπηρεσίες τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες στη μισή τιμή από ό,τι στην Ελλάδα. Ο έλεγχος του αίματος στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει μια ογκώδη δικογραφία, η οποία θα αποκάλυπτε όλο το βρώμικο παιχνίδι που στήθηκε και κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια δημόσιου χρήματος…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 110 (A' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Όταν η υποκρισία πέφτει από τα σύννεφα

Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, που ολοκληρώθηκε στα τέλη Αυγούστου, με καθυστέρηση σχεδόν 30 χρόνων από τότε που ξεκίνησαν να λειτουργούν στην Ελλάδα τα πρώτα ιδιωτικά κανάλια, προκάλεσε και πιθανότατα θα συνεχίσει να προκαλεί αντιδράσεις, οι οποίες συχνά κινούνται στο όριο της υπερβολής αν όχι σ’ εκείνο της υποκρισίας. Το αν ο διαγωνισμός είχε επιτυχία σαφώς θα το κρίνει η ιστορία, το γεγονός όμως ότι μετά από τρεις δεκαετίες ανομίας στο χώρο της τηλεόρασης έπρεπε να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο είναι δεδομένο και ουδείς θα έπρεπε να το αμφισβητεί. Αυτό, βεβαίως, σε μια χώρα που ο πολιτικός της κόσμος θα λειτουργούσε πάντοτε με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το προσωπικό (ή το κομματικό εν προκειμένω) συμφέρον. Αντιθέτως, στην Ελλάδα ξεδιπλώθηκε από την πρώτη στιγμή, που ανακοινώθηκε η διενέργεια του διαγωνισμού, ένα γαϊτανάκι αντεγκλήσεων μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, το οποίο κατέδειξε με βεβαιότητα το έλλειμμα μνήμης και ταυτόχρονα το πλεόνασμα υποκρισίας πρωτίστως της ΝΔ και δευτερευόντως του ΠΑΣΟΚ, των δύο κομμάτων δηλαδή που τα προηγούμενα χρόνια έστησαν με την ανοχή τους το τηλεοπτικό τοπίο πάνω σε σαθρά θεμέλια…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 110 (A' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Πάνος Λαζαράτος
Ο τενόρος των καναλαρχών

Η αντιπαράθεση των καναλαρχών με την κυβέρνηση, όποιο πρόσχημα και αν χρησιμοποιούν, είτε την παρανομία των υπουργών, είτε την καταστρατήγηση της πολυφωνίας, είτε την κατάλυση της Δημοκρατίας, στην ουσία είναι ένας αγώνας επιβίωσης. «Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια θεσμική εκτροπή», επιμένουν τα κανάλια, που δεν είδαν ποτέ καμιά εκτροπή τα χρόνια των μνημονίων και αναμφίβολα εννοούν πως για πρώτη φορά «είναι εκτός» αυτοί που θεωρούσαν τους εαυτούς τους θεσμούς και κυρίως σταθερούς. Οι καναλάρχες επιβεβαίωσαν τη νομιμότητα του διαγωνισμού με την ίδια τη συμμετοχή τους, αλλά ταυτόχρονα προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας ενάντια στη νομιμότητα του διαγωνισμού. Η νομική μάχη περιλαμβάνει δεκάδες προσφυγές, εξώδικα, μηνύσεις αλλά είναι κυρίως μια επικοινωνιακή μάχη, δηλαδή μια μάχη που χρησιμοποιεί ακόμη και το «νόμο» ή τη «νομιμότητα» για να δημιουργήσει εντυπώσεις μέσα από την επικοινωνία. Τα νομικά μέτρα δεν χρησιμοποιούνται για να αποδώσουν αλλά ως υπόβαθρο και δικαιολογία σε μια μαύρη κατάσταση παρανομίας και επικινδυνότητας, που περιγράφουν τα κανάλια. Οι επί δεκαετίες «άνομοι», οι οποίοι δεν έχουν πληρώσει ούτε τα επιβαλλόμενα τέλη που προέβλεπαν οι νόμοι, χάνουν, αλλά δεν ομολογούν ότι χάνουν. Προτιμούν από κάθε άποψη να λένε ότι τους ισοπεδώνουν οι παράνομοι που αποφάσισαν τον παράνομο διαγωνισμό. Ο καθηγητής Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής, Παναγιώτης Λαζαράτος, είναι αυτός που σηκώνει το βάρος της απόδειξης του παράνομου της διαδικασίας, εκπροσωπώντας τα κανάλια Alpha και Star…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 110 (A' Οκτώβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ένα καλύτερο «ιπτάμενο» μέλλον ή μια απειλή;

Μία από τις πιο δημοφιλείς και ολοένα εξελισσόμενες τεχνολογίες των τελευταίων ετών απαντά στο όνομα drones. Οι κηφήνες, όπως είναι η ακριβής μετάφραση του αγγλικού όρου, δηλαδή τα μη επανδρωμένα ιπτάμενα οχήματα (ΜΕΙΟ-UAV) εισέρχονται με ραγδαία βήματα στην καθημερινότητά μας. Όπως κάθε νέα τεχνολογία, τα drones «υπόσχονται» να αλλάξουν το μέλλον μας και ήδη με ταχείς ρυθμούς οδεύουν προς τα εκεί. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι εάν τα drones αποτελούν το κλειδί για ένα καλύτερο μέλλον ή ενδέχεται να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.
Στη ζωή μας μπήκαν σταδιακά, αλλά η χρήση των μη επανδρωμένων ιπτάμενων μηχανών ξεκινά από τις ΗΠΑ αρκετές δεκαετίες πίσω. Εξηγώντας απλά τον όρο, πρόκειται για ιπτάμενα οχήματα τα οποία χειρίζεται εξολοκλήρου κάποιος από το έδαφος ή ακολουθούν αυτόνομα μια προγραμματισμένη αποστολή. Μπορεί κανείς να τα χωρίσει σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τα πολεμικά και τα «εμπορικής» χρήσης. Τα πρώτα εξοπλίζονται με πυραύλους, βόμβες και κάμερες παρακολούθησης, ενώ τα δεύτερα διαθέτουν φωτογραφικό εξοπλισμό ή δύνανται να μεταφέρουν αντικείμενα από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β. Χρήση πολεμικών drones, μεταξύ άλλων, εξακολουθεί να κάνει η αμερικανική και η ισραηλινή κυβέρνηση, παρά τις διεθνείς αντιδράσεις για την ανηθικότητα και τις συνέπειές τους. Πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, διαθέτουν μη επανδρωμένα οχήματα για στρατιωτικές ή άλλες εφαρμογές. Drones βρίσκονται και στα χέρια τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως των Τζιχαντιστών και της Χεζμπολάχ. Η μαζική παραγωγή κατασκευής drones «εμπορικής» χρήσεως έχει ρίξει την τιμή τους κατακόρυφα, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στην καταναλωτική αγορά αλλά και σε άκρως επικίνδυνους ελλοχεύοντες κινδύνους.
Μουλτικόπτερα: Παιχνίδια και επαγγελματικό εργαλείο
Στην ελληνική αγορά, ο καθένας μπορεί να αγοράσει, χωρίς προϋποθέσεις και περιορισμούς, ένα μουλτικόπτερο, δηλαδή ένα τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο, που διαθέτει από τέσσερις έλικες πολλαπλών στροφών και πάνω.
«Η ζήτηση των μουλτικοπτέρων αυξήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια και ειδικά κατά τη διάρκεια του 2014. Η τιμή τους διαμορφώνεται ανάλογα με τη χρήση τους και τον εξοπλισμό που φέρουν. Ένα μικρό μουλτικόπτερο με ή χωρίς κάμερα, το οποίο ουσιαστικά πρόκειται για παιχνίδι, κοστίζει από 75 έως 85 ευρώ, ενώ ένα επαγγελματικό drone μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 15.000 ευρώ», εξηγεί στο Hot Doc o Χρήστος Γιατράκος, ιδιοκτήτης καταστήματος ειδών μοντελισμού. «Στην Ελλάδα σπάνια αγοράζουν ένα τόσο ακριβό μουλτικόπτερο, καθώς το κόστος είναι απαγορευτικό για τα τωρινά δεδομένα».
Με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρει και να διαλέξει ανάμεσα από μια πληθώρα επιλογών το drone που επιθυμεί. «Είναι πολύ εύκολο κάποιος να προμηθευτεί ένα μουλτικόπτερο online, με μικρότερο κόστος, ή ακόμα και να το φτιάξει μόνος του, ακολουθώντας διάφορα tutorials που υπάρχουν. Βέβαια, το αγοράζει χωρίς οδηγίες, χωρίς κάποιος να του πει πώς να το χρησιμοποιήσει και χωρίς να ενημερωθεί για το πού και πότε να το πετάει», ενημερώνει ο κ. Γιατράκος. Η διαφορά των μικρών με τα επαγγελματικά drones εντοπίζεται στο μέγεθός τους, το υλικό κατασκευής τους, τη μπαταρία τους, το βάρος τους, το βάρος που μπορούν να σηκώσουν καθώς και το φωτογραφικό εξοπλισμό που φέρουν.
«Συνήθως η πλειοψηφία των πελατών μας είναι επαγγελματίες φωτογράφοι, εταιρίες παραγωγής, τηλεοπτικά κανάλια κλπ.». Ένας ιδιώτης θα επιλέξει ένα drone που ανήκει στην κατηγορία των παιχνιδιών.
Η θετική σκοπιά
Το Σεπτέμβριο του 2012, η εταιρία Matternet, ένα εκ των «μυαλών» της οποίας είναι και ο έλληνας Ανδρέας Ραπτόπουλος, κατόρθωσε να μεταφέρει άμεσα, οικονομικά και οικολογικά, φάρμακα και προμήθειες με τα ιπτάμενα ρομποτικά της οχήματα σε καταυλισμούς που είχαν στηθεί μετά το φονικό σεισμό του 2010 στην Αϊτή. Google, Amazon και facebook θα χρησιμοποιήσουν drones σε ταχυμεταφορές και ως «πομπούς» παροχής ίντερνετ αντίστοιχα. Ήδη το πρώτο «Τσίρκο με drones» (AIR) είναι γεγονός στο Άμστερνταμ, ενώ υπάρχει και εστιατόριο με σερβιτόρους drones.
Εν δυνάμει «όπλο» σε ανύπαρκτο νομοθετικό πλαίσιο
Τα αποτελέσματα των τρόπων χρήσης μιας τεχνολογίας είναι εκείνα που θα της προσάψουν τον χαρακτηρισμό «καλή» ή «κακή». Στην περίπτωση των drones, τείνει να επικρατήσει ο δεύτερος, καθώς το ανύπαρκτο σχεδόν νομικό καθεστώς που υφίσταται σε παγκόσμιο επίπεδο και ειδικότερα στην Ελλάδα «οπλίζει» τον καθένα με μια εν δυνάμει συσκευή «θανάτου».
Ακόμα και οι ΗΠΑ, πρωτοπόρος στην εν λόγω τεχνολογία, τώρα ξεκινά την εκπόνηση συγκεκριμένων νομοθετικών κανόνων και ρυθμίσεων για τα νέα αυτά πτητικά οχήματα. Προς το παρόν, υπάρχουν ορισμένες προτάσεις – «κανόνες» για την πτήση τους από τον οργανισμό «Know Before You Fly», μια εκπαιδευτική καμπάνια της Διεθνούς Ένωσης για Μη Επανδρωμένα Συστήματα (AUVSI), της Academy of Model Aeronautics (AMA), του συνασπισμού Μικρών Μη Επανδρωμένων Ιπτάμενων Οχημάτων και της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (FAA). Βέβαια, η εμπορική χρήση των drones απαγορεύεται διά νόμου. Η FAA, βέβαια, δημιούργησε ρυθμιστικές εξαιρέσεις, μέσω της χορήγησης ειδικών αδειών σε μεγάλες κινηματογραφικές εταιρίες για εμπορική χρήση των drones, κάτω από συγκεκριμένο πλαίσιο.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν υπάρχει ακόμα κάποια κοινή οδηγία. Στη Γαλλία, και συγκεκριμένα στο Παρίσι, έπειτα από τις μυστηριώδεις πτήσεις drones και τις συλλήψεις δημοσιογράφων του Al Jazeera, απαγορεύτηκαν και γίνονται μόνο κατόπιν άδειας. Η κρατική υπηρεσία της Εναέριας Ασφάλειας της Ισπανίας (AESA) απαγόρευσε πλήρως την πτήση εμπορικών drones σε όλη τη χώρα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ξεκάθαρο και συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο, που να οριοθετεί τη χρήση των drones, εκτός από δύο γενικότερους κανονισμούς [Κανονισμός Πτήσεων Αερομοντέλων (Αριθμ. Δ2/Δ/352/17475) – Κανονισμός Υπερελαφρών Πτητικών Αθλητικών Μηχανών (Αριθ. Δ2/26314/8802)].
Πετούν μέσα από «παραθυράκια»
«Στον κανονισμό πτήσεων αερομοντέλων υπάρχουν πολλά παραθυράκια. Δίνονται συγκεκριμένες διαστάσεις για τα αερομοντέλα, τα οποία είναι συνήθως ρέπλικες. Το μουλτικόπτερο είναι κάτι διαφορετικό», αναφέρει στο Hot Doc ο σύμβουλος θεμάτων ασφαλείας σε ψηφιακό και φυσικό επίπεδο της IISCA Sec Group, Αλέξανδρος Νίκλαν. «Τα αερομοντέλα δεν έχουν δυνατότητα μεταφοράς φορτίου. Θυμηθείτε το περιστατικό που συνέβη τον Αύγουστο του 2014 στις φυλακές της Λάρισας, όπου κάποιοι προσπάθησαν να εισάγουν κινητά τηλέφωνα. Έγινε με drones».
Ο ίδιος μάλιστα ο κανονισμός αναφέρει ρητά ότι τα «μη επανδρωμένα αεροναυτικά οχήματα δεν θεωρούνται αερομοντέλα». Σύμφωνα με τον κανονισμό, πτήσεις αερομοντέλων χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή δεν επιτρέπονται σε ύψος μεγαλύτερο των 122 μέτρων, σε απόσταση μικρότερη των 3 χιλιομέτρων από ελεγχόμενο αεροδρόμιο, εντός πολιτικών ή στρατιωτικών αεροδρομίων, άνωθεν, πλησίον ή εντός στρατιωτικών εγκαταστάσεων, κατοικημένων περιοχών, αρχαιολογικών χώρων εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας και σε απαγορευμένες περιοχές, όπως αυτές αναφέρονται από την ΥΠΑ.
Ιπτάμενοι «παπαράτσι» και «καμικάζι»
Ο καθένας μπορεί να πετάξει ένα drone και να καταγράψει προσωπικές συζητήσεις, στιγμές και ό,τι άλλο θελήσει. «Πρόκειται για ξεκάθαρη παραβίαση της αρχής προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Τα drones βρίσκονται εκτός νομιμότητας, αφού δεν υπάρχει σχετική ειδική νομοθεσία. Μπορούμε να μιλάμε ακόμα και για γενικευμένες παρακολουθήσεις τύπου Ολυμπιακών Αγώνων. Για να υπάρξει νομολογία χρειάζεται πολιτική πρωτοβουλία. Το υπάρχον πλαίσιο είναι διάτρητο», αναφέρει νομική πηγή στο Hot Doc.
Τι θα γίνει εάν η ΕΛΑΣ αποφασίσει να χρησιμοποιήσει drones για περιπολίες; Ορισμένοι κατασκευαστές drones σκέπτονται να προσφέρουν στις αστυνομικές δυνάμεις των χωρών την επιλογή να «οπλίσουν» τα drones τους με πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα και μηχανισμούς tasers. «Ένα θέμα που προκύπτει, λοιπόν, είναι να μην χρησιμοποιηθούν drones από τις αρχές κατά παράβαση του νόμου. Ένας κακοποιός, εάν θέλει, ούτως η άλλως θα το χρησιμοποιήσει», υπογραμμίζει στο Hot Doc o Αλέξανδρος Νίκλαν.
«Drones μεσαίας κατηγορίας (5.000 με 10.000ευρώ) σου επιτρέπουν να τα πετάξεις από απόσταση, ενώ φτάνουν σε ύψος ακόμα και τα 400 μέτρα. Όποιος θέλει να κάνει ζημιά δεν θα τον νοιάξει το κόστος αυτό. Ένα ακραίο σενάριο είναι ένα τέτοιο drone φορτωμένο με εκρηκτικό μηχανισμό να χρησιμοποιηθεί ως βόμβα. Τίθεται τεράστιο θέμα ασφαλείας», συμπληρώνει. Βέβαια από την άλλη, «ο επαγγελματίας που πουλά drones δεν μπορεί να γνωρίζει τη χρήση που θα κάνει ο ιδιώτης», σημειώνει ο Χρήστος Γιατράκος.
«Οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι παιχνίδι. Δεν μπορεί ο καθένας να τραβάει εναέριες φωτογραφίες όπου θέλει. Πρέπει να έχει άδεια. Είναι θέμα χρόνου να υπάρξει ατύχημα. Εάν το τραβήξει ένας κινητήρας ή χτυπήσει το αεροπλάνο σε κάποιο νευραλγικό σημείο, τότε αυτό θα πέσει. Στα ελικόπτερα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος, καθώς είναι πιο ευπαθή», αναφέρει στο Hot Doc ο Ηλίας Σοφιανός, συνταξιούχος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και εκπαιδευτής πτήσεων σε αεροπλάνα και ελικόπτερα. «Ανάλογα το μέγεθος του αεροπλάνου και του drone, η τουρμπίνα του κινητήρα ίσως να μπορέσει να το “λιώσει”. Δεν γνωρίζω βέβαια τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει σ’ ένα Airbus», δηλώνει στο Hot Doc ο πρόεδρος της Αερολέσχης Θεσσαλονίκης, Βασίλης Κώστας.
Οι νόμοι λαμβάνονται για να προστατέψουν την κοινωνία και τους πολίτες. Να προλάβουν ένα φαινόμενο και όχι να προσπαθήσουν να το καταστείλουν αφού αυτό έχει εξελιχθεί. Μήπως θα έπρεπε λοιπόν να υπάρξει σύνδεση κατόχου και αντικειμένου μέσω σειριακού νούμερου πλαισίου, όπως στα όπλα; Μήπως η δημιουργία μιας κλίμακας, που θα διαχωρίζει το «παιχνίδι» από το «επαγγελματικό μέσο», κρίνεται απαραίτητη; Ο χειριστής ενός drone δεν θα ήταν προτιμότερο να διαθέτει άδεια χρήσης πλοήγησης; Μήπως οι αρμόδιες αρχές θα έπρεπε να διαθέτουν ένα μητρώο καταχώρισης; Το «καλό» ή «κακό» drone ορίζεται από τον χειριστή του. Άλλη χρήση η μεταφορά φαρμακευτικού και ειδών πρώτης ανάγκης σε δυσπρόσιτες περιοχές ή το σερβίρισμα φαγητού ή το «delivery» προϊόντων και φαγητών, και άλλο η μαζική παρακολούθηση και η αυτοσχέδια βόμβα.
Προτάσεις για τη χρήση των drones στις ΗΠΑ
- Να μην πετούν παραπάνω από 122 μέτρα
- Ο χειριστής να μην χάνει οπτική επαφή με το drone του
- Να μην πετούν κοντά σε αεροδρόμια ή σε αεροπλάνα-ελικόπτερα
- Ο χειριστής να κάνει μαθήματα πριν πετάξει
- Να μην πετούν κοντά σε ανθρώπους ή στάδια
- Να μην πετούν κάτι που ξεπερνά τα 25 κιλά
- Να μην πετούν επί πληρωμή ή για εμπορικούς σκοπούς (εκτός εάν έχουν άδεια από την FAA)
- Ο χειριστής να μην είναι απερίσκεπτος, καθώς μπορεί να υπάρξουν πρόστιμα
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #79, το Μάιο του 2015
Extra Hot άρθρο
‘Ενας απαρατήρητος θάνατος;

Στις 22 Νοεμβρίου του 1963, ο πρόεδρος Κένεντι πέφτει νεκρός από τις σφαίρες ελεύθερου σκοπευτή, που του διέλυσαν το κεφάλι, στην πρωτεύουσα του Τέξας, το Ντάλας. Ο κόσμος ολόκληρος παγώνει. Για πρώτη φορά, μετά τη δολοφονία του Λίνκολν, αμερικανός πρόεδρος δολοφονείται και μάλιστα σε ζωντανή σύνδεση.

Η στιγμή της δολοφονίας του Τζον Κένεντι στο Ντάλας, όπως την κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός της εποχής. Η σύζυγός του Τζάκι προσπαθεί πανικόβλητη να βγει από το αυτοκίνητο, όταν είδε νεκρό τον Κένεντι.
22 Νοεμβρίου του 1963 και πάλι. Ο συγγραφέας Άλντους Χάξλεϊ αφήνει την τελευταία του πνοή στην Καλιφόρνια, νικημένος από τον καρκίνο και με την σύζυγό του στο πλάι του.
Την ίδια ημέρα και σχεδόν την ίδια ώρα, πεθαίνει στην Ιρλανδία ένας άλλος διάσημος συγγραφέας, ο Κλάιβ Στέιπλς Λιούις, από νεφρική ανεπάρκεια.
Ο κόσμος ωστόσο είναι πολύ σοκαρισμένος από τη δολοφονία του Κένεντι και η είδηση του θανάτου των δύο συγγραφέων περνά στα «ψιλά». Ένα άδικο τέλος για δύο δημιουργούς, που πέρασαν μεν στην αθανασία με το έργο τους αλλά απαρατήρητοι όσον αφορά την ημέρα του θανάτου τους.

Ο διάσημος ιρλανδός συγγραφέας Κλάιβ Στέιπλς Λιούις, στο γραφείο του. Ο θάνατός του επισκιάστηκε από την δολοφονία Κένεντι.
Ένας πρόεδρος-θρύλος, που στοιχειώνει ακόμη τις Ηνωμένες Πολιτείες, τους επισκίασε και για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε τη δύναμη της εικόνας έναντι του λόγου. Γιατί, για τους πολλούς είναι πολύ πιο σημαντικό να βλέπεις έναν πρόεδρο να δολοφονείται, παρά να μαθαίνεις για το θάνατο αγαπημένων και διάσημων συγγραφέων στο κρεβάτι τους, οι οποίοι όμως γαλούχησαν γενιές και έφτιαξαν συνειδήσεις.

Ο άλλος συγγραφέας, ο αμερικανός Άλντους Χάξλεϊ. Και σ’ αυτή την περίπτωση ο θάνατός του επισκιάστηκε από την δολοφονία Κένεντι.
Ο Χάξλεϊ, στο «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο» του, περιέγραψε μια εφιαλτική, τεχνοκρατική κοινωνία, έναν πολιτισμό που βασίζεται στον ψυχολογικό καταναγκασμό, ενώ με το «Νησί», που έγινε το μανιφέστο των χίπις, έδωσε ένα σημαντικό οικολογικό και ανθρωπιστικό κείμενο.

Το εξώφυλλο του βιβλίου που άφησε εποχή: Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος, στο οποίο περιγράφεται μια εφιαλτική τεχνοκρατική κοινωνία.
Ο Κ.Σ. Λιούις, στενός φίλος του Τόλκιν, μας εξασφάλισε το δικαίωμά μας να ονειρευόμαστε, γράφοντας τα «Χρονικά της Νάρνια». Ένας φιλόσοφος, εκτός από συγγραφέας, ένας μεσαιωνολόγος.

Το έργο που έκανε διάσημο τον Λιούις: Τα Χρονικά της Νάρνια.
Ενδεχομένως, αν οι τρεις τους είχαν ποτέ συναντηθεί, θα έκαναν πολύ καλή παρέα, γιατί ο Κένεντι, εκτός των άλλων, υπήρξε και ένας πολύ καλός συζητητής. Ωστόσο, η ιστορία φρόντισε να τους συνδέσει με τραγικό τρόπο.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc # 97, το Μάρτιο του 2016
Extra Hot άρθρο
Ο Στουρνάρας διόρισε υπόδικο να διαχειρίζεται τα «κόκκινα» δάνεια των υπό εκκαθάριση τραπεζών

Τον περασμένο Απρίλιο, ο Γιάννης Στουρνάρας, ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, διορίζει κατόπιν διαγωνισμού ως διαχειριστή των «κόκκινων» δανείων των υπό εκκαθάριση ελληνικών τραπεζών που ανήκουν στην κεντρική τράπεζα, ανάμεσα στις οποίες είναι οι ΑΤΕ Βank, FBB, Probank, Proton Bank, T-bank, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και πολλές συνεταιριστικές τράπεζες, την εταιρία PQH, διευθύνων σύμβουλος της οποίας είναι ο τραπεζίτης Γιάννης Πεχλιβανίδης…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 109 (B' Σεπτέμβριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.