Τάσος Μπουλμέτης
«Μόνο έπειτα από μεγάλες ήττες, γίνονται πραγματικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα»

Ο Τάσος Μπουλμέτης έχει συνδυάσει το όνομά του με μια από τις κορυφαίες ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, την «Πολίτικη Κουζίνα». Στη νέα του ταινία «Νοτιάς» πιάνει και πάλι το νήμα της προσωπικής ιστορίας του από κει που το άφησε την τελευταία φορά. Τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Πόλης, διαδέχεται η χούντα των συνταγματαρχών και τα μηνύματα ελπίδας στη μεταπολιτευτική Ελλάδα των 70s. Ο σκηνοθέτης αποκαλύπτει στο Hot Doc τα μυστικά του «Νοτιά», που παίζεται ήδη στις αίθουσες…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Φραγκίσκος Ραγκούσης & Νιόνια Βαλλιανάτου
«Η προδιάθεση προς το έγκλημα αποτελεί πεδίο διερεύνησης»
Βιβλιοπροτάσεις

«Θεωρήσαμε και θεωρούμε ότι τόσο η νομική, όσο και οι νευροεπιστήμες μπορούν να βαδίσουν ισότιμα και να συλλειτουργήσουν. Έτσι, δεν παγιδευτήκαμε σε πλαστά διλήμματα και μέσα από τις διάφορες υποθέσεις, στις οποίες συνεργαστήκαμε, βιώσαμε στην πράξη τη νευρονομική προσέγγιση, γνωρίσαμε τα επιστημονικά οφέλη της και μάθαμε να λειτουργούμε με βάση αυτή. Κάθε ποινική υπόθεση αποτελούσε ένα διαφορετικό ερευνητικό πρωτόκολλο, το οποίο μας καλούσε να το επιλύσουμε χωρίς να επαναλάβουμε τον ίδιο μας τον εαυτό», καταθέτει στο Hot Doc η Νιόνια Βαλλιανάτου, στο πλαίσιο της κοινής της συνέντευξης με τον Φραγκίσκο Ραγκούση, με τον οποίο και συνυπογράφει το «Γονίδιο του Νόμου», το πρώτο βιβλίο που κυκλοφορεί στην Ελλάδα και υπογράφεται από δύο επιστήμονες φαινομενικά διαφορετικών επιστημονικών κλάδων – μία ψυχολόγο με εξειδίκευση στη νευρολογία και έναν νομικό που ασκεί μάχιμη ποινική δικηγορία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μενέλαος Λουντέμης
«Η λακωνικότερη ιστορία του κόσμου είναι η ιστορία των δειλών ανθρώπων»

Ο Μενέλαος Λουντέμης, από τους πιο πολυδιαβασμένους έλληνες συγγραφείς, υπήρξε μάρτυρας σε μερικές από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας αυτού του τόπου. Στα βιβλία του, θέματά του ήταν οι κοινωνικές αδικίες, οι άνθρωποι του περιθωρίου, οι καταπιεσμένοι, η αποκτήνωση αλλά και το μεγαλείο του ανθρώπου. Ο ίδιος υποστήριζε ότι δεν τον ενδιαφέρει η τέχνη αλλά η καταγραφή της πραγματικότητας, και μ’ ένα λόγο απλό και άμεσο έγραψε για τα ίδια αυτά ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε και στη ζωή του…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Νεκρή Πολιτεία

Ακούγεται σαν παραμύθι αλλά είναι ο ορισμός της τραγωδίας. Πολλά χρόνια πριν, υπήρχε μια πλούσια πόλη στην Κολομβία, η Αρμέρο, που είχε το ένα πέμπτο της αγροτικής παραγωγής της χώρας. Οι 30.000 κάτοικοι ζούσαν ευτυχισμένοι, μέχρι εκείνο το πρωινό της 13ης Νοεμβρίου του 1985…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η Σύνοδος Φεράρρας-Φλωρεντίας

Νοέμβρη του 1437 μ.Χ., ο ηγεμόνας της Κωνσταντινούπολης, λόγω μεν αυτοκράτορας, έργω δε δήμαρχος της Πόλης και υποτελής στον σουλτάνο, ο Ιωάννης Η’, αποφάσισε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια για να σώσει τη Βασιλεύουσα από την πλημμυρίδα των Τούρκων. Μπήκε σε καράβια βενετσάνικα μαζί με τους 700 σοφούς του ελληνισμού και μετέβη στη Φερράρα της Ιταλίας για να συζητήσει με τον πάπα τα ανταλλάγματα της σωτηρίας του…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ
Ο νέος «άρρωστος» της Ευρώπης

Κατά της διάρκεια της ελληνικής κρίσης, οι πολιτικοί παράγοντες της Φινλανδίας αναδείχθηκαν ως οι πλέον «σκληροί» στα θέματα οικονομικής πειθαρχίας και προσήλωσης στους στόχους που έθεταν οι κανόνες του κοινού νομίσματος αλλά και οι επιταγές του Βερολίνου. Όμως, η άλλοτε κραταιά δύναμη στο χώρο της υψηλής τεχνολογίας και των εξαγωγών πρώτων υλών έπεσε κι η ίδια θύμα μιας κατάστασης, την οποία πολλοί οικονομολόγοι του πλανήτη χαρακτηρίζουν ως φαύλο κύκλο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ασυνόδευτα προσφυγόπουλα
Στον κόσμο απ’ την ανάποδη υπάρχουν παιδιά που περισσεύουν

Είναι μόλις 8 χρονών και μέσα σε αυτά τα λίγα χρόνια έζησε ό,τι πιο εφιαλτικό μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά και ψυχολογικά, είδε μπροστά στα μάτια του να σκοτώνουν τους γονείς του, εξαναγκάστηκε να εργαστεί και έχει βασανιστεί ώστε να προετοιμαστεί για μαχητής του ISIS. Ο μικρός Ιρακινός μπόρεσε να ξεφύγει από στρατόπεδο των ISIS και πλέον βρίσκεται στη Ελλάδα, περιμένοντας να συνενωθεί με τον μοναδικό συγγενή που του έχει απομείνει, στη Γερμανία .Μπορεί να μην μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια, αναβιώνοντας την κόλαση που έζησε, μπορεί τα τραύματά του να είναι ακόμα βαθιά χαραγμένα στο σώμα του και στην ψυχή του, παρ’ όλα αυτά θέλει να γίνει γιατρός κι αν δεν τα καταφέρει θέλει να γυρίσει στην Ελλάδα και να δουλέψει στο κέντρο κράτησης της Χίου, από όπου μπήκε στη χώρα μας, για να προσέχει τα ασυνόδευτα παιδάκια που φθάνουν με βάρκες στο νησί. Άλλωστε εκείνος μόνο γνωρίζει τι χρειάστηκε να κάνει για να «πληρώσει» τον διακινητή του στην Τουρκία για να τον περάσει απέναντι .Εκείνος ισχυρίστηκε στους ανθρώπους της ΜΚΟ Μετάδραση ότι επειδή δεν είχε λεφτά ο μικρός βρήκε άλλα παιδάκια που πλήρωσαν για εκείνο, ωστόσο τα σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης είναι νωπά πάνω στο κορμάκι του.
Το προσφυγικό ήταν φέτος το καλοκαίρι το βασικότερο θέμα συζήτησης σε όλη την Ευρώπη. Από τη μια πλευρά, η γεωγραφική θέση της Ελλάδας, κι από την άλλη, η σκληρή στάση των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, μετέτρεψαν την Ελλάδα και κυρίως τα νησιά σε κρατητήρια ψυχών, που έφτασαν ως εδώ περνώντας στην κυριολεξία από σαράντα κύματα.
Ο αριθμός των προσφύγων που πνίγηκαν, στην προσπάθειά τους να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα ανεβαίνει συνεχώς δραματικά. Μεταξύ αυτών, πολλά παιδιά, ακόμη και βρέφη. Υπάρχουν όμως και τα παιδιά που έζησαν, αλλά έχασαν όλους τους δικούς τους. Κανείς δεν μπορεί να πει αν αυτά τα παιδιά είναι τυχερά ή τρομερά άτυχα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε αυτή την τεράστια ανθρωπιστική κρίση εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες παιδιά δεν έχουν πια κανέναν και τίποτα να περιμένουν.
Ασυνόδευτα και φυλακισμένα
Στην Ελλάδα, όλα τα ασυνόδευτα παιδιά που πέρασαν τα σύνορα αντιμετωπίζονταν ως κρατούμενοι. Πολλά κατέληγαν με χειροπέδες στην Αμυγδαλέζα. Συγκεκριμένα, έμπαιναν στα κέντρα κράτησης και μετά από μεγάλη αναμονή μεταφέρονταν με τη συνοδεία της αστυνομίας, ως μεταγωγή, για να καταλήξουν –τα πιο τυχερά– σε κάποια δομή για φιλοξενία. Πέραν του ότι αυτή η διαδικασία διαρκούσε μήνες και τα ήδη ταλαιπωρημένα παιδιά κινδύνευαν, πολλά από αυτά δραπέτευαν. Σε πολλές περιπτώσεις, μόνα τους δήλωναν στην πρώτη καταγραφή τους ότι είναι 19 χρονών –αυτή ήταν άλλωστε κι η συμβουλή των διακινητών– ώστε να μην φυλακιστούν .
Τα ασυνόδευτα παιδιά, που φτάνουν στη χώρα μας, μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: εκείνα (από 15 χρόνων και άνω) που ξεκίνησαν από τη χώρα τους χωρίς τους γονείς τους αλλά με εντολή τους, ώστε να βρεθούν σε μια ευρωπαϊκή χώρα για να εργαστούν και να στέλνουν χρήματα στην οικογένειά τους, και εκείνα που έφυγαν μαζί με τους γονείς τους ή συγγενείς τους και στη διαδρομή για την ελπίδα τούς έχασαν, είτε γιατί έχασαν τη ζωή τους είτε γιατί, όπως μας εξηγεί η πρόεδρος της ΜΚΟ Μετάδραση κ. Λώρα Παππά, ο διακινητής δεν τους άφησε να μπουν στη βάρκα. Επέλεξαν έτσι να βάλουν τα παιδιά τους στη βάρκα για να σωθούν κι οι ίδιοι έμειναν πίσω, χωρίς λεφτά και ελπίδα. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για παιδιά, που σε πολύ μικρή ηλικία έζησαν τον αποχωρισμό και κλήθηκαν να μεγαλώσουν μέσα σε μια στιγμή και να προστατέψουν μόνα τους τον εαυτό τους. Κάτι που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κατάφεραν. Κακοποιήθηκαν σεξουαλικά, βασανίστηκαν ή ακόμα ξέμειναν σε κάποιο κέντρο κράτησης, λες και ήταν σεσημασμένοι δολοφόνοι.
Αυτή είναι η εικόνα που επικρατούσε στη χώρα μας μέχρι το 2011. Η κατάσταση δεν έχει βεβαίως αλλάξει ριζικά, η Ελλάδα δεν έγινε ξαφνικά η πιο φιλόξενη χώρα του κόσμου για τους πρόσφυγες και για τα παιδιά τους, ωστόσο η προσωπική δουλειά της ομάδας της Μετάδρασης, του Κέντρου Αλληλεγγύης αλλά και ορισμένων δομών φιλοξενίας αποτελεί μια καλή αρχή ώστε να μην συνεχίζεται η κόλαση για αυτά τα παιδιά και σύντομα να μπορέσουν να συνενωθούν με τους δικούς τους ξανά.
Η δράση της Μετάδρασης
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, οι διωκτικές αρχές και οι εθελοντές, που εντοπίζουν ασυνόδευτους ανήλικους, ενημερώνουν το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), υπηρεσία του υπουργείου Εργασίας, το οποίο αναλαμβάνει να διανείμει τα προσφυγόπουλα στις υπάρχουσες δομές φιλοξενίας. Όπως εξηγεί στο Hot Doc η πρόεδρος της ΜΚΟ Μετάδραση, μια οργάνωση που φιλοδοξεί να αλλάξει τον τρόπο διαχείρισης του κράτους των ασυνόδευτων ανηλίκων, από το Σεπτέμβριο μέχρι και σήμερα συνοδεύονται από ανθρώπους της Μετάδρασης 175 παιδιά κάθε μήνα σε δομές φιλοξενίας .Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν την αναλάμβανε κανείς, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μεταφέρονται από την αστυνομία σε κέντρα κράτησης. Αξίζει να σημειωθεί ότι σκοπός της Μετάδρασης είναι πολύ σύντομα να ανοίξουν και να λειτουργήσουν ειδικές δομές στα νησιά Λέσβο, Χίο και Σάμο, ώστε τα παιδιά να μην κρατούνται σε αστυνομικά τμήματα, κάτω από άθλιες συνθήκες και θέτοντας τους εαυτούς τους σε μεγάλο κίνδυνο. Την ίδια ώρα, ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο έχει τεθεί σε λειτουργία, αυτό της προσωρινής επιτροπείας. Μέλη της οργάνωσης αναλαμβάνουν είτε να κάνουν την εγγραφή ενός παιδιού στο σχολείου είτε να το πάνε στο νοσοκομείο για εξετάσεις, να το πάνε μια βόλτα, γενικότερα, να το κάνουν να νοιώσει για λίγο ένα κανονικό παιδί. Μέχρι στιγμής, αυτή η προσπάθεια έχει στεφθεί με επιτυχία.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και η 14χρονη από την Αιθιοπία, ένα πολύ σκληρό κορίτσι, που βρήκε τη δύναμη να μαζέψει τα υπάρχοντά της από τη χώρα της και να φύγει προκειμένου να μην υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή. Η νεαρή δεν θέλει να φύγει από την Ελλάδα, θέλει να πάει πανεπιστήμιο, άλλωστε έχει γραφτεί ήδη στο σχολείο και η ζωή της πλέον είναι διαφορετική.
Τα παιδιά φεύγουν και από την Ελλάδα ασυνόδευτα
Μέχρι τις 17/12 το ΕΚΚΑ δέχθηκε 2.082 αιτήσεις φιλοξενίας για ανήλικα προσφυγόπουλα. Όπως εξηγεί στο Hot Doc ο κοινωνικός λειτουργός του ΕΚΚΑ και υπεύθυνος της υπηρεσίας διαχείρισης αιτημάτων στέγασης αιτούντων ασύλου και ασυνόδευτων ανηλίκων, κ. Χρήστος Δημόπουλος, το 80% αυτών των παιδιών έχουν φύγει ήδη. Είτε γιατί έφτασαν στην Ελλάδα και οι συγγενείς τους, είτε γιατί, λόγω της μεγάλης καθυστέρησης στη διεκπεραίωση των νόμιμων διαδικασιών, τα ίδια τα παιδιά επιλέγουν να εμπιστευτούν τους διακινητές τους και να φτάσουν στις οικογένειές τους σε δύο ημέρες αντί σε 4 μήνες, που θα έφταναν μέσω νόμιμων διαδικασιών. Ο μέσος όρος ηλικίας των παιδιών που μπαίνουν ασυνόδευτα στη χώρα μας είναι γύρω στα 16 χρόνια και κυρίως αγόρια και υγιή, που έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν το ταξίδι τους μέχρι τον τελικό προορισμό. Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά, δεν λείπουν βέβαια και εκείνα που έχασαν τους γονείς τους και δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το να περιμένουν μέχρι να κινητοποιηθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες των ευρωπαϊκών χωρών για να μεταφερθούν νόμιμα σε όποια οικογένεια τους απέμεινε…
Αυτό συνέβη και με την 12χρονη Αφγανή, που είδε με τα μάτια της όλη της την οικογένεια, γονείς και τρία αδέλφια, να πνίγονται στην προσπάθειά τους να φτάσουν στη Λέσβο. Το μικρό κορίτσι δεν έχει να περιμένει τίποτα, μόνο να ολοκληρωθεί η διαδικασία ώστε να πάει σε μια θεία της στην Αμερική. Όπως περιγράφει η Ευδοκία Γρυλλάκη, υπεύθυνη δικτύου επιτροπείας ασυνόδευτων ανήλικών της οργάνωσης Μετάδραση, η μικρή Αφγανή είναι ένα ήρεμο κορίτσι, συνεχώς θλιμμένο .
Ο ουρουγουανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Εντουάρνο Γκαλεάνο έγραφε: «Στον κόσμο απ’ την ανάποδη υπάρχουν παιδιά που περισσεύουν. Η αγορά δεν τα χρειάζεται, δεν θα τα χρειαστεί ποτέ. Το ταξίδι τους από την κούνια στον τάφο το διακόπτει η πείνα ή οι σφαίρες». Σ’ αυτά τα παιδιά αναφερόταν.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc#91, το Δεκέμβρη του 2015
Extra Hot άρθρο
Από το φοιτητικό κίνημα στα βουλευτικά έδρανα

Τέσσερις νέοι που φέρνουν φρέσκο αέρα στην πολιτική πραγματικότητα της πολύπαθης Χιλής μιλούν στο Hot Doc για το όραμά τους να ξεριζώσουν το καθεστώς Πινοσέτ μια για πάντα. «Δώστε ένα τέλος στην “εκπαίδευση του τυράννου”» είναι μέχρι σήμερα το σύνθημα στα χείλη των φοιτητών της Χιλής, εννοώντας φυσικά την παύση της πολιτικής παρακαταθήκης του δικτάτορα Αουγούστο Πινοσέτ. Το φοιτητικό κίνημα της χώρας δημιούργησε ένα λαϊκό κύμα ελπίδας, το οποίο ενσαρκώθηκε στο πρόσωπο τεσσάρων νέων μελών της Βουλής. Οι Γκαμπριέλ Μπόρις, Καμίλα Βαγέχο, Κάρολ Καριόλα και Τζόρτζιο Τζάκσον κάθισαν στις 11 Μαρτίου 2014 για πρώτη φορά στα βουλευτικά έδρανα, στηρίζοντας ή έστω παρέχοντας ψήφο ανοχής στον συνασπισμό της προέδρου Μιτσέλ Μπατσελέτ, υπό τον τίτλο «Nueva Mayoría». Αυτή η Νέα Πλειοψηφία εξασφάλισε για πρώτη φορά μια κυβερνητική συμμαχία με το Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής, υποσχόμενη να αλλάξει τα πάντα, όσο πολιτικά κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Οι πρωταγωνιστές της βλέπουν από τη δική τους σκοπιά το μέλλον της χώρας και διατηρούν τη φλόγα των κάτω των 30 ετών στον λόγο και τις πράξεις τους.
Ίσως η πιο εμβληματική φιγούρα του φοιτητικού κινήματος της Χιλής. Υπήρξε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Χιλής το 2011 και το πρόσωπό της έκανε για μήνες τον γύρο του κόσμου. Η όμορφη κοπέλα με το σκουλαρίκι στη μύτη συμβόλισε τη νεανική ορμή που πήρε τη σκυτάλη από την λεγόμενη Επανάσταση των Πιγκουίνων, το φοιτητικό κίνημα του 2006 που έθεσε τις βάσεις για ριζική αλλαγή στη χώρα.
Τον Ιανουάριο του 2012 η 26χρονη Καμίλα είχε δηλώσει ότι δεν θα συνεργαζόταν ποτέ με την Μπατσελέτ. Όμως η αλλαγή πλεύσης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής παρέσυρε και την ίδια. Η θέση μιας νέας –εγκυμονούσας τότε– ηρωίδας του φοιτητικού κινήματος δίπλα στην υποψήφια πρόεδρο, η οποία στη θητεία της το 2006- 2010 είδε τη λαϊκή οργή από την ανάποδη, έδωσε πόντους στη Νέα Πλειοψηφία. «Είναι η ώρα για μεγάλες αλλαγές στο οικονομικό και πολιτικό μας σύστημα», δηλώνει η Καμίλα, κάνοντας κι εκείνη ιδιαίτερη αναφορά στην ανάγκη για μια πλήρη πολιτική μετάβαση από την περίοδο Πινοσέτ. «Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε είναι το πρότυπό μου. Αποτελεί μια από τις πλέον σημαντικές πολιτικές φιγούρες της χώρας», επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία, τονίζοντας πως το παρόν Σύνταγμα της χώρας «είναι φτιαγμένο για να υπηρετεί μια νεοφιλελεύθερη πολιτική και στέκει εμπόδιο στα κοινωνικά κινήματα και την πραγματική αλλαγή».
Εκλεγμένη στη Λα Φλόριντα (περιοχή του Σαντιάγκο), έλαβε ποσοστό που ξεπέρασε το 43% (!), αποδεικνύοντας την τεράστια απήχηση της ηγετικής της φυσιογνωμίας στις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2011. Παρ’ όλα αυτά, όπως λέει η ίδια, «η ψήφος από μόνη της δεν θα φέρει επανάσταση. Αποτελεί όμως ένα εργαλείο στον αγώνα για να ανοίξει ο δρόμος σε μια πραγματική ευκαιρία για αλλαγή».
Ο 28χρονος ανεξάρτητος βουλευτής με κροατικές ρίζες εξελέγη πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Χιλής το 2012, κι όπως λέει ο ίδιος η μετάβασή του από τους δρόμους στο κοινοβούλιο «αποτελεί μια τεράστια πρόκληση κι όχι έκπληξη, μιας και από πολύ νεαρή ηλικία εξέφρασα το πάθος μου για την πολιτική ως μέσο για να επέλθουν πραγματικές αλλαγές». Στόχος του είναι να εισάγει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, τονίζοντας ότι «η Χιλή βιώνει ένα παράδοξο. Στα μάτια της διεθνούς σκηνής αποτελεί ένα πολιτικό και οικονομικό υπόδειγμα, ενώ στα μάτια των πολιτών της ζει μια βαθιά κρίση». Δηλώνει επιφυλακτικός όσον αφορά την πορεία της Νέας Πλειοψηφίας, εξαιτίας των ιδεολογικών διαφοροποιήσεων που την χαρακτηρίζουν. « Έχουμε από τη μία το Κομμουνιστικό Κόμμα κι από την άλλη το Χριστιανοδημοκρατικό να μοιράζονται την εξουσία. Όσο η κοινωνική συνοχή κρατά, η πολιτική ζωή του συνασπισμού θα συνεχίζεται». Στο στόμα και των τεσσάρων νεαρών βουλευτών υπάρχει η φράση «να τελειώνουμε με το καθεστώς Πινοσέτ». Ο Γκαμπριέλ Μπόρις δηλώνει ότι «είναι πολύ σημαντικό το γεγονός πως για πρώτη φορά τίθεται το ζήτημα της ανατροπής του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της δικτατορίας Πινοσέτ».
Ο νεαρός βουλευτής από τη νότια επαρχία Μαγκαλάνες, στα θαλάσσια σύνορα της Χιλής με την Ανταρκτική, πέτυχε μια εκλογική νίκη την οποία αρκετοί ανέμεναν έπειτα από τη δυναμική του παρουσία στις φοιτητικές διαδηλώσεις του 2011. Κερδίζοντας ποσοστό 26,17% με την παράταξη Αυτόνομη Αριστερά, άφησε εκτός νυμφώνος τον αντίπαλό του από τη Νέα Πλειοψηφία. «Όταν ξεκινήσαμε ήμασταν μια μικρή ομάδα. Στην αρχή μας είπαν ότι η περιπέτειά μας δεν θα οδηγήσει πουθενά, όμως εμείς αποδείξαμε πως υπάρχει εναλλακτική πρόταση στις παραδοσιακές πολιτικές συμμαχίες», δήλωσε αμέσως μετά την εκλογή του, τον Νοέμβριο του 2013, εκθέτοντας με τον τρόπο αυτόν το πώς θα κινηθεί εντός του κοινοβουλίου.
Ο δεύτερος ανεξάρτητος βουλευτής που βρέθηκε από τους δρόμους των φοιτητικών αγώνων του 2011 στο πολιτικό επίκεντρο, κράτησε για μήνες στο πλάι χιλιάδων νέων, αποτελώντας μάλιστα και συνομιλητή με την τότε κυβέρνηση Πινιέρα. Στα 27 του χρόνια κι έχοντας παρακαταθήκη την προεδρία του Σωματείου του Καθολικού Πανεπιστημίου, ένιωσε «βαθιά απογοήτευση από τον τρόπο με τον οποίο πολιτική ηγεσία και κόμματα δεν έλεγαν να κατανοήσουν την ουσία μια εναλλακτικής πρότασης». Όπως σχολιάζει, το κίνημα του 2011 δεν διεκδίκησε απλώς μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Απαίτησε την επιστροφή στην ιδέα του «δρόμου προς στον σοσιαλισμό» που πρέσβευε η κυβέρνηση Αλιέντε λίγο πριν το αιματηρό πραξικόπημα του 1973. Ο Τζόρτζιο Τζάκσον κέρδισε το 48,14% των ψήφων της περιοχής του Σαντιάγκο, δημιουργώντας το δικό του πολιτικό κίνημα με την ονομασία Δημοκρατική Επανάσταση.
Με το σύνθημα «Όλοι οι Χιλιανοί στους δρόμους. Η εκπαίδευση δεν είναι για πούλημα, πρέπει να την προστατέψουμε», υπερασπίστηκε με σθένος την άποψη πως «είναι απαραίτητη η ανατροπή του κληροδοτήματος των ιδιωτικοποιήσεων». Η προσωπικότητα του Τζόρτζιο δεν θάμπωσε μόνο τον κόσμο, αλλά προκάλεσε και το ενδιαφέρον του προτεινόμενου για Όσκαρ χιλιανού σκηνοθέτη Πάμπλο Λαρέν, ο οποίος ανέλαβε τη δημιουργία των τηλεοπτικών και διαδικτυακών σποτ του νεαρού υποψηφίου πριν τις εκλογές του 2013. Παρά την τεράστια απήχηση που έτυχε ο ίδιος αλλά και οι σύντροφοί του στην περιπέτεια του 2011, εξακολουθεί να δηλώνει εντυπωσιασμένος από τη μετάβασή του στα βουλευτικά έδρανα: «Αν μου το έλεγες αυτό νωρίτερα, θα απαντούσα ότι μου κάνεις πλάκα. Για όλους εμάς που αγωνιστήκαμε για το μέλλον της εκπαίδευσης, τώρα μας παρουσιάζεται μια χρυσή ευκαιρία να αλλάξουμε τα δεδομένα».
Η 27χρονη πρώην γενική γραμματέας της κομμουνιστικής νεολαίας της Χιλής τονίζει ότι η στροφή του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής μετά την απόφαση να συνεργαστεί με τη Μισέλ Μπατσελέτ έγινε εν μέρει λόγω της πίεσης που άσκησαν οι φοιτητικοί αγώνες του 2011. «Μετά τη συμβολή μας στην αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1990 είδαμε τώρα να διπλασιάζονται οι έδρες μας στο κοινοβούλιο. Ο κόσμος αναγνώρισε τον ρόλο του ΚΚΧ και δείχνει μια στροφή στο να σπάσει ο πολιτικός διπολισμός της χώρας μας», υπενθυμίζει σε όσους τεχνηέντως ξέχασαν τον ρόλο του κόμματος στα πράγματα της χώρας.
Μπορεί η ίδια να βρέθηκε από τις παρυφές των φοιτητικών αγώνων στα βουλευτικά έδρανα, όμως δηλώνει αντίθετη στην ιδέα της ηγεμονίας των θεσμών. Τονίζει ότι δεν φαντάστηκε πως κάποια μέρα θα έφτανε σε αυτήν τη θέση, όμως δηλώνει τυχερή που πλέον έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στα πράγματα από μέσα και να επηρεάσει τις αποφάσεις. Η Κάρολ υπήρξε η δεύτερη επίσημη υποψηφιότητα του κόμματος για τις εκλογές του 2013 από τη γενιά του φοιτητικού ξεσηκωμού – η πρώτη ήταν η Καμίλα Βαγέχο.
Πώς βλέπει όμως τη συμμετοχή του ΚΚΧ σε αυτήν τη συμμαχία; «Ζούμε σε διαφορετικό αιώνα», σχολιάζει και δηλώνει ότι «η Χιλή δεν είναι πλέον προς πώληση». Στις 11 Μαρτίου στάθηκε στο πλάι της Καμίλα στην επίσημη πρώτη του νέου κοινοβουλίου της χώρας, υψώνοντας μαζί της την αριστερή της γροθιά και στέλνοντας σαφές μήνυμα ότι ο χρόνος της μετάβασης στη νέα πολιτική πραγματικότητα περνά από πολλά στάδια. Το 38,5% που έδωσαν στην Κάρολ οι ψηφοφόροι της 19ης εκλογικής περιφέρειας του Σαντιάγκο συνοδεύτηκε από τη στήριξη και της Δημοκρατικής Επανάστασης του Τζόρτζιο Τζάκσον, καταδεικνύοντας πως στο μυαλό των νέων αυτών βουλευτών οι πολιτικές συνεργασίες οφείλουν να κοιτούν κι έξω από στενούς ιδεολογικούς φραγμούς. Αρκεί, φυσικά, αυτό να αποδειχθεί και στην πράξη.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc#50, τον Απρίλιο του 2014
Extra Hot άρθρο
Ρίτσαρτ Γουόλφ
Λύση είναι ο εκδημοκρατισμός και όχι ο καπιταλισμός

Ο αμερικανός οικονομολόγος Ρίτσαρντ Γουόλφ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο New School της Νέας Υόρκης, του Yale και του Sorbonne I, μιλάει στο Hot Doc για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, την ευρωζώνη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, επισημαίνοντας την ανάγκη να προχωρήσουμε στη μετακαπιταλιστική εποχή. Παρατηρεί ότι «οι ισχυρισμοί για το ότι ζούσατε πέραν από τις δυνατότητές σας είναι αστείοι και προσβλητικοί» και εξηγεί τι κρύβεται πίσω από την περίφημη ελληνική κρίση.
Τον τελευταίο καιρό ακούγεται πως η ελληνική οικονομία ανακάμπτει.
Έχουμε τη βαθύτερη οικονομική ύφεση των τελευταίων 75 ετών, δεύτερη χειρότερη μετά από τη μεγάλη ύφεση του ‘30, χωρίς να γνωρίζουμε πόσο ακόμα θα χειροτερεύσει η κατάσταση. Σας θυμίζω πως μετά την κρίση του ‘30, με την ανάδειξη των οικονομικών θεωριών του Κέυνς, οι οικονομολόγοι είπαν πως υπήρχαν πλέον οι μηχανισμοί που δεν θα επέτρεπαν να ξανασυμβεί μια τέτοια ύφεση. Οι ίδιοι που τα έλεγαν αυτά, ακόμα και μετά από τις 11 υφέσεις που αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ από τη δεκαετία του ‘30 μέχρι το 2007, λέγανε κάθε φορά πως δεν είναι ανησυχητική η κατάσταση και πως δεν έχει πάρει τις διαστάσεις του ‘30. Τώρα όμως έχουμε μια τέτοια μεγάλη ύφεση. Οι ίδιοι που μας έλεγαν πως δεν θα συνέβαινε ξανά κάτι τέτοιο τώρα μιλάνε για ανάκαμψη. Υπάρχει ανάκαμψη, αλλά μόνο για τους πλουσιότερους 5%-10%. Όπου κοιτάξουμε, το επίπεδο διαβίωσης της πλειοψηφίας έχει πέσει τα τελευταία χρόνια.
Ποιοι παράγοντες οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση;
Οι περισσότερες χώρες πάντα δανείζονται και ζουν πέραν από τις δυνάμεις τους. Το πρώτο πρόβλημα για την Ελλάδα δεν ήταν πως δανειζόταν περισσότερο από ό,τι έπρεπε. Οι δανειστές είχαν πιέσει την Ελλάδα να δανειστεί επειδή οι ίδιοι έβγαζαν τεράστια κέρδη, βυθίζοντας χώρες όπως η Ελλάδα στο χρέος. Η Goldman Sachs, για παράδειγμα, είχε βοηθήσει την Ελλάδα να εφαρμόσει διάφορα λογιστικά κόλπα για να αποκρύψει το πραγματικό τις χρέος. Ακολούθησε η παγκόσμια οικονομική κατάρρευση του 2008, όταν όλες οι μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες έπρεπε να αυξήσουν κατακόρυφα τον δανεισμό τους. Οι δανειστές αντιμετώπιζαν μια ραγδαία αύξηση στη ζήτηση δανείων και κατάλαβαν πως μπορούσαν να δανείσουν με μικρότερο ρίσκο σε χώρες όπως οι ΗΠΑ.
Έτσι οι όροι δανεισμού για την Ελλάδα έγιναν πολύ πιο οδυνηροί. Το δεύτερο πρόβλημα είναι η περίεργη πολιτική οικονομία του καπιταλισμού. Ας χωρίσουμε τον πληθυσμό στα δύο: Από τη μία η μεγάλη μάζα των εργαζομένων και από την άλλη οι πλουσιότεροι 5%. Και οι δύο θέλουν το κράτος να τους προσφέρει διάφορες ακριβές υπηρεσίες με τη χαμηλότερη δυνατή φορολόγηση. Αυτό βάζει τους πολιτικούς σε δύσκολη θέση. Δεν τολμούν να αυξήσουν τους φόρους, επειδή αυτό θα έχει πολιτικό κόστος και επειδή μετά οι πλούσιοι θα υποστηρίξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Τι κάνουν λοιπόν; Δανείζονται λεφτά. Έτσι, δεν αναγκάζονται να αυξάνουν τους φόρους, ενώ συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες που ζητάει ο κόσμος. Αυτή η κατάσταση βολεύει τους πλούσιους, που όχι μόνο αποφεύγουν τη φορολόγηση, αλλά βγάζουν κέρδος δανείζοντας στο κράτος. Παραδόξως όλοι κερδίζουν, αλλά το δημόσιο χρέος αυξάνεται.
Ποιος ήταν ο ρόλος του ευρώ και της ευρωζώνης στη δημιουργία της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα;
Νομίζω πως το ευρώ, όπως και το σχέδιο για την ενωμένη Ευρώπη, είχε απήχηση σε πολλές ομάδες ανθρώπων για διάφορους λόγους. Πιστεύω πως οι ομάδες που συμμετείχαν σε αυτή τη συμμαχία είχαν διαφορετικούς λόγους να υποστηρίξουν το ευρώ, αλλά και διαφορετικές ικανότητες για την επίτευξη των στόχων τους. Για τους Γερμανούς, η δημιουργία του κοινού νομίσματος και της ενιαίας αγοράς ήταν όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ήξεραν πως οι οικονομικές συνθήκες εντός της χώρας τους, με τα συμβούλια των εργαζομένων που καθορίζουν τις σχέσεις με την ιδιοκτησία και που διατηρούν τις τιμές και τους μισθούς σε χαμηλά επίπεδα με αντάλλαγμα την ασφάλεια των θέσεων εργασίας, θα βοηθούσαν τη Γερμανία. Γνώριζαν πως όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες μετέτρεπαν τις τιμές και τους μισθούς τους σε ευρώ θα ανέβαζαν κατακόρυφα τις τιμές και ως αποτέλεσμα η Γερμανία θα γινόταν η πιο ανταγωνιστική ευρωπαϊκή οικονομία.
Αυτό δεν έγινε επειδή οι Γερμανοί ήταν πιο ικανοί ή πιο εξελιγμένοι τεχνολογικά, αλλά επειδή οι αυξήσεις των τιμών στη Γερμανία παρέμειναν υπό έλεγχο, ενώ στις άλλες χώρες η ευφορία για τη δημιουργία του ευρώ οδήγησε σε αύξηση των τιμών και μισθών. Ήταν μια πονηρή κίνηση των Γερμανών, καθώς είχαν μια μοναδική ευκαιρία να αυξήσουν τις εξαγωγές τους προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Από την άλλη, η Ελλάδα είχε μια διαφορετική αντίληψη. Πίστευαν πως θα είχαν οφέλη από το κοινό νόμισμα επειδή οι μισθοί τους ήταν χαμηλότεροι από τους μισθούς των χωρών της βόρειας Ευρώπης και επειδή είχαν τη φανταστική αντίληψη πως οι Γάλλοι και οι Γερμανοί θα επέτρεπαν στις βιομηχανίες τους να εγκατασταθούν στις φτηνότερες αγορές της νότιας Ευρώπης. Δεν κατάλαβαν πως οι Γερμανοί όχι μόνο είχαν λάβει μέτρα για να αποτραπεί η φυγή των βιομηχανιών τους, αλλά και να απορροφήσουν τις βιομηχανίες των άλλων χωρών! Επίσης δεν αντιλήφθηκαν πως, αν οι βιομηχανίες της βόρειας Ευρώπης έπαιρναν την απόφαση να μετακινηθούν, δεν θα πήγαιναν στην Ελλάδα, αλλά στην Ασία ή στην Αφρική, όπου είναι πολύ χαμηλότερο το κόστος εργασίας. Αν το είχαν καταλάβει αυτό, τότε θα είχαν καταλάβει πως δεν θα είχαν κανένα όφελος από το ευρώ.
Το ΔΝΤ και η ΕΕ έχουν παραδεχθεί λάθη που έγιναν στο προγράμμα λιτότητας, αλλά επιμένουν ακόμα στην εφαρμογή αυτών των μέτρων. Γιατί υπάρχει αυτή η εμμονή;
Φοβούνται πως οι κυβερνήσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα θα υποκύψουν στις πιέσεις των λαών τους να πάρουν δραστικά μέτρα, όπως την αποχώρησή τους από την ΕΕ ή τη ριζοσπαστική αλλαγή στη δομή των οικονομιών τους. Συνεπώς, έχουν αποφασίσει να κερδίσουν την υποστήριξη των πλουσίων σε αυτές τις χώρες. Θέλουν να τους πείσουν πως κινδυνεύουν άμεσα από μια πιθανή εξέγερση και πως είναι προς το συμφέρον τους να συμμαχήσουν με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ, που θα τους βοηθήσουν να μετατοπίσουν το βάρος της κρίσης στη μάζα. Το καταφέρνουν αυτό λέγοντας στη μάζα πως η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας ύστερα από μειώσεις μισθών και κατάργηση της δημόσιας πρόνοιας.
Πιστεύετε πως η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη;
Οι Έλληνες πρέπει να πάρουν μια μεγάλη απόφαση, που έχει να κάνει περισσότερο με τη δομή της εσωτερικής σας οικονομίας και λιγότερο με τη σχέση σας με τον υπόλοιπο κόσμο. Όσο θα επιτρέπεις τις μεγάλες εταιρίες να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, δεν θα αλλάξει τίποτα. Επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω πως κι εμείς στις ΗΠΑ έχουμε τη δική μας Ελλάδα. Είναι οι μεγάλες πόλεις μας που έχουν καταστραφεί. Το πιο δραματικό παράδειγμα είναι το Ντιτρόιτ. Πριν από 40 χρόνια ήταν η καρδιά της βιομηχανίας αυτοκινήτων. Είχε πληθυσμό δύο εκατομμυρίων κατοίκων, με υψηλό βιωτικό επίπεδο. Σήμερα ο πληθυσμός του έχει πέσει στις 690.000 κατοίκους. Οι περισσότεροι κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη και άφησαν πίσω μια ερημούπολη.
Πέρυσι το Ντιτρόιτ κήρυξε πτώχευση και διοικείται πλέον από μια ομάδα μη εκλεγμένων αρμοδίων που είναι όλοι λευκοί, σε μια πόλη όπου η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είναι Αφροαμερικανοί. Αυτό είναι το μέλλον και άλλων πόλεων στις ΗΠΑ και πιστεύω πως είναι το μέλλον της Ελλάδας αν δεν γίνουν δραστικές αλλαγές. Οι Έλληνες πρέπει να πάρουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους και να γίνουν ανταγωνιστικοί όχι από τις μειώσεις μισθών, αλλά από τη μείωση κερδών. Αλλιώς πιστεύω πως η Ελλάδα θα γίνει όπως το Ντιτρόιτ και δεν πιστεύω πως αξίζει τέτοια τύχη.
Πώς θα μπορούσε να κατορθωθεί αυτή η αλλαγή και τι μορφή θα είχε ένα μετακαπιταλιστικό σύστημα;
Παγκοσμίως υπάρχουν 1.600-1.700 δισεκατομμυριούχοι. Οι περιουσίες τους αντιστοιχούν σε αυτές των φτωχότερων 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Για μένα, εδώ τελειώνει η συζήτηση για τον καπιταλισμό. Οποιοδήποτε οικονομικό σύστημα επιτρέπει σε 1.600 άτομα να έχουν την ίδια περιουσία με το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι βαθιά αρρωστημένο. Η λύση για μένα δεν είναι ο παραδοσιακός σοσιαλισμός, όπου το κράτος έχει την ιδιοκτησία όλων των μέσων παραγωγής. Πιστεύω πως πρέπει να προχωρήσουμε στη μετακαπιταλιστική εποχή και να αλλάξουμε τη δομή των εταιριών ριζικά. Σήμερα, ένας μικρός αριθμός ατόμων λαμβάνει όλες τις αποφάσεις μίας επιχείρησης, ενώ οι εργαζόμενοι έχουν αποκλειστεί από αυτές τις αποφάσεις. Προτείνω λοιπόν την αυτοδιαχείριση από τους εργαζόμενους. Τι θα σήμαινε αυτό; Αν μία επιχείρηση σκεφτόταν να μεταφερθεί σε άλλη χώρα, θα έπρεπε να ληφθεί η απόφαση δημοκρατικά από το σύνολο των εργαζόμενων. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα έφευγε, καθώς οι εργαζόμενοι δεν θα ψήφιζαν να κλείσει η επιχείρηση.
Και αν τα κέρδη μοιραζόντουσαν με δημοκρατικό τρόπο, δεν θα επέλεγαν να δώσουν δυσανάλογα ποσά στους μεγαλομετόχους. Πρέπει να προχωρήσουμε στον εκδημοκρατισμό των επιχειρήσεων και να αφήσουμε πίσω μας το καπιταλιστικό σύστημα.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc#50, τον Απρίλιο του 2014
Extra Hot άρθρο
Ένας για 10
Ήρα Ραΐση

Με αφορμή το τελευταίο βιβλίο της, με τίτλο «Εσύ Ήσουν;», η συγγραφέας Ήρα Ραΐση μας μιλάει για τη μαγευτική διαδικασία της συγγραφής, τα αγαπημένα της αναγνώσματα και τα πιο συναρπαστικά ταξίδια της ζωής της…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ποδοσφαιρική «επανάσταση» με στόχο το Μουντιάλ

Πλάνο ποδοσφαιρικής μεταρρύθμισης σε όλη την εκπαίδευση, τεράστιες επενδύσεις, μεταγραφές παικτών και προπονητών, ραγδαία εξέλιξη σε υποδομές. Η τελευταία αθλητική ψύχωση της πολιτικής ηγεσίας στην Κίνα είναι το ποδόσφαιρο και όλος ο μηχανισμός λειτουργεί με απώτερο στόχο την κατάκτηση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου μέχρι το 2034…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Οι μεγάλες μπίζνες του πολέμου κατά των τζιχανιστών

Κάθε πόλεμος συνιστά λαμπρό πεδίο κέρδους για τη βιομηχανία όπλων και ασφάλειας. Οι επιθέσεις των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στο Παρίσι, στις 13 Νοεμβρίου, όχι απλώς επιβεβαίωσαν αυτόν τον κανόνα αλλά προκάλεσαν μια από τις μεγαλύτερες χρηματιστηριακές ανόδους των κατασκευαστών όπλων των τελευταίων ετών…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Αιματηρή διελκυστίνδα μεταξύ Ριάντ και Τεχεράνης

Είχε προηγηθεί η ενημέρωση του ΔΝΤ, ότι η εύπορη Σαουδική Αραβία κινδυνεύει να πτωχεύσει. Ακολούθως, μια «λεπτομέρεια» των εκτελέσεων as usual στο βασίλειο πυροδότησε επικίνδυνη ένταση και φόβους για άμεσο – όχι έμμεσο, όπως στην Υεμένη – πόλεμο Τεχεράνης και Σαουδικής Αραβίας. Η «λεπτομέρεια» ήταν ότι μεταξύ των 47 εκτελεσθέντων, με την έλευση του νέου χρόνου, ήταν και ο σιίτης κληρικός Νιμρ Αλ Νιμρ. Η επίθεση οργισμένων διαδηλωτών στην πρεσβεία του Ριάντ στην Τεχεράνη, απαντήθηκε από τη δυναστεία των Σαούντ με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων. Η Τεχεράνη πρέπει να «ενεργεί ως κανονική χώρα», πριν αυτές αποκατασταθούν, είπε ο υπουργός Εξωτερικών. Του Ριάντ των «κανονικών» μαζικών εκτελέσεων…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Άσυλο… απάτης

Απάτη σε βάρος του Δημοσίου από το Άσυλο Ανιάτων, το Ίδρυμα Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων και φορείς του Δημοσίου, αναφέρουν 7 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχετική ερώτηση που κατέθεσαν πρόσφατα στη Βουλή. Σύμφωνα με την ερώτηση-καταγγελία των βουλευτών, το Άσυλο Ανιάτων, από τη μια ενώ χρωστά στο Δημόσιο εξασφάλισε εξαίρεση με «μη νόμιμη και αυθαίρετη» απόφαση του προϊσταμένου της αρμόδιας ΔΟΥ, γλιτώνοντας έτσι την καταβολή 4 εκατ. ευρώ, και παράλληλα με «ψευδή βεβαίωση», που του χορήγησε η αρμόδια δημοτική υπάλληλος, εισέπραξε από τον ΕΟΠΥΥ ποσό που ξεπερνά το 1,5 εκατ. ευρώ…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Εν ου παικτοίς

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το 2016 κάνει την είσοδό του, για να θυμηθούμε τον μακαρίτη τον Ανδρέα, από «στενωπό». Μια στενωπό που μας αφορά όλους. Την κυβέρνηση, πρώτα-πρώτα. Αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και κυρίως την κοινωνία, που έχει κουραστεί, απαυδήσει, μπουχτίσει, απογοητευτεί από τα μνημόνια, τους εκβιασμούς, τις δόσεις, τις υποδόσεις, τα μέτρα, που όλο είναι τελευταία και όλο γεννούν άλλα μέτρα, σε ένα γαϊτανάκι ύφεσης και φθοράς. Έτσι που να αναρωτιέται ο πολίτης-θύμα, όχι πότε θα τελειώσει αυτός ο εφιαλτικός κατήφορος αλλά αν θα τελειώσει ποτέ…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η αναγκαία σύγκρουση κυβέρνησης και κατεστημένου στη Δικαιοσύνη

Όχι, η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν είναι ανεξάρτητη. Δεν είναι ούτε τίμια και σίγουρα δεν είναι ούτε τυφλή. Αυτό δεν σημαίνει πως αποτελείται από μη τίμιους λειτουργούς, αλλά πως οι μη τίμιοι, οι διεφθαρμένοι και επίορκοι, καταφέρνουν να ορίζουν τα πράγματα, πολλές φορές μπροστά στα μάτια τίμιων και φοβισμένων…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Εκατομμύρια ευρώ πεταμένα με το πρόσχημα της «έκτακτης ανάγκης»

Κάθε χρόνο σχεδόν συνέβαινε η ίδια ιστορία. Όταν μεγάλες πυρκαγιές όπως εκείνη στην Ηλεία το 2007 κατέκαιγαν τη χώρα, οι κυβερνήσεις νοίκιαζαν ελικόπτερα μέσω ιδιωτικών εταιριών με υπέρογκο κόστος. Είναι χαρακτηριστική η φράση του πρώην υφυπουργού Δημόσιας Τάξης, Χρήστου Μαρκογιαννάκη το 2009: «Κάναμε προσπάθεια για καλύτερη τιμή, αλλά δεν πετύχαμε πολλά. Η εταιρία έλεγε ότι τους χρωστάμε και από προηγούμενες χρονιές. Έτσι, καθυστερήσαμε να κάνουμε συμβάσεις. Την ίδια περίοδο, πήρε φωτιά η Ριτσώνα και ο Υμηττός, κι από το να καεί ολόκληρη η Ελλάδα, αποφασίσαμε να τα πάρουμε ακριβά. Δεν προλαβαίναμε να κάνουμε κάτι άλλο και δεν υπήρχε εναλλακτική»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Το ρυθμιστή Λεβέντη

Τριάντα χρόνια τη πάλευε κο Λεβέντη, μπει στο βουλή, τελικά τη κατάφερε, τώρα μόνο σηκωτό το βγάλουν από εκεί. Γιατί φίλο Λεβέντη έχει καταλάβει τη νόημα τη πολιτική στη Ελλάδα. Κάνουμε κουβεντούλα στη διάδρομοι το βουλή, βγαίνουμε μετά στη κανάλι και καρφώνουμε τις πάντες, και μόλις μας την πέσουν, λέμε: «Ε τι να κάνουμε τώρα, λέμε και κανένα μαλακία περάσει το ώρα… το μήνες, το χρόνια, το τετραετία»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«Ανάσταση» νεκρών για την εργολαβία!

Η «ανάσταση» ακόμη και πεθαμένων αγροτών, τα ονόματα των οποίων βάσει δικαστικού βουλεύματος χρησιμοποιήθηκαν σε πλαστές βεβαιώσεις και έγγραφα να για να ληφθεί εργολαβία, που αφορούσε τη δακοκτονία στην Ηλεία, ύψους 1.304.392 ευρώ, και η μυστηριώδης εξαφάνιση 300 τόνων κρασιού στην Ένωση Συνεταιρισμών Ηλείας Ολυμπίας – ΑΕΣ Α.Ε., πρώην ΕΑΣ Ηλείας, αποτελούν σοβαρές ενδείξεις – όπως καταγγέλλουν οι αγρότες της Ηλείας – ότι κάποιοι τα τελευταία χρόνια έπαιξαν και παίζουν «περίεργα παιχνίδια» σε βάρος τους…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
44 εκατομμύρια για τα παιχνίδια Βενιζέλου στα καζίνο

Πληρώσαμε 18 εκατ. ευρώ και θα κληθούμε να πληρώσουμε ακόμη 26, επειδή ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Τουρισμού, το 2001, απαγόρευσε παράνομα και χωρίς να έχει δικαίωμα τη νόμιμη λειτουργία καζίνο στη Φλώρινα. Με μια σημείωση – «δεν προωθείται» – ο Βενιζέλος απαγόρευσε στις υπηρεσίες να κάνουν τους νόμιμους ελέγχους και να απαντήσουν στα αιτήματα της Κοινοπραξίας του Καζίνο Φλώρινας όπως περιέγραφε ο νόμος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λειτουργήσει. Το 2013, το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε πως το Δημόσιο πρέπει να καταβάλει 18 εκατομμύρια για ζημιές που υπέστη η εταιρία ως το 2005, ενώ εκκρεμούν απαιτήσεις 26 εκατομμυρίων για τα επόμενα χρόνια, οι οποίες, με βάση το δεδικασμένο, μάλλον θα ικανοποιηθούν. Τα 44 εκατομμύρια στο σύνολό τους δεν θα καταβάλει βέβαια ο Βενιζέλος αλλά οι ήδη ταλαιπωρημένοι Έλληνες, των οποίων κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις. Η απόφαση του Βενιζέλου για την ανατροπή του καθεστώτος των αδειών δεν είχε καμιά επίσημη δικαιολογία. Ο καθένας όμως μπορεί να συμπεράνει, (και αυτός που θέλει να υπάρχουν καζίνο και αυτός που αντιτίθεται), πως από τη μη λειτουργία του Καζίνο Φλώρινας ευνοήθηκε το Καζίνο Θεσσαλονίκης του επιχειρηματία Λασκαρίδη, φίλου των Σαμαρά και Βενιζέλου.
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Χρήστος Λούλης
«Ποτέ στη δουλειά μου δεν συγκινήθηκα από το πλατύ κοινό»

H πορεία του Χρήστου Λούλη όλα αυτά τα χρόνια είναι σταθερή, ανοδική και αξιομνημόνευτη. Έχει τιμηθεί για τη δουλειά του σε θέατρο (βραβείο Χορν για τον «Ερωτόκριτο»), κινηματογράφο (βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το «Σκλάβοι στα δεσμά τους»), ενώ σημαντική είναι η παρουσία του και στην τηλεόραση. Ήταν από τα πρόσωπα που ξεχώρισαν την περασμένη χρονιά – εξαίρετος στον «Άμλετ» του Χουβαρδά – ενώ η μεθοδική δουλειά του συνεχίζεται και φέτος με την παρουσία του στις «Σκοτεινές γλώσσες» (θέατρο Πόρτα) και το «Τέφρα και σκιά» (Ροές)…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μετανοείτε!

Μετά τη νίκη του στην Κρήτη, το 861, ο στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς εξαπέλυσε στο νησί το πιο φοβερό από τα όπλα του. Ένα αδύνατον αναμαλλιασμένο µμοναχό, µε βουλιασμένα μάγουλα από την κακοπέραση, και µαύρα γένια[1]. Έναν ακόμα ζηλωτή µε το όνομα Νίκων ο «Μετανοείτε»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Γιαροσλάβ Χασέκ
«Είμαι ο Σβέικ…»

Ο Γιαροσλάβ Χάσεκ συγκαταλέγεται στις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας σατιρικής λογοτεχνίας κι είναι αναμφίβολα ο ένας από τους δύο μεγαλύτερους τσέχους συγγραφείς. Αθυρόστομος και ανατρεπτικός, με έναν ανεπανάληπτο συνδυασμό μαύρου χιούμορ και λαϊκής γλώσσας, σφυροκοπούσε ανελέητα τους θεσμούς και την κυρίαρχη ηθική της εποχής του. Δημιούργημα του είναι ο Σβέικ, ο διαχρονικός αντιήρωας, που εδώ και έναν αιώνα εξακολουθεί να είναι επίκαιρος και να αγαπιέται από τους πληβείους και τα απανταχού ελεύθερα πνεύματα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Νεκταρία Ζαγοριαννάκου
«Η γραφή είναι θεραπεία»
Βιβλιοπροτάσεις

«Ο κόσμος της μυθοπλασίας είναι μαγικός και η γραφή είναι ένα παιχνίδι του μυαλού. Συνειδητά και ασυνείδητα κομμάτια μου θα αποτυπωθούν στο χαρτί. Τόσο ο συγγραφέας όσο και ο αναγνώστης κάνουν ταυτίσεις, προβολές, μεταβιβάσεις, μετατοπίσεις, χρησιμοποιούν δηλαδή σχεδόν όλους τους μηχανισμούς της ανάλυσης του ψυχισμού», λέει στο Hot Doc η συγγραφέας Νεκταρία Ζαγοριαννάκου , που υπογράφει τον Μεγάλο Σοφό!
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η Πρωτοχρονιά του Φιντέλ

Όσοι γνωρίζουν καλά τον Φιντέλ Κάστρο λένε πως συχνά ο κουβανός ηγέτης βουρκώνει όταν θυμάται εκείνη την Πρωτοχρονιά του 1959. Τότε, ο ίδιος, μαζί με τον θρυλικό Τσε Γκεβάρα και μια χούφτα «Μπαρμπούδος», δηλαδή τους γενειοφόρους επαναστάτες του, έμπαιναν στα προάστια της Αβάνας, καταφέρνοντας αυτό που μέχρι χθες φάνταζε ακατόρθωτο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Και γιατί όχι Γαλαξιακή Κυβέρνηση;

Η διεθνής των συνωμοσιολόγων στην πρώτη συνάντησή της για το νέο έτος αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα αμιγώς ελληνικό θέμα, το οποίο ταλανίζει εδώ και καιρό τους συνωμοσιολόγους σε ολόκληρο τον κόσμο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μια ριζοσπαστική έκθεση στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Η πίεση που ασκείται από τους δανειστές στην Ελλάδα είναι ακατανόητη και συχνά παράλογη. Αλλά και τι είναι λογικό σε αυτό τον κόσμο ή τι είναι εκείνο που δεν εμπεριέχει βία; Παρ΄ όλα αυτά, ο πολιτισμός προχωρεί και προχωρεί με λιγότερες τριβές όταν αυξάνεται ο βαθμός αλληλοκατανόησης. Μέχρι τώρα, καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν εξήγησε αναλυτικά και σε βάθος τις θέσεις των δανειστών, και αυτό είναι κατανοητό, αφού θα ήταν μια έμμεση παραδοχή του γεγονότος ότι αυτές οδήγησαν τη χώρα στα βράχια…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Καζαλίας

Αλί τώρα κάτσει γράψει μέσα σε πνεύμα μεγάλο απογοήτευσης μία ακόμα Καζαμία. Καζαμία τη Αλί, ίσον Καζαλία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τακτικές και πρόσωπα στη ΝΔ

Ένα πρώτο ασφαλές συμπέρασμα, που προκύπτει από τις εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού στη ΝΔ, είναι ότι γκρεμίζεται ο φράχτης της Ακροδεξιάς, στο οποίο είχε εγκλωβιστεί η παράταξη με ευθύνη του Αντώνη Σαμαρά. Η πρώτη θέση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και η δεύτερη του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρερμηνείες: Η βάση του κόμματος (περίπου 400.000 ψηφοφόροι) επέλεξε μια λιγότερο αγκυλωμένη ΝΔ, πιο πολιτική κατά κάποιο τρόπο. Αποφάσισε επιστροφή στο λεγόμενο μεσαίο χώρο, που τόσο βίαια ξόρκιζαν ο Σαμαράς και οι συνεργάτες του – Μπαλτάκος, Λαζαρίδης, Σταμάτης, κλπ. Και έδειξε για άλλη μια φορά ότι ο καραμανλισμός βρίσκεται στο DNA της ΝΔ, και ο ιδιότυπος ερημίτης της Ραφήνας διαθέτει ακόμα αποφασιστική επιρροή τις γραμμές της…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Με το βλέμμα στραμμένο στις Στέπες

Απόβαση στην ένατη σε έκταση μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, στη μεγαλύτερη οικονομία της Κεντρικής Ασίας, στο Ντουμπάι των Στεπών, που μοιάζει να μην ξέρει αν πρέπει να κοιτάξει «δεξιά ή αριστερά». Το Καζακστάν δείχνει να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην Ασία και στην Ευρώπη – αμφιταλάντευση που αποτυπώνεται στους μιναρέδες, που ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε γυάλινα κτίρια που αγγίζουν τον ουρανό, στα κορίτσια με τα μίνι, που «παντρεύονται νωρίς», στα αγόρια που οραματίζονται να κατακτήσουν τη Δύση αλλά δεν τολμούν να φύγουν, στη ρώσικη γλώσσα, που κυριαρχεί στη δημόσια διοίκηση του Καζακστάν παρά τις «σοβιετικές πληγές»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η χρονιά των κυρώσεων

Το 2015 κλείνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ξεκίνησε. Με ακόμη περισσότερες κυρώσεις της Δύσης στη Ρωσία, της Ρωσίας στη Δύση, αλλά και το θερμό επεισόδιο που άναψε το φιτίλι στις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Κι αυτό, γιατί επιβεβαιώθηκαν όλες οι προβλέψεις που ήθελαν την ΕΕ να συνεχίζει την τακτική της οικονομικής τιμωρίας της Μόσχας μετά την κατάληψη της Κριμαίας και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Εξ ου και στις 21 Δεκεμβρίου το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ανακοίνωσε την παράταση των κυρώσεων της ΕΕ για 6 ακόμα μήνες, συνεχίζοντας και για το 2016 την ίδια ακριβώς πολιτική που ακολουθεί από το 2014. Όμως ο πονοκέφαλος της διεθνούς κοινής γνώμης δεν λέει να κοπάσει. Η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία, στις 24 Νοεμβρίου, θεωρήθηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν ως ένα «πισώπλατο μαχαίρωμα» στο δικό του πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους αλλά και της συριακής αντιπολίτευσης, που εξακολουθεί να μάχεται τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Στο άκουσμα της είδησης ότι η τουρκική πολιτική ηγεσία, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ αλλά και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι κάλυψαν την κίνηση αυτή –τουλάχιστον μπροστά στις κάμερες και τα δημοσιογραφικά μικρόφωνα– η Ρωσική Ομοσπονδία έκανε πράξη μέσα σε λίγες ημέρες την υπόσχεσή της για αντίποινα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
EBCG – Η ΝΕΑ FRO NTEX Σχέδιο σωτηρίας συνόρων, όχι ανθρώπων!

«Τι θράσος ατελείωτο που είναι το δικό μου»… Στο ρυθμό του παραφρασμένου ρεμπέτικου μπορούν να χορεύουν οι ισχυροί των Βρυξελλών, όσο επιμένουν έμπρακτα και εκβιαστικά στην εδραίωση μιας Ευρώπης-φρουρίου, βάζοντας στις υποσημειώσεις των αποφάσεών τους κυριαρχίες χωρών και ανθρώπινα δικαιώματα. Την ώρα, μάλιστα, που και οι μπίζνες δικών τους κολοσσών εμπορίας όπλων, συμβάλλουν στη μεγαλύτερη έξοδο προσφύγων αυτού του αιώνα, από χώρες – «πεδίο βολής φτηνό, όπου ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι»….
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
JOHN LENNON
Make Love, Not War

Αν κάποιος έφηβος έβλεπε σήμερα ένα βίντεο με τους κουστουμαρισμένους Beatles να τραγουδούν, στην αρχή της καριέρας τους, προφανώς δεν θα μπορούσε να διακρίνει πάνω τους τίποτα το πρωτοποριακό. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό το συγκρότημα άλλαξε για πάντα τη μουσική, σε μια εποχή που η ίδια η μουσική ήταν μια επανάσταση. Οι Beatles όχι μόνο δεν έμειναν ανεπηρέαστοι από το σαρωτικό κλίμα της δεκαετίας ’60 αλλά και πρωτοστάτησαν στη δημιουργία του. Κι ο Τζων Λένον, το πιο πολιτικοποιημένο μέλος τους, έγινε, μετά τη διάλυσή τους, η φωνή που εξέφρασε όλο αυτό το κίνημα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο θάνατός σου η ζωή μου

Στην τελευταία της, προ των Χριστουγέννων, συνεδρίαση, η Διεθνής των Συνωμοσιολόγων, αποφάσισε να ξαναδεί το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ «Καπιταλισμός, μια ιστορία έρωτος»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Σεξ, Ψέματα και Βιντεοταινίες

Το ιστορικό έτος 2015 κλείνει με δραματικό τρόπο για τη χώρα, καθώς τίθεται σε εφαρμογή το τρίτο μνημόνιο, που περιλαμβάνει όσα απέφυγαν να εφαρμόσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Η νέα κωλοτούμπα των κομμάτων, που χρεοκόπησαν τη χώρα και τώρα επικρίνουν την κυβέρνηση Τσίπρα για τα μέτρα που υποχρεώνεται να πάρει, δεν τα καθιστά πιο συμπαθή στους πολίτες, αντίθετα εδραιώνει την απέχθειά τους προς αυτά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κερδίζει την συμπάθειά τους η κυβέρνηση…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η σπουδαιότητα των μοιραίων

Κατασκευάζονται πολύ περισσότεροι σπουδαίοι από όσοι υπάρχουν. Κάποτε, όταν μιλάγαμε για σπουδαίους, συνήθως εννοούσαμε επιστήμονες, ποιητές, καλλιτέχνες, ανθρώπους που μίλαγαν με τη γνώση ή για τη γνώση, με την τέχνη ή για την τέχνη, με την ουσία και για την ουσία. Πάντα υπήρχαν φαινόμενα ψευδοσπουδαιότητας και κατασκευές σπουδαιότητας, πυροτεχνήματα που προσπαθούσαν να πείσουν πως είναι φως, λακκούβες με βρωμόνερα που περνιούνταν για θάλασσες. Σήμερα ζούμε ένα διαφορετικό φαινόμενο. Η σπουδαιότητα κατασκευάζεται με κανόνες, με πανεπιστημιακή επιμέλεια, ανακυκλώνοντας, περισσότερο από γνώσεις, τίτλους-σκουπίδια…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Πληρώσαμε ένα εκατομμύριο σε μαύρες σακούλες και βράβευσαν τον Παπανδρέου

Λεφτά υπήρχαν, όπως πολύ σωστά έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου. Τόσα πολλά, που διπλωματικοί υπάλληλοι τα μετέφεραν με μαύρες σακούλες στο εξωτερικό, σε οργανώσεις οι οποίες βράβευαν τον Γιώργο Παπανδρέου ως «Άνδρα της Χρονιάς». Ο συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού, Άλεξ Ρόντος, ο οποίος ήδη είναι υπόδικος για τον τρόπο που χρηματοδότησε υπαρκτές και ανύπαρκτες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις επί των ημερών του στο υπουργείο Εξωτερικών, ελέγχεται από την Εισαγγελία, γιατί φέρεται να έχει δώσει εντολή να παραδοθούν 900.000 δολάρια στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «East West Institute» (EWI), η οποία ωστόσο δεν είχε καμιά δραστηριότητα στην Ελλάδα ώστε να δικαιούται χρηματοδότηση από το ελληνικό ΥΠΕΞ. Τμήμα των χρημάτων παραδόθηκε με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο στην οργάνωση, η οποία ήταν αυτή που βράβευσε τον Παπανδρέου ως Άνδρα της Χρονιάς το 2000…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ένας για 10
Μαριλίτα Λαμπροπούλου

Με αφορμή την παράσταση «Σκακιστική Νουβέλα» του Στέφαν Τσβάιχ, που παίζεται στο θέατρο Πορεία, η Μαριλίτα Λαμπροπούλου μας μιλάει για τα μηνύματα του έργου που την ενέπνευσαν, τις αναμνήσεις τις από την ταινία «Ο Βασιλιάς» του Νίκου Γραμματικού και τους πρόσφυγες από τη Συρία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τα παιδιά-«φαντάσματα» της Κίνας

Επί 35 ολόκληρα χρόνια, ουσιαστικά δεν υπήρχαν. Δεν είχαν το δικαίωμα να γραφτούν στο σχολείο, να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μεταφοράς, να εκδώσουν πιστοποιητικό γέννησης ή ταυτότητα και να αποκτήσουν πρόσβαση στις δομές υγείας. Ήταν τα 13 εκατομμύρια παιδιά-«φαντάσματα» της Κίνας. Τα απαγορευμένα δεύτερα παιδιά των κινεζικών οικογενειών που έσπαγαν τον περιορισμό του ενός παιδιού, που επιβλήθηκε το 1980. Σήμερα, έπειτα από τρεισήμισι δεκαετίες, τα παιδιά αυτά αποκτούν ξανά λόγο ύπαρξης.
Στη σκιά του όλο και περισσότερο γηρασμένου εργατικού δυναμικού της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα αποφάσισε, λίγο πριν κλείσει το έτος, να άρει την απαγόρευση απόκτησης δεύτερου παιδιού, αλλά και να δώσει το δικαίωμα στους ανθρώπους, που βρίσκονταν μέχρι σήμερα στο περιθώριο, να βγουν μπροστά και να περιγράψουν τις δικές τους ιστορίες πραγματικής τρέλας μιας ολόκληρης ζωής.
Σύμφωνα με στοιχεία, τα οποία συγκέντρωσε η ερευνητική ιστοσελίδα The Globe and Mail μετά από απευθείας επαφές με τις κινεζικές αρχές αλλά και οικογένειες της χώρας, μέσα σε 34 χρόνια πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον 350 εκατ. εκτρώσεις, 196 εκατ. στειρώσεις ανθρώπων και τοποθετήθηκαν 403 εκατ. συσκευές ελέγχου γονιμότητας σε γυναίκες: ένα δαχτυλίδι από ανοξείδωτο ατσάλι, το οποίο εισέρχεται με ειδική επέμβαση. Μετρώντας τα χρόνια, διαπιστώνουμε ότι από το 1979 πραγματοποιούνταν 13 εκατ. εκτρώσεις το χρόνο, ή 1.500 την ώρα!
Το ένα λάθος ακολουθεί το άλλο
Επίσημα στοιχεία για τις ταυτότητες και τις συνθήκες υπό τις οποίες γεννήθηκαν τα παιδιά-φαντάσματα δεν είναι διαθέσιμα, όμως ο συνολικός τους αριθμός, που αγγίζει τα 13 εκατομμύρια, αποτελεί εκτίμηση της Εθνικής Επιτροπής Υγείας και Οικογενειακών Υποθέσεων της χώρας.
Η επιβολής της απαγόρευσης απόκτησης δεύτερου παιδιού για λόγους ελέγχου της αύξησης του πληθυσμού –σε συνδυασμό με τη διατροφική κρίση της εποχής– έχει χαρακτηριστεί από ειδικούς ως «το μεγαλύτερο δημογραφικό πείραμα στην ανθρώπινη ιστορία». Παρ’ όλα αυτά, τα αποτελέσματά της αμφισβητούνται. Και σε αριθμούς αλλά κι ιδιαίτερα στο επιχείρημα ότι οι Κινέζες θα είχαν έτσι τη δυνατότητα να συνδράμουν στην παραγωγική ανάπτυξη της χώρας, με τις συνθήκες για τις γυναίκες να παραμένουν εξαιρετικά δυσμενείς στη σύγχρονη Κίνα των εκατομμυρίων εργατών στις πόλεις-εργοστάσια ανά την επικράτεια.
Η κινεζική παράδοση θέλει την απόκτηση γιων, οι οποίοι θα παρέχουν τα απαραίτητα στην οικογένεια. Τα κορίτσια αφήνουν συνήθως νωρίς τα πατρικά τους σπίτια μόλις παντρεύονται. Ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, η απόκτηση αγοριού σχεδόν επιβάλλεται, με σκοπό να συμβάλει άμεσα στην οικογενειακή παραγωγή. Σύμφωνα με την κυβέρνηση της χώρας, 90 εκατ. Κινέζες μπορούν να αποκτήσουν σήμερα δεύτερο παιδί, όμως το 60% αυτών είναι ήδη 35 ετών και πιθανότατα αναζητούν μια ζωή καριέρας και κοινωνικής ανάδειξης παρά ένα δεύτερο παιδί. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, έως τον Σεπτέμβριο του 2015 μόνο 1,76 εκατ. οικογένειες Κινέζων έκαναν αίτηση για να περιληφθούν στο πρόγραμμα απόκτησης δεύτερου παιδιού. Κάτι το οποίο σημαίνει ότι εντός του επόμενου έτους ο αριθμός των μωρών που θα γεννηθούν αναμένεται να φτάσει το ένα εκατομμύριο, δηλαδή το μισό από αυτό που οι κινεζικές αρχές υπολόγιζαν.
Η ζωή σαν φάντασμα
Τη ζωή κάθε ανθρώπου που γεννιέται στην Κίνα την καθορίζει το «χιουκού». Ένα έγγραφο, που επέβαλε το κομμουνιστικό καθεστώς και το οποίο χρησιμοποιήθηκε με παραλλαγές και στη Σοβιετική Ένωση αλλά και στην προ-κομμουνιστική αυτοκρατορική Κίνα. Αποτελεί μια φόρμα, η οποία ταυτοποιεί τον κάτοχό της και συνιστά εισιτήριο για την υγεία, την εκπαίδευση, την περίθαλψη, τη στέγαση, τη χρήση μέσων μεταφοράς, την εύρεση εργασίας, το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού και την έκδοση διαβατηρίου. Αυτό το έγγραφο δεν είχαν ποτέ τη δυνατότητα να το αποκτήσουν τα απαγορευμένα παιδιά. Στην Κίνα αποκαλούνται «χεϊχάιζι», δηλαδή τα «μαύρα παιδιά».
Οι πρακτικές, που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, μπορούν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον ως βάναυσες: εκατομμύρια γυναίκες υπέστησαν αναγκαστικές εκτρώσεις και στειρώσεις, η «αστυνομία γεννήσεων» της Κίνας έπαιρνε τα δεύτερα παιδιά από τους φυσικούς τους γονείς για να τα δώσει σε άλλες οικογένειες, που δεν είχαν αποκτήσει ακόμη παιδί, ενώ υπάρχουν αναφορές ακόμη και για εμπόριο παιδιών.
Επιπλέον, κάθε οικογένεια που εντοπιζόταν να παραβιάζει το νόμο ήταν υποχρεωμένη να πληρώσει πρόστιμο, το οποίο ξεπερνούσε ακόμη και επτά φορές το μέσο ετήσιο εισόδημα. Παράλληλα, οι γονείς, που συλλαμβάνονταν, ετίθεντο στο περιθώριο, είτε μέσω του κοινωνικού τους αποκλεισμού, είτε με εργασιακές ποινές – φυσικά μπορούσαν να συνδυαστούν και τα δύο.
Μιλώντας στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, η νεαρή Λι περιέγραψε την ιστορία των γονιών της, εργατών σε εργοστάσιο με ήδη ένα ακόμη κορίτσι. Σήμερα μένουν όλοι μαζί σε ένα φτωχό διαμέρισμα στο Πεκίνο, χωρίς μπάνιο. Η μεγάλη της αδελφή σταμάτησε το σχολείο σε ηλικία 16 ετών για να βοηθήσει την οικογένεια και εργάστηκε σε εστιατόριο και σε μια εταιρία ηλεκτρονικών. Η πίεση, που υπέστη, κατέστρεψε το γάμο της. Η 22χρονη σήμερα Λι, πέρασε όλη της τη ζωή βλέποντας, από την ηλικία των έξι ετών, τους φίλους της να φεύγουν για το σχολείο ενώ εκείνη έμενε στο σπίτι. Όταν ήταν άρρωστη, οι γονείς της ζητιάνευαν κάποιο φάρμακο στη γειτονιά, ενώ η αδελφή της τής έμαθε να διαβάζει και να γράφει.
Όταν έχεις λεφτά, τα πάντα είναι πολύ πιο εύκολα
Όπως συμβαίνει σε κάθε κοινωνία του πλανήτη, είτε αυτή θεωρείται καπιταλιστική είτε σοσιαλιστική ή κομμουνιστική, έτσι και στην περίπτωση των απαγορευμένων παιδιών η κατάσταση αλλάζει εάν έχεις τα χρήματα να ανταπεξέλθεις. Χαρακτηριστικό, λοιπόν, είναι το γεγονός ότι η όλο και αυξανόμενη μεσαία και μεγάλη, οικονομικά, τάξη της Κίνας, δεν αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα από τον περιορισμό του ενός παιδιού. Εφόσον κάποιος είχε τα χρήματα, μπορούσε μετά από τη γέννηση κάθε παιδιού να πληρώνει το πρόστιμο, να αποκτά το πολυπόθητο «χιουκού» και να συνεχίζει τη ζωή του.
Μάλιστα, αυτή η τάξη των πλουσιόπαιδων της Κίνας, των λεγόμενων «φουερντάι», προκαλεί με τη συμπεριφορά της. Φωτογραφίζονται καίγοντας χαρτονομίσματα των 100 κινεζικών γουάν (σχεδόν το ένα τρίτο ενός μέσου μισθού). Αγοράζουν χρυσά ρολόγια και τα πετούν στη λεκάνη τραβώντας το καζανάκι, βιντεοσκοπώντας το κατόρθωμά τους για να το ανεβάσουν στο διαδίκτυο. Κάνουν ουρές στα πολυτελή καταστήματα ρούχων και κοσμημάτων και παραγγέλλουν αξεσουάρ ή κινητά στολισμένα με πολύτιμους λίθους και τον αγαπημένο στην Κίνα χρυσό. Πάμπλουτοι νέοι, μετατρέπουν, όπως λένε, τα πανάκριβα αυτοκίνητά τους σε ταξί, για να γνωρίσουν κορίτσια. Αμέτρητες συμπεριφορές που προκαλούν, κάνουν την εμφάνισή τους στα μέσα ενημέρωσης της χώρας αλλά και του εξωτερικού. Γι’ αυτό και, παραφράζοντας το μότο του κινήματος Occupy Wall Street το 2011 εναντίον του υπερπλούσιου ένα τοις εκατό (one per cent) της αμερικανικής κοινωνίας, τα παιδιά αυτά ονομάστηκαν «yuan per cent», από την ονομασία του κινεζικού νομίσματος (γουάν).
Μάλιστα, ο κινέζος πρωθυπουργός, Σι Τζινπίνγκ, φέρεται να έχει ήδη αναθέσει στους αξιωματούχους της κυβέρνησής του τη δημιουργία μιας χάρτας συμπεριφοράς για τα παιδιά των υπερπλουσίων, για την οποία τα κρατικά πρακτορεία ειδήσεων αναφέρουν ότι «θα τους κάνει να συλλογιστούν για την πηγή του πλούτου τους και για τη συμπεριφορά τους από εδώ και στο εξής». Τουλάχιστον, αυτά τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να αναθεωρήσουν την άποψή τους για τη ζωή. Για εκατομμύρια άλλα, όμως, παιδιά-«φαντάσματα», τα πράγματα ήταν λίγο-πολύ προαποφασισμένα.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc#88, το Νοέμβρη του 2015
Extra Hot άρθρο
Το παιδί μεγάλωσε

Δεν υπάρχει μέρα, που κάποιος από την αντιπολίτευση να μην εξαπολύσει μια προσωπική επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα, αμφισβητώντας το ήθος, την ειλικρίνεια, τη σταθερότητα, τη δυνατότητά του να κυβερνήσει. Με τις επιθέσεις να έχουν πάρει χαρακτήρα κανονικής εξύβρισης, στον αγώνα των υποψήφιων αρχηγών της ΝΔ, οι οποίοι έχουν αποδυθεί σε ένα ανταγωνισμό φραστικής οξύτητας απέναντι στον «εχθρό». Αν πιστέψει κανείς τα μισά από όσα λέγονται, τότε ένας άνθρωπος που εξαπάτησε τον ελληνικό λαό και είναι έτοιμος να πουλήσει τους πάντες και τα πάντα είναι εγκατεστημένος αυτή τη στιγμή στο Μαξίμου. Κι αυτό βάζει στην πρώτη σειρά το καθήκον να τον ξεφορτωθούμε με κάθε μέσο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η Λεπέν μπορεί να είναι κομμάτι από τη μνήμη τους

Ένας στους δύο εργάτες στη Γαλλία ψήφισε τη Μαρίν Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο. Η εργατική πρωτοπορία όχι μόνο δεν φαίνεται να ακολουθεί τη νομοτελειακή εξέλιξη, που περιγράφει στην Ελλάδα το ΚΚΕ, αλλά αποστρέφει τα μάτια από την πρόοδο λοξοκοιτώντας με συμπάθεια το έρεβος του φασισμού. Η ψήφος στο Εθνικό Μέτωπο δεν είναι πια ψήφος διαμαρτυρίας μόνο. Δεν πρόκειται για πέρασμα των ψηφοφόρων από το λαϊκισμό των φασιστών, που εμφανίζονται ως ο αντίποδας στην παγκοσμιοποίηση και την Ευρώπη των ανισοτήτων. Στην καρδιά της γηραιάς ηπείρου, που θρήνησε δεκάδες εκατομμύρια θύματα από τους φασίστες, η ευρωπαϊκή προοπτική δεν συνοψίζει ως όρος τίποτα καλό. Μόνο ανεργία, υποαπασχόληση, φτώχεια , αντιθέσεις και υποτέλεια…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Το έλλειμμα τεχνογνωσίας της κυβέρνησης

Ενισχυμένος πολιτικά βγήκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από την ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2016 με 153 ψήφους. Αντίθετα, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα εκείνα του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τόξου», παρά τις πολλές ορθές διαπιστώσεις τους, είναι πλήρως απαξιωμένα τόσο στα μάτια των ευρωπαίων αξιωματούχων, που δεν κατανοούν την μη στήριξη των μέτρων, όσο και στα μάτια της κοινής γνώμης, που βλέπει την τυχοδιωκτική τους στάση και ρητορική…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μισέλ Φάις
«Δεν υπάρχει “πρέπει”, υπάρχει “έτσι γίνεται”»
Βιβλιοπροτάσεις

«Συγγραφέας είναι αυτός που μεταφράζει τα πάντα σε λογοτεχνία, αυτός που πιστεύει ότι η πραγματικότητα υπάρχει για να γίνει γραφή, που αλέθει μέσα του τα πάντα. Επικαιρότητα, όνειρα, δυσθυμίες, ενθουσιασμούς, συμπλέγματα, πολιτικές θέσεις, ψυχικές σκοπιές. Τα αλέθει και μ’ αυτόν τον πολτό φτιάχνει ανθρώπους, σπίτια, δρόμους, συνειδήσεις, πάθη, ίντριγκες, σιωπές. Τα συνθέτει δε τόσο αξεδιάλυτα, ώστε κανείς δεν καταλαβαίνει, όχι μόνο ο αναγνώστης αλλά ούτε καν ο ίδιος, τι είναι πλέον τι, ποια είναι η πρωταρχική ύλη και ποια η αφορμή. Γι’ αυτό ο συγγραφέας που σέβεται το όνομά του βρίσκεται παντού και πουθενά στο κείμενο, είναι ένας εξαφανισμένος που όλο πέφτεις πάνω του», λέει στο Hot Doc ο πολυγραφότατος και βραβευμένος συγγραφέας Μισέλ Φάις, διδάσκων δημιουργικής γραφής στη «Σχολή» των Εκδόσεων Πατάκη και στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«Λαγός» εκρηκτικής τριβής η Άγκυρα

Μόλις πριν ένα χρόνο, στο περιθώριο της G-20 στην Αγία Πετρούπολη, ο Ταγίπ Ερντογάν είχε προτείνει στον Bλαντίμιρ Πούτιν: «Γιατί δεν μας εντάσσετε στην Ομάδα της Σαγκάης, ώστε να απελευθερωθούμε από τους δεσμούς μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;» Σήμερα διεξάγεται ένας επικίνδυνος πόλεμος λέξεων μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας, μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού στις 24 Νοεμβρίου, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Αγγλία
Αποκλείοντας την εργατική τάξη από το ποδόσφαιρο

Παρά τα δισεκατομμύρια από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τους δεκάδες χορηγούς, το αγγλικό ποδόσφαιρο επιμένει να αποκλείει ένα βασικό του συστατικό: την εργατική τάξη. Σταδιακά οι αντιδράσεις πληθαίνουν, μιας και είναι αρκετοί εκείνοι που για οικονομικούς λόγους μένουν εκτός…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 89 (B' Νοέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Χάρης Φραγκούλης «Η πνευματικότητα είναι ορμή»

Θεωρείται δικαίως ως ένας από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Ο Χάρης Φραγκούλης δεν μασάει τα λόγια του σε ό,τι κι αν τον ρωτήσεις: για την τέχνη του ηθοποιού, το θέατρο, την πολιτική, την ίδια τη ζωή. Ας δούμε τι μας είπε…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο άνθρωπος που ξεκίνησε μια επανάσταση

Ο Μοχάμεντ Μπουαζίζι, μικροπωλητής, που προσπαθούσε να επιβιώσει με ένα ελάχιστο μεροκάματο, ήταν οργισμένος με τη διαφθορά που επικρατούσε στη χώρα του, την Τυνησία. Εκείνο τον Δεκέμβριο, πριν από πέντε χρόνια, κάποιοι αστυνομικοί του κατάσχεσαν το εμπόρευμά του, καταδικάζοντάς τον ουσιαστικά σε ασιτία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο Αλί τα ’χει χαμένα

Άμα είσαι επαγγελματία τη παπάρα, που βγάζει δηλαδή λεφτά από μαλακίες που λέει, και δεν μιλάει για Άδωνι αυτή τη φορά, αλλά για την εαυτό της, την Αλί, πραγματικά είσαι πολύ μπερδεμένο αυτή την καιρό…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τζίροι εκατομμυρίων σε ιδρύματα με «δόλωμα» τα παιδιά

Η Ελλάδα είναι η χώρα όπου δικαίως γίνονται δεκάδες εκστρατείες για τη σήμανση των κατοικίδιων, ώστε να τα βρίσκουν όταν χάνονται, και συνάμα η χώρα που δεν είχε ποτέ μητρώο καταγραφής των παιδιών που εγκαταλείπονται σε δομές. Πρόκειται για την απόλυτη καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών και ειδικότερα των παιδιών που στερούνται τους γονείς τους. Μια τριτοκοσμική κατάσταση, όπου οι παιδικές ψυχές αντιμετωπίζονται σε πολλές περιπτώσεις ως «βιτρίνα», που τραβάει την κρατική χρηματοδότηση σε ιδιωτικές και δημόσιες δομές οι οποίες δεν έχουν ελεγχθεί από τον κρατικό μηχανισμό ούτε μια φορά. Τα στοιχεία, που παρουσιάζει το Hot Doc, αποδεικνύουν ότι το μόνο που διαφέρει η Ελλάδα από την Αφρική σε σχέση με τα δικαιώματα των παιδιών είναι το χρώμα του δέρματος…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Guernica
«Κραυγές παιδιών, κραυγές γυναικών, κραυγές πουλιών»

Αν υπάρχει ένα έργο τέχνης που πραγματικά στρατεύτηκε, δημιουργήθηκε για να μιλήσει και να πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ μιας πλευράς, αυτό είναι η Γκουέρνικα.* Η κατεστραμμένη πόλη, μέσα από την οπτική του καλλιτέχνη, αποτελεί εδώ και δεκαετίες την πλέον χαρακτηριστική εικαστική μαρτυρία της φρίκης του πολέμου και της βαρβαρότητας του φασισμού. Η Γκουέρνικα είναι ένας από τους γνωστότερους πίνακες του 20ού αιώνα και σίγουρα το διασημότερο έργο του Πάμπλο Πικάσο και ο ίδιος, απολύτως συνειδητά, μέσα από αυτό «κάνει σκόπιμη έκκληση στο λαό», δίνοντάς του σημασία προπαγανδιστική…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η κατάρρευση του Μύθου της αμερικανικής παντοδυναμίας στη Μέση Ανατολή

Ένα από τα πιο παραπλανητικά στερεότυπα στην ανάγνωση των διεθνών φαινομένων, που μαστίζει την ελληνική (και όχι μόνο) κοινή γνώμη, είναι η πίστη στην αμερικανική γεωπολιτική σοφία. Κατά φαινομενικά παράδοξο τρόπο, αυτή η πίστη χαρακτηρίζει κυρίως χώρες στις οποίες ενδημεί μια έντονα κριτική στάση έναντι της γεωστρατηγικής των Ηνωμένων Πολιτειών, δημιουργώντας ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «λατρευτικός αντιαμερικανισμός». Οι Αμερικανοί αντιμετωπίζονται ως ωμοί, κυνικοί και αδίστακτοι, πλην όμως σοφοί, αναντίρρητα γνώστες του διεθνούς περιβάλλοντος και εφαρμόζοντες μια πολύπλοκη διαχρονική στρατηγική, τα ουσιαστικά στοιχεία της οποίας είναι αόρατα σε εμάς, τους κοινούς θνητούς. Με βάση αυτήν την ανάγνωση, ακόμη και παταγώδεις αποτυχίες της αμερικανικής γεωστρατηγικής, σαν το φιάσκο στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και την αυτοκαταστροφική επίθεση στη Λιβύη, γίνονται αντιληπτές ως νίκες ή έστω ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, το οποίο εμείς απλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 90 (A' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.