Τo 2008, με την πρώτη του ταινία, το «Without», κέρδισε επτά βραβεία στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, αλλά οι διανομείς δεν ασχολήθηκαν μαζί του. Φέτος, με τη δεύτερη ταινία του, τη «Miss Violence», κέρδισε στο Φεστιβάλ Βενετίας τονΑργυρό Λέοντα και πλέον υποχρεώνει τους ανθρώπους που ασχολούνται ή αγαπούν το σινεμά στην Ελλάδα να ασχοληθούν μαζί του. Δημιουργός βουτηγμένος στην πραγματικότητα, ο Αλέξανδρος Αβρανάς δεν αποστασιοποιείται από την πραγματικότητα και δεν έχει θέμα να πάρει θέση για τις «μαριονέτες που μας κυβερνούν» και να διατυπώσει την άποψη πως «ο κόσμος δεν έχει πλέον και πολλά να χάσει αν αντιδράσει» σε όσα συμβαίνουν σήμερα.

Έχουμε ακούσει αρκετές αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το για τι μιλά η καινούρια ταινία σου, η «Miss Violence»…
Για την προσωπική ευθύνη που οφείλει να αναλάβει και να φέρει ο πολίτης όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Επιτέλους κι εμείς πρέπει να πάρουμε την απόφαση να αντισταθούμε σε αυτά που συμβαίνουν και όχι απλώς να επαναπαυόμαστε, προσπαθώντας να ξορκίσουμε το κακό. Στο κάτω κάτω, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για αυτούς που μας κυβερνούν και μας ουσιάζουν. Είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν πως η ταινία βραβεύτηκε στο εξωτερικό επειδή αναδεικνύει το κακό πρόσωπο της Ελλάδας και επιβεβαιώνει τις απόψεις που έχουν για μας.
Από την άλλη, κάποιοι θεωρούν πως το θέμα της ταινίας δεν αφορά την ελληνική κοινωνία, μένοντας μάλλον στην επιφάνεια των πραγμάτων και των εικόνων. Η ταινία δεν είναι μια μελέτη της ενδοοικογενειακής βίας, αλλά μια πραγματεία για την εξουσία και του κύκλου βίας που εκπορεύεται από αυτήν. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ούτε σουρεαλιστικά σύμβολα ούτε υπερβολικές αναγωγές. Το φιλμ είναι απολύτως ρεαλιστικό. Όλοι οι χαρακτήρες είναι υπαρκτά πρόσωπα – εξάλλου βασίζεται σε πραγματική ιστορία που συνέβη στη Γερμανία.

Είπες ότι είμαστε υπεύθυνοι για τους κυβερνήτες μας. Ισχύει αυτή η θέση, από τη στιγμή που η κυριαρχία των μηχανισμών χειραγώγησης των ανθρώπων είναι απροσμάχητη;
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει για την παντοδυναμία των συγκεκριμένων μηχανισμών – άλλωστε, αυτόν τον ρόλο παίζουν τα μέσα ενημέρωσης.
Από εκεί και πέρα, όμως, καθένας πρέπει να προσπαθήσει να ανακαλύψει την αλήθεια, για τον εαυτό του. Θα αποδεχτώ το γεγονός πως είμαι ένα άτομο που αφήνομαι να με χειραγωγήσουν; Ε, αν συμβαίνει αυτό, δεν χρειάζεται να επιρρίπτω ευθύνες στους μηχανισμούς. Εμείς επιτρέπουμε σε αυτούς να λειτουργούν σε βάρος μας. Προσωπικά, δεν απορρίπτω την έννοια του θύματος. Στη «Miss Violence», οι ήρωες που αντιμετωπίζουν τις δυσάρεστες καταστάσεις είναι θύματα. Κάποια στιγμή, βέβαια, συνειδητοποιείς ότι η θυματοποίηση ίσως είναι βολική. Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά οφείλουμε να ρισκάρουμε τα λίγα που έχουμε να χάσουμε, για να αποκτήσουμε τα πολλά.

Τι βρήκες στον κεντρικό σου πρωταγωνιστή, τον Θέμη Πάνου, για να τον επιλέξεις;
Ο πατέρας στη «Miss Violence» είναι ένας loser. Τι σημαίνει αυτό; Είναι ένα από αυτά τα ανθρωπάκια που είναι αποδεκτά από την κοινωνία, που τα βλέπεις να περπατούν δίπλα σου και δεν τα προσέχεις ποτέ. Δεν υποστηρίζω πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στο σπίτι με τον τρόπο που το κάνει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Λοιπόν, αυτός είναι κοινωνικά αποδεκτός, το πρότυπο οικογενειάρχη που ενδιαφέρεται για τα παιδιά του, ευγενέστατος, με χαμηλό προφίλ, αλλά στο σπίτι μεταμορφώνεται σε τύραννο, που ασκεί βάναυσα την εξουσία που δεν μπορεί να ασκήσει στον κοινωνικό του περίγυρο. Στον Θέμη Πάνου βρήκα όλα αυτά τα στοιχεία που έψαχνα γι’ αυτό τον χαρακτήρα.

Ποιος σκηνοθέτης σου αρέσει;
Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, γιατί έκρινε ένα σύστημα στο οποίο ο εχθρός δεν ήταν ορατός, όπως σε μας, ας πούμε, η χούντα και ο φασισμός. Ο Παζολίνι δεν έκανε ταινίες με τον τρόπο του Γαβρά ή του Αγγελόπουλου, με απευθείας στοχευμένες δημιουργίες. Για τους σκηνοθέτες που θέλουμε να μιλήσουμε για την εποχή μας, ο εχθρός είναι παντού και είναι αόρατος. Θεωρητικά πάντα μιλώντας, ζούμε σε μια ανοιχτή κοινωνία, που παρέχει στους πολίτες τα πάντα, από την παιδεία μέχρι τις ευκαιρίες για την κοινωνική ανέλιξη. Άρα δεν έχουμε έναν ξεκάθαρο εχθρό να πολεμήσουμε. Σε αυτήν τη λογική κινούμενος, νιώθω κοντά στον Παζολίνι, όπως άλλωστε και στον Φασμπίντερ. Με ενδιαφέρουν οι σκηνοθέτες που δίνουν πολιτική διάσταση στις ταινίες τους και επεξεργάζονται ένα μήνυμα, δεν με ενδιαφέρει ο κινηματογράφος της ψυχαγωγίας.

Ο Παζολίνι μίλησε για τη βία της αστικής τάξης. Και η ιταλική κοινωνία τον αντιμετώπισε με εχθρικό πνεύμα. Περιμένεις ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί με την ταινία σου;
Όχι, οι Ιταλοί αγκάλιασαν με απίστευτη αγάπη τη «Miss Violence».

Ίσως γιατί είσαι Έλληνας και θεωρούν ότι δεν μιλάς για τους ίδιους.
Όχι, γι’ αυτούς μιλώ. Οι ίδιοι ανέφεραν ότι η ταινία τούς άγγιξε τόσο πολύ γιατί το θέμα της οικογενειακής βίας είναι ένα θέμα που γι’ αυτούς εξελίχτηκε ραγδαία. Και αυτό είπε και ο Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, ο διευθυντής του Φεστιβάλ της Βενετίας, ότι η ταινία θα μπορούσε να έχει γυριστεί στην Ιταλία, αλλά δυστυχώς οι ιταλοί κινηματογραφιστές είναι λιγότερο καυστικοί και λιγότερο επικριτικοί, ίσως γιατί δεν έχουν φτάσει τόσο χαμηλά όσο εμείς οι Έλληνες.

Ποιο είναι το επόμενο στάδιο για την Ελλάδα;
Πιστεύω ότι η σημερινή κατρακύλα δεν έχει τέλος. Ίσως η κοινωνία μας πρέπει να πεθάνει για να ανθίσει κάτι άλλο. Νομίζω ότι η κοινωνία μας κάνει ένα reset. Ενώ είχε καταφέρει να προσφέρει μια ποιότητα ζωής, τώρα μας το παίρνει πίσω. Από το 1981 και μετά ζήσαμε το αμερικανικό όνειρο, μόνο που εμείς το φάγαμε αμάσητο, ενώ οι άλλοι το εξέλιξαν. Αυτό που τόσα χρόνια μας παρουσίαζαν ως ιδανικό, τώρα μας το παίρνουν πίσω.
Η απάντηση είναι η παιδεία; Νομίζω ότι και αυτήν πολύ στοχευμένα την καταστρέφουν. Αυτό που θα έπρεπε να κάνει η παιδεία είναι να καλλιεργεί αντιλήψεις, για να βλέπεις τα πράγματα και να μπορείς να τα κρίνεις. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Στο μάθημα των εικαστικών μάς αντιμετώπιζαν σαν να επρόκειτο να γίνουμε όλοι ζωγράφοι, αντί να μας μαθαίνουν να εκτιμούμε ένα έργο τέχνης.

Καταδικάζεις τη βία από όπου και αν προέρχεται;
Φυσικά! (γελά)

Άρα καταδικάζεις και την αστυνομική βία;
Επίσης, φυσικά! Ή θα σταματήσει η βία εξολοκλήρου ή θα υπάρχει παντού.

Υπάρχει ελπίδα σε πολιτικό επίπεδο;
Σε ποιο πολιτικό επίπεδο; Αφού όλοι είναι μαριονέτες.

Να πιάσουμε την περίπτωση της Χρυσής Αυγής; Πιστεύεις ότι ο μέσος Έλληνας είναι χρυσαυγίτης;
Αυτή ακριβώς είναι η κουβέντα που κάνω με τον σεναριογράφο μου, τον Κώστα Περούλη, ο οποίος μου λέει ότι ο μέσος Έλληνας είναι χρυσαυγίτης και ότι από τον φασισμό –όσο και να μη μου αρέσει– θα έρθει η επανάσταση, και διαφωνούμε κάθε μέρα. Επιμένει να κάνουμε ταινία γι’ αυτό το θέμα κι εγώ αρνούμαι! Δεν θέλω να τους δώσω χώρο και αξία. Προτιμώ να μιλήσω, ή μάλλον να υπονοήσω την απομόνωση των Ελλήνων που τους οδηγεί στη Χρυσή Αυγή και δεν χρειάζεται να κάνω λόγο για αυτό το μόρφωμα.

Στέκεσαι αντίθετος στον φασισμό, αλλά κι εσύ ως σκηνοθέτης ασκείς αυταρχική εξουσία.
Ναι, είμαι ο πιο νόμιμος φασίστας, αλλά με απώτερο σκοπό να οργανώσω και να διευκολύνω τη σύγκλιση όλων αυτών των επιμέρους  μονάδων, χάρη στις οποίες παράγεται ένα κινηματογραφικό έργο.

άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #42, το Δεκέμβρη του 2013

Extra Hot άρθρο

Στις 30 Νοεμβρίου 2010, ο πρώην βουλευτής της ΝΔ, Νίκος Γεωργιάδης, είχε προσαχθεί από τις μολδαβικές Αρχές ως μέλος ενός κυκλώματος παιδοφίλων, που κακοποιούσε ανήλικα παιδιά. Τα παιδιά πληρώνονταν για την ικανοποίηση των ορέξεων του Γεωργιάδη με μερικά ευρώ, όπως καταγγέλλουν οι δικηγόροι τους, για να υποστούν αυτό που περιγράφουν στις καταθέσεις τους στην αστυνομία αλλά και στις συνεντεύξεις τους ως πολύ σκληρό σεξ (very hard sex). Αυτή η προσωπικότητα του Γεωργιάδη δεν έχει καμιά σχέση με τη μιντιακή του εικόνα στην Ελλάδα, στην οποία εμφανίζεται ευαίσθητος, να παίζει πιάνο, να αγαπάει την τζαζ μουσική και να είναι αφιερωμένος σε κοινωνικό έργο. Σκιαγραφείται ως ένας σκληρός βιαστής, που έσερνε στο κρεβάτι του και το μαρτύριο ανήλικα παιδιά με αντάλλαγμα μερικά ευρώ. Μετά τη σύλληψή του στο Κισινάου της Μολδαβίας, ο Νίκος Γεωργιάδης επέδειξε το διπλωματικό του διαβατήριο, αφού υπηρετούσε σε υπηρεσίες του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και απόλαυσε την ασυλία του, ενώ υπήρξε ένα βρώμικο παρασκήνιο ώστε να μην φτάσει ποτέ η υπόθεση στην Ελλάδα. Τον τελευταίο μήνα, ο Γεωργιάδης εμφανίζεται ως ο επικοινωνιακός στρατηγός του νέου προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίο φέρεται να οδήγησε στη νίκη. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι εφημερίδες έχουν ανακοινώσει πως ο Γεωργιάδης ανέλαβε νέος γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού στο κόμμα. Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε τον δούμε και υπουργό Παιδείας.

Το 2007, η υπόθεση του αμερικανού παιδόφιλου Μαρκ Μπιάνκι συγκλόνισε την υφήλιο. Συνελήφθη και καταδικάστηκε στις ΗΠΑ με 24 χρόνια φυλάκιση επειδή είχε κακοποιήσει σεξουαλικά 10 παιδιά στη Μολδαβία. Δύο χρόνια αργότερα, ο βρετανός Ντέιβιντ Μπράιαν καταδικάστηκε σε 7 χρόνια φυλάκιση για παρόμοια εγκλήματα στην ίδια χώρα. Το 2010, μια εκτεταμένη επιχείρηση της Μολδαβικής Αστυνομίας, μετά από πιέσεις μη κυβερνητικών οργανώσεων ενάντια στην εμπορία ανθρώπων, οδήγησε σε σύλληψη ενός μεγάλου κυκλώματος παιδοφιλίας.

Η Μολδαβία καθώς και η Υπερδνειστερία, μια αυτονομημένη επαρχία της που διατηρεί σχέσεις με τη Ρωσία, ήταν ο παράδεισος των παιδοφίλων. Διεστραμμένοι παιδόφιλοι, που καλύπτονταν πίσω από τίτλους διπλωματών ή οργανώσεων, παράγοντες της πολιτικής ζωής στη χώρα τους, ταξίδευαν ως τη Μολδαβία αντί στη μακρινή Ταϊλάνδη για σεξοτουρισμό. Έκαναν επαφές, μέσα από σελίδες στο ίντερνετ, με τους διακινητές παιδικών κορμιών και έσερναν ως τα ακριβά τους ξενοδοχεία παιδιά 9-16 χρόνων. Συνήθως ήταν παιδιά από ορφανοτροφεία ή φτωχές οικογένειες, τα οποία χρησιμοποιούσε το κύκλωμα γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει κανένας να τα προστατέψει.

Σε ανακοίνωσή της το Νοέμβριο του 2011, η μολδαβική Αστυνομία αναφέρει χαρακτηριστικά πως «Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι Αρχές τα μέλη της σπείρας ήταν πολύ καλά οργανωμένα έχοντας διανείμει μεταξύ τους ρόλους. Για να εκπληρώσουν τις σεξουαλικές ορέξεις των πελατών τους έβρισκαν ανήλικους άρρενες μεταξύ 9 και 16 ετών. Την περίοδο 2010-11 βρήκαν στοιχεία 9 αντρών αυτών των σεξουαλικών προτιμήσεων. Πρόκειται για υπηκόους της Νορβηγίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας. Για τον ελληνικής καταγωγής ζητήθηκαν στοιχεία από τις διεθνείς Αρχές Ασφαλείας. Τα μέλη της σπείρας για να προωθήσουν τον σεξουαλικό τουρισμό δημιούργησαν ιστοσελίδα όπου διαφήμιζαν μια ομάδα ανηλίκων μολδαβικής καταγωγής. Μέσω της ιστοσελίδας οι παιδόφιλοι διάλεγαν τα πιθανά (ανήλικα) θύματά τους. Όταν έφταναν στη Μολδαβία επιδίδονταν σε σεξουαλικές συνευρέσεις και την δημιουργία πορνογραφικού υλικού (φωτογραφίες). Λόγω της υψηλής επικινδυνότητας για την κοινωνία και την νέα γενιά, τα άτομα αυτά κρατούνται. Ελέγχονται ποινικά σύμφωνα με το άρθρο 206 του ποινικού κώδικα της Μολδαβίας που αφορά στην διακίνηση ανηλίκων. Αν αποδειχθεί η ενοχή τους η ποινή είναι μεταξύ 15 και 20 έτη φυλάκισης». Τον Νοέμβριο ήταν που ο Γεωργιάδης οδηγήθηκε για τρεις ώρες στο Α.Τ του Κισινάου για να αναγνωριστεί από τα θύματά του.

Στις 8 Νοεμβρίου 2011, η Μολδαβική Αστυνομία ανακοινώνει ότι «από την περίοδο Μαΐου-Οκτωβρίου 2011 η διεύθυνση κατά της Εμπορίας Ανθρώπων, της Αστυνομίας, στοιχειοθέτησε φάκελο που αφορά την έκδοση παιδιών στη Μολδαβία. Στην έρευνα αυτή εντοπίστηκαν 4 ύποπτα άτομα μολδαβικής υπηκοότητας, με πολύ καλή οργάνωση και διανομή ρόλων. Προμήθευαν ανήλικα άρρενα παιδιά για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές ορέξεις των πελατών τους. Την περίοδο αυτή, εντοπίστηκαν 9 άντρες αυτών των σεξουαλικών προτιμήσεων. Πρόκειται για υπηκόους Νορβηγίας, Ιταλίας και της Ελλάδας. Για τον ελληνικής καταγωγής ζητήθηκαν στοιχεία από τις διεθνείς αρχές Ασφαλείας».

«Βίαζε παιδιά αλλά είχε διπλωματική ασυλία»

Στην ετήσια έκθεσή της το 2011 για το trafficking ανθρώπων στην Μολδαβία, η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κισινάου «φωτογραφίζει» την υπόθεση Γεωργιάδη, αναφέροντας πως οι μολδαβικές Αρχές αποκάλυψαν το 2010, την επίμαχη δηλαδή περίοδο, δάκτυλο σεξοτουρισμού, στον οποίο μεταξύ άλλων εμπλέκονταν Έλληνες και ότι ανάμεσα στους εμπλεκόμενους στο trafficking ήταν και σύμβουλος υπουργού. Ο Γεωργιάδης ήταν σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών της Μολδαβίας.

Λίγο αργότερα, επισημοποιείται πως ο Έλληνας που ερευνάται είναι ο Νίκος Γεωργιάδης. Συλλαμβάνεται στις 30 Νοεμβρίου, αλλά όπως δηλώνει ο αναπληρωτής προϊστάμενος της διεύθυνσης για την Καταπολέμηση του Trafficking, Ποδαρίλοφ: «Πιάσαμε τον Έλληνα στο αεροδρόμιο του Κισινάου, αλλά την ίδια μέρα αφέθηκε ελεύθερος, καθώς επέδειξε το διπλωματικό του διαβατήριο, το οποίο του παρείχε διπλωματική ασυλία».

Όπως σημειώνει ο Νίκος Γεωργιάδης στο πλούσιο βιογραφικό του: «Από το 1996 εργάστηκε για ιδιωτικές εταιρίες ως σύμβουλος σε αναπτυξιακά προγράμματα για 35 αναπτυσσόμενες χώρες και οικονομίες μετάβασης, χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Παγκόσμια Τράπεζα, τα Ηνωμένα Έθνη και άλλους οργανισμούς».

Την περίοδο εκείνη ήταν απεσταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ στη Μολδαβία, για να επιβλέψει την οικονομία της, εκτελώντας μάλιστα χρέη συμβούλου του υπουργού Βαλερί Λαζάρ. Η έρευνα για την αποκάλυψη του κυκλώματος παιδεραστίας έγινε παράλληλα από τη Μολδαβική Αστυνομία αλλά και ομάδα δημοσιογράφων του Δημοσιογραφικού Ερευνητικού Κέντρου, που ξεκίνησε την έρευνα για την παιδοφιλία σε συνεργασία με το Κέντρο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας της Δανίας.

Οι δημοσιογράφοι εντόπισαν πως το κύκλωμα των παιδεραστών έκλεινε παιδιά μέσα από ιστοσελίδες στο ίντερνετ. Παρουσιάστηκαν λοιπόν ως παιδόφιλοι και διαπίστωσαν πως το κύκλωμα ήταν υπό την εποπτεία ενός πρώην θύματος παιδεραστών, του Όλεγκ Σιβίτσκι, ο οποίος μετεξελίχθηκε σε διακινητή μικρών παιδιών. Οι δημοσιογράφοι έκλεισαν για δεύτερη φορά ραντεβού με παιδιά και αποκάλυψαν την ταυτότητά τους. Ένα από τα παιδιά, ο Μίσα, μίλησε στους δημοσιογράφους έχοντας στραμμένη την πλάτη στην κάμερα για τη σχέση του με τον Γεωργιάδη. Τα ίδια πράγματα επανέλαβε αργότερα στην κατάθεσή του στην Αστυνομία. Ο Μίσα μιλάει στους δημοσιογράφους μπροστά στο σπίτι της οδού Πέτρου Μοβίλα, όπου έμενε ο Νίκος Γεωργιάδης :

«Μίσα: Αυτή είναι η πολυκατοικία που ζούσε ο πελάτης, που μου έστειλε ο Όλεγκ Σιβίτσκι.

Δημοσιογράφος: Πώς ονομαζόταν ο πελάτης;

Μίσα: Νικ Γεωργιάδης. Αυτός ζούσε σε αυτό το κτίριο, κι απ’ όσο γνωρίζω, δεν ζούσε μόνος του. Ζούσε με ένα αγόρι, που ονομαζόταν Γκρέγκορι. Του αγόραζε πολλά δώρα και ένα λάπτοπ. Δεν ήταν δύσκολο γι’ αυτόν, γιατί ήταν πολύ εύπορος.

Δημοσιογράφος: Πότε σου είπε ο Όλεγκ ότι πρέπει να συναντήσεις τον Γεωργιάδη; Πότε συνέβη αυτό;

Μίσα: Αυτό έγινε αρχές Ιουνίου.

Δημοσιογράφος: Πέρυσι;

Τον τελευταίο μήνα, ο Γεωργιάδης εμφανίζεται ως ο επικοινωνιακός στρατηγός του νέου προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίο φέρεται να οδήγησε στη νίκη. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι εφημερίδες έχουν ανακοινώσει πως ο Γεωργιάδης ανέλαβε νέος γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού στο κόμμα. Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε τον δούμε και υπουργό Παιδείας.

Μίσα: Ναι. Συναντηθήκαμε με τον Όλεγκ μετά από μακρόχρονη αλληλογραφία και μου είπε ότι την επόμενη μέρα θα ερχόταν ένας πελάτης από την Ελλάδα και ότι μπορεί να με γνωρίσει με αυτόν. Ο Όλεγκ μίλησε με τον Νικ στα γρήγορα και χωριστήκαμε. Όταν πήγαμε στου Όλεγκ, μου είπε πως ο Έλληνας θέλει να με συναντήσει στις 10. Στον κινηματογράφο “Πατρίδα”.

Δημοσιογράφος: Μετά σε πήρε εσένα και ήρθατε εδώ;

Μίσα: Όχι. Μου έδωσε 5 λέι για το λεωφορείο και ήρθα εγώ και συνάντησα τον Νικ».

«Με βίασε ενώ κοιμόμουν»

Ο Μίσα δήλωσε επίσημα στους δημοσιογράφους πως ο Γεωργιάδης τον βίασε. «Πήγα να του κάνω μασάζ, αυτό είχαμε συμφωνήσει, και με βίασε ενώ κοιμόμουν», λέει συγκεκριμένα.

Η Όλγα Σιέκλεϊ ήταν μια από τις δημοσιογράφους, που έκανε τις αποκαλύψεις για το κύκλωμα παιδοφιλίας και τον Νίκο Γεωργιάδη. Μιλάει στο Hot Doc για την υπόθεση αυτή.

«Η υπόθεση για μας ξεκίνησε όταν η Μη Κυβερνητική Οργάνωση La Strada έδωσε μια συνέντευξη Τύπου, στην οποία έκανε λόγο για κύκλωμα παιδοφιλίας που δραστηριοποιείται στη Μολδαβία. Τα θύματα ήταν αγόρια. Η Αστυνομία γνώριζε για το κύκλωμα, αλλά δεν έκανε τίποτα. Έψαξα μέσω διαδικτύου και βρήκα τη σελίδα τους, το οποίο είχε φωτογραφίες μικρών αγοριών. Βρήκα επίσης και τιμές για κάθε αγόρι. Μόλις τα είδα αυτά κατάλαβα πόσο σοβαρό ήταν το θέμα. Δεν γνώριζα πως η Αστυνομία είχε ήδη συλλάβει τον εγκέφαλο του κυκλώματος.

Με πλάτη στην κάμερα της μολδαβής δημοσιογράφου Όλγας Σιγκλέϊ, ο νεαρός Μίσα αναφέρει μεταξύ άλλων πως βρίσκονται μπροστά στο σπίτι του πελάτη του Νίκου Γεωργιάδη. Ο Γεωργιάδης, σύμφωνα με τον Μίσα, συζούσε ήδη με ένα άλλο αγόρι τον Γκρέγκορι, στον οποίο έκανε πολλά δώρα. Ο Μίσα δήλωσε επίσημα στους δημοσιογράφους πως ο Γεωργιάδης τον βίασε. «Πήγα να του κάνω μασάζ -αυτό είχαμε συμφωνήσει- και με βίασε ενώ κοιμόμουν» λέει συγκεκριμένα.

Ξεκίνησα την έρευνα και έφτασα στον Μίσα, ο οποίος ήταν θύμα παιδοφιλίας, που εξελίχθηκε σε εγκέφαλο σπείρας στο Κισινάου. Σύμφωνα με όσα μου είπε ο Μίσα, ο Γεωργιάδης επικοινώνησε με έναν Νορβηγό, ο οποίος είχε στήσει blog προσφέροντας τέτοιες υπηρεσίες.

Ήταν ο Όλεγκ Σιβίντσκι, ο οποίος συνελήφθη ως εγκέφαλος. Του είπε, θες λεφτά; Ο Μίσα δέχθηκε και συναντήθηκαν στο σπίτι, όπου αντί για μασάζ, που του είχε πει, τον κακοποίησε. Ο Μίσα είπε πως πήρε 75 ευρώ για να περάσει μια νύχτα με τον Γεωργιάδη. Για τον Γεωργιάδη ανοίχτηκε ξεχωριστός φάκελος με στοιχεία. Υπάρχουν και βίντεο με αυτόν».

Η παγίδευση, οι αποδείξεις και η κάλυψη

Οι συλληφθέντες για παιδεραστία αντιμετωπίζουν ποινές έως 20 ετών. Ο Νίκος Γεωργιάδης, δείχνοντας το διπλωματικό του διαβατήριο, δεν συνελήφθη, καλυπτόμενος από διπλωματική ασυλία. Οι μολδαβικές Αρχές είχαν δύο επιλογές: ή να ασκήσουν δίωξη μόλις έληγε η ασυλία του ή να ζητήσουν την άρση της. Στην προσπάθεια δίωξης του Γεωργιάδη πρωτοστάτησε η δικηγόρος Ναταλία Μπαϊράμ, από την οργάνωση La Strada, η οποία είχε απαιτήσει από τις Αρχές την εξάρθρωση των κυκλωμάτων σεξοτουρισμού στη Μολδαβία.

Η Μπαϊράμ ανέλαβε τις υποθέσεις τεσσάρων θυμάτων του Γεωργιάδη. Περιγράφει στο Hot Doc πώς μεθοδεύτηκε η κάλυψη του Γεωργιάδη:

«Ο Νικόλαος Γεωργιάδης συνάντησε νεαρά αγόρια, όχι μόνο από τη Μολδαβία αλλά και από την Υπερδνειστερία, και τα εκμεταλλεύτηκε σεξουαλικά. Όταν δύο θύματα, δύο νεαρά αγόρια από τη Μολδαβία, μας ανέφεραν έναν έλληνα πολίτη, με το όνομα Νικ, δώσαμε την πληροφορία στην Αστυνομία και την ειδική Υπηρεσία Καταπολέμησης Διακίνησης Ανθρώπων (CCTP) απαιτώντας να ξεκινήσει έρευνα. Ξεκίνησαν έρευνα και ταυτοποίησαν τον Νικ με τον Νικόλαο Γεωργιάδη. Βρήκαν το διαμέρισμά του και τοποθέτησαν ειδικά μέσα και κάμερες, ώστε να επιβεβαιώσουν ότι εκμεταλλευόταν παιδιά. Έτσι εξασφάλισαν βίντεο, που αποδείκνυε πως ο Νικόλαος Γεωργιάδης κάλεσε ένα από τα θύματά του και κατά τη διάρκεια της νύχτας συνευρέθηκαν σεξουαλικά. Η Αστυνομία δεν ήξερε ακόμα ποιος ήταν ο Γεωργιάδης και ότι είχε διπλωματική ασυλία. Εκείνη την περίοδο ήταν σύμβουλος του υπουργείου Οικονομικών και υπάλληλος του Οργανισμού Ανάπτυξης του ΟΗΕ (UNPD).

Η Όλγα Σιέκλεϊ ήταν μια από τις δημοσιογράφους, που έκανε τις αποκαλύψεις για το κύκλωμα παιδοφιλίας και τον Νίκο Γεωργιάδη και μιλάει στο Hot Doc.

Όταν ο εισαγγελέας είπε πως δεν μπορεί να ασκηθεί δίωξη, παρά τα στοιχεία, επειδή ήταν διπλωμάτης, διαφώνησα.

Ήταν απλά ένας αξιωματούχος, που είχε προσληφθεί από έναν διεθνή οργανισμό και δεν υπήρχε λόγος να σταματήσει η υπόθεση. Μου απάντησε πως με βάση τη συνθήκη της Βιέννης δεν μπορούσε υποστεί έρευνα, λόγω της ασυλίας.

Έστειλα επιστολή στο υπουργείο Εξωτερικών, στην οποία ανέφερα πως για τέτοια αδικήματα μπορούσε να γίνει αίτημα για άμεση άρση της ασυλίας. Μου απάντησαν πως δεν είναι δυνατόν, γιατί πρόκειται για άτομο που προστατεύεται από τη διεθνή νομοθεσία. Τόνισα πως η ασυλία του έληγε σε ένα μήνα και θα μπορούσε να συνεχιστεί η διαδικασία μετά από αυτό. Έκαναν λοιπόν τότε ένα διαδικαστικό λάθος εσκεμμένα. Αντί να αναστείλουν, να παγώσουν την έρευνα, την έκλεισαν. Έτσι έπρεπε να υπάρξουν νέα στοιχεία για να ξανανοίξει. Δεν υπήρχε καμιά επαφή των μολδαβικών Αρχών με τις ελληνικές, γιατί δεν το ήθελαν. Παρασκηνιακά με ενημέρωσαν ότι πίεσε το Δημοκρατικό Κόμμα της Μολδαβίας, γιατί ο Γεωργιάδης ήταν σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών, που εκείνο τον καιρό ανήκε στο συγκεκριμένο κόμμα. Το γραφείο του εισαγγελέα φοβήθηκε να πάει κόντρα σε αυτή την πολιτική θέση. Επίσης, ο Γεωργιάδης είχε πολύ σημαντική θέση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι μολδαβικές Αρχές δεν ήθελαν σύγκρουση με τις ευρωπαϊκές. Όσο και αν έκανα εκκλήσεις, δεν εισακούστηκα. Έτσι αναγκάστηκα να καλέσω τους δημοσιογράφους και να γνωστοποιήσω το τι έγινε. Το ενδιαφέρον είναι πως δύο χρόνια μετά το κλείσιμο της έρευνας, το 2014, ο Γεωργιάδης επέστρεψε στη Μολδαβία χωρίς φόβο και τύψεις. Τα παιδιά είναι ενήλικες, με τα τραύματά τους ανοιχτά. Η έρευνα έδειξε επισήμως πως ο Γεωργιάδης εκμεταλλεύτηκε τουλάχιστον τέσσερα παιδιά από τη Μολδαβία αλλά κανείς δεν γνωρίζει τι έγινε και με πόσα παιδιά στην Υπερδνειστερία».

Το Hot Doc επικοινώνησε με τον αναπληρωτή προϊστάμενο του Κέντρου Καταπολέμησης Διακίνησης Ανθρώπων του υπουργείου Εσωτερικών της Μολδαβίας, Γιούρι Ποδαρίλοβ, ο οποίος επιβεβαίωσε την προσαγωγή του Νίκου Γεωργιάδη από τις μολδαβικές Αρχές, για την υπόθεση της παιδεραστίας. Επίσης, ο κ. Ποδαρίλοβ επιβεβαίωσε εμμέσως την ύπαρξη αποδεικτικών στοιχείων της Αστυνομίας στο φάκελο του Γεωργιάδη, τα οποία αποδείκνυαν τη σεξουαλική ασέλγεια του υπεύθυνου πολιτικού σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας κατά ανήλικων αγοριών.

Και η Πρεσβεία των ΗΠΑ μίλησε για σκάνδαλο

Η τελευταία πράξη της κάλυψης της υπόθεσης γράφτηκε στις 30 Ιανουαρίου 2013, στο Ανώτατο Δικαστήριο της Μολδαβίας, το οποίο απέρριψε την αίτηση αναίρεσης της δικηγόρου Ναταλία Μπαϊράμ, που εκπροσωπούσε τα φερόμενα ως θύματα του Γεωργιάδη, V. Demintev και M. Lungu, να ξεκινήσει δίωξη εναντίον του με τη λήξη της ασυλίας του. Το δικαστήριο αποφασίζει πως με βάση το νόμο, αφού η υπόθεση εμφανίστηκε ως περαιωθείσα, δεν μπορεί να ξανανοίξει.

Ο Γεωργιάδης δεν δικάζεται, ούτε ο φάκελος της υπόθεσης προωθείται στην Ελλάδα. Ο ίδιος επιχείρησε με όλα τα νομικά μέσα και μέσω του δικηγόρου του, Ιουλιάν Γκραϊντάν, ενός από τους πιο επιφανείς στη Μολδαβία, να υποστηρίξει πως είναι παράνομο να ανοίξει η υπόθεση. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη δικηγόρο των θυμάτων, Ναταλία Μπαϊράμ, τον Μάρτιο του 2012 όταν ο εισαγγελέας επιχείρησε να ξανανοίξει την υπόθεση, παρουσιάστηκε ο δικηγόρος του Γεωργιάδη για να διαμαρτυρηθεί για το ενδεχόμενο αυτό. Η διαμαρτυρία του έγινε δεκτή και η υπόθεση δεν ξανάνοιξε.

Το μιντιακό προφίλ του Νίκου Γεωργιάδη στην Ελλάδα είναι τελείως διαφορετικό. Εδώ, στην παρουσίαση του βιβλίου «Χελώνες και Tίγρεις» ο Νίκος Γεωργιάδης με τον Κωστή Χατζηδάκη σε ρόλο συγγραφέα.

Το ερώτημα είναι γιατί ένα δημόσιο πρόσωπο, ειδικά αν όσα έχουν δημοσιευτεί εναντίον του δεν είναι αλήθεια, να μην απαιτήσει το ίδιο να ερευνηθεί η υπόθεση ώστε να αθωωθεί αντί να χρησιμοποιεί νομικά τερτίπια και ισχυρισμούς πως δεν μπορεί να δικαστεί;

Οι ευρωπαϊκές Αρχές αλλά και οι υπηρεσίες του ΟΗΕ άφησαν την υπόθεση να χαθεί στο χρόνο. Η Αμερικανική Πρεσβεία στη Μολδαβία, ωστόσο, στην ετήσια έκθεση του 2011, αναφέρεται στη σκανδαλώδη κάλυψη κυκλώματος παιδοφιλίας και την ατιμωρησία συμβούλου υπουργού. Γράφει συγκεκριμένα:

«Οι μολδαβικές Αρχές αποκάλυψαν ένα κύκλωμα παιδικού σεξοτουρισμού, το 2010, με Μολδαβούς, Έλληνες και Ιταλούς. Η κυβερνητική συνενοχή στη διακίνηση ανθρώπων παραμένει ως σημαντική ανησυχία και κανένας κυβερνητικός αξιωματούχος δεν κατηγορήθηκε ή καταδικάστηκε για συνενοχή σε υπόθεση trafficking το 2010.

Ενημερώσεις υποθέσεων, που εμπλέκουν αστυνομικούς, έναν δήμαρχο, έναν υπουργικό σύμβουλο και υπαλλήλους κυβερνητικών ιδρυμάτων σε υποθέσεις trafficking… δείχνουν αδυναμία στα δικαστήρια, συμπεριλαμβανομένων των μικρών ποινών ή προστίμων που δόθηκαν σε καταδικασθέντες διακινητές…

Κάποιοι ειδικοί δηλώνουν ανησυχία για συνενοχή σε υποθέσεις trafficking και του δικαστικού κλάδου. Για παράδειγμα, ΜΚΟ αναφέρουν δικαστές να δίνουν μικρές ποινές έναντι δωροδοκίας.

Κάποιοι κατηγορούμενοι δεν κρατήθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας ή της δίκης, με αποτέλεσμα να φύγουν από τη χώρα ή να παραμείνουν και να παρενοχλούν τα θύματα».

Mesager: Σκληρός παιδεραστής ο Γεωργιάδης

Η Μολδαβική Αστυνομία παρακολουθούσε και με κρυφές κάμερες τον Γεωργιάδη, κατά τη διάρκεια των συνευρέσεών του με τα ανήλικα αγόρια. Σε αυτές έρευνες και τα ντοκουμέντα, που συγκεντρώθηκαν σε βάρος του Νικόλαου Γεωργιάδη, αναφέρεται δημοσίευμα του Mesager.net, ενός μολδαβορουμανικού μη κερδοσκοπικού οργανισμού, που έχει ως στόχο να αναλύει και να παρακολουθεί τα γεγονότα και τις διαδικασίες που επηρεάζουν ή ενδέχεται να επηρεάσουν το μέλλον του ρουμανικού χώρου.

Το δημοσίευμα είναι εξόχως αποκαλυπτικό σε σχέση με την έρευνα και τα στοιχεία, που συγκέντρωσαν οι μολδαβικές Αρχές και ειδικότερα το Κέντρο κατά της Διακίνησης Ανθρώπων της χώρας αυτής αλλά και το πώς ο Γεωργιάδης τελικά δεν αντιμετώπισε την Δικαιοσύνη.

Σεξουαλικές σχέσεις με ανήλικους

Ο Νικόλαος Γεωργιάδης, πρώην μέλος της Ελληνικής Βουλής, ήρθε στη Μολδαβία τον Απρίλιο του 2010 ως σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών στο πλαίσιο της αποστολής της ΕΕ για παροχή συμβουλών σε κοινωνικές πολιτικές, ένα σχέδιο που είναι χρηματοδοτούμενο και έχει επιβληθεί από τη Διεύθυνση Ανάπτυξης του ΟΗΕ.

Σύμφωνα με το Κέντρο κατά της Διακίνησης Ανθρώπων, ο Νικόλαος Γεωργιάδης διατήρησε σεξουαλικές σχέσεις με ανήλικους 16-18 ετών.

Σύμφωνα με πηγές της αστυνομίας, ο διπλωμάτης έμενε σε ένα πολυτελές διαμέρισμα 169 τ.μ., το οποίο βρισκόταν στην οδό Πέτρου Μοβίλα, στο κέντρο της πρωτεύουσας, όπου καλούσε αγόρια για να εκπληρώσει τη σεξουαλική διαστροφή πληρώνοντας τα με 400 λέι.

Μετά από πολλές έρευνες του Κέντρου κατά της Διακίνησης Ανθρώπων συγκεντρώθηκαν πολλές αποδείξεις σχετικά με τον Νίκο Γεωργιάδη, και το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ξεκίνησε η διαδικασία της ποινικής δίωξης από τη Γενική Εισαγγελία.

«Από τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε, ο Γεωργιάδης είχε σεξουαλικές επαφές με ανήλικους, που προέρχονταν από φτωχές οικογένειες. Αρχικά όλα ξεκίνησαν από ένα κύκλωμα διακινητών, οι οποίοι πρόσφεραν σε αλλοδαπούς ανήλικα παιδιά για τις σεξουαλικές τους ορέξεις. Μεταξύ αυτών των αλλοδαπών υπήρχε το όνομα κάποιου Νικ. Εμείς δεν ξέραμε ότι ήταν διπλωμάτης, οπότε συγκεντρώθηκαν διάφορα στοιχεία, όπως βίντεο, τηλεφωνικές συζητήσεις, που αποδείκνυαν ότι αυτός ο Νικ είχε σεξουαλικές σχέσεις με αγοράκια μέχρι 18 ετών», ανέφερε ο επικεφαλής του Κέντρου κατά της Διακίνησης Ανηλίκων, Γιούρι Ποδαρίλοφ.

Έκλεισαν το φάκελο αντί να τον «παγώσουν»

Η τελευταία πράξη της κάλυψης της υπόθεσης γράφτηκε στις 30 Ιανουαρίου 2013, στο Ανώτατο Δικαστήριο της Μολδαβίας, το οποίο απέρριψε την αίτηση αναίρεσης της δικηγόρου Ναταλία Μπαϊράμ, που εκπροσωπούσε τα φερόμενα ως θύματα του Γεωργιάδη, V. Demintev και M. Lungu, να ξεκινήσει δίωξη εναντίον του με τη λήξη της ασυλίας του. Το δικαστήριο αποφασίζει πως με βάση το νόμο, αφού η υπόθεση εμφανίστηκε ως περαιωθείσα, δεν μπορεί να ξανανοίξει. Ο Γεωργιάδης δεν δικάζεται, ούτε ο φάκελος της υπόθεσης προωθείται στην Ελλάδα. Ο ίδιος επιχείρησε με όλα τα νομικά μέσα και μέσω του δικηγόρου του, Ιουλιάν Γκραϊντάν, ενός από τους πιο επιφανείς στη Μολδαβία, να υποστηρίξει πως είναι παράνομο να ανοίξει η υπόθεση. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη δικηγόρο των θυμάτων, Ναταλία Μπαϊράμ, τον Μάρτιο του 2012 όταν ο εισαγγελέας επιχείρησε να ξανανοίξει την υπόθεση, παρουσιάστηκε ο δικηγόρος του Γεωργιάδη για να διαμαρτυρηθεί για το ενδεχόμενο αυτό. Η διαμαρτυρία του έγινε δεκτή και η υπόθεση δεν ξανάνοιξε.

Έτσι, στις 30 Νοεμβρίου 2010, ο Νίκος Γεωργιάδης, που είχε προσαχθεί αλλά όχι συλληφθεί από τις Αρχές, ήταν ελεύθερος την ίδια μέρα.

«Πιάσαμε τον Έλληνα στο αεροδρόμιο του Κισινάου αλλά την ίδια ημέρα αφέθηκε ελεύθερος, επειδή έδειξε το διπλωματικό διαβατήριο, που του παρείχε διπλωματική ασυλία», δήλωσε ο Ποδαρίλοφ.

Την ίδια ημέρα, η Γενική Εισαγγελία εξέδωσε απόφαση που σταματούσε την ποινική δίωξη.

Σύμφωνα με αυτή την απόφαση, ο Γεωργιάδης ήταν άμεσα ελεύθερος λόγω της σύμβασης της Βιέννης, που αφορά τις διπλωματικές σχέσεις, που αναφέρει ότι ο Γεωργιάδης δεν μπορεί να συλληφθεί ή να προσαχθεί από τα όργανα της τάξης. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ποινική δίωξη δεν έπρεπε να σταματήσει αλλά να «παγώσει», επειδή για πάνω από ένα μήνα, από 15 Ιανουαρίου 2011, το διπλωματικό διαβατήριο του Γεωργιάδη και η αποστολή του είχε λήξει και δεν παρατάθηκε.

«Η κυβέρνησή μας επίτηδες με μεσολάβησή της γλίτωσε τον Γεωργιάδη από τις ποινικές του ευθύνες. Αμέσως, από τη στιγμή που τον είχαν στην κατοχή τους, σταμάτησε η ποινική του δίωξη. Ο λόγος που επικαλείται ο εισαγγελέας της διεύθυνσης Διακίνησης είναι ότι αυτός είχε διπλωματική ασυλία. Ο ποινικός κώδικας δεν προβλέπει κάτι τέτοιο, αν και ο εισαγγελέας το γνώριζε», δήλωσε η δικηγόρος της ΜΚΟ LaStrada, Ναταλία Μπαϊράμ.

«Σκληρό σεξ με ανήλικα αγόρια έκανε ο Νίκος Γεωργιάδης στη Μολδαβία»

Σε πολύ άγριο σεξ με ανήλικα αγόρια, ειδικά κατά τη διείσδυση, επιδιδόταν ο Νικόλαος Γεωργιάδης, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε στο Hot Doc η συνήγορός τους και δικηγόρος του μολδαβικού τμήματος της διεθνούς ΜΚΟ LaStrada, που καταπολεμά το trafficking ανθρώπων, Ναταλία Μπαϊράμ.

Η Μολδαβία είναι μια πολύ φτωχή χώρα, όπου η παιδική πορνεία ανθεί. Το δίκτυο, που προμήθευε τον Γεωργιάδη με ανήλικα αγόρια, δεν είχε πρόβλημα στο να βρει θύματα, που προκειμένου να ζήσουν τα ίδια και τις οικογένειές τους θα έκαναν τα πάντα έναντι λίγων χρημάτων.

Η συνήγορος της LaStrada, Ναταλία Μπαϊράμ, μας μίλησε για τρεις από αυτές τις περιπτώσεις ανήλικων αγοριών:

«Το πρώτο θύμα ήταν ένα 16χρονο αγόρι, ονόματι Βατσισλάβ Ντέμιντσεβ, που ζει στο Κισινάου της Μολδαβίας.

Ο Βατσισλάβ στρατολογήθηκε από έναν Νορβηγό, τον Ολέγκ Σιβίτσκι, μέσω της ιστοσελίδας gaymoldova.md, που έκλεισε κατά τη διάρκεια της έρευνας. Ήταν μια ειδικευμένη ιστοσελίδα, που φτιάχτηκε από τον Νορβηγό για να προσελκύσει σεξοτουρίστες από όλο τον κόσμο να έρθουν στη Μολδαβία και να τους παρέχει υπηρεσίες συνοδείας νεαρών αγοριών.

Στη συνέχεια, υπήρξε επικοινωνία με τον Νίκο Γεωργιάδη μέσω μιας ρωσικής ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης. Ο Γεωργιάδης ρώτησε αν το παιδί είχε προηγούμενες εμπειρίες με άντρες και ο Βατσισλάβ, που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε βιαστεί από άλλους ενήλικες, είπε ότι έχει εμπειρία. Έτσι, ο Νικόλαος Γεωργιάδης έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον να συναντήσει τον Βατσισλάβ και μετά από μια μικρή συζήτηση, μέσω της ιστοσελίδας, πρότεινε στον Βατσισλάβ να τον συναντήσει στο διαμέρισμά του. Πήγε στο διαμέρισμά του, ήπιαν αλκοόλ και μετά έγινε η σεξουαλική διείσδυση. Μετά ο Νικόλαος Γεωργιάδης τον πλήρωσε. Ο Βατσισλάβ είναι από φτωχή οικογένεια. Υπήρξε πάνω από μία σεξουαλική διείσδυση εκείνο το βράδυ. Συναντήθηκαν και άλλες φορές, και κάθε φορά ο Νικόλαος Γεωργιάδης τον πλήρωνε.

Το δεύτερο αγόρι ήταν ο Μιχαήλ Λούγκου, που ήρθε στο Κίσινάου μετά από πρόσκληση του Νορβηγού (σ.σ. Ολέγκ Σιβίτσκι). Εκείνη την εποχή, ο Μιχαήλ ήταν 16 ετών. Ζούσε σε οικοτροφείο, γιατί ήταν και αυτός από φτωχή οικογένεια. Ήρθε εδώ για να κερδίσει χρήματα, καθώς ξεγελάστηκε από τον Νορβηγό ότι υπάρχουν κάποιες ευκαιρίες γι’ αυτόν να προσληφθεί στο Κισινάου. Μετά από πρόταση του Ολέγκ Σιβίτσκι επίσης συνάντησε τον Γεωργιάδη στο διαμέρισμά του και έκαναν σεξ και ο Γεωργιάδης τον πλήρωσε. Αυτό έγινε μόνο μία φορά.

Στη συνέχεια ήταν ένα τρίτο αγόρι, επίσης 16 χρονών, ο Μιχαήλ Βιντιάκ. Επίσης συναντήθηκαν με τη βοήθεια του Νορβηγού, γιατί κάθε φορά του ζητούσε ο Γεωργιάδης να του βρίσκει νεαρά αγόρια. Ο Σιβίτσκι βρήκε τον Μιχαήλ Βιντιάκ. Το νεαρό αγόρι δέχτηκε να συναντήσει τον Γεωργιάδη για να του κάνει μασάζ. Στην κατάθεσή του, ο Μιχαήλ Βιντιάκ ξεκαθάρισε ότι κέρδιζε χρήματα για να ζήσει κάνοντας μασάζ. Η πρόθεση του αγοριού ήταν να κερδίσει χρήματα κάνοντας μασάζ στον Γεωργιάδη. Την ώρα που του έκανε το μασάζ, ο Γεωργιάδης του πρότεινε να κάνουν σεξ λέγοντας ότι ο Σιβίτσκι θα του έδινε επιπλέον χρήματα. Το νεαρό αγόρι δέχτηκε να το κάνει.

Αυτές είναι απλά οι περιπτώσεις από τη Μολδαβία. Υπήρχαν και νεαρά αγόρια που ήρθαν από την Υπερδνειστερία κατόπιν πρόσκλησης του Σιβίτσκι. Έχω πληροφορίες από τις καταθέσεις τους ότι αυτά τα θύματα τα συνάντησε επίσης ο Γεωργιάδης. Δεν ξέρω όμως ακριβώς πόσα.

Για όλα τα παιδιά από τη Μολδαβία ήταν καθαρό ότι θα είχαν σεξ με τον Γεωργιάδη. Απλά το αποδέχτηκαν έναντι αμοιβής. Ο Γεωργιάδης τα διέφθειρε. Όλα αυτά τα παιδιά είχαν προβλήματα και ήταν σε ανάγκη χρημάτων. Η Μολδαβία είναι φτωχή χώρα.

Γνωρίζω επίσης από τις καταθέσεις των θυμάτων ότι ο Γεωργιάδης συνήθιζε να κάνει πολύ άγριο σεξ (very hard sex). Ήταν πολύ βίαιος κατά τη σεξουαλική διείσδυση».

Η απάντηση του Ν. Γεωργιάδη στο Hot Doc

«Τα ξέρω αυτά. Αναμοχλεύετε ανυπόστατα δημοσιεύματα του παρελθόντος και σας καλώ να μη δημοσιεύσετε αυτή την υπόθεση, γιατί θα χρησιμοποιήσω το δημοσίευμά σας για να κινηθώ νομικά εναντίον σας», είπε χαρακτηριστικά.

Όταν ρωτήσαμε τον υπεύθυνο Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας αν προσήχθη από τις μολδαβικές Αρχές, για την εν λόγω υπόθεση, εκείνος απάντησε: «Δεν θα μπω στην ουσία μαζί σας». Όταν επιμείναμε πως η ουσία είναι ακριβώς το να μας απαντήσει στη συγκεκριμένη ερώτηση, ο κ. Γεωργιάδης είπε ότι «δεν θα μπω σε κανέναν διάλογο μαζί σας».

άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #93, τον Ιανουάριο του 2016

Extra Hot άρθρο

Ο αμερικανός οικονομολόγος Ρίτσαρντ Γουόλφ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο New School της Νέας Υόρκης, του Yale και του Sorbonne I, μιλάει στο Hot Doc για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, την ευρωζώνη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, επισημαίνοντας την ανάγκη να προχωρήσουμε στη μετακαπιταλιστική εποχή. Παρατηρεί ότι «οι ισχυρισμοί για το ότι ζούσατε πέραν από τις δυνατότητές σας είναι αστείοι και προσβλητικοί» και εξηγεί τι κρύβεται πίσω από την περίφημη ελληνική κρίση.

Τον τελευταίο καιρό ακούγεται πως η ελληνική οικονομία ανακάμπτει.
Έχουμε τη βαθύτερη οικονομική ύφεση των τελευταίων 75 ετών, δεύτερη χειρότερη μετά από τη μεγάλη ύφεση του ‘30, χωρίς να γνωρίζουμε πόσο ακόμα θα χειροτερεύσει η κατάσταση. Σας θυμίζω πως μετά την κρίση του ‘30, με την ανάδειξη των οικονομικών θεωριών του Κέυνς, οι οικονομολόγοι είπαν πως υπήρχαν πλέον οι μηχανισμοί που δεν θα επέτρεπαν να ξανασυμβεί μια τέτοια ύφεση. Οι ίδιοι που τα έλεγαν αυτά, ακόμα και μετά από τις 11 υφέσεις που αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ από τη δεκαετία του ‘30 μέχρι το 2007, λέγανε κάθε φορά πως δεν είναι ανησυχητική η κατάσταση και πως δεν έχει πάρει τις διαστάσεις του ‘30. Τώρα όμως έχουμε μια τέτοια μεγάλη ύφεση. Οι ίδιοι που μας έλεγαν πως δεν θα συνέβαινε ξανά κάτι τέτοιο τώρα μιλάνε για ανάκαμψη. Υπάρχει ανάκαμψη, αλλά μόνο για τους πλουσιότερους 5%-10%. Όπου κοιτάξουμε, το επίπεδο διαβίωσης της πλειοψηφίας έχει πέσει τα τελευταία χρόνια.

Ποιοι παράγοντες οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση;
Οι περισσότερες χώρες πάντα δανείζονται και ζουν πέραν από τις δυνάμεις τους. Το πρώτο πρόβλημα για την Ελλάδα δεν ήταν πως δανειζόταν περισσότερο από ό,τι έπρεπε. Οι δανειστές είχαν πιέσει την Ελλάδα να δανειστεί επειδή οι ίδιοι έβγαζαν τεράστια κέρδη, βυθίζοντας χώρες όπως η Ελλάδα στο χρέος. Η Goldman Sachs, για παράδειγμα, είχε βοηθήσει την Ελλάδα να εφαρμόσει διάφορα λογιστικά κόλπα για να αποκρύψει το πραγματικό τις χρέος. Ακολούθησε η παγκόσμια οικονομική κατάρρευση του 2008, όταν όλες οι μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες έπρεπε να αυξήσουν κατακόρυφα τον δανεισμό τους. Οι δανειστές αντιμετώπιζαν μια ραγδαία αύξηση στη ζήτηση δανείων και κατάλαβαν πως μπορούσαν να δανείσουν με μικρότερο ρίσκο σε χώρες όπως οι ΗΠΑ.
Έτσι οι όροι δανεισμού για την Ελλάδα έγιναν πολύ πιο οδυνηροί. Το δεύτερο πρόβλημα είναι η περίεργη πολιτική οικονομία του καπιταλισμού. Ας χωρίσουμε τον πληθυσμό στα δύο: Από τη μία η μεγάλη μάζα των εργαζομένων και από την άλλη οι πλουσιότεροι 5%. Και οι δύο θέλουν το κράτος να τους προσφέρει διάφορες ακριβές υπηρεσίες με τη χαμηλότερη δυνατή φορολόγηση. Αυτό βάζει τους πολιτικούς σε δύσκολη θέση. Δεν τολμούν να αυξήσουν τους φόρους, επειδή αυτό θα έχει πολιτικό κόστος και επειδή μετά οι πλούσιοι θα υποστηρίξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Τι κάνουν λοιπόν; Δανείζονται λεφτά. Έτσι, δεν αναγκάζονται να αυξάνουν τους φόρους, ενώ συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες που ζητάει ο κόσμος. Αυτή η κατάσταση βολεύει τους πλούσιους, που όχι μόνο αποφεύγουν τη φορολόγηση, αλλά βγάζουν κέρδος δανείζοντας στο κράτος. Παραδόξως όλοι κερδίζουν, αλλά το δημόσιο χρέος αυξάνεται.

Ποιος ήταν ο ρόλος του ευρώ και της ευρωζώνης στη δημιουργία της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα;
Νομίζω πως το ευρώ, όπως και το σχέδιο για την ενωμένη Ευρώπη, είχε απήχηση σε πολλές ομάδες ανθρώπων για διάφορους λόγους. Πιστεύω πως οι ομάδες που συμμετείχαν σε αυτή τη συμμαχία είχαν διαφορετικούς λόγους να υποστηρίξουν το ευρώ, αλλά και διαφορετικές ικανότητες για την επίτευξη των στόχων τους. Για τους Γερμανούς, η δημιουργία του κοινού νομίσματος και της ενιαίας αγοράς ήταν όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ήξεραν πως οι οικονομικές συνθήκες εντός της χώρας τους, με τα συμβούλια των εργαζομένων που καθορίζουν τις σχέσεις με την ιδιοκτησία και που διατηρούν τις τιμές και τους μισθούς σε χαμηλά επίπεδα με αντάλλαγμα την ασφάλεια των θέσεων εργασίας, θα βοηθούσαν τη Γερμανία. Γνώριζαν πως όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες μετέτρεπαν τις τιμές και τους μισθούς τους σε ευρώ θα ανέβαζαν κατακόρυφα τις τιμές και ως αποτέλεσμα η Γερμανία θα γινόταν η πιο ανταγωνιστική ευρωπαϊκή οικονομία.
Αυτό δεν έγινε επειδή οι Γερμανοί ήταν πιο ικανοί ή πιο εξελιγμένοι τεχνολογικά, αλλά επειδή οι αυξήσεις των τιμών στη Γερμανία παρέμειναν υπό έλεγχο, ενώ στις άλλες χώρες η ευφορία για τη δημιουργία του ευρώ οδήγησε σε αύξηση των τιμών και μισθών. Ήταν μια πονηρή κίνηση των Γερμανών, καθώς είχαν μια μοναδική ευκαιρία να αυξήσουν τις εξαγωγές τους προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Από την άλλη, η Ελλάδα είχε μια διαφορετική αντίληψη. Πίστευαν πως θα είχαν οφέλη από το κοινό νόμισμα επειδή οι μισθοί τους ήταν χαμηλότεροι από τους μισθούς των χωρών της βόρειας Ευρώπης και επειδή είχαν τη φανταστική αντίληψη πως οι Γάλλοι και οι Γερμανοί θα επέτρεπαν στις βιομηχανίες τους να εγκατασταθούν στις φτηνότερες αγορές της νότιας Ευρώπης. Δεν κατάλαβαν πως οι Γερμανοί όχι μόνο είχαν λάβει μέτρα για να αποτραπεί η φυγή των βιομηχανιών τους, αλλά και να απορροφήσουν τις βιομηχανίες των άλλων χωρών! Επίσης δεν αντιλήφθηκαν πως, αν οι βιομηχανίες της βόρειας Ευρώπης έπαιρναν την απόφαση να μετακινηθούν, δεν θα πήγαιναν στην Ελλάδα, αλλά στην Ασία ή στην Αφρική, όπου είναι πολύ χαμηλότερο το κόστος εργασίας. Αν το είχαν καταλάβει αυτό, τότε θα είχαν καταλάβει πως δεν θα είχαν κανένα όφελος από το ευρώ.

Το ΔΝΤ και η ΕΕ έχουν παραδεχθεί λάθη που έγιναν στο προγράμμα λιτότητας, αλλά επιμένουν ακόμα στην εφαρμογή αυτών των μέτρων. Γιατί υπάρχει αυτή η εμμονή;

Φοβούνται πως οι κυβερνήσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα θα υποκύψουν στις πιέσεις των λαών τους να πάρουν δραστικά μέτρα, όπως την αποχώρησή τους από την ΕΕ ή τη ριζοσπαστική αλλαγή στη δομή των οικονομιών τους. Συνεπώς, έχουν αποφασίσει να κερδίσουν την υποστήριξη των πλουσίων σε αυτές τις χώρες. Θέλουν να τους πείσουν πως κινδυνεύουν άμεσα από μια πιθανή εξέγερση και πως είναι προς το συμφέρον τους να συμμαχήσουν με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ, που θα τους βοηθήσουν να μετατοπίσουν το βάρος της κρίσης στη μάζα. Το καταφέρνουν αυτό λέγοντας στη μάζα πως η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας ύστερα από μειώσεις μισθών και κατάργηση της δημόσιας πρόνοιας.

Πιστεύετε πως η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη;
Οι Έλληνες πρέπει να πάρουν μια μεγάλη απόφαση, που έχει να κάνει περισσότερο με τη δομή της εσωτερικής σας οικονομίας και λιγότερο με τη σχέση σας με τον υπόλοιπο κόσμο. Όσο θα επιτρέπεις τις μεγάλες εταιρίες να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, δεν θα αλλάξει τίποτα. Επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω πως κι εμείς στις ΗΠΑ έχουμε τη δική μας Ελλάδα. Είναι οι μεγάλες πόλεις μας που έχουν καταστραφεί. Το πιο δραματικό παράδειγμα είναι το Ντιτρόιτ. Πριν από 40 χρόνια ήταν η καρδιά της βιομηχανίας αυτοκινήτων. Είχε πληθυσμό δύο εκατομμυρίων κατοίκων, με υψηλό βιωτικό επίπεδο. Σήμερα ο πληθυσμός του έχει πέσει στις 690.000 κατοίκους. Οι περισσότεροι κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη και άφησαν πίσω μια ερημούπολη.
Πέρυσι το Ντιτρόιτ κήρυξε πτώχευση και διοικείται πλέον από μια ομάδα μη εκλεγμένων αρμοδίων που είναι όλοι λευκοί, σε μια πόλη όπου η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είναι Αφροαμερικανοί. Αυτό είναι το μέλλον και άλλων πόλεων στις ΗΠΑ και πιστεύω πως είναι το μέλλον της Ελλάδας αν δεν γίνουν δραστικές αλλαγές. Οι Έλληνες πρέπει να πάρουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους και να γίνουν ανταγωνιστικοί όχι από τις μειώσεις μισθών, αλλά από τη μείωση κερδών. Αλλιώς πιστεύω πως η Ελλάδα θα γίνει όπως το Ντιτρόιτ και δεν πιστεύω πως αξίζει τέτοια τύχη.

Πώς θα μπορούσε να κατορθωθεί αυτή η αλλαγή και τι μορφή θα είχε ένα μετακαπιταλιστικό σύστημα;
Παγκοσμίως υπάρχουν 1.600-1.700 δισεκατομμυριούχοι. Οι περιουσίες τους αντιστοιχούν σε αυτές των φτωχότερων 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Για μένα, εδώ τελειώνει η συζήτηση για τον καπιταλισμό. Οποιοδήποτε οικονομικό σύστημα επιτρέπει σε 1.600 άτομα να έχουν την ίδια περιουσία με το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι βαθιά αρρωστημένο. Η λύση για μένα δεν είναι ο παραδοσιακός σοσιαλισμός, όπου το κράτος έχει την ιδιοκτησία όλων των μέσων παραγωγής. Πιστεύω πως πρέπει να προχωρήσουμε στη μετακαπιταλιστική εποχή και να αλλάξουμε τη δομή των εταιριών ριζικά. Σήμερα, ένας μικρός αριθμός ατόμων λαμβάνει όλες τις αποφάσεις μίας επιχείρησης, ενώ οι εργαζόμενοι έχουν αποκλειστεί από αυτές τις αποφάσεις. Προτείνω λοιπόν την αυτοδιαχείριση από τους εργαζόμενους. Τι θα σήμαινε αυτό; Αν μία επιχείρηση σκεφτόταν να μεταφερθεί σε άλλη χώρα, θα έπρεπε να ληφθεί η απόφαση δημοκρατικά από το σύνολο των εργαζόμενων. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα έφευγε, καθώς οι εργαζόμενοι δεν θα ψήφιζαν να κλείσει η επιχείρηση.
Και αν τα κέρδη μοιραζόντουσαν με δημοκρατικό τρόπο, δεν θα επέλεγαν να δώσουν δυσανάλογα ποσά στους μεγαλομετόχους. Πρέπει να προχωρήσουμε στον εκδημοκρατισμό των επιχειρήσεων και να αφήσουμε πίσω μας το καπιταλιστικό σύστημα.

άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc#50, τον Απρίλιο του 2014

Extra Hot άρθρο