Το τίμημα της γενειάδας
Στη Βρετανία του 16ου αιώνα ο βασιλιάς Ερρίκος ο 7ος και αργότερα η κόρη του, Ελισάβετ η Πρώτη, αποφάσισαν να φορολογήσουν τους υπηκόους τους που έμεναν αξύριστοι. Το 1698 ο Πέτρος ο Μέγας της Ρωσίας επέβαλε φόρο σε όσους πολίτες απαρνούνταν τα «πολιτισμένα» δυτικά πρότυπα κι εξακολουθούσαν να φέρουν γενειάδα. Μπορεί σήμερα αυτά να φαίνονται γραφικά ή αστεία, όμως σε μια γωνιά της Γης οι ιστορικές μνήμες ξύπνησαν και πάλι έπειτα από μια τουλάχιστον αμφιλεγόμενη απόφαση στο βωμό μιας μάχης κατά του τζιχαντισμού με όπλο το… ξυραφάκι…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 94 (A' Φεβρουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Νεοναζιστική ανάσα στο σβέρκο της Ευρώπης
Ο «αριθμός», που δημοσιοποίησε η Europol, τρυπάει μυαλό και καρδιά: τουλάχιστον 10.000 ασυνόδευτα παιδιά-πρόσφυγες έχουν εξαφανιστεί αφού έφτασαν στην Ευρώπη. Μόνο στην Ιταλία έχουν εξαφανιστεί 5.000, άλλα 1.000 στη Σουηδία. Εκεί όπου αγέλη μασκοφόρων ακροδεξιών επιτέθηκε σε παιδιά προσφύγων μέσα στο μετρό, ενώ η Στοκχόλμη ανακοίνωνε πως ετοιμάζεται να απελάσει 80.000 αιτούντες άσυλο. Και η Κομισιόν, δι’ αξιωματούχων της, να θεωρεί εξαιρετική τη σουηδική απόφαση, ως «συγκροτημένη στρατηγική για τη μετανάστευση». Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση Ερντογάν παίζει σκληρό πόκερ ζητώντας 5, όχι μόνο 3 δισεκατομμύρια ευρώ, για να «αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση», ενώ αφήνει διακινητές ψυχών να αλωνίζουν και να συνεχίζουν τις θυσίες χιλιάδων ανθρώπων στα νερά του Αιγαίου…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 94 (A' Φεβρουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Δικαστικό «καθαρτήριο»
Ένα πολυδαίδαλο κύκλωμα μεγάλων οικονομικών παραγόντων, πολιτικών προσώπων και δικαστικών υπαλλήλων, φαίνεται να «επηρεάζει» τα τελευταία χρόνια κατά το δοκούν το χώρο της Δικαιοσύνης στα δικαστήρια της Πάτρας, προκαλώντας σοβαρά ερωτηματικά σε πολίτες και νομικούς κύκλους. Μια σειρά από προκλητικές δικαστικές αποφάσεις και άλλα περίεργα γεγονότα δείχνουν ότι, τα τελευταία χρόνια, τα δικαστήρια της Πάτρας αποτελούν παραδόξως, κυρίως για τους «ισχυρούς» της περιοχής, το «μαγικό καθαρτήριο» όπου ξεπλένονται και εξαφανίζονται με περίεργο τρόπο ακόμη και οι πολύ σοβαρές κατηγορίες σε βάρος τους…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 94 (A' Φεβρουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ποιοι είναι Ευρώπη
Τις πρώτες μέρες του περασμένου Δεκεμβρίου, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, με μια συνέντευξη εξέφρασε την αγωνία του για τα τεκταινόμενα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τονίζοντας ότι αυτή κινδυνεύει να διαλυθεί και όσοι την υποστηρίζουν θα πρέπει να παλέψουν για τη διατήρησή της. Δεν ξέρω τι ακριβώς κατάλαβαν οι οπαδοί του «Ναι» από αυτό, αλλά τα κοινωνικά δίκτυα έχουν γεμίσει από σχόλια μορφωμένων, αλλά ίσως όχι καλλιεργημένων, ανθρώπων, που δικαιολογούν τους Δανούς, των οποίων η Βουλή ψήφισε την κατάσχεση των τιμαλφών από τους μετανάστες…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 94 (A' Φεβρουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο Αλί ξανά μετανάστης
Είδε και απόειδε το Αλί και αποφάσισε τελικά φύγει από Ελλάδα. Όχι δεν ήταν τη ασφαλιστικό που την τρόμαξε. Δεν ήταν τη φορολογικό. Ούτε καν τη Αγγλικά τη κ. Τσίπρα ή τη Ελληνικά τη κ. Τσακαλώτο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 94 (A' Φεβρουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Οι εντιμότατοι φίλοι μας, οι Ευρωπαίοι
Οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι θέλουν οπωσδήποτε από κάπου να μας βγάλουν… Η πρώτη προσπάθεια έγινε για να μας βγάλουν από την Ευρωζώνη, και σήμερα, αφού το Grexit έχει προς το παρόν αποφευχθεί, βρίσκεται σε εφαρμογή ένα σχέδιο για να μας βγάλουν από τη Σένγκεν (Schengenexit). Μόνο που το πρόβλημα είναι πως τόσο για την έξοδο από την Ευρωζώνη όσο και για την έξοδο από τη Συνθήκη Σένγκεν δεν υπάρχει νόμιμος τρόπος αποπομπής μιας χώρας…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 94 (A' Φεβρουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η εποχή του σουρεαλισμού
Και κατσαρόλα, και πολιτικοί υπολογισμοί, και επιδίωξη των καλομαθημένων να μην υποχρεωθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη, όλα υπάρχουν στις κινητοποιήσεις των αγροτών και της γραβάτας. Δεν χρειάζεται σοφία για να το διακρίνεις, μαζί με το δεξιό –και ακροδεξιό– ρεβανσισμό που κάνει αισθητή την παρουσία του στα «καυτά σημεία» των αγώνων. Υπάρχει όμως –και θα ήταν μεγάλη στραβομάρα να μην το δεις– και αγανάκτηση, θυμός, αντίδραση, για μέτρα που είναι σκληρά. Ακόμα κι αν κάποιος πιστέψει –που πολλοί δεν το πολυπιστεύουν– ότι είναι απαραίτητα, στη θέση που έχει βρεθεί η χώρα, με το λουρί των δανειστών στο σβέρκο. Στο κάτω-κάτω, οι άνθρωποι κουράστηκαν να ακούνε τα ίδια και τα ίδια εδώ και χρόνια, και να μη βλέπουν φως…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 94 (A' Φεβρουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Φαρισαίοι της δημοσιογραφίας
Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Τα μεγαλύτερα προβλήματα όμως της χώρας δεν θα είχαν αυτή την έκταση, και κυρίως την εικόνα του αναπόφευκτου, αν η δημοσιογραφία δεν ήταν πρόβλημα στην έκταση που είναι. Αν δηλαδή ασκούσε έλεγχο, κριτική της εξουσίας, και κυρίως, αν έκανε αυτό που κάνει η δημοσιογραφία από τη γέννησή της: αποκάλυψη όσων οι άλλοι επιχειρούν να κρύψουν…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 94 (A' Φεβρουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Αλέξανδρος Αβρανάς
Μας εκπαίδευαν να γίνουμε όλοι ζωγράφοι αντί να εκτιμούμε ένα έργο τέχνης
Τo 2008, με την πρώτη του ταινία, το «Without», κέρδισε επτά βραβεία στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, αλλά οι διανομείς δεν ασχολήθηκαν μαζί του. Φέτος, με τη δεύτερη ταινία του, τη «Miss Violence», κέρδισε στο Φεστιβάλ Βενετίας τονΑργυρό Λέοντα και πλέον υποχρεώνει τους ανθρώπους που ασχολούνται ή αγαπούν το σινεμά στην Ελλάδα να ασχοληθούν μαζί του. Δημιουργός βουτηγμένος στην πραγματικότητα, ο Αλέξανδρος Αβρανάς δεν αποστασιοποιείται από την πραγματικότητα και δεν έχει θέμα να πάρει θέση για τις «μαριονέτες που μας κυβερνούν» και να διατυπώσει την άποψη πως «ο κόσμος δεν έχει πλέον και πολλά να χάσει αν αντιδράσει» σε όσα συμβαίνουν σήμερα.
Έχουμε ακούσει αρκετές αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το για τι μιλά η καινούρια ταινία σου, η «Miss Violence»…
Για την προσωπική ευθύνη που οφείλει να αναλάβει και να φέρει ο πολίτης όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Επιτέλους κι εμείς πρέπει να πάρουμε την απόφαση να αντισταθούμε σε αυτά που συμβαίνουν και όχι απλώς να επαναπαυόμαστε, προσπαθώντας να ξορκίσουμε το κακό. Στο κάτω κάτω, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για αυτούς που μας κυβερνούν και μας ουσιάζουν. Είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν πως η ταινία βραβεύτηκε στο εξωτερικό επειδή αναδεικνύει το κακό πρόσωπο της Ελλάδας και επιβεβαιώνει τις απόψεις που έχουν για μας.
Από την άλλη, κάποιοι θεωρούν πως το θέμα της ταινίας δεν αφορά την ελληνική κοινωνία, μένοντας μάλλον στην επιφάνεια των πραγμάτων και των εικόνων. Η ταινία δεν είναι μια μελέτη της ενδοοικογενειακής βίας, αλλά μια πραγματεία για την εξουσία και του κύκλου βίας που εκπορεύεται από αυτήν. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ούτε σουρεαλιστικά σύμβολα ούτε υπερβολικές αναγωγές. Το φιλμ είναι απολύτως ρεαλιστικό. Όλοι οι χαρακτήρες είναι υπαρκτά πρόσωπα – εξάλλου βασίζεται σε πραγματική ιστορία που συνέβη στη Γερμανία.
Είπες ότι είμαστε υπεύθυνοι για τους κυβερνήτες μας. Ισχύει αυτή η θέση, από τη στιγμή που η κυριαρχία των μηχανισμών χειραγώγησης των ανθρώπων είναι απροσμάχητη;
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει για την παντοδυναμία των συγκεκριμένων μηχανισμών – άλλωστε, αυτόν τον ρόλο παίζουν τα μέσα ενημέρωσης.
Από εκεί και πέρα, όμως, καθένας πρέπει να προσπαθήσει να ανακαλύψει την αλήθεια, για τον εαυτό του. Θα αποδεχτώ το γεγονός πως είμαι ένα άτομο που αφήνομαι να με χειραγωγήσουν; Ε, αν συμβαίνει αυτό, δεν χρειάζεται να επιρρίπτω ευθύνες στους μηχανισμούς. Εμείς επιτρέπουμε σε αυτούς να λειτουργούν σε βάρος μας. Προσωπικά, δεν απορρίπτω την έννοια του θύματος. Στη «Miss Violence», οι ήρωες που αντιμετωπίζουν τις δυσάρεστες καταστάσεις είναι θύματα. Κάποια στιγμή, βέβαια, συνειδητοποιείς ότι η θυματοποίηση ίσως είναι βολική. Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά οφείλουμε να ρισκάρουμε τα λίγα που έχουμε να χάσουμε, για να αποκτήσουμε τα πολλά.
Τι βρήκες στον κεντρικό σου πρωταγωνιστή, τον Θέμη Πάνου, για να τον επιλέξεις;
Ο πατέρας στη «Miss Violence» είναι ένας loser. Τι σημαίνει αυτό; Είναι ένα από αυτά τα ανθρωπάκια που είναι αποδεκτά από την κοινωνία, που τα βλέπεις να περπατούν δίπλα σου και δεν τα προσέχεις ποτέ. Δεν υποστηρίζω πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στο σπίτι με τον τρόπο που το κάνει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Λοιπόν, αυτός είναι κοινωνικά αποδεκτός, το πρότυπο οικογενειάρχη που ενδιαφέρεται για τα παιδιά του, ευγενέστατος, με χαμηλό προφίλ, αλλά στο σπίτι μεταμορφώνεται σε τύραννο, που ασκεί βάναυσα την εξουσία που δεν μπορεί να ασκήσει στον κοινωνικό του περίγυρο. Στον Θέμη Πάνου βρήκα όλα αυτά τα στοιχεία που έψαχνα γι’ αυτό τον χαρακτήρα.
Ποιος σκηνοθέτης σου αρέσει;
Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, γιατί έκρινε ένα σύστημα στο οποίο ο εχθρός δεν ήταν ορατός, όπως σε μας, ας πούμε, η χούντα και ο φασισμός. Ο Παζολίνι δεν έκανε ταινίες με τον τρόπο του Γαβρά ή του Αγγελόπουλου, με απευθείας στοχευμένες δημιουργίες. Για τους σκηνοθέτες που θέλουμε να μιλήσουμε για την εποχή μας, ο εχθρός είναι παντού και είναι αόρατος. Θεωρητικά πάντα μιλώντας, ζούμε σε μια ανοιχτή κοινωνία, που παρέχει στους πολίτες τα πάντα, από την παιδεία μέχρι τις ευκαιρίες για την κοινωνική ανέλιξη. Άρα δεν έχουμε έναν ξεκάθαρο εχθρό να πολεμήσουμε. Σε αυτήν τη λογική κινούμενος, νιώθω κοντά στον Παζολίνι, όπως άλλωστε και στον Φασμπίντερ. Με ενδιαφέρουν οι σκηνοθέτες που δίνουν πολιτική διάσταση στις ταινίες τους και επεξεργάζονται ένα μήνυμα, δεν με ενδιαφέρει ο κινηματογράφος της ψυχαγωγίας.
Ο Παζολίνι μίλησε για τη βία της αστικής τάξης. Και η ιταλική κοινωνία τον αντιμετώπισε με εχθρικό πνεύμα. Περιμένεις ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί με την ταινία σου;
Όχι, οι Ιταλοί αγκάλιασαν με απίστευτη αγάπη τη «Miss Violence».
Ίσως γιατί είσαι Έλληνας και θεωρούν ότι δεν μιλάς για τους ίδιους.
Όχι, γι’ αυτούς μιλώ. Οι ίδιοι ανέφεραν ότι η ταινία τούς άγγιξε τόσο πολύ γιατί το θέμα της οικογενειακής βίας είναι ένα θέμα που γι’ αυτούς εξελίχτηκε ραγδαία. Και αυτό είπε και ο Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, ο διευθυντής του Φεστιβάλ της Βενετίας, ότι η ταινία θα μπορούσε να έχει γυριστεί στην Ιταλία, αλλά δυστυχώς οι ιταλοί κινηματογραφιστές είναι λιγότερο καυστικοί και λιγότερο επικριτικοί, ίσως γιατί δεν έχουν φτάσει τόσο χαμηλά όσο εμείς οι Έλληνες.
Ποιο είναι το επόμενο στάδιο για την Ελλάδα;
Πιστεύω ότι η σημερινή κατρακύλα δεν έχει τέλος. Ίσως η κοινωνία μας πρέπει να πεθάνει για να ανθίσει κάτι άλλο. Νομίζω ότι η κοινωνία μας κάνει ένα reset. Ενώ είχε καταφέρει να προσφέρει μια ποιότητα ζωής, τώρα μας το παίρνει πίσω. Από το 1981 και μετά ζήσαμε το αμερικανικό όνειρο, μόνο που εμείς το φάγαμε αμάσητο, ενώ οι άλλοι το εξέλιξαν. Αυτό που τόσα χρόνια μας παρουσίαζαν ως ιδανικό, τώρα μας το παίρνουν πίσω.
Η απάντηση είναι η παιδεία; Νομίζω ότι και αυτήν πολύ στοχευμένα την καταστρέφουν. Αυτό που θα έπρεπε να κάνει η παιδεία είναι να καλλιεργεί αντιλήψεις, για να βλέπεις τα πράγματα και να μπορείς να τα κρίνεις. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Στο μάθημα των εικαστικών μάς αντιμετώπιζαν σαν να επρόκειτο να γίνουμε όλοι ζωγράφοι, αντί να μας μαθαίνουν να εκτιμούμε ένα έργο τέχνης.
Καταδικάζεις τη βία από όπου και αν προέρχεται;
Φυσικά! (γελά)
Άρα καταδικάζεις και την αστυνομική βία;
Επίσης, φυσικά! Ή θα σταματήσει η βία εξολοκλήρου ή θα υπάρχει παντού.
Υπάρχει ελπίδα σε πολιτικό επίπεδο;
Σε ποιο πολιτικό επίπεδο; Αφού όλοι είναι μαριονέτες.
Να πιάσουμε την περίπτωση της Χρυσής Αυγής; Πιστεύεις ότι ο μέσος Έλληνας είναι χρυσαυγίτης;
Αυτή ακριβώς είναι η κουβέντα που κάνω με τον σεναριογράφο μου, τον Κώστα Περούλη, ο οποίος μου λέει ότι ο μέσος Έλληνας είναι χρυσαυγίτης και ότι από τον φασισμό –όσο και να μη μου αρέσει– θα έρθει η επανάσταση, και διαφωνούμε κάθε μέρα. Επιμένει να κάνουμε ταινία γι’ αυτό το θέμα κι εγώ αρνούμαι! Δεν θέλω να τους δώσω χώρο και αξία. Προτιμώ να μιλήσω, ή μάλλον να υπονοήσω την απομόνωση των Ελλήνων που τους οδηγεί στη Χρυσή Αυγή και δεν χρειάζεται να κάνω λόγο για αυτό το μόρφωμα.
Στέκεσαι αντίθετος στον φασισμό, αλλά κι εσύ ως σκηνοθέτης ασκείς αυταρχική εξουσία.
Ναι, είμαι ο πιο νόμιμος φασίστας, αλλά με απώτερο σκοπό να οργανώσω και να διευκολύνω τη σύγκλιση όλων αυτών των επιμέρους μονάδων, χάρη στις οποίες παράγεται ένα κινηματογραφικό έργο.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #42, το Δεκέμβρη του 2013
Extra Hot άρθρο
Ένας για 10
Victory Collapse
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές post-punk μπάντες, οι Victory Collapse, μας μιλούν για την ανεξάρτητη μουσική σκηνή της Αθήνας, τον νέο τους δίσκο «Atlas», αλλά και την πολιτική επικαιρότητα, που τους θυμίζει κακόγουστο αστείο από το παρελθόν…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Προσεκτική «απόψυξη» για το Ιράν
Λιτές και καθόλου πανηγυρικές ήταν οι ανακοινώσεις από το Λευκό Οίκο για την εξέλιξη που θεωρείται το μεγαλύτερο επίτευγμα της προεδρίας Ομπάμα σε διεθνές επίπεδο. Μέσα σε λίγες ώρες, μετά την ανακοίνωση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας ότι το Ιράν έχει συμμορφωθεί σε όλες τις υποχρεώσεις για το περιορισμό του πυρηνικού του προγράμματος, ανακοινώθηκε άρση των κυρώσεων σε βάρος της Τεχεράνης και η χώρα θεωρείται πια πεδίον δόξης λαμπρόν για ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρίες. Ωστόσο, και οι Ρεπουμπλικανοί στις ΗΠΑ και ο εκλεκτός τους στο Τελ Αβίβ καθώς και η δυναστεία των Σαούντ στο Ριάντ διατυμπανίζουν τη δυσαρέσκειά τους. Οι συσχετισμοί δυνάμεων αλλάζουν άρδην στη Μέση Ανατολή και οι αντιδράσεις των δυσαρεστημένων, απρόβλεπτες…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Οικονομικοί επιθεωρητές του ΥΠΟΙΚ έβγαλαν «λάδι» επίορκους εφοριακούς
Πριν από μερικά χρόνια, έλληνας εργολάβος δημοσίων έργων βρέθηκε σε χώρα της Αφρικής προκειμένου να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς για την ανάληψη κατασκευαστικών έργων αρκετών εκατομμυρίων. Τον έλληνα επιχειρηματία υποδέχτηκαν κορυφαία πολιτικά πρόσωπα της χώρας, αρμόδια για το είδος αυτό των επενδύσεων. Το κλίμα ήταν καλό και όλα έδειχναν ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας ήταν κοντά στο να πάρει τη δουλειά. Κάποια στιγμή, ένας από τους αξιωματούχους του ανέφερε ότι μέσα στην τελική τιμή της προσφοράς θα έπρεπε να συνυπολογίσει και ένα ποσοστό για την τοπική μαφία. Μόνο και μόνο για να είναι σίγουρος ότι δεν θα του δημιουργήσουν προβλήματα κατά τη διάρκεια κατασκευής του έργου. Έκπληκτος ο επιχειρηματίας αποκρίθηκε στους αξιωματούχους ότι «αν αυτά συνέβαιναν στη χώρα μου οι αρμόδιες αρχές θα είχαν ήδη κινηθεί για να συλλάβουν τα ηγετικά στελέχη της μαφίας». Για να λάβει την αποστομωτική απάντηση: «Ναι έχετε δίκιο, με τη μόνη διαφορά ότι στη δική σας χώρα η μαφία είναι το ίδιο το κράτος»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Έγκλημα στο φραουλοκράτος
Τις σοβαρότατες ευθύνες των δικαστικών Αρχών της Ηλείας και της ΕΛΑΣ απέναντι στην συνεχιζόμενη επί χρόνια εκμετάλλευση χιλιάδων αλλοδαπών εργατών γης στο «φραουλοκράτος» της Νέας Μανωλάδας Ηλείας καθώς και την προκλητική σιωπή των τοπικών παραγόντων και των κάθε λογής «κομματαρχών», φέρνει ξανά στο προσκήνιο η πρόσφατη προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) των 42 μεταναστών εργατών γης από το Μπαγκλαντές, με αφορμή την αιματηρή επίθεση που υπέστησαν από «μπράβους» επιχειρηματία φράουλας στη Νέα Μανωλάδα, τον Απρίλη του 2013, όταν τόλμησαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα έξι μηνών…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
O Βενιζέλος παραδέχεται πως «έπαιξε τα λεφτά μας στο καζίνο»… με εξώδικο!
Μια ακόμα αποκάλυψη του Hot Doc για απόφαση της πολιτικής ηγεσίας του τόπου μας, και συγκεκριμένα του Ευάγγελου Βενιζέλου, που κόστισε στο ελληνικό Δημόσιο και κατ’ επέκταση στον έλληνα πολίτη 44 εκατομμύρια ευρώ, απαντάται με… εξώδικο!
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Συνελήφθη για παιδεραστία το δεξί χέρι του Μητσοτάκη
Στις 30 Νοεμβρίου 2010, ο πρώην βουλευτής της ΝΔ, Νίκος Γεωργιάδης, είχε προσαχθεί από τις μολδαβικές Αρχές ως μέλος ενός κυκλώματος παιδοφίλων, που κακοποιούσε ανήλικα παιδιά. Τα παιδιά πληρώνονταν για την ικανοποίηση των ορέξεων του Γεωργιάδη με μερικά ευρώ, όπως καταγγέλλουν οι δικηγόροι τους, για να υποστούν αυτό που περιγράφουν στις καταθέσεις τους στην αστυνομία αλλά και στις συνεντεύξεις τους ως πολύ σκληρό σεξ (very hard sex). Αυτή η προσωπικότητα του Γεωργιάδη δεν έχει καμιά σχέση με τη μιντιακή του εικόνα στην Ελλάδα, στην οποία εμφανίζεται ευαίσθητος, να παίζει πιάνο, να αγαπάει την τζαζ μουσική και να είναι αφιερωμένος σε κοινωνικό έργο. Σκιαγραφείται ως ένας σκληρός βιαστής, που έσερνε στο κρεβάτι του και το μαρτύριο ανήλικα παιδιά με αντάλλαγμα μερικά ευρώ. Μετά τη σύλληψή του στο Κισινάου της Μολδαβίας, ο Νίκος Γεωργιάδης επέδειξε το διπλωματικό του διαβατήριο, αφού υπηρετούσε σε υπηρεσίες του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και απόλαυσε την ασυλία του, ενώ υπήρξε ένα βρώμικο παρασκήνιο ώστε να μην φτάσει ποτέ η υπόθεση στην Ελλάδα. Τον τελευταίο μήνα, ο Γεωργιάδης εμφανίζεται ως ο επικοινωνιακός στρατηγός του νέου προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίο φέρεται να οδήγησε στη νίκη. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι εφημερίδες έχουν ανακοινώσει πως ο Γεωργιάδης ανέλαβε νέος γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού στο κόμμα. Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε τον δούμε και υπουργό Παιδείας…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η μάχη του ενδιάμεσου χώρου
Από τότε που ανακαλύφθηκε η λεγόμενη Κεντροαριστερά και η πρώτη της εξαδέλφη, η Κεντροδεξιά, γίναμε όλοι αδέλφια και ο κόσμος δεν πάει και τόσο καλά. Πρόκειται για δύο επινοήσεις, που αποτελούν το φερετζέ της άλωσης του ενδιάμεσου πολιτικού χώρου από τα μεγάλα κόμματα εξουσίας, όταν χάνουν το ιδεολογικό τους κύρος και τη διαχειριστική τους αποτελεσματικότητα. Με δυο λόγια, τόσο η Κεντροδεξιά όσο και η Κεντροαριστερά αποτελούν πολιτικές φούσκες, που άλλοτε λειτουργούν ως αμορτισέρ του συστήματος και άλλοτε ως εφαλτήριο επιτήδειων και φαντασιόπληκτων. Βέβαια, είναι ο ενδιάμεσος πολιτικο-κοινωνικός χώρος αυτός που δίνει τις πλειοψηφίες…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ο Αλί τρίτος αντιπρόεδρος
Είναι τελειωμένο. Κυριάκο Μητσοτάκη έκανε τρίτο αντιπρόεδρο Αλί Μπούρμπα. Πολύ σωστά τη σκέφτηκε Κυριάκο όλα. Σου λέει πες ότι έρχεται μία τροϊκανό στο Νέα Δημοκρατία, θέλει πλακώσει κάποιαν στο μπούφλες, που πάει; Πάει κατευθείαν πρώτο αντιπρόεδρο, κο Κωστή Χατζηδάκη, που το έχει ξαναφάει σφαλιάρες και ξέρει από αυτές…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Γιατί οι Καναδοί μας θέλουν «Μπανανία»
Μια φορά και ένα καιρό, συγκεκριμένα το 2001, ήταν μια καναδική εταιρία, η TVX, που είχε αγοράσει τα μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική. Η εταιρία ετράπη σε φυγή μετά την σφοδρή αντίδραση των κατοίκων της περιοχής αλλά και μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε, το 2002, ως έναν από τους κύριους λόγους ακύρωσης του έργου τη χρήση κυανίου…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η δημοσιογραφία χρειάζεται θάρρος, όταν οι διεφθαρμένοι θέλουν έλλειψη μνήμης
Το 1996, η υπόθεση του παιδεραστή Μαρκ Ντιτρού συγκλόνισε την υφήλιο και παραλίγο να γκρεμίσει το βελγικό καθωσπρεπισμό. Ο Ντιτρού βίαζε και σκότωνε παιδάκια, ενώ, ακόμη κι όταν τον συλλάμβαναν, κατάφερνε να πηδάει από τα παράθυρα των νόμων, που ελάχιστοι γνωρίζουν αν τελικώς δημιουργήθηκαν γι’ αυτόν. Την ώρα που τα μέσα ενημέρωσης παπαγάλιζαν τα περί «μεμονωμένου περιστατικού», μερικοί θαρραλέοι δημοσιογράφοι, παριστάνοντας τους παιδεραστές, κατάφεραν να εξασφαλίσουν από νεαρά παιδιά συγκλονιστικές ομολογίες για την παιδοφιλία στο Βέλγιο. Ο Ντιτρού δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Πολλοί ισχυροί του Βελγίου, φορείς και κάτοχοι εξουσίας, ήταν μπλεγμένοι στο πιο αποτρόπαιο κύκλωμα παιδεραστίας…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Αναζητώντας το χαμένο χώρο
Η επιχείρηση θα μπορούσε να ονομαστεί «αναζητώντας το χαμένο χώρο». Μιλάμε για την επιχείρηση συμπαράταξης, διεύρυνσης, μετεξέλιξης των πολιτικών δυνάμεων που κινούνται στο χώρο του Κέντρου, υπερηφανεύονται για τον ευρωπαϊσμό τους και διεκδικούν κάθε μια για τον εαυτό της το ISO της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Η οποία σοσιαλδημοκρατία, παρεμπιπτόντως, ποτέ δεν υπήρξε «μαγαζί γωνία» στην ελληνική πραγματικότητα. Ενώ είναι γνωστό πως το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, για παράδειγμα, στήθηκε, και κυβέρνησε για χρόνια, έχοντας ανοιχτό μέτωπο μ’ αυτή…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τάσος Μπουλμέτης
«Μόνο έπειτα από μεγάλες ήττες, γίνονται πραγματικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα»
Ο Τάσος Μπουλμέτης έχει συνδυάσει το όνομά του με μια από τις κορυφαίες ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, την «Πολίτικη Κουζίνα». Στη νέα του ταινία «Νοτιάς» πιάνει και πάλι το νήμα της προσωπικής ιστορίας του από κει που το άφησε την τελευταία φορά. Τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Πόλης, διαδέχεται η χούντα των συνταγματαρχών και τα μηνύματα ελπίδας στη μεταπολιτευτική Ελλάδα των 70s. Ο σκηνοθέτης αποκαλύπτει στο Hot Doc τα μυστικά του «Νοτιά», που παίζεται ήδη στις αίθουσες…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Φραγκίσκος Ραγκούσης & Νιόνια Βαλλιανάτου
«Η προδιάθεση προς το έγκλημα αποτελεί πεδίο διερεύνησης»
Βιβλιοπροτάσεις
«Θεωρήσαμε και θεωρούμε ότι τόσο η νομική, όσο και οι νευροεπιστήμες μπορούν να βαδίσουν ισότιμα και να συλλειτουργήσουν. Έτσι, δεν παγιδευτήκαμε σε πλαστά διλήμματα και μέσα από τις διάφορες υποθέσεις, στις οποίες συνεργαστήκαμε, βιώσαμε στην πράξη τη νευρονομική προσέγγιση, γνωρίσαμε τα επιστημονικά οφέλη της και μάθαμε να λειτουργούμε με βάση αυτή. Κάθε ποινική υπόθεση αποτελούσε ένα διαφορετικό ερευνητικό πρωτόκολλο, το οποίο μας καλούσε να το επιλύσουμε χωρίς να επαναλάβουμε τον ίδιο μας τον εαυτό», καταθέτει στο Hot Doc η Νιόνια Βαλλιανάτου, στο πλαίσιο της κοινής της συνέντευξης με τον Φραγκίσκο Ραγκούση, με τον οποίο και συνυπογράφει το «Γονίδιο του Νόμου», το πρώτο βιβλίο που κυκλοφορεί στην Ελλάδα και υπογράφεται από δύο επιστήμονες φαινομενικά διαφορετικών επιστημονικών κλάδων – μία ψυχολόγο με εξειδίκευση στη νευρολογία και έναν νομικό που ασκεί μάχιμη ποινική δικηγορία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μενέλαος Λουντέμης
«Η λακωνικότερη ιστορία του κόσμου είναι η ιστορία των δειλών ανθρώπων»
Ο Μενέλαος Λουντέμης, από τους πιο πολυδιαβασμένους έλληνες συγγραφείς, υπήρξε μάρτυρας σε μερικές από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας αυτού του τόπου. Στα βιβλία του, θέματά του ήταν οι κοινωνικές αδικίες, οι άνθρωποι του περιθωρίου, οι καταπιεσμένοι, η αποκτήνωση αλλά και το μεγαλείο του ανθρώπου. Ο ίδιος υποστήριζε ότι δεν τον ενδιαφέρει η τέχνη αλλά η καταγραφή της πραγματικότητας, και μ’ ένα λόγο απλό και άμεσο έγραψε για τα ίδια αυτά ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε και στη ζωή του…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Νεκρή Πολιτεία
Ακούγεται σαν παραμύθι αλλά είναι ο ορισμός της τραγωδίας. Πολλά χρόνια πριν, υπήρχε μια πλούσια πόλη στην Κολομβία, η Αρμέρο, που είχε το ένα πέμπτο της αγροτικής παραγωγής της χώρας. Οι 30.000 κάτοικοι ζούσαν ευτυχισμένοι, μέχρι εκείνο το πρωινό της 13ης Νοεμβρίου του 1985…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η Σύνοδος Φεράρρας-Φλωρεντίας
Νοέμβρη του 1437 μ.Χ., ο ηγεμόνας της Κωνσταντινούπολης, λόγω μεν αυτοκράτορας, έργω δε δήμαρχος της Πόλης και υποτελής στον σουλτάνο, ο Ιωάννης Η’, αποφάσισε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια για να σώσει τη Βασιλεύουσα από την πλημμυρίδα των Τούρκων. Μπήκε σε καράβια βενετσάνικα μαζί με τους 700 σοφούς του ελληνισμού και μετέβη στη Φερράρα της Ιταλίας για να συζητήσει με τον πάπα τα ανταλλάγματα της σωτηρίας του…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ
Ο νέος «άρρωστος» της Ευρώπης
Κατά της διάρκεια της ελληνικής κρίσης, οι πολιτικοί παράγοντες της Φινλανδίας αναδείχθηκαν ως οι πλέον «σκληροί» στα θέματα οικονομικής πειθαρχίας και προσήλωσης στους στόχους που έθεταν οι κανόνες του κοινού νομίσματος αλλά και οι επιταγές του Βερολίνου. Όμως, η άλλοτε κραταιά δύναμη στο χώρο της υψηλής τεχνολογίας και των εξαγωγών πρώτων υλών έπεσε κι η ίδια θύμα μιας κατάστασης, την οποία πολλοί οικονομολόγοι του πλανήτη χαρακτηρίζουν ως φαύλο κύκλο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 93 (B' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ασυνόδευτα προσφυγόπουλα
Στον κόσμο απ’ την ανάποδη υπάρχουν παιδιά που περισσεύουν
Είναι μόλις 8 χρονών και μέσα σε αυτά τα λίγα χρόνια έζησε ό,τι πιο εφιαλτικό μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά και ψυχολογικά, είδε μπροστά στα μάτια του να σκοτώνουν τους γονείς του, εξαναγκάστηκε να εργαστεί και έχει βασανιστεί ώστε να προετοιμαστεί για μαχητής του ISIS. Ο μικρός Ιρακινός μπόρεσε να ξεφύγει από στρατόπεδο των ISIS και πλέον βρίσκεται στη Ελλάδα, περιμένοντας να συνενωθεί με τον μοναδικό συγγενή που του έχει απομείνει, στη Γερμανία .Μπορεί να μην μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια, αναβιώνοντας την κόλαση που έζησε, μπορεί τα τραύματά του να είναι ακόμα βαθιά χαραγμένα στο σώμα του και στην ψυχή του, παρ’ όλα αυτά θέλει να γίνει γιατρός κι αν δεν τα καταφέρει θέλει να γυρίσει στην Ελλάδα και να δουλέψει στο κέντρο κράτησης της Χίου, από όπου μπήκε στη χώρα μας, για να προσέχει τα ασυνόδευτα παιδάκια που φθάνουν με βάρκες στο νησί. Άλλωστε εκείνος μόνο γνωρίζει τι χρειάστηκε να κάνει για να «πληρώσει» τον διακινητή του στην Τουρκία για να τον περάσει απέναντι .Εκείνος ισχυρίστηκε στους ανθρώπους της ΜΚΟ Μετάδραση ότι επειδή δεν είχε λεφτά ο μικρός βρήκε άλλα παιδάκια που πλήρωσαν για εκείνο, ωστόσο τα σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης είναι νωπά πάνω στο κορμάκι του.
Το προσφυγικό ήταν φέτος το καλοκαίρι το βασικότερο θέμα συζήτησης σε όλη την Ευρώπη. Από τη μια πλευρά, η γεωγραφική θέση της Ελλάδας, κι από την άλλη, η σκληρή στάση των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, μετέτρεψαν την Ελλάδα και κυρίως τα νησιά σε κρατητήρια ψυχών, που έφτασαν ως εδώ περνώντας στην κυριολεξία από σαράντα κύματα.
Ο αριθμός των προσφύγων που πνίγηκαν, στην προσπάθειά τους να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα ανεβαίνει συνεχώς δραματικά. Μεταξύ αυτών, πολλά παιδιά, ακόμη και βρέφη. Υπάρχουν όμως και τα παιδιά που έζησαν, αλλά έχασαν όλους τους δικούς τους. Κανείς δεν μπορεί να πει αν αυτά τα παιδιά είναι τυχερά ή τρομερά άτυχα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε αυτή την τεράστια ανθρωπιστική κρίση εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες παιδιά δεν έχουν πια κανέναν και τίποτα να περιμένουν.
Ασυνόδευτα και φυλακισμένα
Στην Ελλάδα, όλα τα ασυνόδευτα παιδιά που πέρασαν τα σύνορα αντιμετωπίζονταν ως κρατούμενοι. Πολλά κατέληγαν με χειροπέδες στην Αμυγδαλέζα. Συγκεκριμένα, έμπαιναν στα κέντρα κράτησης και μετά από μεγάλη αναμονή μεταφέρονταν με τη συνοδεία της αστυνομίας, ως μεταγωγή, για να καταλήξουν –τα πιο τυχερά– σε κάποια δομή για φιλοξενία. Πέραν του ότι αυτή η διαδικασία διαρκούσε μήνες και τα ήδη ταλαιπωρημένα παιδιά κινδύνευαν, πολλά από αυτά δραπέτευαν. Σε πολλές περιπτώσεις, μόνα τους δήλωναν στην πρώτη καταγραφή τους ότι είναι 19 χρονών –αυτή ήταν άλλωστε κι η συμβουλή των διακινητών– ώστε να μην φυλακιστούν .
Τα ασυνόδευτα παιδιά, που φτάνουν στη χώρα μας, μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: εκείνα (από 15 χρόνων και άνω) που ξεκίνησαν από τη χώρα τους χωρίς τους γονείς τους αλλά με εντολή τους, ώστε να βρεθούν σε μια ευρωπαϊκή χώρα για να εργαστούν και να στέλνουν χρήματα στην οικογένειά τους, και εκείνα που έφυγαν μαζί με τους γονείς τους ή συγγενείς τους και στη διαδρομή για την ελπίδα τούς έχασαν, είτε γιατί έχασαν τη ζωή τους είτε γιατί, όπως μας εξηγεί η πρόεδρος της ΜΚΟ Μετάδραση κ. Λώρα Παππά, ο διακινητής δεν τους άφησε να μπουν στη βάρκα. Επέλεξαν έτσι να βάλουν τα παιδιά τους στη βάρκα για να σωθούν κι οι ίδιοι έμειναν πίσω, χωρίς λεφτά και ελπίδα. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για παιδιά, που σε πολύ μικρή ηλικία έζησαν τον αποχωρισμό και κλήθηκαν να μεγαλώσουν μέσα σε μια στιγμή και να προστατέψουν μόνα τους τον εαυτό τους. Κάτι που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κατάφεραν. Κακοποιήθηκαν σεξουαλικά, βασανίστηκαν ή ακόμα ξέμειναν σε κάποιο κέντρο κράτησης, λες και ήταν σεσημασμένοι δολοφόνοι.
Αυτή είναι η εικόνα που επικρατούσε στη χώρα μας μέχρι το 2011. Η κατάσταση δεν έχει βεβαίως αλλάξει ριζικά, η Ελλάδα δεν έγινε ξαφνικά η πιο φιλόξενη χώρα του κόσμου για τους πρόσφυγες και για τα παιδιά τους, ωστόσο η προσωπική δουλειά της ομάδας της Μετάδρασης, του Κέντρου Αλληλεγγύης αλλά και ορισμένων δομών φιλοξενίας αποτελεί μια καλή αρχή ώστε να μην συνεχίζεται η κόλαση για αυτά τα παιδιά και σύντομα να μπορέσουν να συνενωθούν με τους δικούς τους ξανά.
Η δράση της Μετάδρασης
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, οι διωκτικές αρχές και οι εθελοντές, που εντοπίζουν ασυνόδευτους ανήλικους, ενημερώνουν το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), υπηρεσία του υπουργείου Εργασίας, το οποίο αναλαμβάνει να διανείμει τα προσφυγόπουλα στις υπάρχουσες δομές φιλοξενίας. Όπως εξηγεί στο Hot Doc η πρόεδρος της ΜΚΟ Μετάδραση, μια οργάνωση που φιλοδοξεί να αλλάξει τον τρόπο διαχείρισης του κράτους των ασυνόδευτων ανηλίκων, από το Σεπτέμβριο μέχρι και σήμερα συνοδεύονται από ανθρώπους της Μετάδρασης 175 παιδιά κάθε μήνα σε δομές φιλοξενίας .Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν την αναλάμβανε κανείς, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μεταφέρονται από την αστυνομία σε κέντρα κράτησης. Αξίζει να σημειωθεί ότι σκοπός της Μετάδρασης είναι πολύ σύντομα να ανοίξουν και να λειτουργήσουν ειδικές δομές στα νησιά Λέσβο, Χίο και Σάμο, ώστε τα παιδιά να μην κρατούνται σε αστυνομικά τμήματα, κάτω από άθλιες συνθήκες και θέτοντας τους εαυτούς τους σε μεγάλο κίνδυνο. Την ίδια ώρα, ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο έχει τεθεί σε λειτουργία, αυτό της προσωρινής επιτροπείας. Μέλη της οργάνωσης αναλαμβάνουν είτε να κάνουν την εγγραφή ενός παιδιού στο σχολείου είτε να το πάνε στο νοσοκομείο για εξετάσεις, να το πάνε μια βόλτα, γενικότερα, να το κάνουν να νοιώσει για λίγο ένα κανονικό παιδί. Μέχρι στιγμής, αυτή η προσπάθεια έχει στεφθεί με επιτυχία.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και η 14χρονη από την Αιθιοπία, ένα πολύ σκληρό κορίτσι, που βρήκε τη δύναμη να μαζέψει τα υπάρχοντά της από τη χώρα της και να φύγει προκειμένου να μην υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή. Η νεαρή δεν θέλει να φύγει από την Ελλάδα, θέλει να πάει πανεπιστήμιο, άλλωστε έχει γραφτεί ήδη στο σχολείο και η ζωή της πλέον είναι διαφορετική.
Τα παιδιά φεύγουν και από την Ελλάδα ασυνόδευτα
Μέχρι τις 17/12 το ΕΚΚΑ δέχθηκε 2.082 αιτήσεις φιλοξενίας για ανήλικα προσφυγόπουλα. Όπως εξηγεί στο Hot Doc ο κοινωνικός λειτουργός του ΕΚΚΑ και υπεύθυνος της υπηρεσίας διαχείρισης αιτημάτων στέγασης αιτούντων ασύλου και ασυνόδευτων ανηλίκων, κ. Χρήστος Δημόπουλος, το 80% αυτών των παιδιών έχουν φύγει ήδη. Είτε γιατί έφτασαν στην Ελλάδα και οι συγγενείς τους, είτε γιατί, λόγω της μεγάλης καθυστέρησης στη διεκπεραίωση των νόμιμων διαδικασιών, τα ίδια τα παιδιά επιλέγουν να εμπιστευτούν τους διακινητές τους και να φτάσουν στις οικογένειές τους σε δύο ημέρες αντί σε 4 μήνες, που θα έφταναν μέσω νόμιμων διαδικασιών. Ο μέσος όρος ηλικίας των παιδιών που μπαίνουν ασυνόδευτα στη χώρα μας είναι γύρω στα 16 χρόνια και κυρίως αγόρια και υγιή, που έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν το ταξίδι τους μέχρι τον τελικό προορισμό. Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά, δεν λείπουν βέβαια και εκείνα που έχασαν τους γονείς τους και δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το να περιμένουν μέχρι να κινητοποιηθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες των ευρωπαϊκών χωρών για να μεταφερθούν νόμιμα σε όποια οικογένεια τους απέμεινε…
Αυτό συνέβη και με την 12χρονη Αφγανή, που είδε με τα μάτια της όλη της την οικογένεια, γονείς και τρία αδέλφια, να πνίγονται στην προσπάθειά τους να φτάσουν στη Λέσβο. Το μικρό κορίτσι δεν έχει να περιμένει τίποτα, μόνο να ολοκληρωθεί η διαδικασία ώστε να πάει σε μια θεία της στην Αμερική. Όπως περιγράφει η Ευδοκία Γρυλλάκη, υπεύθυνη δικτύου επιτροπείας ασυνόδευτων ανήλικών της οργάνωσης Μετάδραση, η μικρή Αφγανή είναι ένα ήρεμο κορίτσι, συνεχώς θλιμμένο .
Ο ουρουγουανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Εντουάρνο Γκαλεάνο έγραφε: «Στον κόσμο απ’ την ανάποδη υπάρχουν παιδιά που περισσεύουν. Η αγορά δεν τα χρειάζεται, δεν θα τα χρειαστεί ποτέ. Το ταξίδι τους από την κούνια στον τάφο το διακόπτει η πείνα ή οι σφαίρες». Σ’ αυτά τα παιδιά αναφερόταν.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc#91, το Δεκέμβρη του 2015
Extra Hot άρθρο
Από το φοιτητικό κίνημα στα βουλευτικά έδρανα
Τέσσερις νέοι που φέρνουν φρέσκο αέρα στην πολιτική πραγματικότητα της πολύπαθης Χιλής μιλούν στο Hot Doc για το όραμά τους να ξεριζώσουν το καθεστώς Πινοσέτ μια για πάντα. «Δώστε ένα τέλος στην “εκπαίδευση του τυράννου”» είναι μέχρι σήμερα το σύνθημα στα χείλη των φοιτητών της Χιλής, εννοώντας φυσικά την παύση της πολιτικής παρακαταθήκης του δικτάτορα Αουγούστο Πινοσέτ. Το φοιτητικό κίνημα της χώρας δημιούργησε ένα λαϊκό κύμα ελπίδας, το οποίο ενσαρκώθηκε στο πρόσωπο τεσσάρων νέων μελών της Βουλής. Οι Γκαμπριέλ Μπόρις, Καμίλα Βαγέχο, Κάρολ Καριόλα και Τζόρτζιο Τζάκσον κάθισαν στις 11 Μαρτίου 2014 για πρώτη φορά στα βουλευτικά έδρανα, στηρίζοντας ή έστω παρέχοντας ψήφο ανοχής στον συνασπισμό της προέδρου Μιτσέλ Μπατσελέτ, υπό τον τίτλο «Nueva Mayoría». Αυτή η Νέα Πλειοψηφία εξασφάλισε για πρώτη φορά μια κυβερνητική συμμαχία με το Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής, υποσχόμενη να αλλάξει τα πάντα, όσο πολιτικά κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Οι πρωταγωνιστές της βλέπουν από τη δική τους σκοπιά το μέλλον της χώρας και διατηρούν τη φλόγα των κάτω των 30 ετών στον λόγο και τις πράξεις τους.
Ίσως η πιο εμβληματική φιγούρα του φοιτητικού κινήματος της Χιλής. Υπήρξε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Χιλής το 2011 και το πρόσωπό της έκανε για μήνες τον γύρο του κόσμου. Η όμορφη κοπέλα με το σκουλαρίκι στη μύτη συμβόλισε τη νεανική ορμή που πήρε τη σκυτάλη από την λεγόμενη Επανάσταση των Πιγκουίνων, το φοιτητικό κίνημα του 2006 που έθεσε τις βάσεις για ριζική αλλαγή στη χώρα.
Τον Ιανουάριο του 2012 η 26χρονη Καμίλα είχε δηλώσει ότι δεν θα συνεργαζόταν ποτέ με την Μπατσελέτ. Όμως η αλλαγή πλεύσης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής παρέσυρε και την ίδια. Η θέση μιας νέας –εγκυμονούσας τότε– ηρωίδας του φοιτητικού κινήματος δίπλα στην υποψήφια πρόεδρο, η οποία στη θητεία της το 2006- 2010 είδε τη λαϊκή οργή από την ανάποδη, έδωσε πόντους στη Νέα Πλειοψηφία. «Είναι η ώρα για μεγάλες αλλαγές στο οικονομικό και πολιτικό μας σύστημα», δηλώνει η Καμίλα, κάνοντας κι εκείνη ιδιαίτερη αναφορά στην ανάγκη για μια πλήρη πολιτική μετάβαση από την περίοδο Πινοσέτ. «Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε είναι το πρότυπό μου. Αποτελεί μια από τις πλέον σημαντικές πολιτικές φιγούρες της χώρας», επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία, τονίζοντας πως το παρόν Σύνταγμα της χώρας «είναι φτιαγμένο για να υπηρετεί μια νεοφιλελεύθερη πολιτική και στέκει εμπόδιο στα κοινωνικά κινήματα και την πραγματική αλλαγή».
Εκλεγμένη στη Λα Φλόριντα (περιοχή του Σαντιάγκο), έλαβε ποσοστό που ξεπέρασε το 43% (!), αποδεικνύοντας την τεράστια απήχηση της ηγετικής της φυσιογνωμίας στις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2011. Παρ’ όλα αυτά, όπως λέει η ίδια, «η ψήφος από μόνη της δεν θα φέρει επανάσταση. Αποτελεί όμως ένα εργαλείο στον αγώνα για να ανοίξει ο δρόμος σε μια πραγματική ευκαιρία για αλλαγή».
Ο 28χρονος ανεξάρτητος βουλευτής με κροατικές ρίζες εξελέγη πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Χιλής το 2012, κι όπως λέει ο ίδιος η μετάβασή του από τους δρόμους στο κοινοβούλιο «αποτελεί μια τεράστια πρόκληση κι όχι έκπληξη, μιας και από πολύ νεαρή ηλικία εξέφρασα το πάθος μου για την πολιτική ως μέσο για να επέλθουν πραγματικές αλλαγές». Στόχος του είναι να εισάγει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, τονίζοντας ότι «η Χιλή βιώνει ένα παράδοξο. Στα μάτια της διεθνούς σκηνής αποτελεί ένα πολιτικό και οικονομικό υπόδειγμα, ενώ στα μάτια των πολιτών της ζει μια βαθιά κρίση». Δηλώνει επιφυλακτικός όσον αφορά την πορεία της Νέας Πλειοψηφίας, εξαιτίας των ιδεολογικών διαφοροποιήσεων που την χαρακτηρίζουν. « Έχουμε από τη μία το Κομμουνιστικό Κόμμα κι από την άλλη το Χριστιανοδημοκρατικό να μοιράζονται την εξουσία. Όσο η κοινωνική συνοχή κρατά, η πολιτική ζωή του συνασπισμού θα συνεχίζεται». Στο στόμα και των τεσσάρων νεαρών βουλευτών υπάρχει η φράση «να τελειώνουμε με το καθεστώς Πινοσέτ». Ο Γκαμπριέλ Μπόρις δηλώνει ότι «είναι πολύ σημαντικό το γεγονός πως για πρώτη φορά τίθεται το ζήτημα της ανατροπής του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της δικτατορίας Πινοσέτ».
Ο νεαρός βουλευτής από τη νότια επαρχία Μαγκαλάνες, στα θαλάσσια σύνορα της Χιλής με την Ανταρκτική, πέτυχε μια εκλογική νίκη την οποία αρκετοί ανέμεναν έπειτα από τη δυναμική του παρουσία στις φοιτητικές διαδηλώσεις του 2011. Κερδίζοντας ποσοστό 26,17% με την παράταξη Αυτόνομη Αριστερά, άφησε εκτός νυμφώνος τον αντίπαλό του από τη Νέα Πλειοψηφία. «Όταν ξεκινήσαμε ήμασταν μια μικρή ομάδα. Στην αρχή μας είπαν ότι η περιπέτειά μας δεν θα οδηγήσει πουθενά, όμως εμείς αποδείξαμε πως υπάρχει εναλλακτική πρόταση στις παραδοσιακές πολιτικές συμμαχίες», δήλωσε αμέσως μετά την εκλογή του, τον Νοέμβριο του 2013, εκθέτοντας με τον τρόπο αυτόν το πώς θα κινηθεί εντός του κοινοβουλίου.
Ο δεύτερος ανεξάρτητος βουλευτής που βρέθηκε από τους δρόμους των φοιτητικών αγώνων του 2011 στο πολιτικό επίκεντρο, κράτησε για μήνες στο πλάι χιλιάδων νέων, αποτελώντας μάλιστα και συνομιλητή με την τότε κυβέρνηση Πινιέρα. Στα 27 του χρόνια κι έχοντας παρακαταθήκη την προεδρία του Σωματείου του Καθολικού Πανεπιστημίου, ένιωσε «βαθιά απογοήτευση από τον τρόπο με τον οποίο πολιτική ηγεσία και κόμματα δεν έλεγαν να κατανοήσουν την ουσία μια εναλλακτικής πρότασης». Όπως σχολιάζει, το κίνημα του 2011 δεν διεκδίκησε απλώς μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Απαίτησε την επιστροφή στην ιδέα του «δρόμου προς στον σοσιαλισμό» που πρέσβευε η κυβέρνηση Αλιέντε λίγο πριν το αιματηρό πραξικόπημα του 1973. Ο Τζόρτζιο Τζάκσον κέρδισε το 48,14% των ψήφων της περιοχής του Σαντιάγκο, δημιουργώντας το δικό του πολιτικό κίνημα με την ονομασία Δημοκρατική Επανάσταση.
Με το σύνθημα «Όλοι οι Χιλιανοί στους δρόμους. Η εκπαίδευση δεν είναι για πούλημα, πρέπει να την προστατέψουμε», υπερασπίστηκε με σθένος την άποψη πως «είναι απαραίτητη η ανατροπή του κληροδοτήματος των ιδιωτικοποιήσεων». Η προσωπικότητα του Τζόρτζιο δεν θάμπωσε μόνο τον κόσμο, αλλά προκάλεσε και το ενδιαφέρον του προτεινόμενου για Όσκαρ χιλιανού σκηνοθέτη Πάμπλο Λαρέν, ο οποίος ανέλαβε τη δημιουργία των τηλεοπτικών και διαδικτυακών σποτ του νεαρού υποψηφίου πριν τις εκλογές του 2013. Παρά την τεράστια απήχηση που έτυχε ο ίδιος αλλά και οι σύντροφοί του στην περιπέτεια του 2011, εξακολουθεί να δηλώνει εντυπωσιασμένος από τη μετάβασή του στα βουλευτικά έδρανα: «Αν μου το έλεγες αυτό νωρίτερα, θα απαντούσα ότι μου κάνεις πλάκα. Για όλους εμάς που αγωνιστήκαμε για το μέλλον της εκπαίδευσης, τώρα μας παρουσιάζεται μια χρυσή ευκαιρία να αλλάξουμε τα δεδομένα».
Η 27χρονη πρώην γενική γραμματέας της κομμουνιστικής νεολαίας της Χιλής τονίζει ότι η στροφή του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής μετά την απόφαση να συνεργαστεί με τη Μισέλ Μπατσελέτ έγινε εν μέρει λόγω της πίεσης που άσκησαν οι φοιτητικοί αγώνες του 2011. «Μετά τη συμβολή μας στην αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1990 είδαμε τώρα να διπλασιάζονται οι έδρες μας στο κοινοβούλιο. Ο κόσμος αναγνώρισε τον ρόλο του ΚΚΧ και δείχνει μια στροφή στο να σπάσει ο πολιτικός διπολισμός της χώρας μας», υπενθυμίζει σε όσους τεχνηέντως ξέχασαν τον ρόλο του κόμματος στα πράγματα της χώρας.
Μπορεί η ίδια να βρέθηκε από τις παρυφές των φοιτητικών αγώνων στα βουλευτικά έδρανα, όμως δηλώνει αντίθετη στην ιδέα της ηγεμονίας των θεσμών. Τονίζει ότι δεν φαντάστηκε πως κάποια μέρα θα έφτανε σε αυτήν τη θέση, όμως δηλώνει τυχερή που πλέον έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στα πράγματα από μέσα και να επηρεάσει τις αποφάσεις. Η Κάρολ υπήρξε η δεύτερη επίσημη υποψηφιότητα του κόμματος για τις εκλογές του 2013 από τη γενιά του φοιτητικού ξεσηκωμού – η πρώτη ήταν η Καμίλα Βαγέχο.
Πώς βλέπει όμως τη συμμετοχή του ΚΚΧ σε αυτήν τη συμμαχία; «Ζούμε σε διαφορετικό αιώνα», σχολιάζει και δηλώνει ότι «η Χιλή δεν είναι πλέον προς πώληση». Στις 11 Μαρτίου στάθηκε στο πλάι της Καμίλα στην επίσημη πρώτη του νέου κοινοβουλίου της χώρας, υψώνοντας μαζί της την αριστερή της γροθιά και στέλνοντας σαφές μήνυμα ότι ο χρόνος της μετάβασης στη νέα πολιτική πραγματικότητα περνά από πολλά στάδια. Το 38,5% που έδωσαν στην Κάρολ οι ψηφοφόροι της 19ης εκλογικής περιφέρειας του Σαντιάγκο συνοδεύτηκε από τη στήριξη και της Δημοκρατικής Επανάστασης του Τζόρτζιο Τζάκσον, καταδεικνύοντας πως στο μυαλό των νέων αυτών βουλευτών οι πολιτικές συνεργασίες οφείλουν να κοιτούν κι έξω από στενούς ιδεολογικούς φραγμούς. Αρκεί, φυσικά, αυτό να αποδειχθεί και στην πράξη.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc#50, τον Απρίλιο του 2014
Extra Hot άρθρο
Ρίτσαρτ Γουόλφ
Λύση είναι ο εκδημοκρατισμός και όχι ο καπιταλισμός
Ο αμερικανός οικονομολόγος Ρίτσαρντ Γουόλφ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο New School της Νέας Υόρκης, του Yale και του Sorbonne I, μιλάει στο Hot Doc για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, την ευρωζώνη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, επισημαίνοντας την ανάγκη να προχωρήσουμε στη μετακαπιταλιστική εποχή. Παρατηρεί ότι «οι ισχυρισμοί για το ότι ζούσατε πέραν από τις δυνατότητές σας είναι αστείοι και προσβλητικοί» και εξηγεί τι κρύβεται πίσω από την περίφημη ελληνική κρίση.
Τον τελευταίο καιρό ακούγεται πως η ελληνική οικονομία ανακάμπτει.
Έχουμε τη βαθύτερη οικονομική ύφεση των τελευταίων 75 ετών, δεύτερη χειρότερη μετά από τη μεγάλη ύφεση του ‘30, χωρίς να γνωρίζουμε πόσο ακόμα θα χειροτερεύσει η κατάσταση. Σας θυμίζω πως μετά την κρίση του ‘30, με την ανάδειξη των οικονομικών θεωριών του Κέυνς, οι οικονομολόγοι είπαν πως υπήρχαν πλέον οι μηχανισμοί που δεν θα επέτρεπαν να ξανασυμβεί μια τέτοια ύφεση. Οι ίδιοι που τα έλεγαν αυτά, ακόμα και μετά από τις 11 υφέσεις που αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ από τη δεκαετία του ‘30 μέχρι το 2007, λέγανε κάθε φορά πως δεν είναι ανησυχητική η κατάσταση και πως δεν έχει πάρει τις διαστάσεις του ‘30. Τώρα όμως έχουμε μια τέτοια μεγάλη ύφεση. Οι ίδιοι που μας έλεγαν πως δεν θα συνέβαινε ξανά κάτι τέτοιο τώρα μιλάνε για ανάκαμψη. Υπάρχει ανάκαμψη, αλλά μόνο για τους πλουσιότερους 5%-10%. Όπου κοιτάξουμε, το επίπεδο διαβίωσης της πλειοψηφίας έχει πέσει τα τελευταία χρόνια.
Ποιοι παράγοντες οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση;
Οι περισσότερες χώρες πάντα δανείζονται και ζουν πέραν από τις δυνάμεις τους. Το πρώτο πρόβλημα για την Ελλάδα δεν ήταν πως δανειζόταν περισσότερο από ό,τι έπρεπε. Οι δανειστές είχαν πιέσει την Ελλάδα να δανειστεί επειδή οι ίδιοι έβγαζαν τεράστια κέρδη, βυθίζοντας χώρες όπως η Ελλάδα στο χρέος. Η Goldman Sachs, για παράδειγμα, είχε βοηθήσει την Ελλάδα να εφαρμόσει διάφορα λογιστικά κόλπα για να αποκρύψει το πραγματικό τις χρέος. Ακολούθησε η παγκόσμια οικονομική κατάρρευση του 2008, όταν όλες οι μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες έπρεπε να αυξήσουν κατακόρυφα τον δανεισμό τους. Οι δανειστές αντιμετώπιζαν μια ραγδαία αύξηση στη ζήτηση δανείων και κατάλαβαν πως μπορούσαν να δανείσουν με μικρότερο ρίσκο σε χώρες όπως οι ΗΠΑ.
Έτσι οι όροι δανεισμού για την Ελλάδα έγιναν πολύ πιο οδυνηροί. Το δεύτερο πρόβλημα είναι η περίεργη πολιτική οικονομία του καπιταλισμού. Ας χωρίσουμε τον πληθυσμό στα δύο: Από τη μία η μεγάλη μάζα των εργαζομένων και από την άλλη οι πλουσιότεροι 5%. Και οι δύο θέλουν το κράτος να τους προσφέρει διάφορες ακριβές υπηρεσίες με τη χαμηλότερη δυνατή φορολόγηση. Αυτό βάζει τους πολιτικούς σε δύσκολη θέση. Δεν τολμούν να αυξήσουν τους φόρους, επειδή αυτό θα έχει πολιτικό κόστος και επειδή μετά οι πλούσιοι θα υποστηρίξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Τι κάνουν λοιπόν; Δανείζονται λεφτά. Έτσι, δεν αναγκάζονται να αυξάνουν τους φόρους, ενώ συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες που ζητάει ο κόσμος. Αυτή η κατάσταση βολεύει τους πλούσιους, που όχι μόνο αποφεύγουν τη φορολόγηση, αλλά βγάζουν κέρδος δανείζοντας στο κράτος. Παραδόξως όλοι κερδίζουν, αλλά το δημόσιο χρέος αυξάνεται.
Ποιος ήταν ο ρόλος του ευρώ και της ευρωζώνης στη δημιουργία της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα;
Νομίζω πως το ευρώ, όπως και το σχέδιο για την ενωμένη Ευρώπη, είχε απήχηση σε πολλές ομάδες ανθρώπων για διάφορους λόγους. Πιστεύω πως οι ομάδες που συμμετείχαν σε αυτή τη συμμαχία είχαν διαφορετικούς λόγους να υποστηρίξουν το ευρώ, αλλά και διαφορετικές ικανότητες για την επίτευξη των στόχων τους. Για τους Γερμανούς, η δημιουργία του κοινού νομίσματος και της ενιαίας αγοράς ήταν όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ήξεραν πως οι οικονομικές συνθήκες εντός της χώρας τους, με τα συμβούλια των εργαζομένων που καθορίζουν τις σχέσεις με την ιδιοκτησία και που διατηρούν τις τιμές και τους μισθούς σε χαμηλά επίπεδα με αντάλλαγμα την ασφάλεια των θέσεων εργασίας, θα βοηθούσαν τη Γερμανία. Γνώριζαν πως όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες μετέτρεπαν τις τιμές και τους μισθούς τους σε ευρώ θα ανέβαζαν κατακόρυφα τις τιμές και ως αποτέλεσμα η Γερμανία θα γινόταν η πιο ανταγωνιστική ευρωπαϊκή οικονομία.
Αυτό δεν έγινε επειδή οι Γερμανοί ήταν πιο ικανοί ή πιο εξελιγμένοι τεχνολογικά, αλλά επειδή οι αυξήσεις των τιμών στη Γερμανία παρέμειναν υπό έλεγχο, ενώ στις άλλες χώρες η ευφορία για τη δημιουργία του ευρώ οδήγησε σε αύξηση των τιμών και μισθών. Ήταν μια πονηρή κίνηση των Γερμανών, καθώς είχαν μια μοναδική ευκαιρία να αυξήσουν τις εξαγωγές τους προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Από την άλλη, η Ελλάδα είχε μια διαφορετική αντίληψη. Πίστευαν πως θα είχαν οφέλη από το κοινό νόμισμα επειδή οι μισθοί τους ήταν χαμηλότεροι από τους μισθούς των χωρών της βόρειας Ευρώπης και επειδή είχαν τη φανταστική αντίληψη πως οι Γάλλοι και οι Γερμανοί θα επέτρεπαν στις βιομηχανίες τους να εγκατασταθούν στις φτηνότερες αγορές της νότιας Ευρώπης. Δεν κατάλαβαν πως οι Γερμανοί όχι μόνο είχαν λάβει μέτρα για να αποτραπεί η φυγή των βιομηχανιών τους, αλλά και να απορροφήσουν τις βιομηχανίες των άλλων χωρών! Επίσης δεν αντιλήφθηκαν πως, αν οι βιομηχανίες της βόρειας Ευρώπης έπαιρναν την απόφαση να μετακινηθούν, δεν θα πήγαιναν στην Ελλάδα, αλλά στην Ασία ή στην Αφρική, όπου είναι πολύ χαμηλότερο το κόστος εργασίας. Αν το είχαν καταλάβει αυτό, τότε θα είχαν καταλάβει πως δεν θα είχαν κανένα όφελος από το ευρώ.
Το ΔΝΤ και η ΕΕ έχουν παραδεχθεί λάθη που έγιναν στο προγράμμα λιτότητας, αλλά επιμένουν ακόμα στην εφαρμογή αυτών των μέτρων. Γιατί υπάρχει αυτή η εμμονή;
Φοβούνται πως οι κυβερνήσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα θα υποκύψουν στις πιέσεις των λαών τους να πάρουν δραστικά μέτρα, όπως την αποχώρησή τους από την ΕΕ ή τη ριζοσπαστική αλλαγή στη δομή των οικονομιών τους. Συνεπώς, έχουν αποφασίσει να κερδίσουν την υποστήριξη των πλουσίων σε αυτές τις χώρες. Θέλουν να τους πείσουν πως κινδυνεύουν άμεσα από μια πιθανή εξέγερση και πως είναι προς το συμφέρον τους να συμμαχήσουν με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ, που θα τους βοηθήσουν να μετατοπίσουν το βάρος της κρίσης στη μάζα. Το καταφέρνουν αυτό λέγοντας στη μάζα πως η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας ύστερα από μειώσεις μισθών και κατάργηση της δημόσιας πρόνοιας.
Πιστεύετε πως η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη;
Οι Έλληνες πρέπει να πάρουν μια μεγάλη απόφαση, που έχει να κάνει περισσότερο με τη δομή της εσωτερικής σας οικονομίας και λιγότερο με τη σχέση σας με τον υπόλοιπο κόσμο. Όσο θα επιτρέπεις τις μεγάλες εταιρίες να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, δεν θα αλλάξει τίποτα. Επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω πως κι εμείς στις ΗΠΑ έχουμε τη δική μας Ελλάδα. Είναι οι μεγάλες πόλεις μας που έχουν καταστραφεί. Το πιο δραματικό παράδειγμα είναι το Ντιτρόιτ. Πριν από 40 χρόνια ήταν η καρδιά της βιομηχανίας αυτοκινήτων. Είχε πληθυσμό δύο εκατομμυρίων κατοίκων, με υψηλό βιωτικό επίπεδο. Σήμερα ο πληθυσμός του έχει πέσει στις 690.000 κατοίκους. Οι περισσότεροι κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη και άφησαν πίσω μια ερημούπολη.
Πέρυσι το Ντιτρόιτ κήρυξε πτώχευση και διοικείται πλέον από μια ομάδα μη εκλεγμένων αρμοδίων που είναι όλοι λευκοί, σε μια πόλη όπου η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είναι Αφροαμερικανοί. Αυτό είναι το μέλλον και άλλων πόλεων στις ΗΠΑ και πιστεύω πως είναι το μέλλον της Ελλάδας αν δεν γίνουν δραστικές αλλαγές. Οι Έλληνες πρέπει να πάρουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους και να γίνουν ανταγωνιστικοί όχι από τις μειώσεις μισθών, αλλά από τη μείωση κερδών. Αλλιώς πιστεύω πως η Ελλάδα θα γίνει όπως το Ντιτρόιτ και δεν πιστεύω πως αξίζει τέτοια τύχη.
Πώς θα μπορούσε να κατορθωθεί αυτή η αλλαγή και τι μορφή θα είχε ένα μετακαπιταλιστικό σύστημα;
Παγκοσμίως υπάρχουν 1.600-1.700 δισεκατομμυριούχοι. Οι περιουσίες τους αντιστοιχούν σε αυτές των φτωχότερων 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Για μένα, εδώ τελειώνει η συζήτηση για τον καπιταλισμό. Οποιοδήποτε οικονομικό σύστημα επιτρέπει σε 1.600 άτομα να έχουν την ίδια περιουσία με το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι βαθιά αρρωστημένο. Η λύση για μένα δεν είναι ο παραδοσιακός σοσιαλισμός, όπου το κράτος έχει την ιδιοκτησία όλων των μέσων παραγωγής. Πιστεύω πως πρέπει να προχωρήσουμε στη μετακαπιταλιστική εποχή και να αλλάξουμε τη δομή των εταιριών ριζικά. Σήμερα, ένας μικρός αριθμός ατόμων λαμβάνει όλες τις αποφάσεις μίας επιχείρησης, ενώ οι εργαζόμενοι έχουν αποκλειστεί από αυτές τις αποφάσεις. Προτείνω λοιπόν την αυτοδιαχείριση από τους εργαζόμενους. Τι θα σήμαινε αυτό; Αν μία επιχείρηση σκεφτόταν να μεταφερθεί σε άλλη χώρα, θα έπρεπε να ληφθεί η απόφαση δημοκρατικά από το σύνολο των εργαζόμενων. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα έφευγε, καθώς οι εργαζόμενοι δεν θα ψήφιζαν να κλείσει η επιχείρηση.
Και αν τα κέρδη μοιραζόντουσαν με δημοκρατικό τρόπο, δεν θα επέλεγαν να δώσουν δυσανάλογα ποσά στους μεγαλομετόχους. Πρέπει να προχωρήσουμε στον εκδημοκρατισμό των επιχειρήσεων και να αφήσουμε πίσω μας το καπιταλιστικό σύστημα.
άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc#50, τον Απρίλιο του 2014
Extra Hot άρθρο
Ένας για 10
Ήρα Ραΐση
Με αφορμή το τελευταίο βιβλίο της, με τίτλο «Εσύ Ήσουν;», η συγγραφέας Ήρα Ραΐση μας μιλάει για τη μαγευτική διαδικασία της συγγραφής, τα αγαπημένα της αναγνώσματα και τα πιο συναρπαστικά ταξίδια της ζωής της…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Ποδοσφαιρική «επανάσταση» με στόχο το Μουντιάλ
Πλάνο ποδοσφαιρικής μεταρρύθμισης σε όλη την εκπαίδευση, τεράστιες επενδύσεις, μεταγραφές παικτών και προπονητών, ραγδαία εξέλιξη σε υποδομές. Η τελευταία αθλητική ψύχωση της πολιτικής ηγεσίας στην Κίνα είναι το ποδόσφαιρο και όλος ο μηχανισμός λειτουργεί με απώτερο στόχο την κατάκτηση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου μέχρι το 2034…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Οι μεγάλες μπίζνες του πολέμου κατά των τζιχανιστών
Κάθε πόλεμος συνιστά λαμπρό πεδίο κέρδους για τη βιομηχανία όπλων και ασφάλειας. Οι επιθέσεις των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στο Παρίσι, στις 13 Νοεμβρίου, όχι απλώς επιβεβαίωσαν αυτόν τον κανόνα αλλά προκάλεσαν μια από τις μεγαλύτερες χρηματιστηριακές ανόδους των κατασκευαστών όπλων των τελευταίων ετών…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Αιματηρή διελκυστίνδα μεταξύ Ριάντ και Τεχεράνης
Είχε προηγηθεί η ενημέρωση του ΔΝΤ, ότι η εύπορη Σαουδική Αραβία κινδυνεύει να πτωχεύσει. Ακολούθως, μια «λεπτομέρεια» των εκτελέσεων as usual στο βασίλειο πυροδότησε επικίνδυνη ένταση και φόβους για άμεσο – όχι έμμεσο, όπως στην Υεμένη – πόλεμο Τεχεράνης και Σαουδικής Αραβίας. Η «λεπτομέρεια» ήταν ότι μεταξύ των 47 εκτελεσθέντων, με την έλευση του νέου χρόνου, ήταν και ο σιίτης κληρικός Νιμρ Αλ Νιμρ. Η επίθεση οργισμένων διαδηλωτών στην πρεσβεία του Ριάντ στην Τεχεράνη, απαντήθηκε από τη δυναστεία των Σαούντ με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων. Η Τεχεράνη πρέπει να «ενεργεί ως κανονική χώρα», πριν αυτές αποκατασταθούν, είπε ο υπουργός Εξωτερικών. Του Ριάντ των «κανονικών» μαζικών εκτελέσεων…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Άσυλο… απάτης
Απάτη σε βάρος του Δημοσίου από το Άσυλο Ανιάτων, το Ίδρυμα Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων και φορείς του Δημοσίου, αναφέρουν 7 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχετική ερώτηση που κατέθεσαν πρόσφατα στη Βουλή. Σύμφωνα με την ερώτηση-καταγγελία των βουλευτών, το Άσυλο Ανιάτων, από τη μια ενώ χρωστά στο Δημόσιο εξασφάλισε εξαίρεση με «μη νόμιμη και αυθαίρετη» απόφαση του προϊσταμένου της αρμόδιας ΔΟΥ, γλιτώνοντας έτσι την καταβολή 4 εκατ. ευρώ, και παράλληλα με «ψευδή βεβαίωση», που του χορήγησε η αρμόδια δημοτική υπάλληλος, εισέπραξε από τον ΕΟΠΥΥ ποσό που ξεπερνά το 1,5 εκατ. ευρώ…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Εν ου παικτοίς
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το 2016 κάνει την είσοδό του, για να θυμηθούμε τον μακαρίτη τον Ανδρέα, από «στενωπό». Μια στενωπό που μας αφορά όλους. Την κυβέρνηση, πρώτα-πρώτα. Αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και κυρίως την κοινωνία, που έχει κουραστεί, απαυδήσει, μπουχτίσει, απογοητευτεί από τα μνημόνια, τους εκβιασμούς, τις δόσεις, τις υποδόσεις, τα μέτρα, που όλο είναι τελευταία και όλο γεννούν άλλα μέτρα, σε ένα γαϊτανάκι ύφεσης και φθοράς. Έτσι που να αναρωτιέται ο πολίτης-θύμα, όχι πότε θα τελειώσει αυτός ο εφιαλτικός κατήφορος αλλά αν θα τελειώσει ποτέ…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η αναγκαία σύγκρουση κυβέρνησης και κατεστημένου στη Δικαιοσύνη
Όχι, η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν είναι ανεξάρτητη. Δεν είναι ούτε τίμια και σίγουρα δεν είναι ούτε τυφλή. Αυτό δεν σημαίνει πως αποτελείται από μη τίμιους λειτουργούς, αλλά πως οι μη τίμιοι, οι διεφθαρμένοι και επίορκοι, καταφέρνουν να ορίζουν τα πράγματα, πολλές φορές μπροστά στα μάτια τίμιων και φοβισμένων…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Εκατομμύρια ευρώ πεταμένα με το πρόσχημα της «έκτακτης ανάγκης»
Κάθε χρόνο σχεδόν συνέβαινε η ίδια ιστορία. Όταν μεγάλες πυρκαγιές όπως εκείνη στην Ηλεία το 2007 κατέκαιγαν τη χώρα, οι κυβερνήσεις νοίκιαζαν ελικόπτερα μέσω ιδιωτικών εταιριών με υπέρογκο κόστος. Είναι χαρακτηριστική η φράση του πρώην υφυπουργού Δημόσιας Τάξης, Χρήστου Μαρκογιαννάκη το 2009: «Κάναμε προσπάθεια για καλύτερη τιμή, αλλά δεν πετύχαμε πολλά. Η εταιρία έλεγε ότι τους χρωστάμε και από προηγούμενες χρονιές. Έτσι, καθυστερήσαμε να κάνουμε συμβάσεις. Την ίδια περίοδο, πήρε φωτιά η Ριτσώνα και ο Υμηττός, κι από το να καεί ολόκληρη η Ελλάδα, αποφασίσαμε να τα πάρουμε ακριβά. Δεν προλαβαίναμε να κάνουμε κάτι άλλο και δεν υπήρχε εναλλακτική»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Το ρυθμιστή Λεβέντη
Τριάντα χρόνια τη πάλευε κο Λεβέντη, μπει στο βουλή, τελικά τη κατάφερε, τώρα μόνο σηκωτό το βγάλουν από εκεί. Γιατί φίλο Λεβέντη έχει καταλάβει τη νόημα τη πολιτική στη Ελλάδα. Κάνουμε κουβεντούλα στη διάδρομοι το βουλή, βγαίνουμε μετά στη κανάλι και καρφώνουμε τις πάντες, και μόλις μας την πέσουν, λέμε: «Ε τι να κάνουμε τώρα, λέμε και κανένα μαλακία περάσει το ώρα… το μήνες, το χρόνια, το τετραετία»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
«Ανάσταση» νεκρών για την εργολαβία!
Η «ανάσταση» ακόμη και πεθαμένων αγροτών, τα ονόματα των οποίων βάσει δικαστικού βουλεύματος χρησιμοποιήθηκαν σε πλαστές βεβαιώσεις και έγγραφα να για να ληφθεί εργολαβία, που αφορούσε τη δακοκτονία στην Ηλεία, ύψους 1.304.392 ευρώ, και η μυστηριώδης εξαφάνιση 300 τόνων κρασιού στην Ένωση Συνεταιρισμών Ηλείας Ολυμπίας – ΑΕΣ Α.Ε., πρώην ΕΑΣ Ηλείας, αποτελούν σοβαρές ενδείξεις – όπως καταγγέλλουν οι αγρότες της Ηλείας – ότι κάποιοι τα τελευταία χρόνια έπαιξαν και παίζουν «περίεργα παιχνίδια» σε βάρος τους…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
44 εκατομμύρια για τα παιχνίδια Βενιζέλου στα καζίνο
Πληρώσαμε 18 εκατ. ευρώ και θα κληθούμε να πληρώσουμε ακόμη 26, επειδή ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Τουρισμού, το 2001, απαγόρευσε παράνομα και χωρίς να έχει δικαίωμα τη νόμιμη λειτουργία καζίνο στη Φλώρινα. Με μια σημείωση – «δεν προωθείται» – ο Βενιζέλος απαγόρευσε στις υπηρεσίες να κάνουν τους νόμιμους ελέγχους και να απαντήσουν στα αιτήματα της Κοινοπραξίας του Καζίνο Φλώρινας όπως περιέγραφε ο νόμος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λειτουργήσει. Το 2013, το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε πως το Δημόσιο πρέπει να καταβάλει 18 εκατομμύρια για ζημιές που υπέστη η εταιρία ως το 2005, ενώ εκκρεμούν απαιτήσεις 26 εκατομμυρίων για τα επόμενα χρόνια, οι οποίες, με βάση το δεδικασμένο, μάλλον θα ικανοποιηθούν. Τα 44 εκατομμύρια στο σύνολό τους δεν θα καταβάλει βέβαια ο Βενιζέλος αλλά οι ήδη ταλαιπωρημένοι Έλληνες, των οποίων κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις. Η απόφαση του Βενιζέλου για την ανατροπή του καθεστώτος των αδειών δεν είχε καμιά επίσημη δικαιολογία. Ο καθένας όμως μπορεί να συμπεράνει, (και αυτός που θέλει να υπάρχουν καζίνο και αυτός που αντιτίθεται), πως από τη μη λειτουργία του Καζίνο Φλώρινας ευνοήθηκε το Καζίνο Θεσσαλονίκης του επιχειρηματία Λασκαρίδη, φίλου των Σαμαρά και Βενιζέλου.
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Χρήστος Λούλης
«Ποτέ στη δουλειά μου δεν συγκινήθηκα από το πλατύ κοινό»
H πορεία του Χρήστου Λούλη όλα αυτά τα χρόνια είναι σταθερή, ανοδική και αξιομνημόνευτη. Έχει τιμηθεί για τη δουλειά του σε θέατρο (βραβείο Χορν για τον «Ερωτόκριτο»), κινηματογράφο (βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το «Σκλάβοι στα δεσμά τους»), ενώ σημαντική είναι η παρουσία του και στην τηλεόραση. Ήταν από τα πρόσωπα που ξεχώρισαν την περασμένη χρονιά – εξαίρετος στον «Άμλετ» του Χουβαρδά – ενώ η μεθοδική δουλειά του συνεχίζεται και φέτος με την παρουσία του στις «Σκοτεινές γλώσσες» (θέατρο Πόρτα) και το «Τέφρα και σκιά» (Ροές)…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μετανοείτε!
Μετά τη νίκη του στην Κρήτη, το 861, ο στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς εξαπέλυσε στο νησί το πιο φοβερό από τα όπλα του. Ένα αδύνατον αναμαλλιασμένο µμοναχό, µε βουλιασμένα μάγουλα από την κακοπέραση, και µαύρα γένια[1]. Έναν ακόμα ζηλωτή µε το όνομα Νίκων ο «Μετανοείτε»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Γιαροσλάβ Χασέκ
«Είμαι ο Σβέικ…»
Ο Γιαροσλάβ Χάσεκ συγκαταλέγεται στις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας σατιρικής λογοτεχνίας κι είναι αναμφίβολα ο ένας από τους δύο μεγαλύτερους τσέχους συγγραφείς. Αθυρόστομος και ανατρεπτικός, με έναν ανεπανάληπτο συνδυασμό μαύρου χιούμορ και λαϊκής γλώσσας, σφυροκοπούσε ανελέητα τους θεσμούς και την κυρίαρχη ηθική της εποχής του. Δημιούργημα του είναι ο Σβέικ, ο διαχρονικός αντιήρωας, που εδώ και έναν αιώνα εξακολουθεί να είναι επίκαιρος και να αγαπιέται από τους πληβείους και τα απανταχού ελεύθερα πνεύματα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Νεκταρία Ζαγοριαννάκου
«Η γραφή είναι θεραπεία»
Βιβλιοπροτάσεις
«Ο κόσμος της μυθοπλασίας είναι μαγικός και η γραφή είναι ένα παιχνίδι του μυαλού. Συνειδητά και ασυνείδητα κομμάτια μου θα αποτυπωθούν στο χαρτί. Τόσο ο συγγραφέας όσο και ο αναγνώστης κάνουν ταυτίσεις, προβολές, μεταβιβάσεις, μετατοπίσεις, χρησιμοποιούν δηλαδή σχεδόν όλους τους μηχανισμούς της ανάλυσης του ψυχισμού», λέει στο Hot Doc η συγγραφέας Νεκταρία Ζαγοριαννάκου , που υπογράφει τον Μεγάλο Σοφό!
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η Πρωτοχρονιά του Φιντέλ
Όσοι γνωρίζουν καλά τον Φιντέλ Κάστρο λένε πως συχνά ο κουβανός ηγέτης βουρκώνει όταν θυμάται εκείνη την Πρωτοχρονιά του 1959. Τότε, ο ίδιος, μαζί με τον θρυλικό Τσε Γκεβάρα και μια χούφτα «Μπαρμπούδος», δηλαδή τους γενειοφόρους επαναστάτες του, έμπαιναν στα προάστια της Αβάνας, καταφέρνοντας αυτό που μέχρι χθες φάνταζε ακατόρθωτο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Και γιατί όχι Γαλαξιακή Κυβέρνηση;
Η διεθνής των συνωμοσιολόγων στην πρώτη συνάντησή της για το νέο έτος αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα αμιγώς ελληνικό θέμα, το οποίο ταλανίζει εδώ και καιρό τους συνωμοσιολόγους σε ολόκληρο τον κόσμο…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Μια ριζοσπαστική έκθεση στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ
Η πίεση που ασκείται από τους δανειστές στην Ελλάδα είναι ακατανόητη και συχνά παράλογη. Αλλά και τι είναι λογικό σε αυτό τον κόσμο ή τι είναι εκείνο που δεν εμπεριέχει βία; Παρ΄ όλα αυτά, ο πολιτισμός προχωρεί και προχωρεί με λιγότερες τριβές όταν αυξάνεται ο βαθμός αλληλοκατανόησης. Μέχρι τώρα, καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν εξήγησε αναλυτικά και σε βάθος τις θέσεις των δανειστών, και αυτό είναι κατανοητό, αφού θα ήταν μια έμμεση παραδοχή του γεγονότος ότι αυτές οδήγησαν τη χώρα στα βράχια…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 92 (A' Ιανουάριος 2016)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Καζαλίας
Αλί τώρα κάτσει γράψει μέσα σε πνεύμα μεγάλο απογοήτευσης μία ακόμα Καζαμία. Καζαμία τη Αλί, ίσον Καζαλία…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Τακτικές και πρόσωπα στη ΝΔ
Ένα πρώτο ασφαλές συμπέρασμα, που προκύπτει από τις εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού στη ΝΔ, είναι ότι γκρεμίζεται ο φράχτης της Ακροδεξιάς, στο οποίο είχε εγκλωβιστεί η παράταξη με ευθύνη του Αντώνη Σαμαρά. Η πρώτη θέση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και η δεύτερη του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρερμηνείες: Η βάση του κόμματος (περίπου 400.000 ψηφοφόροι) επέλεξε μια λιγότερο αγκυλωμένη ΝΔ, πιο πολιτική κατά κάποιο τρόπο. Αποφάσισε επιστροφή στο λεγόμενο μεσαίο χώρο, που τόσο βίαια ξόρκιζαν ο Σαμαράς και οι συνεργάτες του – Μπαλτάκος, Λαζαρίδης, Σταμάτης, κλπ. Και έδειξε για άλλη μια φορά ότι ο καραμανλισμός βρίσκεται στο DNA της ΝΔ, και ο ιδιότυπος ερημίτης της Ραφήνας διαθέτει ακόμα αποφασιστική επιρροή τις γραμμές της…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Με το βλέμμα στραμμένο στις Στέπες
Απόβαση στην ένατη σε έκταση μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, στη μεγαλύτερη οικονομία της Κεντρικής Ασίας, στο Ντουμπάι των Στεπών, που μοιάζει να μην ξέρει αν πρέπει να κοιτάξει «δεξιά ή αριστερά». Το Καζακστάν δείχνει να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην Ασία και στην Ευρώπη – αμφιταλάντευση που αποτυπώνεται στους μιναρέδες, που ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε γυάλινα κτίρια που αγγίζουν τον ουρανό, στα κορίτσια με τα μίνι, που «παντρεύονται νωρίς», στα αγόρια που οραματίζονται να κατακτήσουν τη Δύση αλλά δεν τολμούν να φύγουν, στη ρώσικη γλώσσα, που κυριαρχεί στη δημόσια διοίκηση του Καζακστάν παρά τις «σοβιετικές πληγές»…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
Η χρονιά των κυρώσεων
Το 2015 κλείνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ξεκίνησε. Με ακόμη περισσότερες κυρώσεις της Δύσης στη Ρωσία, της Ρωσίας στη Δύση, αλλά και το θερμό επεισόδιο που άναψε το φιτίλι στις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Κι αυτό, γιατί επιβεβαιώθηκαν όλες οι προβλέψεις που ήθελαν την ΕΕ να συνεχίζει την τακτική της οικονομικής τιμωρίας της Μόσχας μετά την κατάληψη της Κριμαίας και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Εξ ου και στις 21 Δεκεμβρίου το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ανακοίνωσε την παράταση των κυρώσεων της ΕΕ για 6 ακόμα μήνες, συνεχίζοντας και για το 2016 την ίδια ακριβώς πολιτική που ακολουθεί από το 2014. Όμως ο πονοκέφαλος της διεθνούς κοινής γνώμης δεν λέει να κοπάσει. Η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία, στις 24 Νοεμβρίου, θεωρήθηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν ως ένα «πισώπλατο μαχαίρωμα» στο δικό του πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους αλλά και της συριακής αντιπολίτευσης, που εξακολουθεί να μάχεται τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Στο άκουσμα της είδησης ότι η τουρκική πολιτική ηγεσία, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ αλλά και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι κάλυψαν την κίνηση αυτή –τουλάχιστον μπροστά στις κάμερες και τα δημοσιογραφικά μικρόφωνα– η Ρωσική Ομοσπονδία έκανε πράξη μέσα σε λίγες ημέρες την υπόσχεσή της για αντίποινα…
Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 91 (B' Δεκέμβριος 2015)
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.