Η εκλογή του Ματέο Ρέντσι ως νέου γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος στην Ιταλία, του μεγαλύτερου κόμματος της κεντροαριστεράς, και οι φιλοδοξίες του για την πρωθυπουργία, αλλά και η απόφαση των κομμάτων της ευρωπαϊκής αριστεράς να πρωτοστατήσουν στον έλεγχο από το ευρωκοινοβούλιο της τρόικας στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες του μνημονίου, δείχνουν ότι η αριστερά προσπαθεί να αρθρώσει τον δικό της λόγο. Ωστόσο, έχει περάσει πολύς καιρός από την εποχή που ο θρυλικός ηγέτης του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος Ενρίκο Μπερλινγκουέρ έκανε τον περίφημο ιστορικό συμβιβασμό και έθετε τα ευρωπαϊκά θεμέλια της αριστεράς. Το Hot Doc μίλησε με τον Αρτούρο Σκότο, ο οποίος σε ηλικία μόλις 35 ετών είναι ένα από τα πιο ενεργά μέλη της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της ιταλικής Βουλής, για το πώς αντιλαμβάνεται τον ρόλο της Αριστεράς στην Ευρώπη και εάν τελικά υπάρχει, όπως λένε, φως στην άκρη του τούνελ.

Έχουν αλλάξει πολλά από την εποχή του Μπερλινγκουέρ. Σήμερα ποιος είναι ο ρόλος της Αριστεράς στην Ευρώπη; Μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις;
Ο Μπερλινγκουέρ με τον ευρωκομμουνισμό ήθελε να λάβει οριστικές αποστάσεις από τη Σοβιετική Ένωση και να διευκολύνει μια διαδικασία εξευρωπαϊσμού της ιταλικής αριστεράς. Ήταν μια στρατηγική επιλογή πολύ υψηλής ιστορικής αξίας, η οποία προετοίμαζε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας για την είσοδο στον κυβερνητικό χώρο. Σήμερα η όλη υπόθεση είναι διαφορετική: Η Αριστερά είναι ασθενέστερη στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, είναι λιγότερο ριζωμένη στον εργασιακό χώρο, ο οποίος αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, και δεν διαθέτει μια ισχυρή και συμπαγή πολιτιστική οντότητα που να της επιτρέψει να αντιδράσει στην κραταιά πολιτική αντίληψη της ηπείρου μας, η οποία ρέπει προς τα δεξιά και παράγει λαϊκισμό και ξενοφοβία. Θεωρώ πως σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η σωτηρία της Αριστεράς συμπίπτει με την σωτηρία της Ευρώπης. Είναι σαφές, βέβαια, ότι η Αριστερά δεν σώζεται με τις σημερινές βάσεις και τους κανόνες της Ευρώπης. Φυσικά ισχύει και ακριβώς το αντίστροφο. Πρέπει να τα αλλάξουμε όλα.

Η Αριστερά στην Ευρωβουλή πρωτοστατεί στη διαδικασία ελέγχου της τρόικας. Πιστεύετε ότι τελικά θα υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα;
Η ευρωπαϊκή Αριστερά με την πάροδο των ετών αποφάσισε να ακολουθήσει το κύμα του οικονομικού φιλελευθερισμού. Δεν κατάφερε να επιβάλει μια αυτόνομη άποψη, πολλώ δε μάλλον στην Ευρώπη. Μετά από τη νομισματική ένωση παραιτήθηκε της προσπάθειας που στόχευε στην άσκηση πραγματικής πολιτικής κυριαρχίας και περιορίστηκε στη διαχείριση της τρέχουσας επικαιρότητας. Ο ευρωπαϊκός σοσιαλισμός, δηλαδή, επέστρεψε εντός εθνικών συνόρων, επιλέγοντας να εγκαταλείψει την ομοσπονδιακή του έφεση. Δεν κατάφερε να επιβάλει μια πραγματική πολιτική αντίληψη και λόγω του ότι μετά από τη σύντομη παρένθεση της δεκαετίας του ’90, όταν 13 στις 15 κυβερνήσεις ήταν κεντροαριστερές, η Δεξιά κέρδισε και επέβαλε παντού τη δική της οπτική γωνία. Και εννοώ τη δημοσιονομική πειθαρχία, την επισφαλή εργασία και τις ιδιωτικοποιήσεις. Η ίδια η διεύρυνση, η οποία έδωσε και πάλι την ευκαιρία στην Ευρώπη να κοιτάξει προς Ανατολάς, σχεδιάστηκε μόνο ως μια εμπορικού τύπου επέκταση, εισάγοντας και στοιχεία αθέμιτου κοινωνικού και ανθρώπινου ανταγωνισμού μέσα στην Ένωση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα είναι πραγματικά η χώρα όπου η τεχνοκρατική Ευρώπη απέτυχε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Στη χώρα σας η Αριστερά έπρεπε να ανατρέψει τους κανόνες του παιχνιδιού. Τελικά, όμως, η τρόικα μέτρησε περισσότερο από τη λαϊκή βούληση, από την αξιοπρέπεια της εργασίας, από τη ζωή των ανθρώπων. Στην Ελλάδα σημειώθηκε μια πραγματική παύση των δημοκρατικών ελευθεριών, κάτι που προκάλεσε την εμφάνιση μιας άκρως επικίνδυνης, τρομακτικής άκρας Δεξιάς. Εννοώ, εδώ, τη Χρυσή Αυγή. Για το φαινόμενο αυτό ευθύνονται οι ιθύνουσες τάξεις της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Αριστεράς.

Η εκλογή του Ρέντσι μπορεί να βοηθήσει; Γνωρίζω πως έχετε τελείως διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, αλλά πιστεύετε πως θα βοηθήσει, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ίδιος έχει δηλώσει στο παρελθόν πως θέλει να γίνει πρωθυπουργός; Το κόμμα σας πώς αντιμετωπίζει την κρίση;
Ο Ματέο Ρέντσι αντιπροσωπεύει μια ουσιαστική ρήξη με την ιταλική ιστορική Αριστερά, διότι προέρχεται από κεντρώες πολιτικές εμπειρίες και επειδή στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο έδειξε πάντα μια μορφή επιείκειας προς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Είναι δύσκολο να ξαναοικοδομηθεί στην Ιταλία ένα κοινό πεδίο δράσης του προοδευτικού χώρου αν δεν υπάρξει μια αναθεώρηση του όλου μηχανισμού που ώθησε τον Ρέντσι να επιλέξει ως σημείο αναφοράς τον Μπλερ και την Left of Center αντί για έναν σοσιαλισμό που, έστω και αν βρίσκεται σε δύσκολη θέση, προσπαθεί να διατηρήσει ως κεντρικές του προτάσεις τα δικαιώματα και την ισότητα. Εμείς του κόμματος «Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία» πρέπει να καταφέρουμε να προσφέρουμε νέες ελπίδες και κίνητρα στο εκλογικό σώμα της Αριστεράς που έχει πληγεί εντονότατα από την κρίση, να του ξαναδώσουμε ένα πολιτικό πεδίο για αγώνα και να προκαλέσουμε την έναρξη μιας ενωτικής διαδικασίας των δυνάμεων που ζητούν μια στροφή, σε σχέση με την εποχή της δημοσιονομικής πειθαρχίας χωρίς ισότητα. Απευθυνόμαστε και στις δυνάμεις εντός του Δημοκρατικού Κόμματος, οι οποίες δεν θέλουν να δεχθούν μοιρολατρικά μια κεντρώα και μετριοπαθή στροφή.

Ο ισπανός πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα ότι η χώρα του έχει αφήσει τα χειρότερα πίσω της και πως τα καλύτερα έρχονται. Τελικά κατά πόσο μπορούμε να πιστέψουμε τέτοιου είδους δηλώσεις; Ο ευρωπαϊκός νότος μπορεί να τα καταφέρει;
Η πρόταση του ισπανού πρωθυπουργού έχει πιάσει το νόημα. Η νότια Ευρώπη έχει κοινά συμφέροντα και πρέπει να προσπαθήσει να οικοδομήσει και πάλι μια πολιτική που να ξεκινά από τη Μεσόγειο, η οποία σήμερα περνά μια ενδιαφέρουσα φάση πολιτικών αλλαγών. Η Ευρώπη δεν έπαιξε κάποιο ρόλο στις διάφορες χώρες της Αραβικής Άνοιξης και σήμερα η επιρροή της συνεχίζει να είναι περιορισμένη. Δεν πρέπει ούτε να αρκεστεί σε έναν εμπορικό και μόνο ρόλο. Χρειάζεται, αντιθέτως, να συμβάλει στη θεσμική ανοικοδόμηση, στην επανέναρξη του διαλόγου. Συγχρόνως, δεν συμμερίζομαι την ιδέα ενός ευρώ των χωρών του νότου που να έρθει σε αντιπαράθεση με το ευρώ υπό γερμανική κυριαρχία. Θεωρώ όμως, ότι πρέπει να συντονιστούν στενότερα οι χώρες που ζουν με μεγαλύτερο άγχος και δυσκολία τις επιπτώσεις της κρίσης, όσοι πλήττονται από την ύφεση, τη λιτότητα και δεν βλέπουν καμία ανάπτυξη στον ορίζοντα. Πρέπει να καταφέρουμε να συντονιστούμε, να οικοδομήσουμε κοινά μοντέλα ανάπτυξης που να βασίζονται στην έρευνα, τη γνώση, την ανανεώσιμη ενέργεια, την καινοτομία. Και τον στόχο αυτό μπορεί να τον πετύχει μόνο μια Αριστερά ικανή να ξαναβρεί τον εαυτό της και που δεν φοβάται να μιλήσει τη γλώσσα της.

άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc # 43, τον Ιανουάριο του 2014

Extra Hot άρθρο

Η σχέση του Γεωργιάδη με το κύκλωμα, αν και δεν διώκεται εξαιτίας της ασυλίας του, φαίνεται σε μία ακόμη δίκη. Πρόκειται για τη δίκη με κατηγορούμενο τον Ιστράτι Γκεόργκι, ο οποίος κατηγορείται ως ενδιάμεσος που έφερνε τα ανήλικα θύματα σε επαφή με τους πελάτες. Μία από τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο Ιστράτι Γκεόργκι είναι γιατί εξυπηρέτησε τον Γεωργιάδη, οδηγώντας έναν ανήλικο στο διαμέρισμα του. Στην υπόθεση, που εξετάζουν τρία δικαστήρια (Πρωτοδικείο, Εφετείο και Ανώτατο Δικαστήριο του Κισινάου), περιγράφεται:

«Ο Ιστράτι Γκεόργκι κατηγορήθηκε από τις Αρχές Ποινικής Δίωξης για το γεγονός ότι στις 24 Νοεμβρίου 2010 και ενώ βρισκόταν στο Κισινάου, δρώντας με σκοπό τη σεξουαλική εμπορική εκμετάλλευση στην πορνεία του ανήλικου Ντεμιτσέβ Βιατσεσλάβ, καταχράστηκε τη μικρή ηλικία αυτού και την ασταθή θέση εξαιτίας της δύσκολης οικονομικής κατάστασης, και παρακινούμενος από τον έλληνα υπήκοο Νικόλαο Γεωργιάδη στη στρατολόγηση του Ντεμιτσέβ για σεξουαλική εκμετάλλευση στην πορνεία ενήργησε ως αυτουργός της παράβασης, στρατολογώντας τον Ντεμιτσέβ για το σκοπό που αναφέραμε και έπειτα για την πραγματοποίηση του ίδιου σκοπού κανόνισε τη συνάντηση του Νικόλαου Γεωργιάδη με τον Ντεμιτσέβ, στο διαμέρισμα 21 της οδού Πέτρου Μοβίλα 23/9 στο Κισινάου. Στο πλαίσιο της αναφερόμενης συνάντησης, ως επακόλουθο των ενεργειών του Ιστράτι Γκεόρκι, ο Νικόλαος Γεωργιάδης επέλεξε τον ανήλικο Ντεμιτσέβ για τη μελλοντική σεξουαλική εκμετάλλευση και εκπόρνευση. Στη συνέχεια των ενεργειών που κατέβαλε ο Ιστράτι Γκεόργκι, την ίδια μέρα, ο ανήλικος Ντεμιτσέβ κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον έλληνα υπήκοο Νικόλαο Γεωργιάδη στην οικία αυτού, στο διαμέρισμα 21 της οδού Πέτρου Μοβίλα 23/9 στο Κισινάου.

Για αυτό το λόγο ο Ιστράτι Γκεόργκι κατηγορήθηκε για πράξη παράβασης, που προβλέπεται στο άρθρο 206 παρ 2 γραμ. B και C του ποινικού κώδικα.

Επίσης κατηγορήθηκε για το γεγονός ότι στις 25 Νοεμβρίου 2010, ενεργώντας επίσης για την πραγματοποίηση των παραβατικών του προθέσεων μαζί με τον Νικόλαο Γεωργιάδη, και έχοντας ως πρόθεση αυτού να συνάψει σεξουαλικές σχέσεις με παιδί, παρακινούμενος από αυτόν, στρατολόγησε τον ανήλικο Ντεμιτσέβ για σεξουαλική εκμετάλλευση στην πορνεία, ενεργώντας ως αυτουργός της παράβασης, και στρατολόγησε το θύμα του για το σκοπό που αναφέραμε και αργότερα στις 27 Νοεμβρίου 2010 για την πραγματοποίηση του ίδιου σκοπού κανόνισε τη συνάντηση του Νικόλαου Γεωργιάδη με τον Ντεμιτσέβ στο διαμέρισμα 21 της οδού Πέτρου Μοβίλα 23/9 στο Κισινάου. Για αυτόν το λόγο ο Ιστράτι Γκεόργκι κατηγορήθηκε για παράβαση, που προβλέπεται στο άρθρο 206 παρ 3 γραμ. Α του ποινικού κώδικα».

Στα ίδια δικαστικά έγγραφα γίνεται σαφής αναφορά στην ασυλία του Νίκου Γεωργιάδη. Διώκεται ο ενδιάμεσος αλλά όχι ο ίδιος για το λόγο αυτό:

«Στις 27 Νοεμβρίου 2010 και ενώ βρισκόταν στο Κισινάου, ενέργησε με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση στην πορνεία του ανήλικου Ντεμιτσέβ, εκμεταλλευόμενος την ηλικία και την αδύναμη θέση του.

Ενεργώντας ως αυτουργός της παράβασης, τον στρατολόγησε, τον μετέφερε και κανόνισε την συνάντηση με έναν υπήκοο της Ελλάδας, ο οποίος, σύμφωνα με την επιστολή υπ’ αριθμ.19729 της 30 Νοεμβρίου του 2012, επωφελήθηκε τα προνόμια και τις διευκολύνσεις και την ασυλία που παρέχει το διπλωματικό σώμα, που εδρεύει στην Μολδαβία, στο διαμέρισμα Πέτρου Μοβίλα 23/9 Κισινάου, όπου στις 24 Νοεμβρίου 2010 και 27 Νοεμβρίου 2010 ο ανήλικος κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον έλληνα υπήκοο».

Ο Ιστράτι Γκέοργκι δεν καταδικάζεται τελικώς από το δικαστήριο, το οποίο συμπεραίνει πως ο ίδιος δεν γνώριζε απαραίτητα την κακοποίηση του θύματος αφού δεν ήταν παρών όταν αυτή συνέβαινε από τον Γεωργιάδη.

άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #94 ,το Φεβρουάριο του 2016

Extra Hot άρθρο

Το Μάρτιο του 2011, η γενική εισαγγελέας Καταπολέμησης Διακίνησης Ανθρώπων, Ελένα Καζακόφ, με το κατηγορητήριό της με αριθμό 2010515213, ασκεί διώξεις εναντίον των πρωταγωνιστών κυκλώματος παιδεραστίας στο Κισινάου της Μολδαβίας. Το κύκλωμα έχει εξαρθρωθεί από τη Μολδαβική Αστυνομία, μετά από παρακολούθηση μέσω τεχνικών μέσων, παγίδευση χώρων και ερευνών στα σπίτια των φερόμενων ως παιδόφιλων. Η αστυνομία έχει συλλάβει τον ιταλό Αντρέα Πασκουίνι, το πρώην θύμα παιδοφιλίας και στη συνέχεια προαγωγό Όλεγκ Σιβίτσκι και έναν αμερικανό υπήκοο. Ο Νίκος Γεωργιάδης, σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών και απεσταλμένος του ΟΗΕ και της ΕΕ στη Μολδαβία, παρότι έχει προσαχθεί από την Αστυνομία για την εμπλοκή του σε αυτή την υπόθεση, επικαλείται τη διπλωματική του ασυλία και έτσι δεν διώκεται. Στο κατηγορητήριο ωστόσο της Εισαγγελίας, αλλά και σε άλλα δικόγραφα, το όνομα και η δράση του Νίκου Γεωργιάδη περιγράφονται από τα θύματα και τον προαγωγό, καθώς εξιστορείται η δράση του κυκλώματος.

Στα έγγραφα, που δημοσιεύει το Hot Doc, ο Γεωργιάδης κατονομάζεται για σχέση με δύο τουλάχιστον παιδιά 16-17 ετών, τους Μιχαήλ Μπιντιάκ και Βιατεσλάβ Ντεμιτσέβ, και έναν δεκαπεντάχρονο, τον Μαξίμ Εβτόντιεφ από την Υπερδνειστερία (επαρχία της Μολδαβίας με καθεστώς αυτονομίας). Όπως επίσης προκύπτει από τα δικόγραφα, ο Γεωργιάδης φάνηκε πρόθυμος να ενισχύσει οικονομικά τους προμηθευτές του προκειμένου να δημιουργήσουν σελίδα γνωριμιών, η οποία τελικώς ήταν κάλυψη για τους παιδόφιλους. Η αστυνομία έχει επίσης καταγράψει συνομιλίες μεταξύ του Γεωργιάδη και των παιδιών. Παραθέτουμε το περιεχόμενο των δικογράφων χωρίς σχολιασμό. Είναι προφανές πως όσα καταγράφονται δεν αφορούν την σεξουαλική επιλογή του Γεωργιάδη, αλλά τη δράση του με εξαθλιωμένα ανήλικα παιδιά, τα οποία έσυρε ως το πολυτελές διαμέρισμά του, κάνοντας χρήση της θέσης και των χρημάτων του.

«Δεν ήξερα ότι ο Γεωργιάδης ήταν και παιδόφιλος»

Στις σελίδες 3-4 του κατηγορητηρίου της εισαγγελέως Ελένα Καζακόφ αναφέρεται:

«Την ίδια περίοδο, ο Σιβίτκσι Όλεγκ (σ.σ. πρόκειται για τον προαγωγό) παρακινήθηκε από τον έλληνα υπήκοο Νικόλαο Γεωργιάδη να αναζητήσει παιδιά αρσενικού φύλου, τα οποία θα του παρείχαν σεξουαλικές υπηρεσίες έναντι αμοιβής. Οργάνωσε (ο Σιβίτκσι) μία συνάντηση του Γεωργιάδη με τον ανήλικο Μπιντιάκ Μιχαήλ και με ένα άλλο παιδί, ονόματι Μαξίμ, που δεν ταυτοποιήθηκε από τα όργανα δίωξης και ο οποίος είχε στρατολογηθεί από τον Όλεγκ Σιβίτσκι με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την πορνεία, κοντά στον κινηματογράφο “Πατρίδα” στο Κισινάου.

Στη συνάντηση που αναφέραμε και ως αποτέλεσμα των ενεργειών που κατέβαλε ο Σιβίτσκι, ο έλληνας υπήκοος Νικόλαος Γεωργιάδης επέλεξε τον ανήλικο Μπιντιάκ Μιχαήλ για τη σεξουαλική εκμετάλλευση.

Την ίδια μέρα, μετά τη συνάντηση που αναφέραμε, ο Σιβίτκσι, ενεργώντας με σκοπό την υλοποίηση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και της εκπόρνευσης του ανήλικου Μπιντιάκ Μιχαήλ από τον έλληνα υπήκοο Νικόλαο Γεωργιάδη και προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο πάνω στη συμπεριφορά του στρατολογημένου θύματος, με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση, γνωρίζοντας για την πρόθεση του ιταλού υπηκόου Αντρέα Πασκουίνι να έχει σεξουαλικές επαφές με παιδιά, φιλοξένησε τον ανήλικο Μπιντιάκ στην οικία του, που βρίσκεται στο Κισινάου, λεωφόρος Ντάτσια 50, διαμέρισμα 105.

Ύστερα, την ίδια μέρα, ενεργώντας από κοινού με τον Αντρέα Πασκουίνι, οργάνωσε τη συνάντηση μεταξύ αυτού και του θύματος στο διαμέρισμα 105, λεωφόρος Ντάτσια 50 στο Κισινάου.

Σε αυτή την συνάντηση και ως αποτέλεσμα των ενεργειών που κατέβαλε ο Σιβίτκσι, ο Πασκουίνι επέλεξε τον ανήλικο Μπιντιάκ Μιχαήλ για μελλοντική σεξουαλική εκμετάλλευση.

Ως αποτέλεσμα των ενεργειών του Σιβίτσκι Όλεγκ, την ίδια μέρα ο ανήλικος Μπιντιακ Μιχαήλ έτυχε σεξουαλικής εκμετάλλευσης από τον έλληνα υπήκοο Νικόλαο Γεωργιάδη στην κατοικία του, στην οδό Πέτρου Μοβίλα 23/9, διαμέρισμα 21, στο Κισινάου. Την επόμενη μέρα, και ως αποτέλεσμα των ενεργειών του Σιβίτσκι, ο ανήλικος Μπιντιάκ Μιχαήλ έτυχε σεξουαλικής εκμετάλλευσης από τον Αντρέα Πασκουίνι στην κατοικία του τελευταίου, στην οδό Μ. Σαντοβεάνου 4/1, διαμέρισμα 118, στο Κισινάου».

Στις σελίδες 7-8 περιγράφεται η απαίτηση του Γεωργιάδη να έρθει σε επαφή με ανήλικα παιδιά:

«Ο Όλεγκ δήλωσε επίσης πως έφερε σε επαφή τον Μιχαήλ με τον Νικ, το καλοκαίρι του 2010, στο Κισινάου.

Ο Νικ επιθυμούσε να γνωρίσει κάποιον για να περάσει την ώρα του και ο Όλεγκ γνώριζε ότι ο Νικ ήταν ομοφυλόφιλος αλλά όχι ότι ήταν και παιδόφιλος.

Επίσης γνώριζε ότι ο Μιχαήλ ήταν 16 ετών και τον έφερε σε επαφή με τον Νικ, μετά από παράκληση του τελευταίου για να περάσει την ώρα του, και αυτός (ο Νικ) του έδωσε χρήματα για τις υπηρεσίες που αναφέραμε.

Επίσης, δήλωσε ότι αυτόν δεν τον ενδιαφέρει τι κάνουν τα άτομα αυτά στη συνέχεια και ότι δεν βγάζει χρήματα από αυτές τις γνωριμίες.

Ο Όλεγκ δήλωσε ότι υπέθεσε ότι όταν ένας άντρας είναι 40 ετών και ο άλλος 16 ό,τι συμβαίνει μεταξύ τους μπορεί να μην είναι από αγάπη αλλά γίνεται με αμοιβαία συγκατάθεση, και καταλάβαινε επίσης ότι κάπου υπάρχει και το χρηματικό μέρος, διότι ένα αγόρι 16 ετών δεν θα πήγαινε στο κρεβάτι με έναν άντρα 40 ετών.

Ο Όλεγκ υποψιάζεται ότι μεταξύ του Μιχαήλ και του Νικ εκτός από προσωπικές σχέσεις υπήρχαν και άλλες σχέσεις, χρηματικής φύσεως, για βοήθεια και υποστήριξη, αλλά δηλώνει ότι αυτός ο ίδιος δεν πήρε ποτέ λεφτά για κάτι τέτοιο και ούτε αναμειγνυόταν στη σχέση τους. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να δώσει εγγύηση ότι και τα δύο άτομα είναι φερέγγυα. Ο Όλεγκ έφερε σε επαφή τον Νικ με 4 ενήλικα άτομα από την πόλη Τιράσπολ.

Τα 4 αυτά άτομα, ο Όλεγκ τους έκανε γνωριμία και με τους ξένους που έρχονταν σε αυτόν, και συγκεκριμένα με τους Νουτάπογκ, Νταν Πέτερσον, Νικ κ.τ.λ. Ο Όλεγκ δηλώνει ότι έλαβε χρήματα από τους ξένους, επειδή τους οργάνωσε την διαμονή στη Μολδαβία και όχι επειδή τους έκανε γνωριμίες.

Τους ξένους υπηκόους τους βοηθούσε να νοικιάσουν δωμάτια.
Ο Μιχαήλ συναντιόταν με τον Νικ στην κατοικία του Νικ, την οποία νοίκιαζε στο Κισινάου.

Ο Όλεγκ δηλώνει ότι δεν είχε πάει εκεί αλλά ότι ο Μιχαήλ του είπε ότι πρόκειται για πολυτελές διαμέρισμα, που βρίσκεται στην οδό Πέτρου Μοβίλα 3/9.

Όταν ο Όλεγκ έφερε σε επαφή τον Μιχαήλ με τον Νικ, ο Νικ ήξερε ότι ο Μιχαήλ ήταν ανήλικος και 16 ετών και δεν το έβλεπε αυτό σαν πρόβλημα.

Ο Όλεγκ δήλωσε ότι τα άτομα από την πόλη Τιράσπολ, στους οποίους έκανε γνωριμία με τους ξένους, ονομάζονται Όλεγκ, Βαλεντίν, Αρτούρ, (δεν θυμάται το όνομα του τελευταίου) και ανέφερε τους αριθμούς τηλεφώνου τους και το τηλέφωνο του Νικ στην Ελλάδα -060008823».

Δεκαπεντάχρονο θύμα

Στη δικογραφία γίνεται αναφορά σε παιδί 15 ετών, το οποίο είχε επιλέξει ο Γεωργιάδης για τις ερωτικές του επαφές, τον Μαξίμ από την Υπερδνειστερία:

«Περίπου στις αρχές του Ιουνίου, για πρώτη φορά ο Όλεγκ είχε τηλεφωνική επαφή με τον Μιχαήλ, τον αριθμό του οποίου είχε δώσει μέσω ίντερνετ και του τηλεφώνησε στον αριθμό 069212359. Στην τηλεφωνική συζήτηση, συνεννοήθηκαν να συναντηθούν κοντά στο ξενοδοχείο Vila Iris στη λεωφόρο Ντάτσια στο Κισινάου.

Συναντήθηκαν γύρω στις 11 το βράδυ και ο Όλεγκ κάλεσε τον Μιχαήλ στο σπίτι του. Συζήτησαν για διάφορα θέματα, συμπεριλαμβανομένου του θέματος της παροχής σεξουαλικών υπηρεσιών σε ξένους υπηκόους. Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης, ο Μιχαήλ πληροφορήθηκε ότι εκείνη τη στιγμή στη Μολδαβία βρισκόταν ο γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών της ΕΕ με το όνομα Νίκος Γεωργιάδης, ο οποίος προγενέστερα ζήτησε τις υπηρεσίες του Όλεγκ και συγκεκριμένα παροχή προσωπικών υπηρεσιών από αγόρια.

Από όσα γνωρίζει ο Μιχαήλ, με την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών προς τον Νικ ασχολούταν ένα αγόρι 15 ετών με το όνομα Εβτόντιεφ Μαξίμ, που έμενε στην πόλη Μπέντερ στην Υπερδνειστερία.

Το ίδιο βράδυ, ο Μιχαήλ παρέμεινε στο σπίτι του Όλεγκ αλλά δεν συνέβη τίποτα μεταξύ τους.

Την επόμενη μέρα, ο Μιχαήλ, μαζί με τον Όλεγκ και ένα ακόμα άτομο με το όνομα Μαξίμ, που δεν το θυμάται καλά, πήγαν κοντά στον κινηματογράφο Πάτρια για να συναντήσουν τον Νίκο Γεωργιάδη, ο οποίος έπρεπε να επιλέξει μεταξύ αυτού (του Μιχαήλ) και του Μαξίμ το άτομο που ενδέχετο να του παρέχει σεξουαλικές υπηρεσίες.

Μετά τη συνάντηση, ο Όλεγκ και ο Νικ απομακρύνθηκαν και συζήτησαν κάτι και στη συνέχεια ο Νικ αποχώρησε. Αργότερα ο Όλεγκ πλησίασε τον Μιχαήλ και τον Μαξίμ και τους είπε πως ο Νικ δεν επέλεξε κανέναν από αυτούς. Στη συνέχεια, ο Μαξίμ έφυγε και ο Όλεγκ με τον Μιχαήλ περπάτησαν προς την Μποτάνικα και καθ’ οδόν ο Όλεγκ του ανακοίνωσε ότι ο έλληνας Νικ επέλεξε αυτόν (τον Μιχαήλ) αλλά δεν τους το είπε από την αρχή για να μην προσβάλει τον Μαξίμ.

Έτσι, ο Όλεγκ του είπε ότι θα χρειαστεί να έρθει στο ίδιο μέρος στις 9 το βράδυ. Ο Όλεγκ δεν του εξήγησε το είδος των σεξουαλικών υπηρεσιών, που θα παρείχε στον Νικ.

Την ίδια μέρα, πριν τη συνάντηση με τον Έλληνα, οι δυο τους πήγαν στο σπίτι του Όλεγκ για να περιμένουν το βράδυ.

Στο σπίτι του Όλεγκ ήρθε επίσκεψη ένας ιταλός υπήκοος, ο Αντρέα Πασκουίνι, που ήθελε να γνωρίσει τον Μιχαήλ. Με τον Αντρέα, ο Μιχαήλ συζήτησε και συνεννοήθηκαν να συναντηθούν την επόμενη μέρα.

Σε αυτό το σημείο ο Μιχαήλ επισήμανε πως ο Αντρέα ήταν σκόπιμα καλεσμένος από τον Όλεγκ, για να περάσουν την ώρα μαζί αλλά και με σκοπό ο Μιχαήλ να του παρέχει σεξουαλικές υπηρεσίες. Ο Αντρέα ήταν εξαρχής ένας από τους ξένους πελάτες του Όλεγκ.

Περίπου στις 9 το βράδυ, όπως συνεννοήθηκαν, ο Μιχαήλ ξεκίνησε να πάει στο ραντεβού με τον Νίκο Γεωργιάδη.

Συναντήθηκαν και στη συνέχεια πήγαν στο σπίτι του Νικ, που βρισκόταν στην οδό Πέτρου Μοβίλα 23/9, διαμέρισμα 21, στο Κισινάου.

Το διαμέρισμα ήταν υπερπολυτελείας, με 5 δωμάτια και πολύ καλά διακοσμημένο με τηλεοράσεις LCD στα δωμάτια.

Όταν έφτασε στο διαμέρισμα ο Μιχαήλ έκανε μπάνιο στο τζακούζι ενώ ο Νικ παρακολουθούσε ποδόσφαιρο.

Μετά το μπάνιο, ο Μιχαήλ μπήκε λίγο στο ίντερνετ και αφού τέλειωσε ο αγώνας ποδοσφαίρου ο Νικ κάλεσε τον Μιχαήλ στο υπνοδωμάτιο όπου ο Μιχαήλ έκανε μασάζ στον Νικ, ύστερα από το οποίο έκαναν στοματικό σεξ, όπου ο Μιχαήλ ήταν ο ενεργός σεξουαλικός σύντροφος και ο Νικ ο παθητικός. Εκείνο το βράδυ ο Μιχαήλ κοιμήθηκε στο σπίτι του Νικ και την επόμενη μέρα, γύρω στις 11-12, έλαβε από τον Νικ το ποσό των 400 λέι για την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών. Στη συνέχεια πήγε στο σπίτι του Όλεγκ».

Και χορηγός της σελίδας για τους παιδόφιλους

Ο Γεωργιάδης στο κατηγορητήριο εμφανίζεται, με βάση τις μαρτυρίες του ίδιου του προαγωγού Όλεγκ Σιβίτσκι, να του προσφέρει χρήματα για να φτιάξει την ιστοσελίδα, που ουσιαστικά ήταν ο τρόπος επαφής με τους παιδόφιλους:

«Επίσης ο Όλεγκ δήλωσε τα ακόλουθα (που αναφέρονται στη γνωριμία του Μιχαήλ Μπιντιάκ, 16 ετών, και το άτομο με το όνομα Νικ, που είναι περασμένο με τον αριθμό 060008823): Ο Νικ είναι ένα άτομο με υψηλό αξίωμα, μεγάλης υπευθυνότητας στη Μολδαβία και είναι εκπρόσωπος της ΕΕ και για αυτό το λόγο δεν συχνάζει σε gay πάρτι και club, έχει κρυφή και εμπιστευτική συμπεριφορά και κρύβει το γεγονός ότι ανήκει στην κατηγορία των ομοφυλόφιλων.

Ως επακόλουθο, απευθύνθηκε στον Όλεγκ για να του γνωρίσει ένα άτομο με ομοφυλοφιλική κατεύθυνση.

Στην αρχή ο Όλεγκ αρνήθηκε να τον βοηθήσει, εξηγώντας του ότι στις υπηρεσίες του συμπεριλαμβάνει ξένα άτομα που έρχονται στην Μολδαβία για σύντομο διάστημα (τουρίστες) και όχι ξένους που μένουν στη Μολδαβία, για να μην θεωρηθεί ως προαγωγός.

Μετά από αυτό, ο Νικ είπε πως για μια τέτοια υπηρεσία θα του πληρώσει 100 ευρώ εξηγώντας πως πληρώνει αυτό το ποσό ως βοήθημα για το σχέδιο που είχε ξεκινήσει και συγκεκριμένα την προετοιμασία της σελίδας www.livejournal. com, όπου αυτός τοποθετούσε τις φωτογραφίες των ομοφυλόφιλων από τη Μολδαβία και την Υπερδνειστερία, τους οποίους είχε πρόθεση να φέρει σε επαφή με τους ξένους που έρχονται στη χώρα για ξεκούραση (τουρίστες).

Αυτό το σχέδιο ενδέχεται να μετετράπη σε επίσημη δραστηριότητα, δηλαδή να δημιουργήθηκε ένα πρακτορείο πληροφοριών με θέμα την ομοφυλοφιλία.

Τέτοια πρακτορεία υπάρχουν σε διάφορες χώρες του κόσμου νόμιμα.

Η ηλεκτρονική διεύθυνση που δημιουργήθηκε για αυτό τον σκοπό είναι www. gaymoldova. livejournal.com».

Στα δικόγραφα ο Μιχαήλ Μπιντιάκ,ο οποίος οδηγήθηκε σε σχέση με τον Γεωργιάδη, περιγράφεται ως προβληματικό άτομο με προβλήματα επιληψίας: «Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας είναι πολύ άσχημη. Οι γονείς δουλεύουν στην αγορά Second hand και όλα τα χρήματα ξοδεύονται για τη συντήρηση της οικογένειας.

Ο αδερφός του, την παρούσα στιγμή, υπηρετεί στο στρατό και βοηθά τους γονείς του.

Επίσης ο Μιχαήλ Μπιντιάκ δήλωσε ότι διαγνώστηκε από ψυχίατρο με “επιληπτικό σύνδρομο” και τελευταία φορά που είχε κρίση επιληψίας ήταν περίπου πριν δύο μήνες».

Καταγραφές κλήσεων και παγιδεύσεις

Στις σελίδες 38-39 του κατηγορητηρίου παρατίθενται τα αποδεικτικά στοιχεία της αστυνομίας. Από αυτά φαίνεται πως η αστυνομία στην επιχείρησή της χρησιμοποίησε καταγραφές αλλά και άνοιγμα των επικοινωνιών. Ο Γεωργιάδης δεν παραπέμπεται λόγω της ασυλίας του και έτσι τα αποδεικτικά στοιχεία αφορούν τους άλλους κατηγορούμενους. Φαίνεται όμως πως υπήρξε ίδια μέθοδος και γι’ αυτόν, αφού καταγράφεται η διαδικασία στην περίπτωση του κατηγορούμενου Πασκουίνι:

«- Διαδικασία, διαταγή και περάτωση της ανάκρισης στις 29/10/2010, με την οποία εγκρίθηκε η έρευνα στην κατοικία του ιταλού υπηκόου Αντρέα Πασκουίνι, έγινε με την τοποθέτηση οπτικοακουστικών συσκευών, φωτογραφικής μηχανής και κάμερας καθώς και την παρακολούθηση της οικίας του μέσω της χρήσης τεχνικών μέσων και την έγκριση καταγραφής εικόνων και συνομιλιών στην κατοικία του
– Πρακτικά για την πληροφόρηση καταγραφής εικόνων και αντιγραφή αυτών.
– Πρακτικά εκτίμησης της σπουδαιότητας των εικόνων που καταγράφηκαν στην οικία του Πασκουίνι.
– Διαταγή αναγνώρισης και επισύναψης στην ποινική υπόθεση των ενοχοποιητικών στοιχείων και συγκεκριμένα των CD με εικόνες από την οικία του Πασκουίνι.
– Διαδικασία, διαταγή και περάτωση της ανάκρισης του ανακριτή στις 29/10/2010 σχετικά με την καταγραφή τηλεφωνικών συνομιλιών που έγιναν από τα τηλέφωνα του Πασκουίνι και του Αγκάτιεφ Βαλέρι.
– Πρακτικά πληροφόρησης των τηλεφωνικών συνομιλιών και στενογραφία αυτών.
– Πρακτικά εκτίμησης της σπουδαιότητας της πληροφόρησης των τηλεφωνικών συνομιλιών.
– Διαταγή αναγνώρισης και επισύναψης στην ποινική υπόθεση των ενοχοποιητικών στοιχείων και συγκεκριμένα των CD με τηλεφωνικές συνομιλίες.
– Διαταγή και πρακτικά έρευνας, που έγινε στις 5/11/2010 στην οικία του Πασκουίνι Αντρέα. Κατά τη διάρκεια της έρευνας συνελέγησαν: ένα τηλέφωνο NOKIA, μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή KODAK με καρτέλα flash, ψηφιακή κάμερα, προσωπικός φάκελος με αριθμό 102 στο όνομα Νικολάεβ Ιγκόρ, φωτοτυπίες εγγράφων με όνομα Σούρντου Νικολάε, σημειωματάριο και άλλα αντικείμενα που αναφέρονται στα πρακτικά.
– Πρακτικά εξέτασης των αντικειμένων με τα οποία έγινε η εξέταση των αντικειμένων, που συνελέγησαν από την οικία του Πασκουίνι.

Τα πρακτικά της εξέτασης των πληροφοριών, που συλλέχθηκαν και αφορούν τις τηλεφωνικές συνομιλίες που έγιναν από τα τηλέφωνα που χρησιμοποιούσαν οι Γκούρα Γκριγκόρε και Μπιντιάκ Μιχαήλ, επιβεβαιώνουν την τηλεφωνική συνομιλία του Μπνιτιάκ Μιχαήλ με τους Πασκουίνι Αντρέα, Νικόλαο Γεωργιάδη, Σιβίτσκι Όλεγκ και Γκούρα Γκριγκόρε και μεταξύ του Γκούρα Γκριγκόρε με τον Μπιντιάκ Μιχαήλ, Αντρέα Πασκουίνι, Νικόλαο Γεωργιάδη και Σιβίτκσι Όλεγκ.

Τα πρακτικά της εξέτασης των πληροφοριών σχετικά με τις τηλεφωνικές συνομιλίες, που έγιναν από τα τηλέφωνα που χρησιμοποιούσαν οι Αντρέα Πασκουίνι, Νικόλαος Γεωργιάδης και ο Σιβίτσκι Όλεγκ, επιβεβαιώνουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ Νικόλαου Γεωργιάδη με τον Μιχαήλ Μπιντιάκ και τον Σιβίτσκι Όλεγκ, μεταξύ του Σιβίτσκι Όλεγκ και του Μπιντιάκ Μιχαήλ, Αντρέα Πασκουίνι και Νικόλαου Γεωργιάδη κ.τ.λ.»

άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #94, το Φεβρουάριο του 2016

Extra Hot άρθρο

Η αποκάλυψη του Hot Doc, για την εμπλοκή του Νίκου Γεωργιάδη, πρώην βουλευτή της ΝΔ και έως πρόσφατα συμβούλου του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε υπόθεση παιδεραστίας, προκάλεσε στην κοινωνία δυσανάλογες αντιδράσεις απ’ ό,τι στα ΜΜΕ και τα κόμματα. Μετά την κυκλοφορία του τεύχους, έγινε μια προσπάθεια να αποσιωπηθεί η υπόθεση ή να εμφανιστεί ως κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία.

Για τραγική ειρωνία, την ίδια μέρα της αποκάλυψης δόθηκε από την Αστυνομία στη δημοσιότητα η φωτογραφία παιδόφιλου, που δρούσε στην Καλλιθέα. Τα ίδια μέσα ενημέρωσης, που κρέμασαν στα μανταλάκια τον ανώνυμο κατηγορούμενο για παιδοφιλία, αποσιώπησαν την υπόθεση Γεωργιάδη, ενός δημοσίου προσώπου δηλαδή, που χρησιμοποίησε το αξίωμά του αλλά και την ασυλία των οργανισμών, που υπηρετούσε, για να δράσει και κυρίως για να μην τιμωρηθεί.

Έντονη προσπάθεια έγινε να ταυτιστεί η αποκάλυψη με πολιτικές σκοπιμότητες. Κατηγορήθηκε το Hot Doc πως έβγαλε το θέμα για να χτυπηθεί ο Μητσοτάκης. Οι ίδιοι, που εξακόντιζαν τις κατηγορίες, απέφευγαν ωστόσο να απαντήσουν αν είναι αλήθεια ή ψέματα, αν δηλαδή το περιοδικό αποκάλυπτε την αλήθεια ή κατηγορούσε αδίκως τον Νίκο Γεωργιάδη.

Ο ίδιος ο Νίκος Γεωργιάδης, επίσης, δεν απάντησε στις αποκαλύψεις. Με μια οργισμένη ανακοίνωση, με την οποία δημοσιοποιούσε την παραίτησή του από τη ΝΔ (τον εξαναγκασμό σε παράιτηση ουσιαστικά) γνωστοποιούσε πως θα καταφύγει στη Δικαιοσύνη. Κάποιος όμως που κατηγορείται πως έχει εμπλοκή σε υπόθεση παιδεραστίας, δεν ανακοινώνει προσφυγή στη Δικαιοσύνη, αλλά πρωτίστως διατρανώνει την αθωότητά του παραθέτοντας στοιχεία και απαντώντας στις κατηγορίες. Πόσο μάλλον όταν είναι δημόσιο πρόσωπο και είναι υπόλογος σε δημόσιο έλεγχο.

Αναγκαστήκαμε να καταθέσουμε τα στοιχεία του δημοσιεύματος στην Εισαγγελία, η οποία διέταξε κατεπείγουσα έρευνα για τον Γεωργιάδη. Στην προανακριτική διαδικασία ήδη κατέθεσε η δικηγόρος των παιδιών-θυμάτων από τη Μολδαβία, Ναταλία Μπαϊράμ, η οποία έφτασε από το Κισινάου.

Αμέσως μετά την εντολή έρευνας και την παραίτηση Γεωργιάδη, συνέβησαν δύο εξίσου περίεργα πράγματα.

Πολλά sites άρχισαν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν την είδηση, σα να μην υπήρξε ποτέ η εντολή εισαγγελικής έρευνας και η παραίτηση Γεωργιάδη. Κάτι που δεν είναι περίεργο μόνο δημοσιογραφικά ή πολιτικά. Και θα το πω ξεκάθαρα, αυτός που αποκρύπτει μια τέτοια είδηση, ενδεχομένως δεν καλύπτει κάποιον τρίτο μόνο αλλά τον εαυτό του. Σε αυτό ας απαντήσουν οι ίδιοι, γιατί το έκαναν.

Το δεύτερο περίεργο είναι πως εναντίον του περιοδικού και των συντακτών ξεκίνησε μία πρωτοφανής επίθεση. Έφτασαν στο σημείο να μας κατηγορήσουν πως δεν σεβόμαστε τις σεξουαλικές «επιλογές» του Γεωργιάδη. Δηλαδή, η Εφημερίδα των Συντακτών, η οποία δημοσίευσε επανειλημμένα άρθρα, βάφτισε την παιδεραστία «σεξουαλική επιλογή» και εμάς ασεβείς και αντιδεοντολόγους, που κάνουμε δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας.

Δίπλα σε αυτό το επιχείρημα γεννήθηκε δειλά-δειλά και το επιχείρημα του τεκμηρίου της αθωότητας του κατηγορουμένου. Δηλαδή μία νομική πρόβλεψη, η οποία δεν δεσμεύει τη δημοσιογραφία αλλά μόνο τις κρατικές Αρχές και τη Δικαιοσύνη. Με αυτή τη λογική, ο δημοσιογράφος δεν θα μπορούσε να δημοσιεύσει κανένα στοιχείο έρευνας αφού αυτό δεν έχει κριθεί από δικαστήριο…

Στις ανεξήγητες αυτές εφευρέσεις, απαντάμε με συνέχεια της έρευνας. Ένας πολιτικός που εμπλέκεται σε τέτοιο σκάνδαλο και συνεχίζει μετά την ατιμωρησία του να δρα σα να μην έγινε κάτι, είναι φαινόμενο και επικίνδυνο και άρρωστο. Θα παραδώσουμε στην κοινή γνώμη και τις Αρχές ό,τι στοιχείο καταδεικνύει η έρευνα, απαιτώντας όχι το διασυρμό αλλά την τιμωρία. Και θα πάμε όσο μακριά χρειαστεί, ακόμη κι αν είμαστε μόνοι (δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά) στην αποκάλυψη της αλήθειας.

άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc # 94, το Φεβρουάριο του 2016

Extra Hot άρθρο

O επιστήμονας, συγγραφέας, και ιστορικός Έρικ Τουσέν είναι εκπρόσωπος και ιδρυτικό μέλος της Παγκόσμιας Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου. Βρέθηκε πρόσφατα στην Ελλάδα, για τη σύσταση και τις πρώτες συνεδριάσεις της κοινοβουλευτικής επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού δημόσιου χρέους, και μίλησε στο Hot Doc για αυτή την επιτροπή και την αποστολή της.

Πείτε μας μερικά λόγια για την Παγκόσμια Επιτροπή για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου.
Είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο, που απαρτίζεται από οργανώσεις από περισσότερο από 30 χώρες παγκοσμίως. Είμαστε ένα δίκτυο κοινωνικών ομάδων, που διεκδικούμε την κατάργηση του αθέμιτου χρέους και την εφαρμογή εναλλακτικών λύσεων. Ιδρυθήκαμε το Μάρτιο του 1990, και από το ξεκίνημα είχαμε ενεργή συμμετοχή στα κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Επίσης συμμετέχουμε στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, από το ξεκίνημα του, και συμμετείχαμε στο φετινό φόρουμ που διοργανώθηκε στην Τυνησία. Η δράση μας κρατάει για δεκαετίες, αναλύοντας το αθέμιτο χρέος χωρών του τρίτου κόσμου. Επίσης, αναλύουμε τις πολιτικές που εφαρμόζουν οι δανειστές, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, και συμμετέχουμε σε δράσεις σε πολλές χώρες στη Λατινική Αμερική και σε χώρες όπως το Πακιστάν, το Μάλι, και η Τυνησία. Είμαστε ενεργοί σε πολλές ηπείρους πάνω σε αυτό το θέμα. Επίσης, στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε κινήματα όπως το κίνημα για την κατάργηση του χρέους στις ΗΠΑ, που έχει ως στόχο τη στάση αποπληρωμής του αθέμιτου χρέους που προέρχεται από τα φοιτητικά δάνεια. Επίσης, είμαστε ενεργοί στις προσπάθειες να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί των κατοικιών από τις τράπεζες στις ΗΠΑ. Οπότε, η δραστηριότητα της επιτροπής μας έχει επεκταθεί πλέον και σε άλλους τομείς, όπως το αθέμιτο ιδιωτικό χρέος των πολιτών στις χώρες του Βορρά αλλά και το αθέμιτο δημόσιο χρέος των χωρών του Βορρά.

Ήσασταν στην Ελλάδα πρόσφατα για μία σειρά επαφών με έλληνες βουλευτές, και το αποτέλεσμα αυτών των επαφών ήταν η σύσταση κοινοβουλευτικής επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού δημόσιου χρέους. Πείτε μας για τις επαφές που είχατε και για την επιτροπή που σχηματίζεται.
Αυτή η επιτροπή θα απαρτίζεται από 15 άτομα από το εξωτερικό και 15 Έλληνες. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι επιστήμονες διεθνούς και συνταγματικού δικαίου, οικονομολόγοι και λογιστές. Θα είναι πρόσωπα που έχουν πολλές εμπειρίες από διάφορες χώρες, και εγώ θα είμαι ο συντονιστής αυτής της επιτροπής. Αποστολή μας θα είναι η εντόπιση παράνομου, αθέμιτου, μη βιώσιμου ή απεχθούς χρέους. Ορίζουμε το αθέμιτο χρέος ως χρέος που αποκτήθηκε εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος και υπέρ μίας προνομιούχας μειοψηφίας. Το παράνομο χρέος είναι χρέος που αποκτήθηκε ενάντια στις προβλέψεις του εθνικού και διεθνούς δικαίου. Τα μη βιώσιμα χρέη είναι χρέη που η αποπληρωμή τους δεν επιτρέπει στο κράτος να διασφαλίσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της, ενώ το απεχθές χρέος είναι χρέος που η αποπληρωμή του παραβιάζει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Θα αναλύσουμε το ελληνικό χρέος, που έχει αποκτηθεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα, λαμβάνοντας υπόψιν το γεγονός ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, ο κυριότερος δανειστής της Ελλάδας είναι η τρόικα. Αυτοί οι δανειστές αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 80% του τωρινού ελληνικού δημόσιου χρέους. Θα αναλύσουμε αυτό το χρέος, για να διαπιστώσουμε αν είναι αθέμιτο, παράνομο, απεχθές ή μη βιώσιμο. Το 80% αυτού του χρέους ανήκει στην τρόικα, ενώ από το 20% που απομένει, το μεγαλύτερο κομμάτι ανήκει στις ελληνικές τράπεζες ενώ ένα μικρό ποσοστό, περίπου 3-4%, ανήκει σε hedge funds και αρπακτικά funds.

Έχουν υπάρξει αντιρρήσεις για τη σύσταση αυτής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους λεγόμενους «θεσμούς», ή από μέλη της ίδιας της ελληνικής κυβέρνησης;
Δεν έχει υπάρξει ακόμα επίσημη αντίδραση από την Κομισιόν ή από ξένες κυβερνήσεις, αλλά φαντάζομαι ότι δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτή την πρωτοβουλία, επειδή οι δανειστές δεν επιθυμούν να γίνει λογιστικός έλεγχος. Δεν θέλουν να χαρακτηριστεί το χρέος απεχθές ή αθέμιτο ή παράνομο. Σε ό,τι αφορά την ελληνική κυβέρνηση, υπάρχει στήριξη από τον πρωθυπουργό και από μερικούς υπουργούς. Πρέπει να σημειώσουμε ότι στη νέα κυβέρνηση υπάρχουν πέντε υπουργοί, που πήραν μέρος, το 2011, στη δημιουργία της πρωτοβουλίας των πολιτών για την διαγραφή του χρέους. Επίσης, πρέπει να αναφερθώ στο γεγονός ότι ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, δεν στήριξε αυτή την πρωτοβουλία. Η προτεραιότητά του είναι οι συζητήσεις με την Κομισιόν, ενώ μέχρι στιγμής δεν έχει ασχοληθεί με το ζήτημα της διαγραφής του χρέους. Η κατάσταση είναι περίπλοκη. Μέχρι στιγμής δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αντιφάσεις ή πιέσεις, και θα δούμε τι θα γίνει μέσα στις επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες.

Ποια παραδείγματα θα μπορούσε να πάρει η Ελλάδα από άλλες χώρες, όσον αφορά την πρωτοβουλία λογιστικού ελέγχου του χρέους;
Ο Ισημερινός αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Φυσικά δεν μπορείς να επαναλάβεις ακριβώς όλα όσα έκαναν εκεί, αλλά μπορούμε να μάθουμε πολλά από την περίπτωση του Ισημερινού, και ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που πήραμε ήταν το γεγονός ότι είναι απόλυτα εφικτό να αντιμετωπίσει μία χώρα τους δανειστές. Η στάση πληρωμών άλλαξε τις ισορροπίες δύναμης. Όταν αποπληρώνεις το χρέος, είσαι σε θέση αδυναμίας, ενώ όταν πάρεις την απόφαση να σταματήσεις την αποπληρωμή εξαιτίας του λογιστικού ελέγχου, τότε ξαφνικά βρίσκεσαι σε θέση ισχύος σε σχέση με τους δανειστές. Η στάση πληρωμών του Ισημερινού έδειξε στον κόσμο ότι μπορείς να επιβάλεις εσύ τους δικούς σου κανονισμούς στους δανειστές, που δεν θα δεχόντουσαν ποτέ όσο δεν γίνεται στάση πληρωμών και λογιστικός έλεγχος. Υπάρχει επίσης και το παράδειγμα της Ισλανδίας. Η Ισλανδία αποφάσισε να μην αποπληρώσει το χρέος της προς το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία, την περίοδο 2008-2009, και σήμερα η Ισλανδία βρίσκεται σε μία πολύ καλύτερη οικονομική και κοινωνική κατάσταση σε σχέση με την Ελλάδα, που εξακολουθεί να σέβεται τα δικαιώματα των δανειστών της και συνεχίζει να αποπληρώνει το χρέος. Αυτό που θα αποδείξουμε μέσω του λογιστικού ελέγχου είναι ότι το χρέος είναι παράνομο και αθέμιτο, και θα συζητήσουμε τι μπορεί να ακολουθήσει μετά. Σίγουρα η τελική απόφαση για μία ενδεχόμενη στάση πληρωμών θα παρθεί από την κυβέρνηση, όχι από την επιτροπή λογιστικού ελέγχου. Αλλά είμαι σίγουρος ότι, προσφέροντας σωστή ενημέρωση στον ελληνικό λαό και τη διεθνή κοινή γνώμη, θα μπορέσουμε να κάνουμε βήματα προς τα μπρος στο θέμα της αντιμετώπισης των δανειστών.

Πώς αντιδράτε στις πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού και άλλων μελών της κυβέρνησης, ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει εξ ολοκλήρου τις δανειακές υποχρεώσεις της προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ;
Η συμφωνία, που υπογράφηκε στο Eurogroup στις 20-21 Φεβρουαρίου, έχει να κάνει με το πρόγραμμα δανεισμού και λιτότητας, που θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος Ιουνίου. Οπότε πρέπει να δούμε τι θα ακολουθήσει μετά από τον Ιούνιο, αλλά και τι θα συμβεί μέχρι τότε, σε περίπτωση που οι δανειστές δεν κάνουν πραγματικές παραχωρήσεις προς την Ελλάδα. Υπάρχει κινητικότητα, αλλά δεν υπάρχουν ακόμα σαφές ενδείξεις. Η ελληνική κυβέρνηση έκανε μεγάλες υποχωρήσεις στους δανειστές όσον αφορά το χρέος, ίσως περιμένοντας από τους δανειστές ότι θα είναι πιο διαλλακτικοί και ότι θα δώσουν περισσότερο χώρο στην κυβέρνηση για να μπορέσει να σταματήσει τη λιτότητα. Αλλά αν αυτό τελικά δεν συμβεί, νομίζω πως όλα τα θέματα θα τεθούν εκ νέου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα μόλις ολοκληρωθεί ο λογιστικός έλεγχος; Θα δημοσιευθούν τα αποτελέσματα της έρευνάς σας, και επίσης, κατά τη δική σας εκτίμηση, υπάρχει πιθανότητα να ακολουθήσουν πραγματικές κινήσεις για αυτό το θέμα εκ μέρους της Ελλάδας και της Ευρώπης;
Κάτι που είναι σημαντικό να αναφέρω, είναι το γεγονός ότι η πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου θέλει να κάνει αυτή την επιτροπή συμμετοχική για τους έλληνες πολίτες. Θα λειτουργήσουμε με πλήρη διαφάνεια. Θα δημοσιεύσουμε προκαταρκτικά αποτελέσματα. Θα καλέσουμε πολίτες, που έχουν πληροφορίες και στοιχεία για παράνομες ή αθέμιτες πράξεις, να έρθουν να καταθέσουν ενώπιον της επιτροπής, όπως για παράδειγμα για θέματα που αφορούν τις διαπραγματεύσεις για το χρέος και το μνημόνιο με την τρόικα, αλλά και το χρέος που αποκτήθηκε μέσω των μεγάλων συμβολαίων με πολυεθνικές εταιρίες, όπως η Siemens, ή με εταιρίες στον τομέα της άμυνας, όπως η γαλλική εταιρία Thales. Όταν ολοκληρώσουμε το έργο μας, θα δημοσιεύσουμε τα αποτελέσματα και θα τα κοινοποιήσουμε επισήμως στην κυβέρνηση, και έτσι, η κυβέρνηση οφείλει να πάρει αποφάσεις με βάση τα αποτελέσματα του λογιστικού ελέγχου. Δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η απόφαση της κυβέρνησης, αλλά νομίζω ότι οι έλληνες πολίτες θα αναμένουν κάποια κίνηση από την κυβέρνηση, ενώ η πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που ξεκίνησε αυτή την πρωτοβουλία, δήλωσε στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ότι ο ελληνικός λαός έχει το δικαίωμα να πει ότι δεν θέλει να αποπληρώσει ένα παράνομο ή αθέμιτο χρέος.

άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc#75, τον Απρίλιο του 2015

Extra Hot άρθρο

Τo 2008, με την πρώτη του ταινία, το «Without», κέρδισε επτά βραβεία στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, αλλά οι διανομείς δεν ασχολήθηκαν μαζί του. Φέτος, με τη δεύτερη ταινία του, τη «Miss Violence», κέρδισε στο Φεστιβάλ Βενετίας τονΑργυρό Λέοντα και πλέον υποχρεώνει τους ανθρώπους που ασχολούνται ή αγαπούν το σινεμά στην Ελλάδα να ασχοληθούν μαζί του. Δημιουργός βουτηγμένος στην πραγματικότητα, ο Αλέξανδρος Αβρανάς δεν αποστασιοποιείται από την πραγματικότητα και δεν έχει θέμα να πάρει θέση για τις «μαριονέτες που μας κυβερνούν» και να διατυπώσει την άποψη πως «ο κόσμος δεν έχει πλέον και πολλά να χάσει αν αντιδράσει» σε όσα συμβαίνουν σήμερα.

Έχουμε ακούσει αρκετές αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το για τι μιλά η καινούρια ταινία σου, η «Miss Violence»…
Για την προσωπική ευθύνη που οφείλει να αναλάβει και να φέρει ο πολίτης όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Επιτέλους κι εμείς πρέπει να πάρουμε την απόφαση να αντισταθούμε σε αυτά που συμβαίνουν και όχι απλώς να επαναπαυόμαστε, προσπαθώντας να ξορκίσουμε το κακό. Στο κάτω κάτω, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για αυτούς που μας κυβερνούν και μας ουσιάζουν. Είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν πως η ταινία βραβεύτηκε στο εξωτερικό επειδή αναδεικνύει το κακό πρόσωπο της Ελλάδας και επιβεβαιώνει τις απόψεις που έχουν για μας.
Από την άλλη, κάποιοι θεωρούν πως το θέμα της ταινίας δεν αφορά την ελληνική κοινωνία, μένοντας μάλλον στην επιφάνεια των πραγμάτων και των εικόνων. Η ταινία δεν είναι μια μελέτη της ενδοοικογενειακής βίας, αλλά μια πραγματεία για την εξουσία και του κύκλου βίας που εκπορεύεται από αυτήν. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ούτε σουρεαλιστικά σύμβολα ούτε υπερβολικές αναγωγές. Το φιλμ είναι απολύτως ρεαλιστικό. Όλοι οι χαρακτήρες είναι υπαρκτά πρόσωπα – εξάλλου βασίζεται σε πραγματική ιστορία που συνέβη στη Γερμανία.

Είπες ότι είμαστε υπεύθυνοι για τους κυβερνήτες μας. Ισχύει αυτή η θέση, από τη στιγμή που η κυριαρχία των μηχανισμών χειραγώγησης των ανθρώπων είναι απροσμάχητη;
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει για την παντοδυναμία των συγκεκριμένων μηχανισμών – άλλωστε, αυτόν τον ρόλο παίζουν τα μέσα ενημέρωσης.
Από εκεί και πέρα, όμως, καθένας πρέπει να προσπαθήσει να ανακαλύψει την αλήθεια, για τον εαυτό του. Θα αποδεχτώ το γεγονός πως είμαι ένα άτομο που αφήνομαι να με χειραγωγήσουν; Ε, αν συμβαίνει αυτό, δεν χρειάζεται να επιρρίπτω ευθύνες στους μηχανισμούς. Εμείς επιτρέπουμε σε αυτούς να λειτουργούν σε βάρος μας. Προσωπικά, δεν απορρίπτω την έννοια του θύματος. Στη «Miss Violence», οι ήρωες που αντιμετωπίζουν τις δυσάρεστες καταστάσεις είναι θύματα. Κάποια στιγμή, βέβαια, συνειδητοποιείς ότι η θυματοποίηση ίσως είναι βολική. Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά οφείλουμε να ρισκάρουμε τα λίγα που έχουμε να χάσουμε, για να αποκτήσουμε τα πολλά.

Τι βρήκες στον κεντρικό σου πρωταγωνιστή, τον Θέμη Πάνου, για να τον επιλέξεις;
Ο πατέρας στη «Miss Violence» είναι ένας loser. Τι σημαίνει αυτό; Είναι ένα από αυτά τα ανθρωπάκια που είναι αποδεκτά από την κοινωνία, που τα βλέπεις να περπατούν δίπλα σου και δεν τα προσέχεις ποτέ. Δεν υποστηρίζω πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στο σπίτι με τον τρόπο που το κάνει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Λοιπόν, αυτός είναι κοινωνικά αποδεκτός, το πρότυπο οικογενειάρχη που ενδιαφέρεται για τα παιδιά του, ευγενέστατος, με χαμηλό προφίλ, αλλά στο σπίτι μεταμορφώνεται σε τύραννο, που ασκεί βάναυσα την εξουσία που δεν μπορεί να ασκήσει στον κοινωνικό του περίγυρο. Στον Θέμη Πάνου βρήκα όλα αυτά τα στοιχεία που έψαχνα γι’ αυτό τον χαρακτήρα.

Ποιος σκηνοθέτης σου αρέσει;
Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, γιατί έκρινε ένα σύστημα στο οποίο ο εχθρός δεν ήταν ορατός, όπως σε μας, ας πούμε, η χούντα και ο φασισμός. Ο Παζολίνι δεν έκανε ταινίες με τον τρόπο του Γαβρά ή του Αγγελόπουλου, με απευθείας στοχευμένες δημιουργίες. Για τους σκηνοθέτες που θέλουμε να μιλήσουμε για την εποχή μας, ο εχθρός είναι παντού και είναι αόρατος. Θεωρητικά πάντα μιλώντας, ζούμε σε μια ανοιχτή κοινωνία, που παρέχει στους πολίτες τα πάντα, από την παιδεία μέχρι τις ευκαιρίες για την κοινωνική ανέλιξη. Άρα δεν έχουμε έναν ξεκάθαρο εχθρό να πολεμήσουμε. Σε αυτήν τη λογική κινούμενος, νιώθω κοντά στον Παζολίνι, όπως άλλωστε και στον Φασμπίντερ. Με ενδιαφέρουν οι σκηνοθέτες που δίνουν πολιτική διάσταση στις ταινίες τους και επεξεργάζονται ένα μήνυμα, δεν με ενδιαφέρει ο κινηματογράφος της ψυχαγωγίας.

Ο Παζολίνι μίλησε για τη βία της αστικής τάξης. Και η ιταλική κοινωνία τον αντιμετώπισε με εχθρικό πνεύμα. Περιμένεις ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί με την ταινία σου;
Όχι, οι Ιταλοί αγκάλιασαν με απίστευτη αγάπη τη «Miss Violence».

Ίσως γιατί είσαι Έλληνας και θεωρούν ότι δεν μιλάς για τους ίδιους.
Όχι, γι’ αυτούς μιλώ. Οι ίδιοι ανέφεραν ότι η ταινία τούς άγγιξε τόσο πολύ γιατί το θέμα της οικογενειακής βίας είναι ένα θέμα που γι’ αυτούς εξελίχτηκε ραγδαία. Και αυτό είπε και ο Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, ο διευθυντής του Φεστιβάλ της Βενετίας, ότι η ταινία θα μπορούσε να έχει γυριστεί στην Ιταλία, αλλά δυστυχώς οι ιταλοί κινηματογραφιστές είναι λιγότερο καυστικοί και λιγότερο επικριτικοί, ίσως γιατί δεν έχουν φτάσει τόσο χαμηλά όσο εμείς οι Έλληνες.

Ποιο είναι το επόμενο στάδιο για την Ελλάδα;
Πιστεύω ότι η σημερινή κατρακύλα δεν έχει τέλος. Ίσως η κοινωνία μας πρέπει να πεθάνει για να ανθίσει κάτι άλλο. Νομίζω ότι η κοινωνία μας κάνει ένα reset. Ενώ είχε καταφέρει να προσφέρει μια ποιότητα ζωής, τώρα μας το παίρνει πίσω. Από το 1981 και μετά ζήσαμε το αμερικανικό όνειρο, μόνο που εμείς το φάγαμε αμάσητο, ενώ οι άλλοι το εξέλιξαν. Αυτό που τόσα χρόνια μας παρουσίαζαν ως ιδανικό, τώρα μας το παίρνουν πίσω.
Η απάντηση είναι η παιδεία; Νομίζω ότι και αυτήν πολύ στοχευμένα την καταστρέφουν. Αυτό που θα έπρεπε να κάνει η παιδεία είναι να καλλιεργεί αντιλήψεις, για να βλέπεις τα πράγματα και να μπορείς να τα κρίνεις. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Στο μάθημα των εικαστικών μάς αντιμετώπιζαν σαν να επρόκειτο να γίνουμε όλοι ζωγράφοι, αντί να μας μαθαίνουν να εκτιμούμε ένα έργο τέχνης.

Καταδικάζεις τη βία από όπου και αν προέρχεται;
Φυσικά! (γελά)

Άρα καταδικάζεις και την αστυνομική βία;
Επίσης, φυσικά! Ή θα σταματήσει η βία εξολοκλήρου ή θα υπάρχει παντού.

Υπάρχει ελπίδα σε πολιτικό επίπεδο;
Σε ποιο πολιτικό επίπεδο; Αφού όλοι είναι μαριονέτες.

Να πιάσουμε την περίπτωση της Χρυσής Αυγής; Πιστεύεις ότι ο μέσος Έλληνας είναι χρυσαυγίτης;
Αυτή ακριβώς είναι η κουβέντα που κάνω με τον σεναριογράφο μου, τον Κώστα Περούλη, ο οποίος μου λέει ότι ο μέσος Έλληνας είναι χρυσαυγίτης και ότι από τον φασισμό –όσο και να μη μου αρέσει– θα έρθει η επανάσταση, και διαφωνούμε κάθε μέρα. Επιμένει να κάνουμε ταινία γι’ αυτό το θέμα κι εγώ αρνούμαι! Δεν θέλω να τους δώσω χώρο και αξία. Προτιμώ να μιλήσω, ή μάλλον να υπονοήσω την απομόνωση των Ελλήνων που τους οδηγεί στη Χρυσή Αυγή και δεν χρειάζεται να κάνω λόγο για αυτό το μόρφωμα.

Στέκεσαι αντίθετος στον φασισμό, αλλά κι εσύ ως σκηνοθέτης ασκείς αυταρχική εξουσία.
Ναι, είμαι ο πιο νόμιμος φασίστας, αλλά με απώτερο σκοπό να οργανώσω και να διευκολύνω τη σύγκλιση όλων αυτών των επιμέρους  μονάδων, χάρη στις οποίες παράγεται ένα κινηματογραφικό έργο.

άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Hot Doc #42, το Δεκέμβρη του 2013

Extra Hot άρθρο