Η διεξαγωγή του παγκοσμίου κυπέλλου στη Βραζιλία, πυροδότησε διεθνείς φαντασιώσεις για μέρες με υψηλή αδρεναλίνη, άφθονη σάμπα και θεάματα. «Το φθηνότερο εισιτήριο για τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου, κοστίζει στο μέσο Βραζιλιάνο, 25 ώρες δουλειάς», ήταν ένα από τα επίμονα επιχειρήματα των τελευταίων μηνών, σε κείμενα διαφωνίας για τη σκοπιμότητα και το δυσθεώρητο κόστος άλλης μίας παγκόσμιας φιέστας…

#55 Αγορά Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 55 (B' Ιούνιος 2014)

Συνδεθείτε για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.

Δώδεκα ημέρες πριν από την έναρξη του μουντιάλ, στο στάδιο Itaquera στο Σάο Πάολο, όπου θα γίνει το εναρκτήριο παιχνίδι ανάμεσα στη Βραζιλία και την Κροατία. Είναι 10:30 το πρωί και μια μικρή τελετή έχει οργανωθεί για τους εκπροσώπους του Τύπου, γραπτού και ηλεκτρονικού. Η πρόεδρος της Βραζιλίας Ντίλμα Ρούσεφ μπαίνει μέσα στο στάδιο, όπου την περιμένει μια αντιπροσωπεία της εταιρίας Odebrecht, που είχε αναλάβει να κατασκευάσει το στάδιο. Πίσω από τη Ρούσεφ βρίσκεται το λογότυπο της εταιρίας και ένα πανό που γράφει: «Αποστολή εξετελέσθη». Και πράγματι εξετελέσθη, χάρη στα 400 εκατ. που πρόσφερε η κρατική αναπτυξιακή τράπεζα της Βραζιλίας για να ολοκληρωθεί το έργο, με μια υπέρβαση της τάξης του 40%. Η αντιπροσωπεία των εκπροσώπων της εταιρίας δίνει στη Ρούσεφ ένα χρυσό μετάλλιο και αυτή, ύστερα από κάποιες χειραψίες, βγάζει μια selfie με κάποιους από τους εργάτες που δούλεψαν για το έργο…

#55 Αγορά Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 55 (B' Ιούνιος 2014)

Συνδεθείτε για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.

Το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό φαινόμενο και ως τέτοιο δεν θα μπορούσε να μην γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης, άλλοτε από χορηγούς και άλλοτε από πολιτικούς, δικτάτορες, ακόμη και βαρόνους των ναρκωτικών όπως ήταν ο Πάμπλο Εσκομπάρ. Πόσες και πόσες ρομαντικές ή ακραία σκληρές ιστορίες του σύγχρονου κόσμου μας δεν είναι συνυφασμένες με τη μπάλα; Πόσα μυστήρια, όπως εκείνο του αυστριακού Ματίας Ζίντελαρ, ο οποίος βρέθηκε νεκρός, μετά την άρνησή του να αγωνιστεί με τα χρώματα της ναζιστικής εθνικής ομάδας της Γερμανίας, όταν πια τα στρατεύματα του Χίτλερ είχαν καταλάβει την Αυστρία, δεν σχετίζονται κατά μία έννοια με αυτό το δημοφιλές σπορ; Το παγκόσμιο κύπελλο, από τη
γέννησή του το 1930, μέχρι σήμερα, είναι γεμάτο από τέτοια μυστήρια. Αυτοκτονίες,
δολοφονίες, εξαφανίσεις, απειλές, βία και νοθεία συνθέτουν το σκηνικό, πίσω από την κουρτίνα, εκεί όπου οι πρωταγωνιστές δεν είναι «Θεοί της μπάλας», αλλά κοινοί θνητοί…

#55 Αγορά Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 55 (B' Ιούνιος 2014)

Συνδεθείτε για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.

Αν κανείς επιχειρήσει να αγοράσει την μπάλα του μουντιάλ της Βραζιλίας, τον σχεδιασμό της οποίας έχει επιμεληθεί, όπως κάνει από το 1970 κι έπειτα, η Adidas, θα κληθεί να καταβάλλει περί τα 160 δολάρια. Τόσο περίπου κοστολογεί η εταιρία την Brazuca, όπως ονομάστηκε η μπάλα, η οποία, πριν καταλήξει στα πόδια των πρωταγωνιστών, πέρασε από σκληρές δοκιμασίες, ακόμη και από τη NASA, η οποία έδωσε την έγκρισή της προκειμένου να χρησιμοποιηθεί. Το καλό με την μπάλα του φετινού παγκόσμιου κυπέλλου, διατείνεται η εταιρία, είναι ότι, λόγω του πολύπλοκου σχεδιασμού της, δεν θα δημιουργεί τις αναταράξεις για τις οποίες παραπονέθηκαν οι ποδοσφαιριστές πριν από τέσσερα χρόνια, όταν το μουντιάλ φιλοξενούσε η Νότια Αφρική. Το κακό, πάλι, είναι ότι για να την αγοράσει ένας μέσος Βραζιλιάνος, με μισθό περίπου 300 δολάρια, πρέπει να αφιερώσει μισό μήνα δουλειάς και παράλληλα να περιορίσει τα έξοδά του για την κάλυψη των βασικών αναγκών του…

#55 Αγορά Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 55 (B' Ιούνιος 2014)

Συνδεθείτε για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.

Στο φετινό φεστιβάλ Καννών προβλήθηκε μία ταινία με τίτλο «United Passions» (Eνωμένα Πάθη). Σκηνοθέτης ήταν ο Φρεντερίκ Ομπαρτέν, που είχε σκηνοθετήσει την ταινία «Ο άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείο» με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία της FIFA, η οποία μάλιστα συνεισέφερε στον προϋπολογισμό της ταινίας με το ποσό των 23,5 εκατομμυρίων ευρώ. Ποσό που ισούται με το ¼ του συνολικού προϋπολογισμού της. Ο Τιμ Ροθ ενσαρκώνει τον πρόεδρο της FIFA Σεπ Μπλάτερ, ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ ενσαρκώνει τον εμπνευστή του παγκόσμιου κυπέλλου Ζιλ Ριμέ και ο Σαμ Νιλ τον βραζιλιάνο πρώην πρόεδρο της FIFA Ζοάο Χαβελάνζε. Αν η ταινία ήταν μία πλήρης καταγραφή του προσώπου της FIFA, θα παρουσίαζε ιστορικό ενδιαφέρον και δεν θα προκαλούσε αντιδράσεις. Όμως η ταινία είναι –κατά βάση– μια αγιογραφία του Μπλάτερ και δεν γίνεται καμία αναφορά στα σκάνδαλα διαφθοράς που έχουν πλήξει το όποιο κύρος έχει απομείνει στον οργανισμό…

#55 Αγορά Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 55 (B' Ιούνιος 2014)

Συνδεθείτε για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.

Στο Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ, ο Αντρές Εσκομπάρ, ένα από τα ταλέντα της Εθνικής Κολομβίας, πέτυχε ένα αυτογκόλ που απέκλεισε την ομάδα του από τη διοργάνωση. Έξι μέρες αργότερα, ο 27χρονος αμυντικός, δολοφονήθηκε στη χώρα του βγαίνοντας από το μπαρ “El Indio”. Οι δολοφόνοι είχαν πάρει εντολή από τα καρτέλ ναρκωτικών που είχαν χάσει μεγάλα ποσά στοιχηματίζοντας υπέρ της Εθνικής Κολομβίας στο Μουντιάλ. Ο Αντρές είχε διαπρέψει στη “Νασιονάλ”, όταν χρηματοδότης της ήταν ο γνωστός βαρόνος της κοκαΐνης και συνονόματός του Πάμπλο Εσκομπάρ. Αν η ιστορία του Αντρέ Εσκομπάρ μοιάζει δραματική για ένα απλό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο, τότε σκεφθείτε πως υπάρχουν μερικά εκατομμύρια άνθρωποι που είναι έτοιμοι να αιματοκυλιστούν γιατί αδικήθηκε η ομάδα τους, την ώρα που ζουν την καθημερινή αδικία στη δουλειά τους και την κοινωνία, χωρίς να αντιδρούν στο ελάχιστο. Ο Λουί Φελίπε Σκολάρι, προπονητής της Εθνικής ομάδας της Βραζιλίας η οποία είναι η χώρα που διοργανώνει το Μουντιάλ 2014, όταν ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις στη χώρα ενάντια στη διοργάνωση με τον κόσμο να ζητά «φαί και παιδεία και όχι Μουντιάλ», δήλωσε πως «το ποδόσφαιρο δεν έχει σχέση με την πολιτική». Ο Λουί Φελίπε Σκολάρι μάλλον αγνοεί τον Μπέο και τον Μώραλη, αλλά το πιθανότερο να γνωρίζει πως το ποδόσφαιρο είναι πολιτική, ακριβώς επειδή αρνείται τη σχέση με την πολιτική. Δηλαδή την ενεργή και υγιή σχέση που επιτρέπει στον κόσμο να αναρωτηθεί για όσα συμβαίνουν,γιατί συμβαίνουν και κυρίως πώς αλλάζουν. Πίσω βέβαια από την «μη πολιτική» του ποδοσφαίρου,υπάρχει η διαπλοκή του ποδοσφαίρου που σφιχταγκαλιάζει την Οικονομία, την Πολιτική και την Κοινωνία σαν χταπόδι. Έμποροι ναρκωτικών, εγκληματίες που διακινούν και κρύβουν μαύρο χρήμα, πολιτικοί που πληρώνονται για να μην βλέπουν και να μην ακούνε, εταιρείες στοιχημάτων, στρογγυλεύουν τις δραστηριότητές τους στα μάτια του κόσμου εμφανίζοντάς την σαν μπάλα…

#55 Αγορά Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 55 (B' Ιούνιος 2014)

Συνδεθείτε για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.